menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου 2016

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ κ.κ. Παύλος, γράφει για τον Υπουργό Παιδείας


'Ο Υπ. Παιδείας ως κοινός λασπιάς είναι ακατάλληλος και απαράδεκτος''



Ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Φίλης τελείωσε. Τόν «ἀριστερό» Ὑπουργό τῆς Παιδείας κ. Φίλη τόν τελείωσε ὁ ἀληθινός ἀγωνιστής τῆς ἀριστερᾶς Μανώλης Γλέζος.
Τόν εἶπε μετ’ἐπιτάσεως βλάσφημο καί ἐπί πλέον ὅτι τά λόγια τοῦ κ. Φίλη τά ὅσα ἐξεστόμισε εἶναι «γιά γέλια καί γιά κλάμματα», τόν εἶπε δηλαδή ἀνόητο καί ἐπικίνδυνο.
Ἕνας ἄνθρωπος πού στούς πραγματικούς ἀγῶνες ἦταν παρών καί ὄχι στούς «ἀγῶνες» τῶν σαλονιῶν.
Ὁ Μανώλης Γλέζος ἀναφερόμενος σέ πραγματικά γεγονότα τῆς Κατοχῆς εἶπε ξεκάθαρα ὅτι ἡ Ἐκκλησία ὑπῆρξε ὁ πρῶτος ἀντιστασιακός.
Ὁ Μακαριώτατος ἐπίσης ἀναφερόμενος στά χρόνια τῆς Χούντας μἐ τέσσερις σαφεῖς τοποθετήσεις ξεκαθάρισε ὅτι ὁ πρῶτος πού ἀντιστάθηκε στήν δικτατορία ἦταν ὁ πολιός Ἀρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ἀρνούμενος νά παραιτηθεῖ.
Δέν ξέρω ἄν τελείωσε ὡς Ὑπουργός, τελείωσε ὅμως ὡς ἀξιόπιστος ἄνθρωπος καί συνομιλητής.
Τόσον ὁ Ὑπουργός ὅσον καί οἱ ὑπόλοιποι τῆς Κυβέρνησης δέν τόλμησαν νά ποῦν τό παραμικρό στήν ξεκάθαρη θέση τοῦ Μανώλη Γλέζου καί κατάπιαν τή γλῶσσα τους γιατί δέν ἔχουν νά ποῦν.
Ὁ θλιβερός Ὑπουργός τῆς Παιδείας ὡς γνήσιος «γιαλατζί» ἀριστερός χρησιμοποίησε τήν λάσπη γιά νά πλήξει, νά φοβίσει νά τρομοκρατήσει τήν Ἐκκλησία. Προχώρησε μάλιστα ἕνα βῆμα πάρα κάτω στήν σκάλα τοῦ κακοῦ.
Λειτούργησε ὡς σύγχρονος Νέρων. Ὁ Νέρων ἔβαλε φωτιά στήν Ρώμη καί στή συνέχεια γιά νά ἀποφύγει τήν ὀργή τοῦ λαοῦ τήν ἀπέδωσε στούς χριστιανούς.
Καί ὁ κ. Φίλης ἕνας ἀπό τούς βασικούς ὑπεύθυνους τῆς ἠθικῆς ἔκπτωσης τῆς κοινωνίας, ἐπιρρίπτει αὐτήν τήν ἔκπτωση στήν Ἐκκλησία σέ μιά ἀπελπισμένη προσπάθεια νά μήν τοῦ καταλογισθεῖ ἡ εὐθύνη γιά τήν ἔκπτωση πού ἐκφράζει ὁ ἴδιος καί γιά ὅσα θά ἀκολουθήσουν.
Ὁ Ὑπουργός Παιδείας, ἄν εἶχε στοιχειώδη εὐθιξία θἀ ἔπρεπε νά εἶχε ὑποβάλει τήν παραίτηση του, ἔστω καί συμβολικά ὅταν ὁ 14χρονος μαθητής σκότωσε τόν συμμαθητή του.
Τέτοια περιστατικά, ὅπως καί ἡ διαδεδομένη πλέον σχολική βία δείχνουν τήν ἀποτυχία μιᾶς παιδείας πού γαλβανίζει τό μυαλό τῶν παιδιῶν καί στέκεται ἀδιάφορη ἀπέναντι στήν ψυχή τους.

Ὅταν πῆγα στήν πρώτη μου Ἐνορία, στό Μαντούδι τῆς Εὔβοιας ἕνας ἀπό αὐτούς πού στήριζε ξεκάθαρα τήν διακονία μου ἦταν ἕνας ἀριστερός.
Κάποτε μιλώντας γιά ἐκεῖνα τά χρόνια μοῦ εἶπε: «Πάτερ, ἄκουσε νά σοῦ πῶ κάτι. Ἐκείνα τά χρόνια οἱ τίμιοι ἀριστεροί καί οἱ τίμιοι δεξιοί δέν πείραξαν κανένα καί μερικές φορές προστάτευσαν οἱ μέν τούς δέ. Οἴ ἄτιμοι καί παλιάνθρωποι καί ἀπό τίς δύο πλευρές ἔκαναν τά ἐγκλήματα».
Τό ἴδιο συμβαίνει καί σήμερα. Ἡ ἀντιπαράθεση Φίλη – Γλέζου εἶναι ἀποκαλυπτική τοῦ ἤθους ἀμφοτέρων.

