menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2017

Τετάρτη 28 Ιουνίου 2017

Λιτανεία των ιερών λειψάνων του Αγίου Λουκά στη Συμφερούπολη - 2017

www.youtube.com/watch?v=dwfah0Il9og

ΟΤΑΝ Ο ΤΟΥΡΚΟΣ ΤΡΑΒΗΞΕ ΤΗΝ ΜΠΙΣΤΟΛΑ ...

Του Ζαχαρία Καψαλάκη
Η επανάσταση του 1866 είχε περάσει…
Μια επανάσταση που χώρισε χριστιανούς και μουσουλμάνους στα δυο και το αίμα έτρεξε ποτάμι σε όλη την Κρήτη!
Σε ένα κεφαλοχώρι της Μεσαράς, στο Σίβα, είχε έλθει ο Τούρκος φοροεισπράκτορας από το γειτονικό χωριό Άγιο Ιωάννη, να εισπράξει το φόρο της δεκάτης…
-           Ανήμερα τ’  Άι – Γιαννιού του Ρηγολόγου ήλθε ο αθεόφοβος στο χωριό, μονολόγησε ο παπα Σύγκελος… Και ήρθε και μεθυσμένος!
Είχε καθίσει στην πεζούλα του Άι Γιάννη και ξέροντας πως οι Ρωμιοί νηστεύουν, έβριζε τους χριστιανούς, έβριζε τα Θεία και πρόσταξε να του βράσουν μια όρνιθα…
-           Αυτό αγά μου δε γίνεται, του λέει ο παπα – Σύγκελος! Η πίστη μας δε μας επιτρέπει τέτοια μέρα να βάλουμε κρέας στο τσικάλι…
-           Ποια πίστη σας μωρέ παπά του λέει… Εδά θα δεις…
Και με ένα σάλτο σηκώνεται, παίζει μια κλωστά στην πόρτα της εκκλησίας του Άι – Γιάννη και μπαίνει μέσα. Βγάζει την μπιστόλα του και σημαδεύει το Χριστό στο κεφάλι…
-           Μη αγά μου φωνάζει ο παπάς! Τι πας να κάνεις;
Δεν πρόλαβε να τελειώσει το λόγο του και η μπιστόλα βρόντηξε.
Το βόλι βρήκε το Χριστό στο τέμπλο στο κεφάλι!
Γελώντας και ουρλιάζοντας από ικανοποίηση ο Τούρκος βγαίνει από την εκκλησία και ξανακάθετε στην πεζούλα.
-           Δε τηνε λογαριάζω παπά την πίστη σου, φώναξε. Δεν φοβάμαι το Χριστό σας…
Μα δεν πρόλαβε να τελειώσει το λόγο του και μια μέλισσα τον γυρόφερε…
Πήγε και κάθισε στα χείλη του, χωρίς να πάρει είδηση ο μεθυσμένος.
Το δάγκωμα τον τρόμαξε.
Πετάχτηκε ολόρθος…         
- Ήντα παθες αγά μου; Ρώτησε ο παπάς…
-  Κάτι με δάγκωσε στα χείλη και άρχισα να πρίχνομαι, φώναξε.
Ο Τούρκος άρχισε να πρίχνεται πράγματι και να μην αισθάνεται καλά.
Πήρε τη φοράδα του και πήγε στον Άι – Γιάννη στο κονάκι του.
Το βράδυ φτάνει στο χωριό απεσταλμένος του και χτυπά την πόρτα του σπιτιού του παπα Σύγκελου.
-           Ο αγάς είναι βαριά άρρωστος, είπε. Σε παρακαλεί να προσευχηθεί στον Άγιο σας να με κάνει καλά και θα σας φτιάξει ότι θέλετε, μου είπε να σας πω…
Πράγματι ο παπάς πήγε στην εκκλησία και παρακάλεσε τον Άγιο να τον συγχωρέσει όχι γιατί νοιάστηκε για τον Τούρκο, αλλά γιατί φοβόταν την οργή τους αν πέθαινε…
Πράγματι μετά από λίγες μέρες η υγεία του βελτιώθηκε. Φώναξε τον παπά να τον ευχαριστήσει και να του πει τι θέλει να φτιάξει για το χωριό.
Ο παπα – Γιάννης ρώτησε τους χωριανούς και ζήτησαν από τον αγά να τους φτιάξει γούρνες στην είσοδο του χωριού για να πλένουν οι γυναίκες τα ρούχα και να ποτίζουν τα ζώα οι Σιβιανοί.
Το έργο έγινε…
Σήμερα στο Σίβα στέκουν και τα δυο για να δηλώνουν το θαύμα!
Και η τρύπα στο κεφάλι του Χριστού στο τέμπλο του Αγίου Ιωάννου και η βρύση στην είσοδο του Σίβα…
Το γεγονός καταγράφεται στη δεκαετία του 1870…

Σφουγγαρισμένα με…


Φ ίλε,
πρόσεχε πού πατάς!
Εδώ μέσα κάθε μέρα καθαρίζω
με την σκούπα των ματιών»
με δάκρυα σφουγγαρίζω
αυτό που λερώνουν βρώμικα χέρια
και ποδοβολητά βαρβάρων,
συνειδήσεις ΜΕ πολλή ΦΟΡΑ στις εκτελέσεις ...
μια αρμάδα από περίεργους σωτήρες!
Πρόσεχε, φίλε., Πού πατάς!
Εδώ μέσα έχει θύματα,
στίχους, εικόνες, αγάπες, λουλούδια,
ευχές Εορτών και εορτών!
Το δάπεδο είναι γεμάτο νεκρούς
που εκτελέστηκαν
με όπλο θρησκευτικό!
Ψάχνεις ΤΟΝ Μη θύτη»
ίσως στον κύκλο των "σωτηρίων" μέσων
παρεμβάσεων, επεμβάσεων,
έχει μερίδιο και ο πιο απίθανος να σκοτώσει
την πίστη, την ελπίδα, την αγάπη»
ένας Ιούδας,
Της προδότης ένας Ομορφιάς σωμάτων ΚΑΙ ψυχών!
Ο Θεός να σε συγχωρήσει,
τεχνητή καρδιά,
Οπως δουλεύεις που ΕΝΑ Ρομπότ ,
να σε προλάβει να μη βάλεις
την ίδια θηλειά στον λαιμό σου,
κι ας πατάς μ 'όλη σου τη δύναμη εδώ μέσα'
στο τέλος θα τον κάνεις αυτόν τον τόπο
-άθελά σου-
τόπο ιερό,
θα προσεύχεσαι πριν πατήσεις,
και θα πλένεις το δάπεδο
με το δικό σου απ»τα μάτια σου τρεχούμενο νερό!
Πρόσεχε θα μου λες,
εδώ, μαζί σου, υπάρχω κι εγώ,
σ υ ν ά δ ε λ φ ε στον πόνο!
Αλήθεια, είναι σα να τ»ακούω κιόλας
να μου το λες:
πρόσεχε, φ ί λ η, πού πατάς,
εδώ
είναι
σφουγγαρισμένα
με ύδωρ ζων!

υγ. Αφιερωμένο στους απρόσκλητους, ανεπιθύμητους, περίεργους
      "Σωτήρες" άλλων ζωών άλλων ψυχών,
       στους διαρρήκτες συνειδήσεων,
       στους αναζητητές ξένων αγορών!

