menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2016

Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΕΥΠΑΘΩΝ ΟΜΑΔΩΝ (Η εκπομπή του Συλλόγου)

09 εν φυλακη 03 12 2016
Ακούγονται ηχητικά στιγμιότυπα  από την Β΄Ημερίδα για τους εθελοντές του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ"
(ομιλία του π. Θεοδώρου Μπατάκα και της κ. Ιουλίας Τριανταφύλλου, Προϊσταμένης του Σταθμού Στήριξης Ρομά και άλλων ευπαθών ομάδων Αλιβερίου του Δήμου Βόλου

Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΘΕΟΣ

«Σήκω, παιδί μου, επάνω, γιατί στο κελλί μας μπήκε η Παναγία,... " (Γέροντας Ιάκωβος)

Η ζωή του ήταν η Θ. Λειτουργία, που τελούσε καθημερινά με φόβο και τρόμο, αφοσιωμένος και μεταρσιωμένος. Μικρά παιδιά και άνθρωποι με καθαρή καρδιά τον έβλεπαν να μην πατάει στη γη ή να τον υπηρετούν άγιοι άγγελοι. Όπως ο ίδιος έλεγε σε ορισμένα πρόσωπα συλλειτουργούσε με Χερουβείμ και Σεραφείμ και με Αγίους. Είδε κατά την διάρκεια της Προσκομιδής Αγγέλους Κυρίου να παραλαμβάνουν τις μερίδες των μνημονευομένων και να πηγαίνουν να τις εναποθέτουν σαν προσευχές στο θρόνο του Χριστού. Όταν, λόγω προβλημάτων υγείας, αισθανόταν αδυναμία, λίγο πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία προσευχότανε και έλεγε: «Κύριέ μου, βλέπεις, δεν μπορώ σαν άνθρωπος, αλλά βοήθησέ με να λειτουργήσω. Απ’ εκεί και πέρα, όπως έλεγε, λειτουργούσα σαν πουλάκι».
Ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ζωής του ήταν η σχέση του με τους αγίους. Ζούσε και συνομιλούσε μαζί τους, τους έβλεπε. Είχε μια παρρησία μαζί τους, η οποία εντυπωσίαζε, τόσο με τον Όσιο Δαβίδ το Γέροντα, όσο και τον Όσιο Ιωάννη το Ρώσσο, οι οποίοι, ήταν κυριολεκτικά φίλοι του. Οτιδήποτε κι αν του συνέβαινε, οποιαδήποτε ανάγκη ή προβλήματα κι αν είχε, αμέσως προσέτρεχε στην εικόνα του Οσίου Δαβίδ και του μιλούσε. Τόση ήταν η παρρησία του στον Όσιο Δαβίδ, που έλεγε: «Εγώ τα λέω στο αυτί του Οσίου κι αυτός μου ανοίγει απευθείας γραμμή με τον Κύριο». Όταν επρόκειτο να χειρουργηθεί στο νοσοκομείο της Χαλκίδας, παρακάλεσε με πίστη: «Όσιέ μου Δαβίδ, δεν περνάς από το Προκόπι να πάρεις και τον Όσιο Ιωάννη και να έρθετε εδώ να μου συμπαρασταθείτε, που θα χειρουργηθώ; Αισθάνομαι την ανάγκη της παρουσίας και της συμπαραστάσεώς σας». Σε δέκα λεπτά εμφανίσθηκαν οι δύο Άγιοι και όταν τους είδε ο Γέροντας ανασηκώθηκε στο κρεβάτι και τους είπε: «Σας ευχαριστώ, που ακούσατε το αίτημά μου κι ήρθατε να με βρείτε εδώ».
Μια από τις πιο γνωστές αρετές του ήταν η ελεημοσύνη. Συνεχώς έδινε και ξανάδινε στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του. Διέκρινε ποιοί από τους επισκέπτες της Μονής είχαν οικονομικές δυσκολίες. Τους φώναζε τότε ιδιαιτέρως, τους έδινε χρήματα και τους ζητούσε να μη το πουν σε κανένα. Δεν ήθελε ποτέ να γίνονται γνωστές οι ελεημοσύνες που έκανε.
Ένα άλλο χάρισμά του ήταν ότι δια πρεσβειών του Οσίου Δαβίδ έδιωχνε τα δαιμόνια. Διάβαζε τις σχετικές ευχές της Εκκλησίας, σταύρωνε με την Τίμια Κάρα του Οσίου Δαβίδ τους πάσχοντες και με τη χάρη του Θεού, πολλές φορές οι άνθρωποι εκείνοι ελευθερώνονταν.
Ως άριστος πνευματικός πατέρας με τις συμβουλές του έγινε αφορμή χιλιάδες άνθρωποι να επιστρέψουν στο δρόμο του Χριστού. Αγαπούσε τα παιδιά του πάνω από τον εαυτό του. Στη διάρκεια της Εξομολόγησης έβλεπες πράγματι την οσιότητά του. Ουδέποτε έθιξε ή πίκρανε άνθρωπο. Δίκαια τον ονόμασαν «ο Γέρων Ιάκωβος ο γλυκύς».
Πέρασε πολλές και επώδυνες ασθένειες. Έλεγε χαρακτηριστικά: «πήρε ο εωσφόρος την άδεια να πειράξει το σώμα μου». «Ο Θεός επιτρέπει να ταλαιπωρηθεί το σαρκίον μου, το οποίο επί εβδομήντα τόσα χρόνια φέρω, για ένα και μόνο λόγο· για να ταπεινωθώ». Η τελευταία δοκιμασία με την υγεία του ήταν η πάθηση της καρδιάς του, η οποία προέκυψε εξ αίτιας κάποιου πειρασμού που πέρασε.
Είχε τη μνήμη του θανάτου και της μελλούσης κρίσεως. Προείδε μάλιστα το θάνατό του. Παρακάλεσε αγιορείτη ιεροδιάκονο που εξομολόγησε το πρωί της 21ης Νοεμβρίου 1991, εκείνης της τελευταίας ημέρας της επιγείου ζωής του να μείνει στο Μοναστήρι ως το απόγευμα για να τον «ντύσει». Ενώ εξομολογούσε σηκώθηκε όρθιος και είπε: «Σήκω, παιδί μου, επάνω, γιατί στο κελλί μας μπήκε η Παναγία, ο όσιος Δαβίδ, ο όσιος Ιωάννης ο Ρώσσος και ο άγιος Ιάκωβος».«-Γέροντα, τί ήρθαν να κάνουνε;» «ήρθαν, παιδί μου, να με πάρουνε». Και την ίδια στιγμή έκαμψε τα γόνατα του κι έπεσε κάτω. Όπως το είχε προειπεί: «εγώ θα φύγω σαν πουλάκι», με μια αναπνοή σαν του πουλιού, έφυγε από τον κόσμο αυτόν, την ημέρα των Εισοδίων της Θεοτόκου. Πραγματοποίησε τα δικά του εισόδια στη βασιλεία του Θεού. Ήταν 4.17 το απόγευμα.
Το λείψανό του ήταν εύκαμπτο, ζεστό, οσιακό και η ιαχή που έβγαινε από τα χείλη χιλιάδων ανθρώπων «άγιος άγιος… είσαι άγιος» αποτελούσε μία ομόφωνη μαρτυρία της συνείδησης των πιστών για το μακαριστό πλέον Γέροντα Ιάκωβο. Τώρα, με ιδιαίτερη κι εξαιρετική παρρησία, πρεσβεύει για όλους στο θρόνο του Θεού και συνεχίζει και μετά την οσιακή κοίμησή του, όπως το ομολογούν εκατοντάδες πιστοί να τους ευεργετεί.