Ὁ ὑπουργός Παιδείας, ὡς κοινός λασπιᾶς, εἶναι πλέον ἀκατάλληλος καί ἀπαράδεκτος συνομιλητής τῆς Ἐκκλησίας.
Εἶναι πλέον ἀναξιόπιστο πρόσωπο καί μόνος του ἀπέδειξε τί πραγματικά αἰσθάνεται γιά τήν Ἐκκλησία.
Πάρα πολύ ὀρθά ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἀρνεῖται νά συνομιλήσει μαζί του. Εἶναι σημαντικό ὁ κ. Πρωθυπουργός νά κατανοήσει ὁτι ὁ Ὑπουργός του εἶναι πλέον ἀκατάλληλο πρόσωπο γιά νά τόν ἐμπιστεύεται ἡ Ἐκκλησία.
Ἡ Ἐκκλησία στάθηκε μέ παρρησία καί μέ ἐντιμότητα ἀπέναντι στήν Πολιτεία καί στήν τρέχουσα δυσκολία γιά τήν Πατρίδα μας.
Ὁ κ. Ὑπουργός στάθηκε ἀνέντιμος καί προκλητικός καί προσπάθησε νά ἐκμεταλλευθεῖ τήν εὐκαιρία γιά νά κτυπήσει πισώπλατα τήν Ἐκκλησία.
Καλή λοιπόν ἡ Ἐκκλησία κ. Πρωθυπουργέ γιά νά στηρίζει τό λαό καί τούς πρόσφυγες καί ἀκατάλληλη ὡς ἰσότιμος συνομιλητής τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας γιά θέματα προβλεπόμενα ἀπό τό Σύνταγμα.
Τί θά πεῖ συνεργασία; Μιλάω μόνο ἐγώ καί ἐσύ μόνο ἀκοῦς;
Ὁ κ. Ὑπουργός δέν μπορεῖ πλέον νά συνομιλεῖ μέ τήν Ἐκκλησία.
Τό ἀπέδειξε μέ τήν μεροληψία του. Ὅταν ἀπό τούς Ἰσραηλίτες καί ἀπό τούς Μουσουλμάνους καί τούς Ρωμαιοκαθολικούς ζητάει νά ὁρίσουν τό περιεχόμενο τῆς διδασκαλίας τῶν θρησκευτικῶν τους καί τούς διδασκάλους πού θά τό διδάξουν, ἀλλά αὐτό τό ἀρνεῖται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Γιατί δέν διαμορφώνει ἀνάλογο πρόγραμμα σπουδῶν καί γι’αὐτούς βοηθώντας νά κατανοήσουν καί τήν πίστη τῶν ὀρθοδόξων συμμαθητῶν τους καί μονομερῶς καί ἀπό τήν τρυφερή παιδική ἡλικία προσπαθεῖ, συγκριτιστικῶ τῷ τρόπῳ , νά χαλαρώσει τήν ὀρθόδοξη εὐσέβεια, γιατί αὐτός εἶναι ὁ πραγματικὀς στόχος τοῦ κ. Ὑπουργοῦ. Ὁ τρόπος του γέμει δολιότητος.

Γιά μένα, αὐτό εἶναι τό ἀληθινό πρόβλημα καί ὄχι καθ’ἑαυτό τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν. Ἔκανε καί κάτι ἀκόμη ἄθλιο ὁ κ. Ὑπουργός.
Προσπάθησε νά ρίξει τήν εὐθύνη στόν Μακαριώτατο λέγοντας ὅτι τρία πράγματα ζήτησε ὁ Μακαριώτατος καί τοῦ τά κάναμε. Παριστάνει τόν ἀφελῆ.
Ὁ Μακαριώτατος τά τρία αὐτά πράγματα τά ζήτησε μέ τήν βασική προϋπόθεση ὅτι θά ἀφοροῦν ἕνα μάθημα θρησκευτικῶν πού θά διδάσκει κατά βάσιν τόν Ὀρθόδοξη πίστη καί ὄχι ἕνα μάθημα πού θά εἶναι μιά θρησκειολογική σούπα ὅπως ὀρθότατα χαρακτηρίσθηκε.
Ἄλλο πρᾶγμα τό νά διδάσκεις τίς βασικές ἀρχές τῶν ἄλλων θρησκευμάτων, πράγμα πού γινόταν μέ τά τρέχοντα Θρησκευτικά καί μάλιστα στήν κατάλληλη ἡλικία τῆς Β’Λυκείου καί ἄλλο νά ταῒζεις τά παιδιά μέ θρησκειολογική σούπα.

ΠΗΓΗ:http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/10621-siatistis-o-up-paideias-os-koinos-laspias-einai-akatallilos-kai-aparadektos

ΠΡΟΣΟΧΗ: Η οργάνωση Arigatou και οι σκοποί της

Ελένη Βασσάλου, «Το Πρόγραμμα του “Παγκοσμίου Δικτύου Θρησκειών για Παιδιά” (GNRC ) της ARIGATOU ως πρότυπο των ελληνικών Προγραμμάτων Σπουδών για τα Θρησκευτικά»