Ιωάννα Ιωαννίδου
https://iliaxtida.wordpress.com/2017/06/28/%CE%AD-11

Αφήστε τα παιδιά σας να «ταλαιπωρηθούν» – γιατί τίποτα δεν χαρίζεται στη ζωή

Η μητέρα μου ξέσπασε σε αναφιλητά, όταν ένα πρωινό, γύρω στα είκοσί μου χρόνια, της ανακοίνωσα την απόφασή μου να φύγω από το σπίτι και να μείνω μόνος. Ο πατέρας μου με σκυθρωπό ύφος μου έδωσε να καταλάβω πως δε θα με δεχόταν πίσω αν το έκανα. Δεν ενέδωσα στον πλάγιο εκβιασμό, ήμουν αποφασισμένος να πάρω τη ζωή στα χέρια μου.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το κλαμένο βλέμμα της μάνας, το πρωινό που μετακόμιζα. Από τη μία ήξερα πως έκανα το σωστό. Από την άλλη όμως μούδιαζα στην ιδέα της νέας προοπτικής. Εκείνο που δεν κατάλαβα ποτέ, ήταν γιατί η μητέρα έκανε τόσο μεγάλο θέμα το γεγονός πως μετακόμιζα στο δεύτερο σπίτι του κτήματος που βρισκόταν 20 μέτρα μακριά.
Για εκείνη, είτε πήγαινα στο διπλανό σπίτι, είτε σε διπλανό πλανήτη, η θλίψη ήταν ίδια. Έβλεπε ξεκάθαρα πλέον πως έκανα το πρώτο δειλό βήμα να ανοίξω τα φτερά μου και δε μπορούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα πως δεν θα την είχα πλέον ανάγκη. Ένας ανεξάρτητος άνδρας, θα έπαιρνε τη θέση του μικρού της που φρόντιζε και προστάτευε τόσα χρόνια. Κι αυτό την αποκαθήλωνε, εν μέρει, ως μητέρα, μηδένιζε το ρόλο της.
Ή έτσι νόμιζε.
Την πραγματική αλλαγή την ένιωσα όταν, μετά από λίγο καιρό, άφησα το νησί για να κυνηγήσω τα όνειρά μου. Στη μεγάλη πόλη που πήγα και που δυσκολεύτηκα να προσαρμοστώ, δεν θα μου έπλενε τα ρούχα η μαμά, ούτε θα μου είχε το φαγητό στο τραπέζι. Θα έπρεπε να ρυθμίζω μόνος μου την καθημερινότητά μου, όσα θεωρούσα δεδομένα. Εκείνοι θα έπαυαν να με φροντίζουν, να με συμβουλεύουν, να μου λένε τι να κάνω…
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ; Αυτή ήταν η μαγική φράση: Είτε ευθέως είτε πλαγίως, οι γονείς μου, πάντα με καλή πρόθεση, έλεγχαν τη συμπεριφορά μου με λέξεις, εκφράσεις, αλλά και πλάγιες επιδοκιμασίες και αποδοκιμασίες. Ακόμα και με το βλέμμα με έκαναν να σταματάω όταν υπήρχε κίνδυνος να πληγωθώ, όταν έκανα κάτι που δεν θα επιδοκίμαζε ο νησιώτικος μικρόκοσμος. Μου παρείχαν μια αρρωστημένη ασφάλεια που δεν με αντιπροσώπευε.
Σε αρκετά μέρη της επαρχίας, πολλά «σόγια» λαϊκών κυρίως στρωμάτων, καταλαμβάνουν ολόκληρες συνοικίες. Στην Αθήνα, αντίστοιχα, οι «οικογενειακές πολυκατοικίες» δίνουν και παίρνουν. Λόγω της ανεπάρκειας κοινωνικών παροχών του ελληνικού κράτους, τα μέλη αυτών των οικογενειών αλληλοπροστατεύονταν και εξακολουθούν, δυστυχώς, να το κάνουν μέχρι και σήμερα από ανάγκη. Έτσι, εκτός από τους παραδοσιακούς ρόλους, καλούνται να παίξουν κι εκείνους του νοσοκόμου, του γηροκόμου, του νηπιαγωγού, του ψυχολόγου.
Αλλά δυστυχώς, μαζί με τους δυνατούς δεσμούς, φουντώνει και η εξάρτηση.
Έτσι, παράλληλα με αυτό το αξιέπαινο φαινόμενο, καλλιεργήθηκε κι εκείνο της καταπιεσμένης σκέψης και κοινωνικής συμπεριφοράς, που σε συνδυασμό με τις κακώς εννοούμενες παραδόσεις, δεν αφήνει πολλά νεότερα μέλη των οικογενειών αυτών να ανοίξουν τα φτερά τους και να τολμήσουν ή να υιοθετήσουν εύκολα οτιδήποτε νέο. Η νοοτροπία των μελών της ευρύτερης οικογένειας, σφυρηλατείται καθημερινά με ένα πανομοιότυπο αναχρονιστικό τρόπο, από τους πρεσβύτερους, που έχουν το «αλάθητο». Τα παιδιά καταπίνουν τις απορίες τους, δε συγκρούονται με το παράλογο, γίνονται παθητικοί αποδέκτες της «αυθεντίας των σοφών», επικροτώντας, έτσι, άθελά τους τη συντήρηση.
Η υπερπροστασία των παιδιών, τα καταδικάζει σε μελλοντικό διανοητικό μαρασμό. Οι γονείς εξασφαλίζοντάς τους ένα αποστειρωμένο από μικρόβια περιβάλλον, δεν λαμβάνουν υπόψιν πως τα παιδιά τους δεν θα χρησιμοποιήσουν χειρουργική μάσκα βγαίνοντας εκεί έξω. Το απαίδευτο μυαλό τους δεν θα τους βοηθήσει να διακρίνουν τα εχθρικά από τα ωφέλιμα και απαραίτητα «μικρόβια» που ολοκληρώνουν την προσωπικότητα. Και οι αμήχανοι γονείς που το γνωρίζουν καλά αυτό, δεν τολμούν να αφήσουν τα παιδιά τους, επειδή ξέρουν μέσα τους πως δεν μπορούν να σταθούν μόνα, ακόμα και με διακριτική επίβλεψη. Ακόμα και όταν φεύγουν για σπουδές για λίγα χρόνια, σε άλλη πόλη, η επιρροή τους εξακολουθεί να κάνει ζημιά.
Οι κακουχίες των περασμένων δεκαετιών, έκανε πολλούς Έλληνες να θεωρήσουν ιερό καθήκον και απόδειξη αγάπης, να μην λείψει τίποτα στα παιδιά τους. Όμως αυτή η αγάπη-μπούμερανγκ τα πνίγει, μεταλλάσσοντας τα, μελλοντικά, σε ανώριμους πολίτες, που μαθαίνουν στην ακάματη επιβίωση.
Σε κάποιες περιπτώσεις εύπορων οικογενειών, τα παιδιά σπαταλούν το πατρικό χρήμα χωρίς να κοπιάζουν για την απόκτησή του, αφού δεν τα ενθάρρυναν ποτέ οι γονείς τους να δουλέψουν, έστω έναν από τους μήνες των θερινών διακοπών του σχολείου, ώστε να μάθουν να κολυμπούν στα ρηχά, με ασφάλεια. Και να πηγαίνουν σε πιο βαθιά νερά από μόνα τους, σαν πρόκληση.
Δυστυχώς τα περισσότερα ελληνόπουλα πνίγονται από τα πολλά σωσίβια που τους τυλίγουν οι γονείς τους και περιφέρονται σαν ζόμπι διεκδικώντας δικαιώματα, χωρίς υποχρεώσεις. Και που πολύ σύντομα θα βρεθούν αδύναμοι και θλιβεροί σε κάποια διαδήλωση για την αδικία που τους επιβάλλει ο νέος πατερούλης, που λέγεται κράτος.
Το κακό όμως, δεν σταματάει εδώ.
Έχοντας μάθει να λειτουργούν με αδύναμη κρίση, θα κληθούν να αποφασίσουν για τη χώρα τους πληγώνοντας ανεπανόρθωτα το συμπολίτη τους, με την ψήφο τους. Και ο αισχρός συνειρμός λέει πως αν η γενιά του πολυτεχνείου, που ήταν η γενιά της διανόησης, οδήγησε τη χώρα σε μια αδυσώπητη κρίση, τί επιφυλάσσει το μέλλον από τη σημερινή γενιά του I-PHONE, τη γενιά του «Γρηγορόπουλου», όπου παιδιά εύπορων οικογενειών επαναστατούν μόνο και μόνο επειδή τα έχουν όλα.
Όπου δεν υπάρχει χώρος για προσωπικά επιτεύγματα, που δεν τους επιτρέπουν να ταλαιπωρηθούν στη ζωή τους, να αγωνιστούν. Που οι γονείς τους κλείνουν γλυκά την πόρτα κρατώντας τα, όμως, μέσα. Που δεν τα αφήνουν να μάθουν από τα λάθη τους. Που τα αναγκάζουν να δημιουργήσουν δικούς τους δαίμονες ώστε να μπορέσουν να διοχετεύσουν την νεανική τους ενέργεια πολεμώντας τους.
Κάντε ένα δώρο ζωής στα παιδιά σας. Επικοινωνήστε μαζί τους, δείτε τις ανάγκες τους, βάλτε τα να δουλέψουν κάπου από νωρίς, δώστε τους τροφή για σκέψη.
Στείλτε τα να μείνουν για λίγο σε άλλες χώρες. Όχι για να γυρνάνε και να κοιτάζουν τα αξιοθέατα, αλλά να μείνουν σε οικογένειες, να δουν πως ζουν οι άνθρωποι, πώς σκέφτονται. Να καταλάβουν μια απλή αλήθεια. Πως η ανθρώπινη φύση είναι ίδια, πως υπάρχουν άπειρες νοοτροπίες, χιλιάδες απόψεις, δεκάδες όψεις του ίδιου νομίσματος.
Αφήστε τα να τσαλακωθούν, να ταλαιπωρηθούν, να μάθουν πως η ευτυχία αποκτιέται με καθημερινό αγώνα. Πως το χρήμα έχει ουσιαστική αξία όταν κερδίζεται κι όχι όταν χαρίζεται.
Δώστε τους ένα μάθημα ζωής. Και όταν επιστρέψουν διώχτε τα από το σπίτι, αλλά όχι από τη ζωή σας. Βοηθήστε τα να γίνουν ώριμοι και υπεύθυνοι άνθρωποι, να είναι κύριοι του εαυτού τους και όχι να περιμένουν από εσάς τα πάντα και κατά συνέπεια αργότερα από το κράτος, κυνηγώντας τη χίμαιρα του δημοσίου.
Μην τους στερείτε το πιο όμορφο παιχνίδι που έχουν πραγματικά ανάγκη, αλλά δεν το γνωρίζουν.
Γράφει ο Γιάννης Τζίτζης, o-klooun.com
http://www.themamagers.gr/family/afiste-ta-pedia-sas-na-taleporithoun-giati-tipota-den-charizete-sti-zoi/