Πηγή: http://www.pemptousia.gr/

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ

Ο πατήρ Ευμένιος έλεγε ότι, κάποιο βράδυ, αφού ετοίμασε τον πατέρα Νικηφόρο και τον έβαλε να κοιμηθή, πήγε κι αυτός στο κελλάκι του να αναπαυθή. Δεν τον έπαιρνε, όμως, ο ύπνος. Είχε μια έντονη ανησυχία, μήπως κάτι δεν έκανε καλά, μήπως δεν έκλεισε καλά τη σόμπα. Αυτά και άλλα πολλά περνούσαν άπ’ τον λογισμό του. Σηκώνεται, λοιπόν, και πηγαίνει στο κελλάκι του Παππούλη.
Για να μη τον ενοχλήση, αν τον είχε πάρει ο ύπνος, θεώρησε καλό να μη κτυπήση την πόρτα, ούτε να πή το “Δι’ ευχών των αγίων Πατέρων ημών, Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Θεός, ελέησον ημάς” και να περιμένη την απάντηση από μέσα του “Αμήν”, όπως γίνεται μεταξύ μοναχών. Ανοίγει σιγά-σιγά την πόρτα και, τι να δή; Βλέπει τον πατέρα Νικηφόρο να αιωρήται ως ένα μέτρο από το έδαφος με τα χέρια υψωμένα και να προσεύχεται.
Το πρόσωπό του έλαμπε υπέρ τον ήλιο. Μόλις αντίκρυσε αυτό το όντως φοβερό θέαμα ο πατήρ Ευμένιος, χωρίς να μιλήση καθόλου έκλεισε πολύ προσεκτικά την πόρτα και έτρεξε στο κελλάκι του. Εκεί έπεσε με το πρόσωπο στο έδαφος και άρχισε να κλαίη με στεναγμούς, μήπως στενοχώρησε τον Παππούλη του που δεν κτύπησε την πόρτα και τον είδε σε αυτή την θαυμαστή στάση.
Αλλά έκλαιγε και από χαρά, διότι είδε ιδίοις όμμασι πόσο μεγάλος και ενάρετος ήτο ο πνευματικός του Πατέρας, ο πατήρ Νικηφόρος. Το πρωί, που πήγε ως συνήθως για να τον διακονήση, του έβαλε εδαφιαία μετάνοια και του ζήτησε να τον συγχωρήση για το παράπτωμά του. Εκείνος, με ένα ελαφρό μειδίαμα, τον συγχώρησε αμέσως και του είπε να μην φανερώση σε κανένα ο,τι είδε, όσο ο ίδιος θα ζούσε ακόμη.
Εδιηγειτο, ακόμη, ο πατήρ Ευμένιος ότι, κάποιο βράδυ, πολλά χρόνια μετά την κοίμηση του πατρός Νικηφόρου, επειδή είχε πολλά κουνούπια και άλλα έντομα το κελλί του, θεώρησε καλό να κλείση τις πόρτες και το παράθυρο και να αδειάση ένα ολόκληρο μεγάλο μπουκάλι ισχυρό εντομοκτόνο μέσα εκεί˙ και μετά έπεσε να κοιμηθή. Δεν θα ξυπνούσε όμως ποτέ, εάν δεν εμφανιζόταν ο πατήρ Νικηφόρος να τον ξυπνήση, να τον πιάση από το χέρι και να τον βγάλη έξω από το κελλί. Και, πριν ακόμη συνειδητοποίηση καλά-καλά ο πατήρ Ευμένιος τι είχε γίνει, εκείνος του είπε: “Παιδί μου, μη μπής μέσα πάλι στο κελλί σου, αν δεν άνοιξης πρώτα τις πόρτες και το παράθυρο, για να αερισθή καλά”. Και αμέσως μετά έγινε άφαντος. Όταν, ύστερα από αρκετή ώρα, ο πατήρ Ευμένιος συνήλθε και κατάλαβε το θαύμα που του έγινε, ευχαρίστησε με όλη του την καρδιά τον πατέρα Νικηφόρο, τον αγαπημένο του Παππούλη, που τον έσωσε από βέβαιο θάνατο.
Ο ιερομόναχος πατήρ Αμφιλόχιος, της Ιεράς Μονής Αγίας Παρασκευής Μεγάρων, διαβεβαίωνε ότι, κάποια ημέρα που καθόταν στο κελλί του, αισθάνθηκε να ευωδιάζη κάτι. Έψαχνε δεξιά και αριστερά και δεν εύρισκε από που προερχόταν αυτή η ευωδία, η οποία όσο πήγαινε και αυξανόταν. Τότε, σε κάποια στιγμή, πέφτει το μάτι του επάνω σε ένα μεγάλο χοντρό ταχυδρομικό φάκελλο “ασφαλείας”. Τον ανοίγει και βλέπει μέσα ένα τεμάχιον αγίου λειψάνου, που ευωδίαζε αρρήτως, και ένα σημείωμα, που έγραφε “πατήρ Νικηφόρος Τζανακάκης, 4/1/1964″. Το άγιο λείψανο αυτό ήτο στην κατοχή κάποιου άλλου ιερομόναχου, ο οποίος το έστειλε στο Μοναστήρι για προσωρινή φύλαξη, επειδή εκείνος θα έλειπε.

Όταν ο πατήρ Αμφιλόχιος το έβγαλε από τον φάκελλο και το τοποθέτησε με ευλάβεια σε μέρος που είχε και άλλα άγια λείψανα, τότε ελαττώθηκε λίγο η ευωδία του.