 «Η ιστορία εκτυλίσσεται ως εξής:
Εν μέσω σκόπιμης πρόκλησης αναταραχής στα σχολεία, κυρίως της Μέσης Εκπαίδευσης, εξαιτίας των  εγκυκλίων[1] του 2008, που αφορούν στις απαλλαγές από το μάθημα των Θρησκευτικών, τίθεται σε πιλοτική εφαρμογή, το 2011, το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά Δημοτικού και Γυμνασίου, το οποίο αλλάζει ριζικά τον προσανατολισμό του μαθήματος. Εγκαταλείπεται η ισχύουσα μέχρι σήμερα γνώση της Ορθόδοξης πνευματικότητας και η γνωριμία των θρησκειών σε χωριστές ενότητες, αντί ενός διαθρησκειακού συγκρητιστικού συνονθυλεύματος[2],
επενδυμένου με διαλογισμό[3], βιωματικές πρακτικές[4], διαθρησκειακές κατασκευές[5], συνεντεύξεις με ιερείς θρησκειών[6], διαθρησκειακά παιχνίδια[7] κ.α. Έτσι, εκτιμάται, πως το νέο ΠΣ θα γίνει πιο ελκυστικό,  και, παράλληλα, θα καλύψει τα αξεπέραστα θεολογικά και παιδαγωγικά προβλήματα που δημιουργεί, εξαιτίας της ανάμειξης και ταυτόχρονης παρουσίασης, σε μικρούς και ανήλικους μαθητές, ετερόκλητων γνώσεων από έξι θρησκείες και τρεις ομολογίες[8].
Η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων αναδεικνύει ακατάπαυστα το πρόβλημα προς κάθε κατεύθυνση, προς το Υπουργείο Παιδείας, προς την Ιερά Σύνοδο και τους Μητροπολίτες, προσωπικά, με την αποστολή όλων των σχετικών επιστημονικών εργασιών, προς τον ελληνικό λαό, με ημερίδες, συνέδρια Πρακτικά Συνεδρίων και ανακοινώσεις.  Τρέχει παντού[9].
Έπειτα από τη γενική κατακραυγή για τα χονδροειδή και βλάσφημα λάθη σε θεματικές ενότητες του νέου Προγράμματος, τα οποία προκλήθηκαν εξαιτίας αυτής της διαθρησκειακής λογικής που το διέπει, οι συντάκτες του αναγκάστηκαν λίγο να τα περιορίσουν, στο αναθεωρημένο Πρόγραμμα του 2014, επιμένοντας, όμως, να μείνει άθικτος ο διαθρησκειακός συγκρητιστικός χαρακτήρας του. Την πρόταση, να εφαρμοστούν οι νέες διδακτικές πρακτικές στο ισχύον Πρόγραμμα, χωρίς να αλλάξει ο ορθόδοξος προσανατολισμός του - την απέρριπταν, επιμένοντας, ότι οι νέες διδακτικές μέθοδοι εφαρμόζονται μόνο διαθρησκειακά.  Αυτή η απόλυτη επιμονή τους στη διαθρησκειακή ή πολυθρησκειακή μάθηση, σε συνδυασμό με την κατάρριψη θεμελιωδών ζητημάτων της ορθόδοξης διδασκαλίας, κίνησε την υποψία, να ερευνηθεί σε βάθος κάθε πληροφορία που σχετίζεται άμεσα ή έμμεσα με το νέο Πρόγραμμα.
Υπήρξαν πληροφορίες ότι τα σεμινάρια του νέου Προγράμματος Σπουδών συνδέονται με κάποια οργάνωση ARIGATOU[10]. Έτσι, η ΠΕΘ έστρεψε την έρευνά της προς αυτήν την οργάνωση και μελέτησε το υλικό που η ίδια η Arigatou έχει αναρτήσει για τον εαυτό της, καθώς και για τα πρόσωπα[11] και τις οργανώσεις[12], με τις οποίες συνεργάζεται. Πολύτιμα συμπεράσματα εξήχθησαν από τα αναρτημένα βιβλία[13], διότι πληροφορούν, από πρώτο χέρι, σχετικά με την ιστορία, τις ιδέες και τα προωθούμενα προγράμματα Σπουδών, που σκοπό έχουν να διαπαιδαγωγήσουν, με τη νέα διαθρησκειακή ηθική, τα παιδιά όλου του κόσμου, φυσικά, και της Ελλάδος. Τα κείμενα είναι όλα στην αγγλική γλώσσα και σ’ αυτό το σημείο θέλουμε δημοσίως να ευχαριστήσουμε τους εθελοντές καθηγητές της αγγλικής γλώσσας, οι οποίοι με μεγάλη προθυμία μετέφρασαν το υλικό, που μέχρι σήμερα έχει μελετηθεί.
Από την ανωτέρω έρευνα ήρθαν στο φως οι παρακάτω συμπλεκόμενες πληροφορίες, οι οποίες παρουσιάζονται συνοπτικά:

Το ίδρυμα Arigatou ιδρύθηκε από τον Takeyasu Miyamoto, το 1990. Προέρχεται από τη νέα ιαπωνική βουδιστική οργάνωση Myochikai, την οποία ίδρυσε, το 1950, η Mitsu Miyamoto(14), με σκοπό να γίνουν οι διδασκαλίες του Βουδισμού «η ραχοκοκαλιά του κόσμου»(15)  και να διαδοθεί η λατρεία του Βούδα, ο διαλογισμός και οι ιδέες του ιερού βιβλίου Lotus Sutra(16). Για την πραγμάτωση αυτού του στόχου, συνεργάστηκε με οργανώσεις βουδιστών, ινδουιστών και πνευματιστών που είχαν, επίσης, το ίδιο ιεραποστολικό όραμα.
 