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

«Γάμος: Μυστήριο & Καθημερινότητα» Μητροπολίτης Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ.κ. Νικόλαος

www.youtube.com/watch?v=Dde65BL-A3g
ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΟΜΙΛΙΑ

Οι Δύο Όψεις του Πόνου

Πονάμε πολύ. Υποφέρουμε. Μα κάπου εκεί βαθιά μέσα μας, μια φωνή μας λέει, «κράτα, μην φοβάσαι, πρέπει να το περάσεις, σου χρειάζεται για το ταξίδι.» Σήμερα νιώθεις γυμνός. Κρυώνεις πολύ. Ναι το ξέρω. Μα αύριο αυτή η εμπειρία θα είναι το ρούχο που θα ζεστάνει την καρδιά σου, και θα αλλάξει την ζωή σου. Θα το δεις, αυτό που σήμερα σε πληγώνει αύριο θα σε δυναμώνει…
Ξέρεις τα φωτοστέφανα που ποθείς τι σταυρό έχουν; Τα χαρίσματα, με τι παθήματα ανθίζουν; Ξέρεις οι μεγάλοι έρωτες τι πόνο κρύβουν; Εκείνα τα σ» αγαπώ” με τι χείλη ξεραμένα στην μοναξιά προφέρονται; Και αυτά τα γέλια που ακούς, γνωρίζεις σε τι κλάμα ξεπλένονται; Πίσω από τον παράδεισο είναι η κόλαση, και πίσω από το χαμόγελο όλα εκείνα που μας πόνεσαν πολύ…

Σάββατο 24 Ιουνίου 2017

Εάν δεν βρεις τον Χριστό σε αυτήν την ζωή.δεν θα Τον βρεις ούτε στην άλλη.

 Προσπαθούμε κάθε στιγμή για το μέλλον μας. Αγωνιούμε για την στιγμή που θα ζήσουμε. Χτίζουμε σπίτια, εργαζόμαστε, αποθηκεύουμε πράγματα, μεριμνούμε τόσο προσεκτικά για το μέλλον μας. 
Μιλούμε για τον Θεό και Τον θέλουμε Αρωγό για το μέλλον μας. Θέλουμε 
έναν Θεό που θα γεμίσει τις τσέπες μας, τις αποθήκες τροφίμων του σπιτιού μας, που θα εξασφαλίσει το αύριο των παιδιών μας. 
Και όλο ζητάμε. Και δεν χαιρόμαστε την στιγμή που ζούμε που περνά στο παρελθόν μας.
Φθάνει πια τόσα θελήματα. 
Φθάνει πια τόση κρίση και άγχος. 

Όποιος θέλει μπορεί να ζήσει το τώρα, το σήμερα, τον Ίδιο τον Θεό και να χαρεί, να ειρηνεύσει και να μην ανησυχεί για το αύριο. Να εργάζεται πιο ήρεμα, να ζει πιο όμορφα και ειρηνικά. Να ψάχνει για δουλειά με εμπιστοσύνη στον Θεό και με χαρά. 
Η ζωή είναι πολύ μικρή για να μην την χαίρεσαι και να μην ποθείς να την ζήσεις. Και ο Χριστός είναι Ζωή, Χαρά, Ελπίδα που από αυτή την στιγμή που σου μιλάω 
μπορείς να γευτείς. 
Αρκεί να ζήσεις Μυστηριακή ζωή, μέσα και έξω από την Εκκλησία Του. Αρκεί να προσευχηθείς περισσότερο από ότι σκέφτεσαι, λογαριάζεις και αγωνιάς και μιλάς και γράφεις. 
Ζήσε τον Χριστό περισσότερο από τις ανάγκες σου!