Ο μοναχός Καλλίνικος, από το Άγιον Όρος, έλεγε: ” Όταν μου έδωσαν ένα μικρό τεμάχιο από τα άγια λείψανα του πατρός Νικηφόρου, ευωδίαζε. Μετά, όμως, σταμάτησε. Μιαν ημέρα, που το άνοιξα να το προσκυνήσω, λέω στον Παππούλη: ” Άγιέ μου, εγώ ανάξιος είμαι, αλλά σε παρακαλώ, κάνε μου τη χάρη και μη με αποστρέφεσαι τον αμαρτωλό. Και – ω του θαύματος! -ευωδίασε πάλι. Μετά από λίγες μέρες, που πήγα πάλι να το προσκυνήσω, μόλις άνοιξα το κουτάκι που είχα μέσα το άγιο λείψανο, εξεχύθη άρρητος ευωδία σε όλο το κελλί μου. Αμέσως μου ήρθε και έγραψα το ακόλουθο μεγαλυνάριο στον Άγιο: Έμψυχος εικών συ της αρετής, ωμοιώθης, Πάτερ, τω Ιώβ τη υπομονή, υπέμεινας θλίψεις, Θεώ ευαρεστήσας, διό και μετά θάνατον ευωδίασας.”
Ο ιερομόναχος Ματθαίος εδιηγείτο ότι, μετά την κοίμηση του πατρός Ευμενίου, ο ιερομόναχος πατήρ Επιφάνιος, που ανέλαβε προϊστάμενος στον Ναό του Λεπροκομείου, ευρήκε σ’ ένα κιβώτιο μερικά από τα άγια λείψανα του πατρός Νικηφόρου. Του είπε λοιπόν ο πατήρ Ματθαίος: “Θέλω να μου δώσης κι εμένα ένα τεμάχιο από τα άγια και ιερά λείψανα”. Ο πατήρ Επιφάνιος του είπε, “Θα σου το φέρω εγώ ο ίδιος στην Θεσσαλονίκη, μόλις ανεβώ”. Και πράγματι, μετά από λίγο καιρό, το πήγε. Το άνοιξαν και το τοποθέτησαν σ’ ενα κουτάκι επάνω στο τραπέζι. Άναψαν κι ενα κεράκι. Μετά από λίγο ήλθε ένας άλλος ιερεύς να κάνη επίσκεψη στον πατέρα Ματθαίο. Όταν είδε το άγιο λείψανο, το προσκύνησε, και λέει: “Σε ποιόν ανήκει αυτό το άγιο λείψανο, που ευωδιάζει;” “Εγώ”, λέει ο πατήρ Ματθαίος, “δεν τον πολυπίστεψα, αλλά σηκωθήκαμε και πήγαμε να το προσκυνήσωμε. Πράγματι ευωδίαζε και, όσο περνούσε η ώρα, ευωδίαζε όλο και περισσότερο. Αυτό κράτησε αρκετές ημέρες. Έχω προσκυνήσει πολλά άγια λείψανα πολλών Αγίων. Αυτό, όμως, πρώτη φορά μου συνέβη”.
Κληρικός, που ταλαιπωρήθηκε με πολυχρόνιες δίκες και η υπόθεση του έφθασε στον Άρειο Πάγο, μας είπε: “Τον Όκτώβριο του 2003, πριν αρχίση η ακροαματική διαδικασία, επικαλέσθηκα την βοήθεια του πατρός Νικηφόρου. Ο Παππούλης με βοήθησε, ώστε ο Εισαγγελεύς να ζητήση την αθώωσή μου, και αθωώθηκα”.
Ο κύριος Θεόδωρος Γιαννάκης αφηγείται το εξής θαυμαστό γεγονός: “Είχα”, λέγει, “ένα κρίσιμο δικαστήριο. Με είχαν μπλέξει σε μια υπόθεση και με καλούσαν να πληρώσω ένα τεράστιο ποσό δεκάδων εκατομμυρίων δραχμών. Και, ενώ στο Πρωτοβάθμιο με είχαν καταδικάσει, όταν ήλθε η υπόθεση στο Εφετείο, 10 Μαΐου του έτους 199.., εγώ ζήτησα από τον πατέρα Ευμένιο, που είχε τα άγια λείψανα του πατρός Νικηφόρου, να μου δώση ένα τεμάχιο. Έγώ’, του λέω, ‘πάτερ, τον έχω φροντίσει τον πατέρα Νικηφόρο˙ τον έχω πλύνει, τον έχω ντύσει, του έχω μαγειρέψει, του έχω καθαρίσει τα αυτάκια του, και τώρα, που έχω τόσο μεγάλη ανάγκη, θέλω να με βοηθήση.’ Μου έδωσε δύο μικρά τεμάχια από τα άγια λείψανά του, τα οποία επήρα με πολλή ευλάβεια, τα ασπάσθηκα και τα είχα μαζί μου στο δικαστήριο. Πριν αρχίση η δίκη, παρεκάλεσα θερμά μέσα μου τον Παππούλη, να με βοηθήση σ’ αυτή την δύσκολη ώρα. Και – ω του θαύματος! – ο Εισαγγελέας πρότεινε την αθώωσή μου και το δικαστήριο με αθώωσε. Ευχαριστώ τον Παππούλη μου από τα βάθη της καρδιάς μου, που κι αυτή τη φορά με βοήθησε, όπως παληά, και ας έχουν περάσει τόσο πολλά χρόνια από την κοίμησή του.”
Ο Κωνσταντίνος Μ., κάτοικος Αθηνών, μας ανέφερε το εξής: “Ένα βράδυ του Ιουνίου του 2002, μάλλον προς το ξημέρωμα, βλέπω στον ύπνο μου ότι έμενα σ’ ένα σπίτι με δύο δωμάτια.
Στο ένα δωμάτιο έμενε ο Παππούλης, ο πατήρ Νικηφόρος, και στο άλλο εγώ. Εκεί που ήμουν στο δωμάτιό μου, ωμιλούσα με κάποιον κάπως δυνατά, έντονα. Σε λίγο μπαίνω στο δωμάτιο όπου έμενε ο Παππούλης, και του λέω με χαρούμενο ύφος, ‘Καλημέρα, Παππουλάκο μου’ και έσκυψα με ευλάβεια και του φίλησα το χεράκι του, εκεί στη γωνία, που ηταν ξαπλωμένος. Τότε αυτός γυρίζει και, με πατρική σιγανή και ολοκάθαρη φωνή, μου λέει: “Παιδί μου, με την ελκώδη κολίτιδα που έχεις, πρέπει να είσαι πιο ήρεμος, πιο γαλήνιος. Βλέπεις ότι τον χειμώνα είσαι καλύτερα; Είναι διότι είσαι πιο ήρεμος.” Έλεγα με τον λογισμό μου: “Πόσο καθαρά μιλάει σήμερα ο Παππούλης”. Σε λίγο τον βλέπω, σηκώθηκε, βγήκε έξω, κάθισε επάνω σ’ ένα ηλεκτρικό καροτσάκι και έφυγε. Εμένα μου άφησε τον νάρθηκα, που φορούσε στο ένα του ποδαράκι. Ας σημειωθή ότι στο σπίτι μου, σ’ ένα δωματιάκι που χρησιμοποιώ και σαν χώρο προσευχής, έχω μέρος των αγίων λειψάνων του, τα οποία ευωδιάζουν αρρήτως. Όταν ξύπνησα, πήρα στο τηλέφωνο τον Πνευματικό μου και του το ανέφερα. Τότε εκείνος μου είπε: “Ο Παππούλης ήταν, που σου φανερώθηκε και σε συμβούλευσε για τα μακροχρόνια ασθένειά σου. Το έκανε από την πολλή αγάπη και ευλάβεια, που του έχεις.” Και είναι γνωστό ότι οι γιατροί σε αυτούς, που πάσχουν από αυτή την ασθένεια, συνιστούν ηρεμία, η οποία εμένα μου λείπει τελείως.”
Και πάλι ο ίδιος, ο Κωνσταντίνος Μ., μας εδιηγήθη τα ακόλουθα: “Τον Αύγουστο του 2002 ευρισκόμουν στο Άγιον Όρος και συγκεκριμένα στη Σκήτη της Αγίας Άννης. Έμενα στο Κυριακό. Το πρωί εκκλησιάσθηκα στο κοιμητήριο της Σκήτης. Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας, μπήκε μέσα ένας λαϊκός, ήλθε απρόσκλητος στο ψαλτήρι, που έψελνα, και άρχισε να ψάλλη αρκετά αργά, με απηχήματα μακροσκελή και κορώνες, σε αντίθεση με τον ρυθμό και τον χρόνο, που είχαμε πριν. Του είπα κάποια στιγμή ότι στο Άγιον Όρος, τις καθημερινές, οι ακολουθίες γίνονται πιο σύντομες. Αυτός, τίποτα. Σαν να ευρίσκετο στον δικό του κόσμο. Εγώ άρχισα να φουντώνω από μέσα μου. Έβραζα ολόκληρος. Τα νεύρα μου ειχαν τεντωθή στο έπακρον. Τότε, εκείνη την στιγμή, θυμήθηκα την συμβουλή του πατρός Νικηφόρου και λέω, ‘Παππούλη μου, Παππουλάκο μου, βοήθησε με. “Οπως βλέπεις, εγώ από μόνος μου ούτε να συγκρατηθώ μπορώ, ούτε να ηρεμήσω. Βοήθησε με, σε παρακαλώ.’ Για πότε ηρέμησα και γαλήνεψα, δεν το κατάλαβα. “Ετσι μπόρεσα μετά να είμαι στην Θεία Λειτουργία με κατάνυξη. Και, να σκεφθή κάποιος ότι, άλλοτε, ένας εκνευρισμός μου συνήθως κρατούσε πολλές ώρες. Αυτά, προς δόξαν του μεγάλου Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και του θεράποντος Αυτού αγίου πατρός ημών Νικηφόρου.”