Το 2000 εγκαινίασε το Global Network of Religions. Interfaith Action for the Children of the World(17) (GNRC) - «Παγκόσμιο Δίκτυο Θρησκειών για παιδιά» -  προκειμένου οι ιδέες της Arigatou να εξαπλωθούν ταχύτερα και αποτελεσματικά στον κόσμο των παιδιών. Ακολούθως, το 2002, μιλώντας στον ΟΗΕ εκ μέρους του ανωτέρω δικτύου, πρότεινε την ίδρυση ενός «Διαθρησκειακού Συμβουλίου των παιδιών για την ερχόμενη γενιά» - «Conference of Children for the Coming Generation» (CCG) – αρμόδιου για τη συγκέντρωση παιδιών απ’  όλες τις χώρες και υπερβαίνοντας τα εθνικά και θρησκευτικά σύνορα(18)
 
Το 2004, ο Takeyasu Miyamoto μαζί με το Παγκόσμιο Δίκτυο θρησκειών αποφάσισαν να ιδρύσουν το «Interfaith Council on Ethics Education for Children» - «Συμβούλιο Διαθρησκειακής Ηθικής Εκπαίδευσης για Παιδιά» που θα αναλάμβανε το έργο της συγγραφής και της υλοποίησης των διαθρησκειακών και διαπολιτισμικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων στα μικρά παιδιά. Μεταξύ των μελών του Συμβουλίου αυτού είναι ένας έλληνας, ο Άγγελος Βαλλιανάτος(19), το δε πρώτο πρόγραμμα που συντάχθηκε αυτό το Συμβούλιο είναι το “Learning To Live Together” - (LTLT)(20) Μαθαίνοντας να ζούμε μαζί. Με πρότυπο αυτό το πρόγραμμα συντάχθηκε το νέο Πρόγραμμα Σπουδών που επιδιώκει το Υπουργείο Παιδείας να επιβάλλει αντί του ισχύοντος Προγράμματος με ορθόδοξο προσανατολισμό.
 
Η Arigatou, μεθοδικά, επεκτείνοντας το διαθρησκειακό της έργο, καθιέρωσε, το 2008, την «ημέρα προσευχής και δράσης για τα παιδιά»(21), όρισε δε να εορτάζεται, ετησίως, στις 20 Νοεμβρίου, ταυτόχρονα με την Παγκόσμια ημέρα του παιδιού, που καθιέρωσε ο ΟΗΕ το 1954.     Κατά την ημέρα αυτή προσκαλούνται να συμμετάσχουν ενήλικες από κάθε θρησκειακό χώρο, ακόμη και παραθρησκευτικό, αιρετικό ή κοσμικό, καθώς και αυτόχθονες ομάδες, προκειμένου να προσευχηθούν και να διαλογισθούν για την οικοδόμηση της ειρήνης και της συναδέλφωσης των λαών, καθώς και να αναλάβουν δράσεις για την επίλυση των προβλημάτων που αφορούν στα παιδιά(22). Έτσι, εξ αφορμής των παιδιών συγκαλούνται, επίσης και, οι ενήλικες, οπότε όλοι, μικροί και μεγάλοι, κατευθύνονται από την οργάνωση, να συμπλέουν με τις πανθρησκειακές ιδέες της και να επεκτείνουν τα προγράμματά της. 
 
Για παράδειγμα, στις 20 Νοεμβρίου 2015, στην «Παγκόσμια Ημέρα Προσευχής και Δράσης για τα Παιδιά»(23) (DPAC), συναντήθηκαν τριάντα ηγέτες θρησκειών και οργανισμών που σχετίζονται με την πίστη - ρωμαιοκαθολικοί, ευαγγελικοί, μορμόνοι, bahá’í, ινδουιστές, εβραίοι, οπαδοί της οργάνωσης Brahma Kumaris, της Διεθνούς Εταιρείας για τη θεία Συνειδητοποίηση «International Society for Divine Realization», του Sri Sathya Sai Baba και της Art of Living - προκειμένου να συζητήσουν ποιμαντικές πρωτοβουλίες. 

ΠΗΓΗ: http://thriskeftika.blogspot.gr/2016/09/gnrc-arigatou.html






“Σου δίνω ευλογία να μαλώνεις με όλον τον κόσμο, εκτός από τον-την σύζυγό σου” (Γ. Παΐσιος)

Η αγάπη μεταξύ των συζύγων

– Έγραψες Γερόντισσα, ευχές στον Δημήτρη που παντρεύεται;
-Έγραψα, Γέροντα.
– Φέρε την κάρτα να συμπληρώσω κι εγώ: «Ο Χριστός και ή Παναγία μαζί σας. Σου δίνω ευλογία, Δημήτρη, να μαλώνεις με όλον τον κόσμο, εκτός από την Μαρία! Το ίδιο και στην Μαρία!».
Για να δω, θα καταλάβουν τι εννοώ;
Με ρώτησε κάποιος: «Γέροντα, τι ενώνει περισσότερο τον άνδρα με την γυναίκα;».