Δεν χρειάζονται τύποι και κανόνες και πιέσεις και στερήσεις. Χρειάζεται αγάπη για τον Θεό και τους ανθρώπους, αγάπη για τον εαυτό σου και πόθο ο Χριστός να σε ελευθερώσει από τα πάθη σου και τους λογισμούς τους.
Την Ελευθερία σου θέλεις, πως μπορείς να μην την αναζητάς ή να αγωνίζεσαι κατσουφιασμένος;
Γονάτισε τώρα! Και σταμάτα τον κόσμο να τρέχει γύρω σου και εσύ μαζί του!
Ζήσε έξω από την τυπολατρία και τα κοινωνικά πρότυπα. Ζήσε με την ψυχή σου τον Χριστό που σε αναπαύει και Τον γνωρίζει. Ζήσε ακατάπαυστα το Γλυκό Του Όνομα στα χείλη και στην καρδιά σου, ότι κάνεις. Μάθε να ζεις σαν αιώνιος που είσαι, με την συνείδησή σου ταπεινή και καθαρή.
Πήγαινε όσες φορές χρειαστεί στον πνευματικό σου. Και ζήσε την στιγμή σαν να ήταν η τελευταία σου.
Πες καλημέρα, σε αγαπώ, σε συγχωρώ, συγχώραμε και χαίρε... Εργάσου με Χαρά.
Τόλμησε ακόμη και εσύ που λες τόσα στους άλλους και δεν το πράττεις.
Πράξη θέλει η ζωή, είναι πρόβα Ζωής αυτή η στιγμή, για σένα και όχι μόνο για τους άλλους!
Η ζωή δεν είναι μελλοντικά σχέδια και όνειρα απλησίαστα. Η ζωή είναι ονειρικές στιγμές κοντά στον Θεό, με δάκρυα μετανοίας και δευτερόλεπτα μελλοντικά Αιώνια!
Αν μάθεις να ζεις, τότε θα μάθουν και οι άλλοι από εσένα, από τις πράξεις σου, από το χαμόγελό σου και την σιωπή σου!
Ο Κύριος γνωρίζεται με την προσευχή, την μετάνοια και τις πράξεις!
Τόλμησε!
Μόλις πέρασαν κάποια λεπτά πολύτιμα για εσένα και για εμένα.

//proskynitis.blogspot.gr

Παρασκευή 23 Ιουνίου 2017

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ

«Η νηστεία πρέπει να γίνεται για τον Χριστό, για κανέναν άλλο λόγο. Πολλές φορές συμβαίνει να επιθυμούμε τη νηστεία με κάποια δόση χρησιμοθηρίας. Την εξασκούμε, δηλαδή, άλλοτε ως μέσον διαίτης και άλλοτε ως μέσον ανθρωπαρεσκείας. Αυτό είναι λάθος. Μοναδικός σκοπός της νηστείας πρέπει να είναι η αγάπη του Χριστού και η προς Αυτόν ομοίωσή μας, κατά το παράδειγμα των ασκητών και των οσίων».
Γερ. Θεοσέμνη, Καθηγουμένη Ι.Μ. Χρυσοπηγής Χανίων Κρήτης

http://www.pemptousia.gr/rimata_zois/afto-ine-lathos/

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ, ΤΟ ΜΟΝΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Δεν χρειάζονται πολλές λέξεις για να τονίσεις πως η Εκκλησία του Χριστού είναι το μοναδικό και ΑΣΦΑΛΕΣ καταφύγιο για όλους τους ανθρώπους. Για να εισέλθει ο άνθρωπος στο καταφύγιο αυτό θα πρέπει να γνωρίζει πως η είσοδός του είναι το μυστήριο του Βαπτίσματος και η παραμονή του σ' αυτό έχει ως προϋπόθεση την αξιοποίηση και τη συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας μας.  Ναί, η πίστη είναι απαραίτητη, αλλά χωρίς την ορθοπραξία - την πράξη της θεωρίας - δεν σώζει. Ο Χριστός προσφέρει τη Χάρη Του μέσα στην Εκκλησία και δια της Εκκλησίας. Η επιλογή είναι δική μας,
π. Υάκινθος

Πέμπτη 22 Ιουνίου 2017

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ" ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΒΟΛΟΥ (21/06/2017)

Μία ακόμη μαγική βραδιά απήλαυσε το φιλότεχνο κοινό της πόλεώς μας , τιμά όλες που τις Δράσεις Της Ναυτικής Εβδομάδας 2017,  στο ονειρικό σκηνικό του προαυλείου χώρου του Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου στην παραλία. 

Εκδήλωση άνοιξαν ΤΗΝ  ΟΙ Εκπαιδευτικοί Κ.Κ. Κική Δανιηλίδου και Αντώνης Αντωνίου,  υπεύθυνοι αντίστοιχα των Πολιτιστικών προγραμμάτων Β / θμιας και Α / θμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας, με τη ελκυστική παρουσίαση του νέου βιβλίου του Πρωτ . Θεοδώρου Μπατάκα, ΤΟΥ Μητροπολιτικού Εφημερίου  Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Βόλου και Προέδρου του Σ.Σ.Κ. Βόλου «Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ», με τίτλο «Λόγια της στεριάς και της θάλασσας» . Παρουσιάστηκε το θεατρικό δρώμενο «Ο Υάκινθος και το καλαμαράκι» από το 3 ο  Γυμνάσιο Βόλου, με Υπεύθυνη Εκπαιδευτικό την κ. Σοφία Κανταράκη, και αφήγηση από το υλικό του βιβλίου. Πρόθεση του συγγραφέα του «βάλει ΝΑ  ΕΝΑ Μικρό λιθαράκι ΣΤΗΝ προσπάθεια Της Τοπικής Εκκλησίας ΓΙΑ ΤΗ διάσωση ΤΩΝ πατρογονικών κειμηλίων προσόντων Ως πολύτιμης παρακαταθήκης, διδάσκοντας στα παιδιά το ήθος της, που είναι η ψυχή και το κέντρο της. Αυτό το ήθος βίωσαν και μας παρέδωσαν οι καλοί μας γονείς , οι ιερείς και οι δάσκαλοί μας, που, παρά τις δύσκολες συνθήκες ζωής, κατόρθωσαν με την προσευχή τους και το έμπρακτο παράδειγμά τους να μας οδηγήσουν στην όντως ζωή » . Το μ Ακολούθησε ουσικό δρώμενο «Νότες της στεριάς και της θάλασσας», από το 2ο Δημοτικό Σχολείο Ν. Αγχιάλου, με Υπεύθυνη Εκπαιδευτικό την κ. Μαρίλη Κυριακοπούλου. Το βιβλίο σχολίασε ο Επίκουρος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ. Κων / νος Μάγος.