Ένας ευλαβής χριστιανός, νέος στην ηλικία –που για προσωπικούς λόγους θέλησε να διατήρηση την ανωνυμία του– πήγε κάποιαν ημέρα στον πατέρα Ευμένιο και του είπε: “Πάτερ, άκουσα ότι έχετε άγια λείψανα του πνευματικού σας, του πατρός Νικηφόρου. Θα ήθελα να μου δώσετε κι εμένα, για ευλογία, να προστατεύουν την οικογένειά μου.” Ο πατήρ Ευμένιος του έδωσε ένα τεμάχιο. Εκείνος το πήρε, το τύλιξε με ευλάβεια και το έβαλε στο τσεπάκι του υποκαμίσου του -ήταν καλοκαίρι- και μετά έφυγε με την μηχανή του για το σπίτι του. Καθ’ οδόν, και ενώ έτρεχε με αρκετά μεγάλη ταχύτατα, του ερχόταν μία άρρητη ευωδία συνέχεια. Και, παρ’ όλο που έπρεπε, φυσιολογικά, άπ’ ο,τι έλεγε ο ίδιος, “την ευωδία αυτή να την παίρνη ο αέρας λόγω της ταχύτητος”, ωστόσο η ευωδία τον πλημμύριζε ολόκληρον. Το σημαντικώτερο όμως είναι το εξής: Όταν αυτός πήγε στο σπίτι του, λέει στην γυναίκα του: “Έλα, γρήγορα, να ασπασθής ένα άγιο λείψανο που έφερα”. Η γυναίκα του, όταν πήγε να το προσκύνηση, πετάχθηκε τρομαγμένα προς τα πίσω και φώναξε, “Μ’ έκαψε, μ’ έκαψε!”. Αργότερα η ίδια διαβεβαίωνε: “Όταν πλησίασα τα χείλη μου να ασπασθώ το άγιο λείψανο, αισθάνθηκα μια έντονη θερμότητα, κάτι σαν κάψιμο, γι’ αυτό φοβήθηκα και πετάχθηκα προς τα πίσω”. Έκτοτε η γυναίκα αυτή έγινε πιο πιστή, γιατί μέχρι τότε ήταν, λίγο ως πολύ, αδιάφορη στα πνευματικά. Μετά τοποθέτησαν το άγιο λείψανο στο προσκυνηταράκι τους και του ανάβουν καντηλάκι κάθε μέρα.
Η κυρία Μαρία Βαλουγεώργη από τη Θεσσαλονίκη, όταν έμαθε ότι ετοιμάζεται να εκδοθή σε βιβλίο ο βίος του οσίου πατρός Νικηφόρου του λεπρού, είπε αυθόρμητα: “Θέλω κι εγώ να συμβάλω σ’ αυτή την έκδοση.” Σημειωτέον, ότι για τον Παππούλη δεν εγνώριζε τίποτε, ούτε είχε ακούσει ποτέ κάτι γι’ αυτόν. Επειδή το συνολικό χρηματικό ποσόν ήτο αρκετά υψηλό, έστελνε κατά διαστήματα ένα μέρος. Κάποια εποχή το αμέλησε και άργησε να στείλη. Καθώς μας είπε, τότε έβλεπε στους δρόμους συνέχεια κάτι πινακίδες που γράφανε το όνομα “Νικηφόρος”, “Νικηφόρος”, και είπε, με τον λογισμό της: “για το βιβλίο του Παππούλη έχω πολύν καιρό να στείλω χρήματα”. Πήγε αμέσως σε μία Τράπεζα και έστειλε ένα ποσό. Μετά επέστρεψε στο κατάστημά τους. Εκείνη την ημέρα δεν είχαν καθόλου κίνηση και ο πατέρας της είπε: “αφού δεν έχει δουλειά, εγώ θα φύγω”. Και έφυγε. Αμέσως μετά, άρχισε να έρχεται τόσο πολύς κόσμος, που το προσωπικό δεν προλάβαινε να τους εξυπηρετήση. Μέσα σε λίγες ώρες, τα χρήματα που είχαν εισπράξει ήταν τα υπερδιπλάσια από αυτά που είχε στείλει. ” Ε, αυτό, δεν είναι ένα θαύμα; πρώτα να βλέπω συνέχεια το όνομα ‘Νικηφόρος’, ‘Νικηφόρος’, και μετά η δουλειά να αυξηθή με μιας στο κατακόρυφο;”
Κάποια άλλη φορά έλεγε η ίδια: “Κάποια ημέρα, κάτι μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, βλέπω ένα σεβάσμιο γέροντα να έρχεται προς το μέρος μου. Όταν έφθασε αρκετά κοντά μου, μου είπε: ‘Είμαι ο Παππούλης ο Νικηφόρος. Ήρθα να σου πω να προσέχης. Διότι υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι θέλουν να σε βλάψουν, να σου κάνουν κακό.’ Αμέσως μετά, ο Παππούλης συνέχισε: ‘και άκουσε, παιδί μου, την εικόνα μου θέλω εσύ να μου την κάνης’. Μόλις μου είπε αυτό, μετά από λίγο χάθηκε. Πράγματι, υπάρχουν κάποιοι συγγενείς, οι οποίοι θέλουν να με βλάψουν και, ει δυνατόν, να με παραγκωνίσουν επαγγελματικά.”
Ένα τρίτο θαυμαστό γεγονός συνέβη στην ίδια, ως εξής: Πριν ακόμη ολοκληρωθή η συγγραφή του βιβλίου αυτού για τον Παππούλη, μας τηλεφώνησε μια μέρα και είπε: “Χθες ήμουν στο σπίτι μου, στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Εκεί που ξεφύλλιζα ένα βιβλίο, ερχόταν στη σκέψη μου ο πατήρ Νικηφόρος και σαν ν’ άκουγα μια φωνή να μου λέη: ‘την αγιογραφία, την αγιογραφία’. Την άλλη μέρα πήγα και κατέθεσα ένα ποσόν χρημάτων για την έκδοση του βιβλίου του Παππούλη, που είχα αναλάβει να χρηματοδοτήσω.” Της είπαμε ότι, αν είχαμε προλάβει, θα την ειδοποιούσαμε να στείλη ένα μέρος του ποσού αυτού στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος του Άγιου Όρους, διότι ο αγιογράφος πατήρ Λουκάς μας έστειλε ήδη την εικόνα του πατρός Νικηφόρου. Εκείνη απάντησε, “Δεν πειράζει, πάτερ, σε λίγες μέρες θα μαζέψω τα χρήματα και θα τα στείλω”. Μετά παρέλευση δέκα λεπτών, ξανατηλεφώνησε: “Μόλις κλείσαμε το τηλέφωνο, μου έδωσε ο πατέρας μου ένα φάκελλο και μου είπε, ‘αυτός είναι για σένα’. Τον ανοίγω και βλέπω να έχη μέσα όσα χρήματα χρειάζονταν για την εικόνα, ούτε περισσότερα ούτε λιγώτερα. Εγώ έμεινα άφωνη. Και, μόλις συνήλθα, σας παίρνω τηλέφωνο, για να σας πώ το θαυμαστό γεγονός αυτό.”
Ο κ. Νίκος Τσεκούρας, στην Αθήνα, μας διηγήθηκε ότι, πολλές φορές, όταν εκκλησιαζόταν στον Ναό των Αγίων Αναργύρων, τον έπιανε πονοκέφαλος. Πήγαινε τότε στο δωμάτιο όπου ήταν φυλαγμένο το κιβωτιάκι με τα σεπτά λείψανα του πατρός Νικηφόρου και σταυρωνόταν με αυτά – και αμέσως ο πονοκέφαλος του περνούσε.
ΠΗΓΗ: Σίμωνος Μοναχού, Νικηφόρος ο Λεπρός της καρτερίας αθλητής λαμπρός, Β΄ Έκδοσις, Εκδόσεις «Ο Άγιος Στέφανος», Αθήναι- ieraeleysis.blogspot.it