«Ή ευγνωμοσύνη», του λέω. Ό ένας αγαπάει τον άλλον γι’ αυτό που του χαρίζει. Ή γυναίκα δίνει στον άνδρα την εμπιστοσύνη, την αφοσίωση, την υπακοή. Ό άνδρας δίνει στην γυναίκα την σιγουριά ότι μπορεί να την προστατέψει.
Ή γυναίκα είναι ή αρχόντισσα του σπιτιού, αλλά και ή μεγάλη υπηρέτρια• ό άνδρας είναι ό κυβερνήτης του σπιτιού, αλλά και ό χαμάλης.
Μεταξύ τους τα ανδρόγυνα πρέπει να έχουν την εξαγνισμένη αγάπη, για να έχουν αλληλοπαρηγοριά και να μπορούν να κάνουν και τα πνευματικά τους καθήκοντα.
Για να ζήσουν αρμονικά, χρειάζεται να βάλουν εξαρχής ως θεμέλιο της ζωής τους την αγάπη, την ακριβή αγάπη, που βρίσκεται μέσα στην πνευματική αρχοντιά, στην θυσία, και όχι την ψεύτικη, την κοσμική, την σαρκική.
Αν υπάρχει αγάπη, θυσία, πάντα έρχεται ό ένας στην θέση του άλλου, τον καταλαβαίνει, τον πονάει. Και όταν παίρνει κανείς τον πλησίον του στην πονεμένη του καρδιά, παίρνει τότε μέσα του τον Χριστό, ό οποίος τον γεμίζει και πάλι με την ανέκφραστη αγαλλίαση Του.
Όταν υπάρχει αγάπη, και μακριά να βρεθεί ο ένας από τον άλλον, αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, κοντά θα βρίσκεται, γιατί την αγάπη του Χριστού δεν την χωρίζουν αποστάσεις.
Όταν όμως, Θεός φυλάξει, τα ανδρόγυνα δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους, μπορεί να βρίσκονται κοντά, αλλά στην πραγματικότητα βρίσκονται μακριά. Γι’ αυτό πρέπει να προσπαθήσουν να διατηρήσουν σε όλη την ζωή τους την αγάπη, να θυσιάζεται ό ένας για τον άλλον.
Η σαρκική αγάπη ενώνει εξωτερικά τους κοσμικούς ανθρώπους τόσο μόνον, όσο υπάρχουν κοσμικά προσόντα, και τους χωρίζει, όταν αυτά χαθούν, οπότε και αυτοί οδηγούνται στην απώλεια. Ενώ, όταν υπάρχει ή πνευματική, ή ακριβή αγάπη, αν τυχόν ό ένας από τους συζύγους χάση τα κοσμικά του προσόντα, αυτό όχι μόνο δεν τους χωρίζει, αλλά τους ενώνει περισσότερο.
Όταν υπάρχει μόνον ή σαρκική αγάπη, τότε, αν λ.χ. ή γυναίκα μάθη ότι ό σύντροφος της κοίταξε κάποια άλλη, του πετάει βιτριόλι και τον τυφλώνει. Ενώ, όταν υπάρχει ή αγνή αγάπη, τον πονάει πιο πολύ και κοιτάζει με τρόπο πώς να τον φέρει πάλι στον σωστό δρόμο.
Έτσι έρχεται ή Χάρη του Θεού…
από το βιβλίο Λόγοι Γ. Παϊσίου ,τόμος Δ, Οικογενειακή Ζωή(σ. 43-44).

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2016

- Φοράς Σταυρό; Να τον βγάλεις αμέσως,.. (σε σχολές Yoga:()


Πρωτ. Γεώργιος Χριστοδούλου
Αγαπητοί μου, θα μοιραστώ δύο μαζί σας σε σχολές , με την άδεια των δύο πνευματικών μου παιδιών που μου τα διηγήθηκαν χωρίς να σχολιάσω κάτι περαιτέρω.

1ο περιστατικό στην Αθήνα
Ο εκπαιδευτής κατευθύνεται αγριεμένος προς το πνευματικό μου παιδί και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:
- Φοράς ;
Σοκαρισμένο το κορίτσι απαντά:
-Πώς το ξέρετε; (τον φορούσε απο μέσα)
-Είπα, φοράς Σταυρό;
-Ναί, φοράω!
- Να τον βγάλεις αμέσως, δε μπορώ να συγκεντρωθώ, άκουσες;
Το κορίτσι σοκαρισμένο και στενοχωρημένο αποχώρησε απο τη σχολή...

2ο περιστατικό στη Θεσσαλονίκη
Η εκπαιδεύτρια κατευθύνεται προς το μαθητή και με απόλυτο τρόπο...
του βγάζει με το ζόρι κομποσκοίνι που φόραγε στο χέρι, λέγοντάς του οτι δε μπορεί να συγκεντρωθεί και οτι δε μπορεί να φοράει τέτοια πράγματα στο μάθημα...
 

Η ΕΝΑΡΞΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΓΟΝΕΩΝ του Ι. Μητρ/κού Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου

Με τη χάρη του Θεού, τις πρεσβείες του Αγίου Νικολάου και την ευχή του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. κ. Ιγνατίου, τα μαθήματα της Ενοριακής Σχολής Γονέων του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου θα ξεκινήσουν την Δευτέρα 10 Οκτωβρίου 2016 και ώρα 5:30 μ.μ. - 7:30 μ.μ. κατά το ακόλουθο πρόγραμμα:
  • 5:30 μ.μ. - 6:20 μ.μ. θα τελείται ο Παρακλητικός κανών του Αγίου ΛΟΥΚΑ Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, του Ιατρού, στο παρεκκλήσιο του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού και Αγίου Γρηγορίου του Ε΄- στην "ΚΑΤΑΚΟΜΒΗ" του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου. Κατά την ώρα της ακολουθίας θα τίθεται προς προσκύνηση και τεμάχιο του Ιερού Λειψάνου του Αγίου.
  • 6:30 μ.μ. - 7:30 μ.μ. θα πραγματοποιούνται τα εβδομαδιαία μαθήματα της ΣΧΟΛΗΣ ΓΟΝΕΩΝ, στην κεντρική αίθουσα της "ΚΑΤΑΚΟΜΒΗΣ" (ομιλία και διάλογος).



ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ:

  • ΓΕΝΙΚΟ ΘΕΜΑ: "ΕΡΩΤΩ ΤΟΥΣ ΠΟΙΜΕΝΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΟΥ" (β΄ μέρος). Θα δίνεται η ευκαιρία στους πιστούς να θέτουν γραπτές ερωτήσεις και θα λαμβάνουν υπεύθυνες απαντήσεις από τους ομιλητές που θα εναλλάσσονται κατά χρονικά διαστήματα.  Τα θέματα θα έχουν σχέση: με την πνευματική, εκκλησιαστική και λειτουργική  ζωή των μελών της οικογένειας. Κατά διαστήματα όμως θα αναπτύσσονται και άλλα ενδιαφέροντα θέματα: επίκαιρα, ιατρικά, παιδαγωγικά, ψυχολογικά κ.α.
  • ΚΥΡΙΟΣ ΟΜΙΛΗΤΗΣ και υπεύθυνος της Σχολής θα είναι ο Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Μπατάκας, εφημέριος του Ναού.
  • ΟΙ ΣΥΝΑΞΕΙΣ  θα πραγματοποιούνται κάθε Δευτέρα - εκτός αργίας
  • ΚΑΤΑΘΕΣΗ σύντομων γραπτών ΕΡΩΤΗΜΑΤΩΝ και στο E-MAIL: oestavromenos@gmail.com
  • ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ για τα θέματα που θα αναπτύσσονται κάθε Δευτέρα και ηλεκτρονική ΑΠΟΘΗΚΕΥΣΗ όλων των ομιλιών στο διαδίκτυο: http://estavromenos.blogspot.gr/
  • ΑΚΟΥΤΕ τις ομιλίες και από την "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ", τον Ρ/Σ της Ι. Μ. Δημητριάδος, κάθε Δευτέρα μεσημερι.
  • ΕΙΣΟΔΟΣ  ελεύθερη για όλους τους ενδιαφερόμενους.
* * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *


ΕΠΙΣΗΜΗ ΕΝΑΡΞΗ ΜΕ ΑΓΙΑΣΜΟ
ΔΕΥΤΕΡΑ
17 - 10 - 2016 και ώρα 5:30μ.μ.
με την παρουσία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Η ΚΑΚΟΤΗΤΑ εναντίον των πνευματικών αγωνιστών


Είναι αλήθεια, αγαπητοί μου φίλοι, πως όσοι χριστιανοί αγωνίζονται θεάρεστα για να καθαρίσουν τον εαυτό τους από τα πάθη - με τη βοήθεια του Θεού - παρατηρούν στην καθημερινή τους ζωή πως κάποιοι άνθρωποι φανερώνουν εναντίον τους μια κακότητα χωρίς να υπάρχει ουσιαστικός και εμφανής λόγος. Το αποτέλεσμα είναι να απελπίζονται και να διερωτώνται: για πιο λόγο να δέχονται επιθέσεις από τους συνανθρώπους τους χωρίς να τους έχουν πειράξει. Κι όμως, υπάρχει εξήγηση.
Οι έμπειροι πατέρες μας ενημερώνουν για να έχουμε γνώση του πράγματος και να μη νομίζουμε πως φταίνε μόνο οι συνάνθρωποί μας. Ας προσέξουμε ιδιαιτέρως τον λόγο του Γέροντος Γεδεών του Καυσοκαλυβίτου (+1896) που αναλύει το θέμα. "Όχι μόνον μεταξύ των  λαϊκών, αλλά κα σε μας τους μοναχούς, όποιος επιθυμεί να παραμείνει σταθερός στην αληθινήν οδόν της αρετής, προς αυτόν ο διάβολος κατευθύνει την κακότητα των ανθρώπων, για να τον βγάλει από τον δρόμο ή να τον κάνει να αλλάξει πορεία" (ΑΘΩΝΙΚΟΝ ΛΕΙΜΩΝΑΡΙΟΣ, Βλασίου Μοναχού, εκδ. "ΛΥΔΙΑ", σελ.183)
π. Υάκινθος

Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016

Το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου για την Εκπαιδευτική Κοινότητα Μαγνησίας

Το Ιερό Μυστήριο του Ευχελαίου, υπέρ υγείας και ενισχύσεως της Εκπαιδευτικής Κοινότητας της Μαγνησίας, επ’ ευκαιρία της ενάρξεως της νέας Σχολικής χρονιάς, τέλεσε την Δευτέρα 26/9, στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος.
Το Ευχέλαιο τελέστηκε με πρωτοβουλία της εκπαιδευτικής κοινότητας και έγινε αφορμή συνάξεως πλήθους Δασκάλων και Καθηγητών του Νομού μας, που κατέκλυσαν τον Ναό, με επικεφαλής τους Δ/ντές 1θμιας και 2θμιας Εκπαίδευσης Μαγνησίας κ.κ. Γεώργιο Πολύζο και Σωκράτη Σαβελίδη.
 
Μετά το πέρας της Ακολουθίας, ο Σεβασμιώτατος απευθύνθηκε πατρικώς στους Εκπαιδευτικούς, λέγοντας ότι «θεωρώ πολύ σπουδαίο αυτό που συμβαίνει σήμερα εδώ, που είναι καρπός μιας σχέσης εμπιστοσύνης που έχει αναπτυχθεί ανάμεσα στην Τοπική Εκκλησία και στον Εκπαιδευτικό κόσμο της Μητροπόλεώς μας. Είμαστε μια οικογένεια, που σε τούτες τις κρίσιμες ώρες λειτουργούμε ο καθένας στο δικό του διακόνημα, εργαζόμενοι για το κοινό καλό…».
Σε άλλο σημείο τόνισε ότι αναλογίζεται τις επιπτώσεις της κρίσης στο έργο των εκπαιδευτικών, αλλά, όπως τόνισε, «προσεύχομαι να μη σταθεί εμπόδιο στο να δώσετε τον καλύτερο εαυτό σας, όπως το κάνετε. Έχετε την απεριόριστη συμπαράστασή μας, την αγάπη και τον θαυμασμό μας. Θα είμαστε πάντοτε στη διάθεσή σας. Νομίζω ότι έχουμε, πλέον, ξεπεράσει τις προκαταλήψεις, δεν ισχύουν σε εμάς ιδεοληψίες, έχουμε νικήσει τις αντιξοότητες αντιπαλότητας και πόλωσης και δημιουργήσαμε εξαιρετικό κλίμα ενότητας, μοντέλο μίμησης και για άλλους χώρους…».
Ο Σεβασμιώτατος ολοκλήρωσε την ομιλία του ως εξής: «θεωρώ το μεγαλύτερο επίτευγμα της Παιδείας μας ότι προσέφερε, όχι τώρα, που η κρίση έχει διογκωθεί, αλλά επί σειρά ετών, δωρεάν Παιδεία σε όσα παιδιά βρέθηκαν ανάμεσά μας από άλλους τόπους. Υπήρξε η μεγαλύτερη προσφορά μας, που οι καρποί της θα φανούν στο μέλλον. Ελπίζω ότι θα σταθούμε και πάλι αντάξιοι και τούτες τις δύσκολες μέρες, γιατί αξίζει να θυμόμαστε πάντοτε ότι το κάθε παιδί, απ’ όπου κι αν προέρχεται, ό,τι χρώμα και να έχει το δέρμα του, δεν παύει να είναι μια μοναδική ψυχή, που στο πρόσωπό του, εμείς κηρύττουμε ότι συναντούμε τον ίδιο τον Χριστό».
 