Η συνέχεια ήταν εξίσου συγκλονιστική, ΤΗ Μεγάλη ΜΕ  συναυλία  ΤΟΥ Μουσικού Σχολείου Βόλου , ΤΗΝ καθοδήγηση Υπό ΤΩΝ  Εκπαιδευτικών  Κ.Κ. Κερασίας Σιάρα και Ιωάννας Χατζάκη. Τίτλος: «Με την Ελλάδα καραβοκύρη». Οι μαθητές πραγματοποίησαν μία ακόμη εξαιρετική εμφάνιση, όπως συνηθίζουν από ιδρύσεως του σχολείου τους, τους επιβεβαιώνοντας  θαυμάσιους καρπούς   Της συνεργασίας   όλων ΤΩΝ παραγόντων που θεμελιώνουν ΤΗ Δημόσια Είδος Εκπαίδευση ΚΑΙ υπηρετούν ΜΕ ζήλο τους ιερούς σκοπούς Της. Την εκδήλωση της βραδιάς έκλεισε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ιγνάτιος, φανερά συγκινημένος, ο οποίος επαίνεσε ΤΟΝ ακαταπόνητο ιερέα ΓΙΑ ΤΗΝ πλούσια Προσφορά ΤΟΥ ΣΤΗ Διακονία  Της Τοπικής Εκκλησίας ΚΑΙ  συνεχάρη ΤΑ Παιδιά, εκπαιδευτικούς και τους γονείς για τον αγώνα ανάδειξης του ποιοτικού και του αληθούς , εις πείσμα της επιχειρούμενης ισοπέδωσης και αλλοτρίωσης κάθε αξίας και αρετής.  

Μνήμες και χρώματα της μαγνησιακής γης από τους θησαυρούς της καρδιάς του π . Θεοδώρου, καθώς και ήχοι και εικόνες των μεγάλων δημιουργών του Γένους των Ελλήνων κατέκλυσαν τις καρδιές και μάγεψαν τις συνειδήσεις του πολυπληθούς ακροατηρίου , θυμίζοντας τα πάντα επίκαιρα λόγια του κορυφαίου ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη :  «Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις » . Και αλλού:  '' Θέλει μελτέμι γερό, γεννημένο στην Τήνο, που να ρθει με την ευχή της Παναγίας και να καθαρίσει τον τόπο απ όλων των λογιώ της Τουρκιάς και της γηραιάς Ευρώπης τ απομεινάρια ... ».
Ευχαριστούμε για μία ακόμη φορά τους φίλους του «Ε» που στήριξαν και αυτή τη δράση του και υποσχόμαστε και πολλές άλλες εκπλήξεις στο μέλλον.

 Οι δύο υπεύθυνοι της οργάνωσης και παρουσίασης της εκδηλώσεως. 
Οι εκπαιδευτικοί κ. Δανιηλίδου Κική ΚΑΙ κ Αντώνιος Αντωνίου , υπεύθυνοι επί των πολιτιστικών εκδηλώσεων της Αβάθμιας και Β'βάθμιας εκπαίδευσης Μαγνησίας

Οι θέσεις των επισήμων 
(Ο.κ. Δ. Κουτσός, ο.κ Κ. Μάγος, ο. Π. Θεόδωρος Μπατακας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο κ. Ιωάννης Κοντόπουλος, Διοικητής της 4ης Περιφερειακής Διοίκησης του Λ. Σώματος, ο. Κ Εμμανουήλ Κανάλης, Κεντρικός Λιμενάρχης Βόλου κ.α.) και ο Αρχιμ. π. Καλλίνικος, ο παρουσιαστής της βραδιάς. 

Ο ομιλητής της βραδιάς κ. Κ. Μάγος εν μέσω των δύο συμπαρουσιαστών της γιορτής


Η εκπαιδευτικός κ . Σοφία Κοντογιάννη , καθηγήτρια του ΓΓυμνασίου Βόλου
και οι μαθητές της στο δρώμενο: "Ο ΥΑΚΙΝΘΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΛΑΜΑΡΑΚΙ".

Οι μαθητές του ΓΓυμνασίου Βόλου επί σκηνής ...

Εθελόντριες του Σ.Σ.Κ. Βόλου "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ" σε θέση διακονίας

Χορωδία ΤΟΥ: Η 2ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Αγχιάλου (Μαγνησίας) 
ΤΗΝ Καθηγήτρια ΜΕ τους κ. Μαρίλη Κυριακοπούλου.

Ο συγγραφέας του βιβλίου π. Μαθήτρια ΚΑΙ Θεόδωρος Ραφαέλα Τίγκα
κατά την ώρα της απαγγελίας ενός ποιήματος του Ο. Ελύτη

Ο Σεβ. Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος κλείνει την εκδήλωση με θερμούς καρδιακούς λόγους

Η υπέροχη χορωδία και ορχήστρα του ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΒΟΛΟΥ

Ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του "Ε" και συγγραφέας του βιβλίου με συνεργάτες του.

Ευχαριστούμε θερμά τους πρωταγωνιστές - μικρούς και μεγάλους - και όλους τους συμμετέχοντες στην εκδήλωση, για την έμπρακτη αγάπη και τη στήριξή τους στη διακονία του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ". Επίσης, ευχαριστούμε την καλή μας συνεργάτιδα κ. Μ. Δ. Κ. για τις φωτογραφίες που μας χάρισε.
π. Θ. Μ.




Η ομιλία του κ. Κώστα Μάγου, Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας για το παιδικό βιβλίο: "ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ"

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ «ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ»
Στην παραλία του Βόλου (Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017),
στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τη «ΝΑΥΤΙΚΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ 2017»