http://www.diakonima.gr/

ΜΗΝΥΜΑΤΑ από τον βίο του Οσίου Νικηφόρου, του λεπρού (ΟΜΙΛΙΑ του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου)


Την Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 6:30 μ.μ. - στο πλαίσιο των εβδομαδιαίων μαθημάτων της Ενοριακής Σχολής Γονέων του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου - πραγματοποιήθηκε μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση με ομιλητή τον Πανοσιολογιώτατο Αρχιμ. Επιφάνιο Οικονόμου, Ιεροκήρυκα της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού. Το θέμα της ομιλίας του ήταν: "Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ".

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016

Ο π.Ιουστίνος σώζεται από τον Άγιο Φιλούμενο

Στό παρόν βίντεο μιλᾶ ὁ π. Ἰουστίνος, διάδοχός του Ἁγίου Φιλουμένου, ὁ ὁποῖος κατακρεουργήθηκε τό 1979 ἐνῶ τελοῦσε τόν ἑσπερινό στό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ στούς Ἁγίους Τόπους. Ἀκοῦστε τόν νά περιγράφει δύο ἀπό τίς πάνω ἀπό δεκαπέντε δολοφονικές ἐπιθέσεις πού ἔχουν γίνει ἐναντίον τοῦ καθώς καί τίς θαυμαστές ἐπεμβάσεις τοῦ Ἁγίου Φιλουμένου ποῦ τόν ἔσωσε ἀπό βέβαιο θάνατο. Σχολιάζει ἐπίσης τήν τραγική κατάσταση στήν ὁποία ἔχει περιέλθει ἡ Ἑλλάδα λόγω τῆς ἀπώλειας τῆς γλώσσας, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ πολιτισμοῦ μας. Τέλος, ἐπισημαίνει ὅτι οὐδέποτε κατέβηκε ἡ ἑλληνική σημαία ἀπό τό Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ὅπως εἶχε διαδοθεῖ παλαιότερα ἐνῶ ἀναφέρεται καί στούς πολιτικούς της χώρας μας. Συγκεριμένα λέει: «Ἐμεῖς τήν ἑλληνική σημαία οὔτε τήν κατεβάσαμε καί οὔτε πρόκειται νά τήν κατεβάσουμε ὅσο ἀναπνέουμε καί μιλᾶμε ἑλληνικά. Τήν ἑλληνική σημαία στήν Ἑλλάδα τήν κατεβάσανε, στήν Ἑλλάδα τήν κάνανε σφουγγαρόπανο, στήν Ἑλλάδα τήν κάψανε καί….
τήν κλωστήσανε στήν ἄσφαλτο. Καί δυστυχῶς καμμία ἀρχή καί καμμία ἐξουσία δέν κοιτάζει τί γίνεται. Διότι καί οἱ κυβερνῶντες καί οἱ νῦν καί οἱ πρώην καί αὐτοί ποῦ θά ἔρθουνε εἶναι ὅλοι μέσα στήν παγκοσμιοποίηση, μέσα στόν Σιωνισμό».
orthodoxia-ellhnismos.gr
πηγή: http://www.pentapostagma.gr/

«Αδερφέ μου με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού. Σε παρακαλώ μην αγανακτήσεις» (Ο Άγιος Φιλούμενος ενώ μαρτυρούσε)

Είναι συγκλονιστική η μαρτυρία του π. Σωφρονίου Aγιοταφίτη, ο οποίος παρέλαβε το τίμιο λείψανο του Μάρτυρα για να το ντύσει και να το ετοιμάσει για την ταφή, ότι το σώμα του παρέμενε επί πέντε ημέρες μετά το μαρτύριό του ζεστό και εύκαμπτο.
Όταν άρχισα να τον ντύνω -διότι οι άλλοι δεν μπορούσαν, δεν άντεχαν να τον βλέπουν από τις κακουχίες που είχε- του λέγω σαν να ήταν ζωντανός: Γέροντα μου, τώρα θα με βοηθήσεις να σε ντύσω, διότι βλέπεις είμαι μόνος μου. Όταν άρχισα και του έβαλα την φανέλα, το πρώτο χέρι αμέσως το εκατέβασε μόνος του. Όπως και το άλλο χέρι. Και τα πόδια ομοίως. Του μάζευα τα πόδια να του φορέσω τα ρούχα και όταν τελείωνα τα άπλωνε μόνος του. Στο αριστερό πόδι από κάτω, είχε κτύπημα με το τσεκούρι. 
Συγκλονιστική είναι επίσης η μαρτυρία του κατά σάρκα αδερφού του π. Ελπιδίου, που αν και χιλιόμετρα μακριά, γνώριζε μετά λεπτομέρειες από το μαρτύριο του αδελφού του Φιλουμένου στην Παλαιστίνη. Άκουε τους δαρμούς του και τον ίδιον να του φωνάζει: «Αδερφέ μου με σκοτώνουν προς δόξαν Θεού. Σε παρακαλώ μην αγανακτήσεις».
iconandlight.wordpress.com
πηγή: http://www.pentapostagma.gr/

ΒΟΛΟΣ: ΑΓΡΥΠΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓ. ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ, ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ


Εορτάζει αύριο (29/11/2016) η Εκκλησία μας την Ιερά Μνήμη του Αγίου ενδόξου Ιερομάρτυρος Φιλουμένου, του Κυπρίου. Σήμερα το βράδυ θα πραγματοποιηθεί ιερά αγρυπνία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου, όπου φυλάσσεται η ιερά εικόνα του και τμήμα του αιματοβαμμένου ράσου του. Η αγρυπνία (που θ' αρχίσει στις 8:30 μ.μ. και θα απολύσει στις  12:30 μετά τα μεσάνυχτα)  περιλαμβάνει: πανηγυρικό εσπερινό, αρτοκλασία, όρθρο και θεία λειτουργία. Ανήμερα της εορτής - θα τελεστεί θεία λειτουργία.. 

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

ΘΑ ΒΡΑΒΕΥΘΕΙ ΤΟΝ ΕΡΧΟΜΕΝΟ ΜΗΝΑ "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ" ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

  Το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Πηλίου θα γιορτάσει φέτος για δεύτερη φορά την Παγκόσμια Ημέρα Εθελοντισμού. Οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν την Τετάρτη 7 Δεκεμβρίου και ώρα 6:30μμ στο αμφιθέατρο του Μεταξουργείου στην Νέα Ιωνία. Οι εκδηλώσεις είναι υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος, του υπουργείου Εσωτερικών, της Περιφέρειας Θεσσαλίας και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας. Θα γίνουν ομιλίες, χαιρετισμοί και θα τιμηθούν διάφορες εθελοντικές οργανώσεις για την δράση τους όπου ο Γενικός Γραμματέας Πολιτικής Προστασίας θα δώσει τιμητικές πλακέτες.
  Το Δ. Σ. του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Πηλίου αποφάσισε να τιμήσει τον Σύλλογο Συμπαράστασης Κρατουμένων Βόλου «Ο Εσταυρωμένος» για την προσφορά του στο κοινωνικό σύνολο.... 
 Με εκτίμηση
Ο πρόεδρος
 Στέργιος   Παπαιωάννου

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2016

ΚΙ ΟΜΩΣ... ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΖΩΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΤΟΥ ΠΟΔΗΛΑΤΗ

Όπου υπάρχει ανάγκη ο άνθρωπος εφευρίσκει πολλούς και πρακτικούς τρόπους. Εμείς θα θέλαμε αυτοκίνητο για να μεταφέρουμε το ζωάκι αυτό. Αν αυτό το περιστατικό γινότανε στην Ελλάδα μας θα γινότανε πρωτοσέλιδο. Λες να φτάσουμε κι εμείς σε τέτοιες καταστάσεις; 

ΑΣ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΙΣΤΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΑ.. ΖΩΑ

Φιλία μεταξύ ζώων σε ζωολογικό κήπο. 
Οι άνθρωποι είναι δύσκολο να παραμείνουν φίλοι, αφού η ιδιοτέλεια γκρεμίζει φιλίες, συγγένειες κ.λ.π. Αν δεν έχουμε γύρω μας γνήσια παραδείγματα ζωής κοντά σε ανθρώπους, ας στραφούμε προς το ζωικό βασίλειο που έχει πολλά να μας διδάξει. Είναι σπουδαίο να βλέπεις εικόνες που μιλάνε με τον τρόπο τους και να σε παραδειγματίζουν. 

ΔΕΙΤΕ ΑΥΤΟ ΤΟ VIDEO ΓΙΑ ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ




ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΟΛΟ


Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2016

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΤΟΥ ΛΕΠΡΟΥ ( ΟΜΙΛΙΑ στη Σχολή Γονέων του Αγ.Νικολάου Βόλου 28/11/16)

Στο πλαίσιο των εβδομαδιαίων μαθημάτων της Ενοριακής Σχολής Γονέων του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου, θα ομιλήσει ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμ. π. Επιφάνιος Οικονόμου, Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού με θέμα: "Ο ΟΣΙΟΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Ο ΛΕΠΡΟΣ".

Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2016 και ώρα 6:30 απογευματινή στην κεντρική αίθουσα της "ΚΑΤΑΚΟΜΒΗΣ" του Ναού.
Θα προηγηθεί η τέλεση της Παρακλήσεως στον Άγιο Λουκά, Αρχιεπίσκοπο Συμφερουπόλεως και Κριμαίας στο εκκλησάκι του Αγίου Κοσμά (5:30 μ.μ. - 6:20 μ.μ.).
ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Το θαύμα της Παναγίας Αγιάσου σε Τουρκόπουλο!


Αποτέλεσμα εικόνας για εικονα παναγια αγιάσου
Στις 15 Σεπτεμβρίου 2016 επισκέπτεται την Αγιάσο της Λέσβου ένα ζευγάρι Τούρκων πολιτών, μουσουλμάνων στο θρήσκευμα. Μπαίνουν στην Εκκλησία της Παναγίας και η σύζυγος προσεύχεται με μεγάλη ευλάβεια και συγκίνηση μπροστά στο εικόνισμα της Παναγίας "Αγία Σιών". Σε όσους βρισκόταν στο ναό, μεταξύ αυτών ο επίτροπος Φώτιος Παπαγεωργίου και ο έμπορος Ευάγγελος Κέλμαλης, ο οποίος έκανε το διερμηνέα, διηγείται στα αγγλικά το παρακάτω γεγονός:...


"Είχαμε ένα παιδί, το οποίο ήταν άρρωστο σοβαρά και γυρίζαμε συνεχώς σε πολλούς γιατρούς, αλλά δεν μπορούσαν να το θεραπεύσουν. Το 2009 ήρθαμε στην Αγιάσο και επισκεφτήκαμε την εκκλησία της Παναγίας όπου και προσευχηθήκαμε θερμά, ζητώντας η χάρη της Παναγίας να θεραπεύσει το παιδί μας. Πράγματι, η Μεγαλόχαρη άκουσε την προσευχή μου και το παιδί μας έγινε καλά! Πιστεύω ότι αυτό οφείλεται σε θαύμα της Παναγίας. Σήμερα ύστερα από 7 χρόνια ήρθαμε και πάλι εδώ για να ευχαριστήσουμε τη Θεοτόκο, που θεράπευσε το παιδί μας".
Η γυναίκα προσευχήθηκε θερμά κλαίγοντας και ζήτησε αγιασμό και λάδι από το καντήλι της εικόνας. Παράλληλα χάρισε στην εκκλησία μια χρυσή αλυσίδα χεριού, προκειμένου να τοποθετηθεί πάνω στη θαυματουργή εικόνα της Μεγαλόχαρης, εκπληρώνοντας το τάμα της.



Αυτή η ιστορία μας φέρνει στο νου την "Γιουρούκισα" η οποία το 1868 θέλοντας να ευχαριστήσει την Παναγία για το θαύμα που έκανε στην ίδια, έφερε από την Μεγάλη Λίμνη μέχρι την εκκλησία μια πέτρα βάρους 30 κιλών, η οποία μέχρι σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο του Προσκυνήματος.



Τα στοιχεία της Τουρκάλας μουσουλμάνας που έζησε το σύγχρονο θαύμα της Παναγίας είναι τα παρακάτω:
RIKA AKYUZ
MUSTAFA BEY CAD, 21/4 IZMIR

Από το Ιερό Προσκύνημα Αγιάσου της Λέσβου
"Περιοδικό ΠΟΙΜΗΝ - Ιεράς Μητροπόλεως Μυτιλήνης, Ερεσού και Πλωμαρίου"

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Η ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ" (ΗΧΗΤΙΚΑ ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Β΄ΗΜΕΡΙΔΑ )

08 εν φυλακη 26 11 2016
Τμήμα της ομιλίας του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, που εκφωνήθηκε την 16η Νοεμβρίου 2016 κατά τις εργασίες της Β΄Ημερίδας, για την διαχείριση της διακονίας των εθελοντών του "Ε"

Η θλίψη σε κάνει ανθρώπινο.

Ο Άρθουρ Ας (ArthurAsh) , ο θρυλικός παίχτης του τένις με τρία τρόπαια σεGrand  Slam πέθανε από AIDS , λόγω μετάγγισης μολυσμένου αίματος κατά τη διάρκεια επέμβασης καρδιάς το 1983.
Έλαβε επιστολές  από τους θαυμαστές του από όλο τον κόσμο. Ένας από αυτούς του έγραφε. «Γιατί ο Θεός έπρεπε να επιλέξει μια τέτοια κακή ασθένεια;»
Σε αυτό απάντησε ο Άρθουρ Ας:
«Στον κόσμο πάνω από 50 εκατομμύρια παιδιά αρχίζουν να παίζουν τένις, 5 εκατομμύρια μαθαίνουν να παίζουν τένις, 500.000 θα μάθουν επαγγελματικό τένις, 50.000 θα μπουν στο κύκλωμα, 5.000 φτάνουν στο GrandSlam, 50 αγωνίζονται στο Wimbledon, 4 στον ημιτελικό , 2 στους τελικούς. Όταν ύψωνα ένα κύπελλο ποτέ δεν είπα στον ΘΕΟ «Γιατί εγώ;»
Και σήμερα στον πόνο μου δεν θα πρέπει να πω στον Θεό «Γιατί εγώ;»
Η ευτυχία σε κάνει γλυκό
Οι δοκιμασίες σε κάνουν ισχυρό.
Η θλίψη σε κάνει ανθρώπινο.
Η αποτυχία σε κρατά ταπεινό και η επιτυχία σου δίνει λάμψη, αλλά μόνο η Πίστη και η στάση ζωής σου δίνει τη δύναμη να προχωράς…
Επιμέλεια: Αθανάσιος Γκάτζιος

Ιερό Λείψανο του Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού στο Βόλo

Ξεχωριστή ευλογία για την Τοπική μας Εκκλησία αποτελεί η φιλοξενία στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου του Τιμίου Λειψάνου του νεοφανούς Οσίου Νικηφόρου του Λεπρού και Θαυματουργού. Η έλευση του Ιερού Λειψάνου εντάσσεται στο Λατρευτικό Δωδεκαήμερο της Ιεράς Πανηγύρεως του Καθεδρικού μας Ναού, που θα ξεκινήσει τη Δευτέρα 28/11 και ολοκληρωθεί την Παρασκευή 9/12.
Το ευωδιάζον Λείψανο θα μεταφέρει από το Ιερό Κελίο Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καρεών Αγίου Όρους ο βιογράφος του Οσίου Νικηφόρου Σίμων Μοναχός, την Τρίτη 29/11, στις 5.30 μ.μ. και θα το υποδεχθεί ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, επικεφαλής Κλήρου και λαού. Το Ιερό Λείψανο θα παραμείνει στον Μητροπολιτικό μας Ναό έως το Σάββατο 3/12 και κατά τη διάρκεια της ενταύθα παραμονής του θα εξελιχθεί πλούσιο λατρευτικό πρόγραμμα, το οποίο έχει ως εξής:
Τ Ρ Ι Τ Η    29   Ν Ο Ε Μ Β Ρ Ι Ο Υ
17.30 μ.μ. Έλευση Τιμίου Λειψάνου Οσίου Ν Ι Κ Η Φ Ο Ρ Ο Υ του Λεπρού. Υποδοχή υπό του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.  ΙΓΝΑΤΙΟΥ, του Ι. Κλήρου, Αρχών και Λαού
6.00 μ.μ.  Αρχιερατικός Εσπερινός - Παράκληση στον Όσιο Νικηφόρο
7.30 μ.μ. Απόδειπνο - Χαιρετισμοί στον Όσιο Νικηφόρο
ΤΕΤΑΡΤΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
7.30 - 9.30 π.μ. Όρθρος και Θεία Λειτουργία
10.00 π.μ. Ιερά  Παράκληση  στον Όσιο Νικηφόρο
6.00 μ.μ.  Εσπερινός - Παράκληση στον Όσιο Νικηφόρο
7.00 μ.μ. Απόδειπνο - Χαιρετισμοί στον  Όσιο Νικηφόρο 
Π Ε Μ Π Τ Η   1   Δ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Υ
7.30 - 9.30 π.μ.  Όρθρος - Αγιασμός - Θεία Λειτουργία
5.00 μ.μ. Εσπερινός - Παράκληση στον Άγιο  Νικόλαο
7.00 μ.μ. Απόδειπνο - Χαιρετισμοί στον Άγιο  Νικόλαο 
8.00 μ.μ. Εγκαίνια Έκθεσης Φωτογραφίας του Αργύρη Ζαφειρίδηστο Κτίριο «Τσικρίκη» (Γαμβέτα-Ιάσονος)
Π Α Ρ ΑΣ Κ Ε Υ Η   2   Δ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Υ
7.30 - 9.30 π.μ. Όρθρος καί Θεία Λειτουργία
10.00 π.μ.  Ιερό Μυστήριο Ευχελαίου
5.00 μ.μ Εσπερινός - Παράκληση στον Όσιο Νικηφόρο, Απόδειπνο - Χαιρετισμοί στον Όσιο Νικηφόρο.
7.00 μ.μ. Ομιλία Αρχιμ. Σεραφείμ Ζαφείρη, Ιεροκήρυκος Ἱ.Μ. Φθιώτιδος, με θέμα: “Στύλος υπομονής και δοχείο χάριτος. Όσιος Νικηφόρος ο Λεπρός (1890-1964)
8.30 μ.μ - 00.30 π.μ. Ιερά Αγρυπνία -Εγκώμια Αγίου Νικολάου