Ακολούθησε Επιμνημόσυνη Δέηση για την ανάπαυση των ψυχών των εκπαιδευτικών που έφυγαν από κοντά μας, το τελευταίο καιρό, ενώ ύστερα από πρόταση της εκπαιδευτικής κοινότητας αποφασίστηκε η συγκεκριμένη λατρευτική ευκαιρία να γίνει θεσμός, που θα επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο.  
 
Εκ του Γραφείου Τύπου της Ι.Μ.Δ.

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2016

"... σας βλέπουμε ως στόχους"!!! (ομολογία μουσουλμάνου)

"Εσείς οι χριστιανοί, μας βλέπετε ΩΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΘΕΟΥ και εμείς σας βλέπουμε ΩΣ... ΣΤΟΧΟΥΣ". Αυτά είπε ένας κρατούμενος μουσουλμάνος προ ημερών και μας προβλημάτισε πολύ. Δεν γνωρίζουμε αν όλοι οι μουσουλμάνοι διδάχτηκαν και πιστεύουν σ' αυτό που τόλμησε να διακηρύξει αυτές τις ημέρες αυτός ο νέος, αλλά κάπως έτσι και με άλλα λόγια το λένε και πολλοί άλλοι... Το έχουμε ακούσει και το έχουμε διαβάσει...

Η Ορθόδοξη  Εκκλησία διδάσκει τα παιδιά της να βλέπουν τους άλλους ανθρώπους ως εικόνες Θεού, όποιοι κι αν είναι αυτοί:  δίκαιοι ή αμαρτωλοί, χριστιανοί ή αλλόθρησκοι, πιστοί ή άπιστοι, μικροί ή μεγάλοι, φτωχοί ή πλούσιοι, άνδρες ή γυναίκες.  Και οι πατέρες της Εκκλησίας μας τονίζουν και κάτι άλλο: "είδες τον αδελφόν σου;  είδες Κύριον τον Θεόν σου".

Αυτή η πίστη για τον χριστιανό δεν μια απλή θεωρία, αλλά βίωμα. Και για πολλοστή φορά το απέδειξαν οι Έλληνες χριστιανοί τούτες τις δύσκολες μέρες φιλοξενώντας, ταΐζοντας, ντύνοντας, περιθάλποντας και προσφέροντας ό,τι αναγκαίο από το υστέρημά τους στις χιλιάδες των προσφύγων, όλων των ηλικιών και των δύο φύλων, που στην πλειονότητά τους είναι μουσουλμάνοι.

Εμείς, ως εκπρόσωποι της Εκκλησίας, επισκεπτόμενοι τους χώρους φιλοξενίας προσφύγων και τους χώρους κράτησης της περιοχής μας, δεν είχαμε κανένα πρόβλημα στη συναναστροφή μας με τους μουσουλμάνους. Μας υποδέχονται με χαρά και δέχονται τα δώρα μας με ευγνωμοσύνη και ευχαριστίες. Δεν τους ενοχλεί ο σταυρός που φορούμε και μάλιστα από ευγνωμοσύνη μας ασπάζονται τα χέρια και μας γεμίζουν με ευχές...

Στην ιστορία έχουμε πολλά παραδείγματα ειρηνικής συνύπαρξης χριστιανών και μουσουλμάνων, όπως στην Κύπρο και σε άλλα μέρη του κόσμου. Αυτό σημαίνει πως και σήμερα μπορεί να συμβεί αυτό κάτω από άλλες συνθήκες ζωής. Ας ευχηθούνε  να μας προστατεύει ο Θεός από ακραίους και επικίνδυνους ανθρώπους που δρουν ύποπτα εντός και εκτός της πατρίδας μας.
π. Υάκινθος

