Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΡΙΑΚΗ (βίος και μαρτύριο)

Στο τέλος του 3ου αιώνα, στα μέρη της Μ. Ασίας ζούσε ένα αντρόγυνο χριστιανών, ο Δωρόθεος και η Ευσεβία. Διακρίνονταν για την πίστη, την φιλανθρωπία και για τη συνετή  ζωή. Ήσαν άτεκνοι. Κι όμως, ο Κ άκουσε τις προσευχές τους και τους χάρισε ένα κοριτσάκι, το όποιο ονόμασαν Κυριακή, επειδή γεννήθηκε την ημέρα αυτή. Ανέθρεψαν το παιδί τους «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», όχι μόνο με λόγο αλλά κυρίως με τον τρόπο της ζωής τους. Του δίδαξαν την υπακοή, τη σεμνότητα, την αφοσίωση στον Θεό, την αγνότητα σώματος και ψυχής, την εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Κυρίου, την αγάπη προς τους εμπερίστατους, την έμπρακτη βίωση της χριστιανικής πίστεως.

Όταν η Κ έφτασε σε ηλικία γάμου, ήταν στολισμένη με όλες τις αρετές και με σπάνιο σωματικό κάλλος, που εντυπωσίαζε τους πάντες. Το όνειρο των γονέων ήταν ένας καλό γάμος. Η Κ όμως επέλεξε την οδό της παρθενίας και της αφιερώσεως στο Χ. Οι ευλογημένοι γονείς, αποδέχτηκαν την επιλογή της.

Κάποτε, ένας πλούσιος ειδωλολάτρης, έσπευσε να τη ζητήσει για να την κάνει σύζυγο του μοναχογιού του.  Η αρνητική απάντηση της Κ τον εξόργισε και κατήγγειλε ολόκληρη την οικογένεια πως είναι Χ/νοί. Με συνοπτικές διαδικασίες συνελήφθηκαν και ομολόγησαν την πίστη τους στο Χ, αρνούμενοι να θυσιάσουν στους ψεύτικους Θεούς. Κι έτσι, ο Δωρόθεος & Ευσέβια, αφού βασανίστηκαν ποικιλοτρόπως καταδικάστη-καν σε θάνατο με αποκεφαλισμό. Κι έτσι παρέδωσαν το πνεύμα τους

Την Κ, αφού κι εκείνη επέμενε να ομολογεί πίστη στο Χ, την υπέ-βαλαν σε ένα από τα πιο φρικτά και επώδυνα μαρτύρια: Την   κρέμασαν  από τα μαλλιά της κεφαλής, την έγδυσαν και έκαιγαν το σώμα της με αναμμένες λαμπάδες! Η αγία υπέμενε με καρτερία τον πόνο, χωρίς γογγυσμό, προσευχόμενη, ζητώντας την ενίσχυση του Κ. Ο Διοικητής, εντυπωσιασμένος μεν από την καρτερία της, αλλά και εξοργισμένος από την αποτυχία της προσπάθειάς του, διέταξε να ρίξουν  τη νεαρή χριστιανή,  τη φυλακή   προκειμένου να συνεχίσει την άλλη μέρα τα βασανιστήρια. Εκεί, λοιπόν, στην σκοτεινή φυλακή  εμφανίστηκε ο Κύριος  , ο οποίος τη θεράπευσε από τις πληγές και την ενίσχυσε.

Και την άλλη ημέρα, ο διοικητής εθαύμασε μεν για τη θεραπεία των πληγών της, που την απέδωσε στους ψεύτικους Θεούς, αλλά οργίστηκε κατά της Κ, διότι εκείνη δεν άλλαζε γνώμη. Την  οδήγησαν στον ειδωλολατρικό ναό  για να την  πείσουν να προσφέρει στα είδωλα λίγο θυμίαμα. Εκείνη, όμως, προσευχήθηκε με θέρμη στον Κύριο και ξαφνικά όλα τα  είδωλα γκρεμίστηκαν , ενώ ένας σεισμός με ανεμοστρόβιλο φοβερό τα διασκόρπισε σε μεγάλη απόσταση.  Έντρομοι όλοι οι παρευρισκόμενοι διαπίστωσαν με έκπληξη τη δύναμη της χριστιανικής πίστεως και αρκετοί πίστεψαν στον Χ. Μία  Αστραπή  δε χτύπησε στο πρόσωπο τον διοικητή «καί εὐθέως πεσῶν εἰς τήν γῆν ἀπέθανεν».

Ο νέος διοικητής της επαρχίας της Βιθυνίας, ο Απολλώνιος διέταξε να ανάψουν μεγάλη φωτιά και  να ρίξουν μες στις φλόγες  την μεγαλομάρτυρα Κυριακή. Αντί, όμως, να κατακαεί η νεαρή χριστιανή, ο Θεός την προφύλαξε. Χωρίς να υπάρχουν στον ουρανό σύννεφα, δυνατή βροχή έπεσε και έσβησε την φλόγα, με αποτέλεσμα η μεγαλομάρτυς να μη πάθει απολύτως τίποτα.

Στη συνέχεια, την έριξαν σε  πεινασμένα λιοντάρια  για να κατασπαράξουν την Κυριακή. Κι όμως, τα θηρία κάθισαν κοντά της και έγλειφαν τα πόδια της. Τότε αρκετοί ομολόγησαν πίστη στον Ιησού Χριστό και απαρνήθηκαν τα εθνικά είδωλα. Ο έπαρχος της Βιθυνίας πριν εξαντληθεί η υπομονή του και εκραγεί, έκανε μια ύστατη προσπάθεια να μεταπείσει την νεαρή χριστιανή  κολακεύοντάς την . Δεν κατάφερε να την μεταπείσει. Και έδωσε εντολή για τον αποκεφαλισμό της.

Οι δήμιοι, οδήγησαν την μεγαλομάρτυρα έξω από την πόλη, προκειμένου να την αποκεφαλίσουν. Φτάνοντας στον ορισμένο τόπο, η  Κ τους παρακάλεσε να της επιτρέψουν για λίγη ώρα να προσευχηθεί. Οι δήμιοι δεν της το αρνήθηκαν. Τότε εκείνη γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά υπέρ των χριστιανών που θα τιμούν την μνήμη της. Και αμέσως παρέδωσε το πνεύμα της στον Κ, χωρίς να υποστεί τον αποκεφαλισμό.

Στη συνέχεια, οι χριστιανοί που έμειναν στον τόπο της τελειώσεως της μεγαλομάρτυρος αγίας Κυριακής, πήραν την σορό της και την ενταφίασαν με τιμές, δοξάζοντας και ευλογώντας τον Κύριο και Θεό τους, που ανέδειξε ανάμεσά τους μία ακόμα αγιασμένη ψυχή».