ΣΑΒΒΑΤΟ 3 Δ Ε Κ Ε Μ Β Ρ Ι Ο Υ
7.30 - 9.30 π.μ.  Όρθρος - Θεία Λειτουργία.
10.30 – 11.00 π.μ.   Παράκληση  στον Όσιο Νικηφόρο - Δέηση - Αναχώρηση Τιμίου Λειψάνου Οσίου Νικηφόρου
Εκ της Ι.Μ.Δ.

Η ξεχειλισμένη κούπα...

Ένας πολυάσχολος άνθρωπος του καιρού μας , αποφάσισε κάποτε να επισκεφθεί έναν σοφό ερημίτη. Ήθελε να ηρεμήσει λίγο από το άγχος που τον βασάνιζε. Και να ζητήσει τις συμβουλές του γέροντα.Τον συνάντησε σε μια φτωχική καλύβα. - Καλημέρα , είπε χαιρετώντας τον ερημίτη. Ξέρετε , έκανα πολύ δρόμο για να έλθω εδώ... - Κάθισε, τον διέκοψε ο γέροντας. Άσε με να σου βάλω λίγο τσάι . - Έχω περάσει πολλά χρόνια σπουδάζοντας σε Πανεπιστήμια του εξωτερικού... ,
άρχισε να αυτοσυστήνεται ο επισκέπτης. - Ας πιούμε πρώτα λίγο τσάι , επέμεινε ο γέροντας. - Τώρα διευθύνω μια μεγάλη επιχείρηση... , συνέχισε να περιαυτολογεί ο ξένος. - Πιστεύω ότι το τσάι θα σας αρέσει πολύ , είπε ο ερημίτης συνεχίζοντας να γεμίζει την κούπα του επισκέπτη του. - Μα εσείς την ξεχειλύσατε , πάτερ· το τσάι χύνεται απ`έξω ! παρατήρησε ενοχλημένος ο ξένος. - Κι εσύ μοιάζεις μ`αυτήν την ξεχειλισμένη κούπα ! απάντησε τότε ο σοφός γέροντας. Αν δεν αδειάσεις έστω λίγα από αυτά που κουβαλάς , πώς θα αφήσεις να στάξει μέσα σου κάτι από τα λίγα πράγματα πού ξέρω.
http://agiameteora.net/index.php/istories/6010-gemati-koypa.html

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2016

Η ιστορία του κακοποιημένου ανδριάντα

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2016

ΕΝΔΥΜΑΤΑ ΓΙΑ ΑΠΟΡΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ 10ου ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΑΛΙΒΕΡΙΟΥ

Για δεύτερη φορά ο "Εσταυρωμένος" και η "Διακονία", εν συνεργασία με τον Διευθυντή του 10ου Δημοτικού Σχολείου Αλιβερίου Ν. Ιωνίας, προχώρησαν σε μια νέα εκδήλωση ανθρωπιάς και αλληλεγγύης. Ο κ. Τάσος Γούκος, Διευθυντής του Σχολείου, ανταποκρίθηκε θετικά στην νέα πρόταση του Δ.Σ. Συλλόγου και της "Διακονίας" να συνδιοργανώσουν μια μεγάλη έκθεση ενδυμάτων προς ενίσχυση των απόρων οικογενειών των μαθητών του 10ου Δημοτικού Σχολείου. Αλιβερίου. Ένα φορτηγό  της Ι. Μ. Δημητριάδος μετέφερε 30 μεγάλα χαρτοκιβώτια με παιδικά ρούχα  στο σχολείο αυτό και με τη βοήθεια 4 εθελοντών της "Δ" τακτοποιήθηκαν επάνω σε τραπέζια και σε πάγκους προς διευκόλυνση των γονέων που θα προσκληθούν να λάβουν τα αναγκαία.  

Ο ακούραστος κ. Διευθυντής, εμπνεόμενος από την διάθεση των εθελοντών και συνεργατών της Τοπικής μας Εκκλησίας, αξιοποιεί πλήρως όλες τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που δημιουργούνται προς ανακούφιση των μαθητών του. Ο "Ε", έχει πραγματοποιήσει και άλλες ευεργετικές παρεμβάσεις στο σχολείο αυτό (ανακαίνιση των αιθουσών διδασκαλίας, καλλιτεχνικές εορτές, προσφορά αθλητικών υποδημάτων, ενδυμάτων, γραφικής ύλης, παιχνιδιών και βιβλίων κ.α. ), εν αντιθέσει με άλλα σχολεία, που τους απωθεί και μόνο η... επωνυμία του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων !! 

Το Δ.Σ. του Συλλόγου - προ ολίγων μηνών - απέστειλε επίσημη επιστολή προς τους προϊσταμένους της Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης, τονίζοντας την επιθυμία της Τοπικής μας Εκκλησίας να στηρίξει τους άπορους μαθητές (σε είδη ένδυσης και υπόδησης) και των δυο βαθμίδων της Εκπαίδευσης. Μακάρι να υπάρξουν και άλλοι εκπαιδευτικοί να ακολουθήσουν το παράδειγμα του κ. Γούκου, ο οποίος θυσιάζει πολύ από τον ελεύθερο χρόνο του ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ που διακονεί.

"Ο Εσταυρωμένος",  για μια ακόμη φορά, δηλώνει πως είναι στη διάθεση όλων των εκπαιδευτικών με σκοπό την συνεργασία υπέρ των απόρων μαθητών τους. 

"Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ", ενισχύει και τους απόρους ασθενείς της ψυχιατρικής κλινικής του Νοσοκομείου Βόλου

Για μια ακόμη φορά,  ο  Σ.Σ.Κ. "Ο Εσταυρωμένος" και ο Σταθμός Πρώτων Κοινωνικών Βοηθειών της Ι. Μ. Δημητριάδος "Διακονία" βρέθηκαν κοντά στους απόρους ασθενείς της Ψυχιατρικής Κλινικής του Αχιλλοπούλειου Νοσοκομείου Βόλου. Η συνεργασία με την κοινωνική υπηρεσία της Κλινικής οδήγησε τους συνεργάτες της εκκλησίας μας να κινητοποιηθούν άμεσα και να πραγματοποιήσουν μια ακόμη ανθρωπιστική αποστολή με αναγκαία είδη (παντόφλες, πιτζάμες, ενδύματα κ.α.). Με τον τρόπο αυτό καλύφθηκε ένα κενό που δημιουργεί η απουσία συγγενών και φίλων που θα μπορούσαν να αναλάβουν την ψυχολογική στήριξη, αλλά και την προμήθεια των αναγκαίων για τη νοσηλεία των ασθενών. ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ που υπάρχουν και οι κοινωνικές δομές της Τοπικής μας Εκκλησίας για να ανακουφίζουν άμεσα εκείνους που υποφέρουν. 