Η συγγραφή ενός βιβλίου με ιστορίες για παιδιά από τον πατέρα Θεόδωρο δεν αποτελεί έκπληξη. Όποιος τον έχει ακούσει (από τις ομιλίες του στο πλαίσιο της εκκλησίας μέχρι τις εισηγήσεις του σε συνέδρια) αναγνωρίζει την μεστότητα, την σαφήνεια και συγχρόνως την απλότητα του λόγου του. Συγχρόνως ακούγοντας τον, μαγεύεται από τον φυσικό τρόπο με τον οποίο εμπλουτίζει τα όσα έχει να πει με βιώματα και εμπειρίες τόσο δικές του όσο και ανώνυμων ανθρώπων, ανθρώπων απλών καθημερινών αλλά και εκείνων που πορεύονται δυσκολότερα όπως των κρατούμενων ή των εξαρτημένων συνανθρώπων μας. Αν τώρα ακούσει κανείς τον πατέρα Θεόδωρο να μιλά σε παιδιά και σε νέους, καταλαβαίνει πόσο κοντά βρίσκεται ο ίδιος στις παιδικές και νεανικές ψυχές και πόσο όμορφα βρίσκει μονοπάτια για να συζητήσει μαζί τους.
Ένα τέτοιο λοιπόν μονοπάτι επικοινωνίας με τα παιδιά είναι και το βιβλίο «Λόγια της στεριάς και της θάλασσας». Ένα μονοπάτι πλουσιότατο σε βιώματα τόσο της παιδικής όσο και της νεότερης ηλικίας του πατέρα Θεόδωρου. Ένα μονοπάτι γεμάτο με τους ήχους και τις μυρωδιές της θάλασσας, με τα αρώματα της πηλιορείτικης γης, γεμάτο με τις χαρούμενες φωνές των παιδιών, αλλά και με τις έγνοιες και τις αγωνίες των μεγαλύτερων. Ένα μονοπάτι που συνδέει το παρελθόν με το παρόν, που μας μιλά για την απλή ζωή των απλών ανθρώπων, την γεμάτη χαρές και λύπες, που μας μιλά για την συντροφικότητα και τη συλλογικότητα της κοινοτικής ζωής, της ζωής στο χωριό, των οικογενειακών, συγγενικών και φιλικών δεσμών.
Με ένα τέτοιο περιεχόμενο το βιβλίο του πατέρα Θεόδωρου αποτελεί ένα μονοπάτι πολιτισμού και διαπολιτισμικής επικοινωνίας,  καθώς ανοίγει ένα φωτεινό παράθυρο σε πολιτισμικές αξίες και στάσεις που δεν είναι πια αυτονόητες.  Αποτελεί ακόμη ένα διαγενεαλογικό μονοπάτι, ένα μονοπάτι που ενώνει τις γενιές, καθώς μέσα από τις ιστορίες του ξετυλίγεται το νήμα που δείχνει ότι τελικά οι βασικές αξίες για να ζήσει κανείς μια αρμονική ζωή, τόσο με τον εαυτό του όσο και με τους άλλους, παραμένουν σταθερές. Μεταφέρονται από την μια γενιά στην άλλη, αποτελώντας πυξίδα για τους νεότερους που αναζητούν τη δική τους ταυτότητα, που προσπαθούν όχι πάντα εύκολα να ανοίξουν τον δικό τους δρόμο.
Και βεβαίως το βιβλίο του πατέρα Θεόδωρου  είναι ένα μονοπάτι θρησκευτικότητας, θρησκευτικότητας με την ανοικτή και καθόλου δογματική έννοια του όρου. Οι μικροί, αλλά και οι μεγαλύτεροι αναγνώστες, όποια κι αν είναι η θρησκευτική τους ταυτότητα,  θα αναγνωρίσουν στις ιστορίες του πατέρα Θεόδωρου τις παγκόσμιες και διαχρονικές αξίες όπως της αγάπης, της φιλοξενίας, του σεβασμού, της προσφοράς και πολλές ακόμη. Και όλα αυτά οι αναγνώστες θα τα αναγνωρίσουν και θα χαρούν συγχρόνως την χαρά της ανάγνωσης, γιατί ο πατέρας Θεόδωρος μιλά χωρίς επιτηδευμένο διδακτισμό, μιλά με μια αυθεντική φωνή που έχει αφετηρία την ψυχή του. Αφηγείται ως ένας γνήσιος λαϊκός αφηγητής, ζωντανά, απλά, καρδιακά. Οι ήρωες των ιστοριών του δεν είναι ξεχωριστοί. Είναι οι καθημερινοί άνθρωποι, οι διπλανοί μας ιδιαίτερα  όσων από μας συνδέουμε ή έχουμε συνδέσει ένα κομμάτι της ζωή μας με τη ζωή στο χωριό. Οι ήρωες των ιστοριών του βιβλίου διασταυρώνονται, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς, με τους ήρωες του μεγάλου Σκιαθίτη συγγραφέα, του Παπαδιαμάντη, αλλά και του άλλου πολύ αγαπητού στα αλλοτινά παιδιά, του θαλασσινού, του Καρκαβίτσα.  Οι απλοί καθημερινοί ήρωες και η θάλασσα ως αφετηρία και προορισμός, ως ανάμνηση και νοσταλγία, ως ταξίδι, περιπέτεια και επαγγελματική απασχόληση αποτελούν το ζωογόνο ζυμάρι με το οποίο συνθέτει τις ιστορίες του ο συγγραφέας. Ακόμη και η στεριά στις περισσότερες από τις ιστορίες νοηματοδοτείται από τη θάλασσα, είναι η μη θάλασσα, εκείνο που συμπληρώνει και αποτελεί τη συνέχεια του θαλασσινού τοπίου.
Μέχρι τώρα αναφέρθηκα κυρίως στο πρώτο μέρος του βιβλίου «Λόγια της στεριάς και της θάλασσας» εκείνο που ο πατέρας Θεόδωρος διάλεξε να δώσει τον τίτλο «Αφηγήσεις και παραμυθένια διηγήματα». Εξίσου όμως ενδιαφέρον είναι και το δεύτερο μέρος του βιβλίου, εκείνο με τα παραμύθια. Παραμύθια που μεταφέρουν την ομορφιά και την σοφία των λαϊκών παραμυθιών, με γερή δομή, περιπετειώδη πλοκή, απλή γλώσσα και ξεκάθαρα μηνύματα. Παραμύθια που έχουν την δύναμη να μεταφέρουν τους μικρούς αναγνώστες άλλοτε σε παραδεισένιους κήπους, όπως ο κήπος του κυρ Φραγκίσκου και άλλοτε στα σύννεφα όπως στην ιστορία «Η Άννα και το συννεφάκι». Παραμύθια γραμμένα με απλή γλώσσα, με χιούμορ, με ανατροπές και με περιγραφική δεινότητα. Παραμύθια με ζώα που μιλούν και φυτά που συζητούν. Παραμύθια που  μπορούν να αποτελέσουν αξιόλογο παιδαγωγικό υλικό, στα χέρια του γονιού ή του παιδαγωγού. Αν το πρώτο μέρος του βιβλίου του πατέρα Θεοδώρου θα ενθουσιάσει τα μεγαλύτερα παιδιά, ετούτο το δεύτερο  σίγουρα θα τραβήξει το ενδιαφέρον και την προσοχή των μικρότερων που θα ζητήσουν να ακούσουν ξανά και ξανά τα παραμύθια . Και δεν είναι μόνο ο λόγος και η ιστορία που θα συναρπάσει τα παιδιά. Είναι και οι εικόνες. Γιατί ο πατέρας Θεόδωρος είναι πολυτάλαντος. Δεν γράφει μόνο, αλλά και ζωγραφίζει. Και οι ζωγραφιές του έχουν επίσης την ομορφιά και την απλότητα των λαϊκών αυτοδίδακτων ζωγράφων, συμπληρώνοντας με τον πλέον αρμονικό τρόπο τις ιστορίες του.
Δεν θέλω να σας κουράσω περισσότερο. Κλείνοντας θα ήθελα να επαναλάβω ότι και τα δύο μέρη του βιβλίου είναι ένα δώρο για τη νέα γενιά, ιδιαίτερα για τα παιδιά του Δημοτικού που μέσα από το βιβλίο θα γνωρίσουν τον τρόπο ζωής και τις αξίες των παππούδων και των γιαγιάδων τους. Όμως είναι και ένα δώρο για μας τους ενήλικες αφού μέσα από το βιβλίο ταξιδεύουμε στην παιδική μας ηλικία, στην ζωή στο χωριό, σε μια καθημερινότητα που για τον καθένα, κάπου κάποτε είχε μιλήσει στην ψυχή του. Νομίζω ότι αυτός είναι ο βαθύτερος σκοπός του βιβλίου «Λόγια της στεριάς και της Θάλασσας»: να μιλήσει στην καρδιά του μικρού και του μεγάλου αναγνώστη. Πατέρα Θεόδωρε, τα καταφέρατε περίφημα! Καλοτάξιδο να’ ναι το βιβλίο σας!

                                                                                                          Κώστας Μάγος 
Επίκουρος Καθηγητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας

ΒΟΛΟΣ: ΕΠΙΤΥΧΉΣ Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ "ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ" (21/06).

