ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΉΓΗΣΗ ΜΕ ΤΗΝ "ΦΑΝΟΥΡΟΠΙΤΑ"

Η μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου, του θαυματουργού, μας προσφέρει την ευκαιρία να γράψουμε λίγες γραμμές για μια παρεξήγηση που, δυστυχώς, συνεχίζεται αιώνες τώρα.

Πολλοί έχουν περί πολλού την λεγόμενη "φανουρόπιτα " και, κάθε φορά που τους παρουσιάζεται ένα εμπόδιο ή ένα δυσάρεστο γεγονός στη ζωή τους, σπεύδουν άμεσα να την προσκομίσουν στο Ναό για να ευλογηθεί.

Κάποιους δεν τους ενδιαφέρει τόσο η πνευματική ζωή - εξομολόγηση, εκκλησιασμός, θεία κοινωνία, μελέτη του λόγου του Θεού, ελεημοσύνη, νηστείες, ακακία κ.α. - και η τήρηση των εντολών του Θεού, αλλά αρκούνται ΜΟΝΟ στην ευλογία μιας "φανουρόπιτας" για να ζητήσουν την θεία βοήθεια.

Ο Άγιος ακούει την προσευχή μας και χωρίς την.. πίτα.

Αρκεί η προσευχή μας να είναι μέσα σε ορθόδοξα πλαίσια. 

Δεν μπορεί ως δια μαγείας να λυθούν τα προβλήματά μας αν εμείς δεν ταυτίσουμε το θέλημά μας με το Θέλημα του Θεού.

Η πίτα συνοδεύεται πάντοτε μ'  ένα αίτημα. 

Άλλοι ζητούν από τον άγιο έναν... γαμπρό ή μια... νύφη. 

Άλλοι έχασαν ένα αντικείμενο ή χρήματα ή κάποιο πολύτιμο κόσμημα και ζητούν από τον άγιο να τους το εμφανίσει. Κάποιες γυναίκες ζητούν από τον Άγιο Φανούριο να τους δώσει παιδιά κ.α. 

Όλα αυτά, βέβαια,  ως μια κίνηση ευλάβειας προς τον Άγιο, δεν είναι επιλήψιμα. 

Απλά, ζητώ από τον άγιο Φανούριο να με βοηθήσει πρεσβεύοντας για μένα στο Θεό κι εκείνος δέεται για μένα.  Αυτό είναι ευλογημένο.  

Όταν όμως αφήνουμε όλα τα άλλα, τα ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ -  εκκλησιασμό, μυστήρια, μετάνοια κ.α. - και απολυτοποιούμε τα δευτερεύοντα και τυπικά, τότε είμαστε σε λάθος δρόμο. 

Ας είμαστε προσεκτικοί και να ιεραρχούμε τα πράγματα με ορθόδοξο τρόπο. 

π. Υάκινθος