ΑΠΑΝΤΉΣΕΙΣ σε διάφορα ερωτήματα (ομιλία - 21/11/16 - στη Σχολή Γονέων Αγ. Νικολάου Βόλου)

07 σχολη γονεων Αγ Νικολάου 21 11 2016
Ο π. Θεόδωρος; Μπατάκας απαντά σε διάφορες ερωτήσεις
Θέματα: Ο οικονόμος της αδικίας, η τιμή στις ιερές εικόνες, το παλαιό ημερολόγιο, ο ιερεύς κ.α.

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

"Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ" έγραψε για την Ημερίδα του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ"

Το προβλήματα των Ρομά αναπτύχθηκαν σε ημερίδα του «Εσταυρωμένου»
Μεγάλη προσπάθεια καταβάλλεται από τη Μητρόπολη Δημητριάδος, προκειμένου να μείνουν στα σχολεία τα παιδιά Ρομά, ενώ σημαντικό είναι το γεγονός ότι είκοσι παιδιά φοιτούν στο Γυμνάσιο. Το διαρκές ενδιαφέρον της τοπικής Εκκλησίας για τους Ρομά και τα παιδιά που αγωνίζονται να κατακτήσουν τη γνώση, υπογραμμίστηκε, μεταξύ άλλων, στη διάρκεια της ημερίδας που διοργάνωσε ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων «Ο Εσταυρωμένος», στο Πνευματικό Κέντρο, για την ενημέρωση και ενίσχυση των εθελοντών και συνεργατών του.
Στην ενημερωτική ημερίδα παραβρέθηκε ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος εξήρε την προσφορά της Διακονίας και παρότρυνε για τη συνέχισή της, υπενθυμίζοντας ότι προσφέρονται, από πλευράς της Μητρόπολης Δημητριάδος, δωρεάν μαθήματα κιθάρας, βιολιού και αγγλικών, ενώ ο προπονητής της ομάδος Δημητριάς επιτελεί πολύ σπουδαίο έργο.
Ο πρόεδρος του «Εσταυρωμένου» π. Θεόδωρος Μπατάκας αναφέρθηκε στις καθημερινές δυσκολίες που υπάρχουν, ενώ αναφέρθηκε παράλληλα στην ίδρυση και λειτουργία του νέου Κέντρου Διαχείρισης Ανθρωπιστικής Βοήθειας της Ι. Μ. Δημητριάδος, που θα λειτουργεί και ως παράρτημα του «Ε» και ως προέκταση της «Διακονίας».
Η Ιουλία Τριανταφύλλου, προϊσταμένη του «Κέντρου Στήριξης Ρομά και άλλων ευπαθών ομάδων Αλιβερίου» του Δήμου Βόλου, ανέπτυξε το θέμα «Διαχείριση Ανθρωπιστικής Βοήθειας σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες και πληθυσμούς» και προσδιόρισε τις ομάδες αυτές. Ως τέτοιες ορίζονται εκείνες που έχουν περιορισμένη ή καθόλου πρόσβαση σε κοινωνικά και δημόσια αγαθά και στερούνται ποιότητα ζωής, όπως οι άστεγοι, οι μακροχρόνια άνεργοι, ΑμεΑ, Ρομά κ.λ.π. Οι κοινότητες των Ρομά, ειδικότερα, χαρακτηρίζονται, όπως ανέφερε η ίδια, από συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Η τρίτη ομιλήτρια, Ειρήνη Φραγκούλη, διαμεσολαβητής στο «Κέντρο Στήριξης Ρομά και άλλων ευπαθών ομάδων Αλιβερίου» του Δήμου Βόλου, έκανε λόγο για την όξυνση των οικονομικών προβλημάτων λόγω κρίσης, επιβεβαίωσε τη δυσκολία στη συμπεριφορά ορισμένων και ανέδειξε φαινόμενα ρατσισμού που ενδημούν στην κοινωνία μας. Και οι δύο ομιλήτριες έδωσαν χρήσιμες κατευθύνσεις στο έργο του «Εσταυρωμένου».
Την εκδήλωση έκλεισε ο Σεβασμιότατος, ο οποίος εξήρε την προσφορά της Διακονίας και παρότρυνε για τη συνέχισή της. Το κοινό των εξήντα ατόμων παρακολούθησε με μεγάλη προσοχή όσα ακούστηκαν και επαίνεσε τη δράση του «Εσταυρωμένου», που αποτελεί «την εμπροσθοφυλακή και τη ναυαρχίδα στο φιλανθρωπικό έργο της Τοπικής μας Εκκλησίας» όπως υπογράμμισε ο κ. Ιγνάτιος.
Εφημερίδα "ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ" Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2016

"Κρυφοκοίταζαν τον παπά την ώρα της κατάλυσης..."

Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα, με αφορμή το ομώνυμο βιβλίο με τίτλο «Το νησί», της Αγγλίδας Victoria Hislop.

Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί, που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα, ήταν οργισμένοι με τον Θεό...
για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία.

Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα, που υπήρχε και ρήμαζε στο νησί, συντροφιά με τους νέους του κατοίκους. Λένε πως στην πρώτη Λειτουργία δεν πάτησε ψυχή.
Οι λεπροί άκουγαν πεισμωμένοι από τα κελιά τους την ψαλμωδία, κι άλλοτε την σκέπαζαν με τα βογκητά τους κι άλλοτε με τις κατάρες τους. Ο ιερέας όμως ξαναπήγε. Στην δεύτερη τούτη επίσκεψη ένας από τους ασθενείς πρόβαλε θαρρετά στο κατώφλι του ναού.

- Παπά, θα κάτσω στην Λειτουργία σου, μ’ έναν όρο όμως. Στο τέλος θα με κοινωνήσεις. Κι αν ο Θεός σου είναι τόσο παντοδύναμος, εσύ μετά θα κάμεις την κατάλυση και δεν θα φοβηθείς τη λέπρα μου.

Ο ιερέας έγνευσε συγκαταβατικά. Στα κοντινά κελιά ακούστηκε η κουβέντα κι άρχισαν να μαζεύονται διάφοροι στο πλάι του ναού, εκεί που ήταν ένα μικρό χάλασμα, με λιγοστή θέα στο ιερό. Παραμόνευσαν οι χανσενικοί στο τέλος της Λειτουργίας κι είδαν τον παπά δακρυσμένο και γονατιστό στην Ιερή Πρόθεση να κάνει την κατάλυση.

Πέρασε μήνας. Οι χανσενικοί τον περίμεναν. Πίστευαν πως θά ʼρθει τούτη τη φορά ως ασθενής κι όχι ως ιερέας. Όμως ο παπάς επέστρεψε υγιής και ροδαλός κι άρχισε με ηθικό αναπτερωμένο να χτυπά την καμπάνα του παλιού ναΐσκου.

Έκτοτε και για δέκα τουλάχιστον χρόνια η Σπιναλόγκα είχε τον ιερέα της. Οι χανσενικοί αναστύλωσαν μόνοι τους της εκκλησία και συνάμα αναστύλωσαν και την πίστη τους. Κοινωνούσαν τακτικά και πάντα κρυφοκοίταζαν τον παπά τους την ώρα της κατάλυσης, για να βεβαιωθούν πως το “θαύμα της Σπιναλόγκα” συνέβαινε ξανά και ξανά.

To 1957, με την ανακάλυψη των αντιβιοτικών και την ίαση των λεπρών, το λεπροκομείο έκλεισε και το νησί ερημώθηκε. Μόνο ο ιερέας έμεινε στο νησί ως το 1962, για να μνημονεύει τους λεπρούς μέχρι 5 χρόνια μετά το θάνατό τους.

Ιδού, λοιπόν, ένας σύγχρονος αθόρυβος ήρωας, που δεν τιμήθηκε για το έργο του από κανέναν, και που -αν προσέξατε- δεν παραθέσαμε το όνομά του, γιατί απλά δεν το γνωρίζουμε!
Το γνωρίζει όμως -σίγουρα- ο Θεός!
Κι αυτό μας αρκεί!