Από την ομιλία του π. Θεοδώρου Μπατάκα, συγγραφέα του βιβλίου
Ήδη, όλοι οι προλαλήσαντες, μας παρουσίασαν το παιδικό βιβλίο: «ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ», μ’ ένα υπέροχο και πρωτότυπο τρόπο. Τα είπαν όλα με απλότητα, ευαισθησία και αγάπη, χρησιμοποιώντας ως πνευματικά εργαλεία: τον λόγο, το τραγούδι, τη ποίηση, το θέατρο, τη μουσική, τον ήχο και το φως. Τους ευχαριστούμε και τους συγχαίρουμε εκ καρδίας.
Αυτό το βιβλίο, γράφτηκε από έναν Ελληνορθόδοξο ιερέα, από αγάπη και μόνο για τα μικρά παιδιά, αλλά και από μια μεγάλη αγωνία και πόνο, αφού βλέπει καθημερινά να δηλητηριάζονται οι ψυχές και ο νους τους με χίλιους δυο βλαπτικούς και επιζήμιους τρόπους, με όπλα το δέλεαρ της τεχνολογίας και του εκσυγχρονισμού, επείσακτα και αλλότρια προς τον ελληνικό τρόπο υπάρξεως.
Τα κείμενα αυτού του βιβλίου αποτελούν ταυτόχρονα και μια αυθόρμητη αντίδραση στην επίμονη επιδίωξη παραγόντων  να γκρεμιστεί η εικόνα του Θεού από τις ψυχές των παιδιών μας, να αλλοιωθεί η εικόνα της παραδοσιακής ελληνορθόδοξης οικογένειας και να περιφρονηθούν οι αρετές της πίστεως, της αγάπης, του σεβασμού, της σεμνότητας, της αλληλεγγύης, της ηθικής και τόσων άλλων πανορθόδοξων αξιών.
Θελήσαμε να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι στην προσπάθεια της Εκκλησίας μας να διασώσει τα πατρογονικά  μας κειμήλια ως πολύτιμη παρακαταθήκη, διδάσκοντας στα παιδιά μας το ήθος της, που είναι η ψυχή και το κέντρο της. Αυτό το ήθος βίωσαν και μας παρέδωσαν οι καλοί μας γονείς, οι ιερείς και οι δάσκαλοί μας, που, παρά τις δύσκολες συνθήκες ζωής, κατόρθωσαν με την προσευχή τους και το έμπρακτο παράδειγμά τους να μας οδηγήσουν στην όντως ζωή.
Ο μεγάλος μας ποιητής Οδυσσέας Ελύτης ήδη από το 1990 μας προειδοποιούσε ''Θέλει μελτέμι γερό, γεννημένο στην Τήνο, που να΄ ρθει με την ευχή της Παναγίας και να καθαρίσει τον τόπο απ΄ όλων των λογιών της Τουρκιάς και της γηραιάς Ευρώπης τ΄ απομεινάρια...".  
Επίσης, ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα της περιόδου της Παλιγγενεσίας, ο Διονύσιος Σολωμός, είναι σήμερα πιο επίκαιρος από ποτέ,  λόγω ακριβώς της γνωστής ρήσης «Μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;»
Οι αφηγήσεις, τα παραμυθένια διηγήματα και τα παραμύθια, που φιλοξενούνται στο βιβλίο: «ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ», γράφτηκαν μέσα στην ησυχία της φύσης, μακριά από τις μέριμνες και τον θόρυβο της πόλης, κοντά σε ακρογιαλιές, σε γραφικά χωριουδάκια, σε προαύλια εξωκκλησίων και σε κάποιες αγροικίες κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μας διακοπών. Δεν πρόκειται για αντιγραφή παλαιοτέρων παραμυθιών και διηγημάτων, αλλά για μια νέα προσπάθεια, μακριά από μάγους, μάγισσες, σκληρούς πολεμιστές και δράκους.
Σ’ αυτό το υπέροχο ταξίδι της συγγραφής, μας καθοδήγησαν: τα παιδικά μας βιώματα και οι εμπειρίες που αποκτήσαμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας το Τρίκερι, κοντά στους ευλογημένους γονείς μας - τον καπετάν Βασίλη και την ευσεβέστατη μητέρα μας Ματούλα, οι ψυχές των οποίων ευχηθείτε να αναπαύονται στην αγκαλιά του Θεού.
Αυτά τα απλά κείμενα δεν προορίζονταν αρχικά για να γίνουν βιβλίο. Κάποιοι αδελφοί, συνεργάτες, πνευματικά μας παιδιά, αλλά και συγγενείς, μας παρότρυναν να τα εκδώσουμε, λέγοντάς μας πως ο ιερεύς δεν έχει μόνο σαρκικά παιδιά και εγγόνια, αλλά κι ένα πλήθος άλλαπου έχουν την ανάγκη της στοργής και της αγάπης του. Καιτελικά, μας έπεισανκαι να που σήμερα παραδίδουμε με αγάπη σ’ όλα τα παιδιά αυτό το βιβλίο.
Τους ευχαριστώ όλους για την βοήθεια και την στήριξη, αλλά κυρίως και πρωτίστως την καλή μου συνεργάτιδα στο «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ», την φιλόλογο κ. Κερασία Παπαγεωργίου – Γκαβανούδη, που κοπίασε ιδιαιτέρως, ως υπεύθυνη της φιλολογικής επιμέλειας των κειμένων…

Ρεπορτάζ και φωτογραφίες από την εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου 
"ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ", θα αναρτηθούν αύριο. 

Πανελλήνια Έκκληση Γονέων για το Μάθημα των Θρησκευτικών

Μακαριώτατε, Σεβασμιώτατοι,

«Η χώρα βασανίζεται από μια ατέρμονη κρίση από την οποία έξοδος δεν φαίνεται. Η ψυχολογική και σωματική κούραση τσακίζει την καθημερινότητα μας. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τα παιδιά μας, θύματα και αυτά της ψυχολογικής κατάρρευσης, που προέρχεται από την αποδόμηση του κοινωνικού ιστού και την αναζήτηση της μετανάστευσης, σαν λύση απελπισίας, αντί να βλέπουν στο σχολείο μια πυξίδα για το μέλλον τους και χώρο για αναζήτηση του πραγματικού νοήματος της ζωής, μπερδεύονται σε ένα χάος ανθρώπινων θεωριών που το κεντρικό τους νόημα είναι ότι αλήθεια δεν υπάρχει. Θέλουν να μάθουν στο παιδί ότι όλα είναι σχετικά και ανθρώπινες κατασκευές. Άρα το μόνο νόημα της ζωής είναι το τίποτα. Τι νόημα λοιπόν έχει μέσα σε αυτό το νοητικό κλίμα η παρακολούθηση έστω και μιας ώρας ζωής υποχρεωτικής εκπαίδευσης;

Η επίθεση στο μάθημα των θρησκευτικών, όπως αποδεικνύεται με τη δημοσίευση στο διαδίκτυο του πλήρους περιεχομένου του φακέλου σπουδών (για όλες τις τάξεις πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), ύπουλα προσπαθεί να παρασύρει αθώες ανήλικες ψυχές μέσω της παιδοκολακείας σε συμμετοχή σε θεατρικά δρώμενα μέσα στην τάξη, όπου ο κάθε μαθητής θα φτιάχνει τη δική του αλήθεια βάσει της φαντασίας του. Αυτές οι μεθοδεύσεις το μόνο που θα καταφέρουν, είναι να οδηγήσουν στη δημιουργία εγωπαθών και ανερμάτιστων προσωπικοτήτων, για τις οποίες το κέντρο θα είναι το εγώ τους και όχι η κοινωνική αλληλεγγύη. Ο Κύριος Ημών Ιησούς Χριστός ως τελεσιουργός του μυστηρίου της σωτηρίας μας δια του Σταυρού και της Αναστάσεως απουσιάζει και επανεμφανίζεται σαν ένας συνήθης ηθικοδιδάσκαλος που συμπαρατίθεται με κοσμικές και θρησκευτικές θυμοσοφίες του Μωάμεθ, του Βούδα, του Κομφουκίου και άλλων ηθικολόγων. Αυτό οδηγεί τελικά στη δημιουργία απνευμάτιστων ανθρωποτύπων που άλλοτε ιδεολογικοποιούν ή ηθικοποιούν συγχυτικά τα πάντα ανάλογα με τις συναισθηματικές ροπές και τις εξαρτήσεις τους. Είναι δηλαδή τα τελικά άριστα υποψήφια θύματα των διαφημίσεων και των κάθε λογής εξουσιαστών.

Εάν το παιδί μπολιαστεί με ένα τέτοιου είδους μηδενιστικό φρόνημα, γιατί να αγωνιστεί να χτίσει κάτι για την πατρίδα του ή και για την Ευρώπη ολόκληρη, αν όλα αυτά που ζούμε δεν είναι παρά παιχνίδια της φαντασίας μας; Η εικονική πραγματικότητα μπορεί να είναι καλή για παιχνίδια διασκέδασης στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά εάν μεταφερθεί στον πραγματικό χώρο όλα μετατρέπονται σε χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου και μάλιστα εν ζωή. Εάν το σχολείο είναι όργανο αντικατήχησης στην αποδόμηση και στο τίποτα, τότε ο λόγος υπάρξεώς του παύει να υπάρχει.

Είναι απύθμενα ανόητο γονείς να θυσιάζουν όλο τους το είναι, για να μάθουν τα παιδιά τους λίγα γράμματα, σαν στήριγμα στη ζωής τους, όταν κάθε μορφής αξία πριονίζεται τόσο ριζικά μέσα στην απροστάτευτη παιδική ψυχή.

Με την παρούσα επιστολή μεταφέρουμε την έντονη διαμαρτυρία της γρηγορούσας συνείδησης του πληρώματος της Εκκλησίας στην Ιεραρχία και ζητούμε, έστω και εκ των υστέρων, να μη συναινέσει σε αυτό το ανοσιούργημα που προσπαθεί να επιβληθεί στα παιδιά μας με υπουργικές αποφάσεις και φακέλους μαθημάτων.

Το ελληνικό σύνταγμα θέτει όρια στην παρεμβατικότητα του κράτους και μάλιστα όταν θίγονται ανθρώπινα δικαιώματα. Ο σχετικισμός μπορεί να είναι μια θεωρία των αποδομιστών, μια ιδιαίτερη ερμηνεία του μεταμοντερνισμού, αλλά ούτε πλουραλιστικό, ούτε κριτικό, ούτε αντικειμενικό είναι να παρουσιάζεται ως η μόνη αλήθεια. Η επιβολή με υπουργικές αποφάσεις φιλοσοφικών δοξασιών, ως της μόνης νομικά επιτρεπτής στο δημόσιο εκπαιδευτικό χώρο αλήθειας, συνιστά φασισμό της χειρότερης μορφής. Οι ιεράρχες της Εκκλησίας μας καλούνται να μην υποκύψουν σε γελοίες ποσοστώσεις περί την ορθόδοξη πίστη, π.χ. 60% ορθοδοξία, 30% Ισλάμ, 10% βουδισμός και άλλα τινά φαιδρά. Ούτε να υποκύψουν στην αποδοχή του σχετικισμού ως της επίσημης φιλοσοφίας του νέου προγράμματος σπουδών για τα θρησκευτικά. Γιατί, αν και η ορθόδοξη πίστη είναι κάτι σχετικό μέσα σε ένα φαντασιακό συνονθύλευμα απόψεων, τι νόημα έχει να πάρουμε στα σοβαρά την έννοια της Εκκλησίας και τι νόημα έχει να συζητάμε περί σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας, όταν αυτά είναι απλά ένα φαντασιώδες τίποτα. Το περίεργο είναι ότι όλοι αυτοί οι οπαδοί του πνευματικού σχετικισμού, όταν αναφέρονται στο χρήμα και στον υλισμό γίνονται απολυτοκράτες. Όταν μιλούν για οικονομικά, είτε αυτά λέγονται υποχρεώσεις έναντι των δανειστών ή υποχρεώσεις οικονομικές έναντι του Ελληνικού Δημοσίου, εκεί δεν ισχύει ο σχετικισμός; Γιατί για το χρήμα ισχύει η απόλυτη και ανελέητη σπάθη του νόμου; Είναι τυχαία αυτή η αντεστραμμένη αντικατήχηση;

Ό,τι και να συμβεί οι γονείς και τα παιδιά μαζί με τους δασκάλους στα σχολεία, που δεν κάνουν εκπτώσεις συνειδήσεως, δηλώνουν ότι θα αρνηθούν οποιαδήποτε ενεργητική ή παθητική συμμετοχή μέσα στις τάξεις σε αυτό το εκκολαπτόμενο έκτρωμα. Η ομόφωνη -ει δυνατόν- αρνητική ψήφος όλων των Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών θα αποδείξει ότι οι Έλληνες Ιεράρχες ξέρουν να ιεραρχούν το πνευματικό συμφέρον ενάμιση εκατομμυρίων ανηλίκων παιδιών που φοιτούν στα σχολεία πάνω από οποιεσδήποτε άλλες σκοπιμότητες με τις οποίες ο καίσαρας θέλει να διαιρέσει την Εκκλησία».

Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017

ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ (20/06)

Θερμή υποδοχή επεφύλαξαν (20/6) στον Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο οι πρόσφυγες και οι εργαζόμενοι στον χώρο φιλοξενίας προσφύγων στην δομή ΜΟΖΑ (περιοχή Βόλου), επ΄ ευκαιρία της λήξεως του σχολικού έτους 2016 – 2017 και της ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΥΓΑ.

Τη γιορτή – που τα είχε όλα, όπως θέατρο, τραγούδια, χορό, μουσική, ποίηση κ.α. – ετοίμασαν και παρουσίασαν οι εκπαιδευτικοί και οι πρόσφυγες μαθητές. Στην ομιλία του ο Σεβ. Μητροπολίτης μας συνεχάρη όσους διακονούν στον χώρο αυτό και τόνισε τη σημασία που έχει η ενότητα και η συνεργασία όλων των φορέων για την αντιμετώπιση εκτάκτων φαινομένων, όπως είναι και το προσφυγικό. Τόνισε, επίσης, την διάθεση της Εκκλησίας να συνεχίσει να συμπαραστέκεται στον αγώνα που δίνουν οι αρμόδιες υπηρεσίας της Πολιτείας, με σκοπό να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης όλων των ανθρώπων που έφυγαν από την πατρίδα τους διωγμένοι από τον πόλεμο κι έκλεισε λέγοντας ότι «μέχρι να βρείτε την Ιθάκη σας, εμείς θα είμαστε το λιμάνι σας».


Την εκδήλωση παρακολούθησαν πολλοί εκπρόσωποι φορέων του Νομού Μαγνησίας (στρατιωτικοί, αστυνομικοί, κοινωνικοί λειτουργοί, εκπαιδευτικοί κ.άλ.), οι γονείς των παιδιών και οι εργαζόμενοι στον χώρο. Τον Σεβασμιώτατο συνόδευε ο π. Θεόδωρος Μπατάκας, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του «ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ», ο οποίος προσέφερε, εκ μέρους του Συλλόγου, ικανή ποσότητα γλυκισμάτων για τα 62 παιδιά που ζουν στη δομή ΜΟΖΑ.