ΕΠΙΑΣΕ ΠΑΤΟ Ο κ. ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

ΕΠΙΑΣΕ ΠΑΤΟ Ο ΦΙΛΗΣ (Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου)
Δεν είμαι ιδιαίτερα θρήσκος. Η αλήθεια είναι ότι όταν περνώ έξω από κανένα ξωκλήσι μου έρχεται η επιθυμία να μπω να ανάψω ένα κεράκι. Όμως μέχρι εκεί... Μακριά από μένα λοιπόν οποιαδήποτε θρησκοληψία... Παρ΄ όλα αυτά, το τυφλό μίσος που δείχνει ο ανεκδιήγητος (για σωρεία πραγμάτων) υπουργός Παιδείας Φίλης απέναντι στην εκκλησία, με ενοχλεί, με προσβάλει.  
Εχω αρκετούς γνωστούς ή ακόμη και φίλους που είναι αγνωστικιστές ή συνειδητοποιημένα άθεοι. Οι περισσότεροι γνωστοί μου δεν μπορούν να χαρακτηρισθούν θεοσεβούμενοι, αν και υπάρχουν και ορισμένοι με βαθιά χριστιανική πίστη. Και γνωρίζω και αξιοσέβαστους μουσουλμάνους. Δεν έχω λοιπόν κανένα πρόβλημα με το τι και πόσο πιστεύει κανείς, ή και με το αν δεν πιστεύει σε τίποτα. Η συμπεριφορά όμως του Φίλη είναι εντελώς απαράδεκτη. 
Γιατί προσπαθεί συστηματικά να απαξιώσει και να ξεριζώσει από τη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας οτιδήποτε συνδέεται με την πίστη και την εκκλησία. Σχεδόν ρατσιστικά. Και δεν αναφέρομαι στο μάθημα των θρησκευτικών. Άλλωστε δεν συμφωνώ με τον τρόπο που κάποτε διδασκόταν αυτό το μάθημα, σχεδόν σαν κατήχηση. Όταν σηκωνόμασταν στον πίνακα για να πούμε "παπαγαλία" το "Ἀβραὰμ ἐγέννησε τὸν Ἰσαάκ, Ἰσαὰκ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰακώβ, Ἰακὼβ δὲ ἐγέννησε τὸν Ἰούδαν καὶ τοὺς ἀδελφοὺς αὐτοῦ". Ή να συμμετάσχουμε στον υποχρεωτικό εκκλησιασμό. 
Από την άλλη πλευρά όμως, ο τρόπος με τον οποίο επιχειρεί ο υπουργός Φίλης να δημιουργήσει εντυπώσεις με την τακτική του "πετώ λάσπη στον ανεμιστήρα και όπου πέσει... κάτι θα λερώσει", σε καμιά περίπτωση δεν συνάδει με το αξίωμα που κατέχει. Οι εμμονές, οι ιδεοληψίες και ίσως και τα σύνδρομα που μπορεί να διακατέχουν κάποιον, γίνονται εθνικά επικίνδυνες και επιζήμιες όταν αυτός βρίσκεται με εξουσία, αλλά και τι εξουσία... στο πλέον καθοριστικό υπουργικό πόστο. 
Είναι ξεκάθαρο και σαφές ότι ο σημερινός υπουργός Παιδείας απεχθάνεται την εκκλησία και την θρησκευτική πίστη. Το δείχνει σε κάθε ευκαιρία, με κάθε αφορμή. Πάντα βέβαια με τον μανδύα της προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ειδικότερα όσων καταπιέζονται ή υποτίθεται ότι καταπιέζονται από τον μέχρι σήμερα ορισμό της ελληνορθόδοξης πίστης ως επίσημης θρησκείας του κράτους. Σαφώς και έχουν υπάρξει διακρίσεις, σαφώς και πρέπει να αποκατασταθεί το δικαίωμα όλων των ανθρώπων, όπου και σε ό,τι και αν πιστεύουν να μπορούν να ασκήσουν τις λατρευτικές τους υποχρεώσεις. 
Όμως ο Υπουργός Φίλης το έχει πάει το πράγμα σε άλλο επίπεδο. Έχει... αλλάξει πίστα. Είναι επιτιθέμενος. Και το χειρότερο είναι ότι επειδή γνωρίζει άριστα ότι ιστορικά και κοινωνικά ο ελληνισμός και η ορθοδοξία έχουν συμπορευτεί, προσπαθεί να σπάσει αυτόν τον δεσμό. Τρελαίνεται στη σκέψη ότι η πίστη είναι αλληλένδετα συνδεδεμένη με τις μεγαλύτερες στιγμές της ελληνικής ιστορίας. Είναι μέρος της παράδοσής μας. Πώς να το κάνουμε...
Κοινωνιολογικά και πρακτικά δεν θα μπορούσε άλλωστε να γίνει κι αλλιώς. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιστορικός για να αντιληφθεί πώς λειτουργούσαν σε κοινωνικό επίπεδο αυτοί οι δεσμοί. Με όλα τους τα προβλήματα, τα... φάουλ, τις πλάνες που μπορεί να εμπεριέχονται σε όλα αυτά. 
Για τον Φίλη το πρόβλημα είναι ευρύτερο. Η εκκλησία και η πίστη είναι μέρος της "επάρατης δεξιάς". Είναι "εχθροί". Και πρέπει να συντριβούν. Να εξαλειφθούν. Είναι πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική η ιδεοληψία του.  Και στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει αξιοποιεί όλα τα μέσα. Με πιο πρόσφατη την απίστευτη πραγματικά και προβοκατόρικη δήλωσή του για τη στάση της εκκλησίας την κατοχή! Και από ποιον έλαβε την απάντηση; Από έναν αριστερό! Πολύ πιο γνήσιο όμως από τον Φίλη. Πολύ πιο αγνό και προπαντός αποδεδειγμένα αγωνιστή. Από τον Μανώλη Γλεζο.
Δήλωσε ο γερόλυκος της αριστεράς -που θυμίζουμε ότι έχει ζητήσει δημόσια συγγνώμη για την αρχική στήριξή του στον ΣΥΡΙΖΑ- όταν άκουσε τη δήλωση Φίλη ότι: "Όποιος καταφέρεται εναντίον της Εκκλησίας για τη δήθεν αδράνειά της στη διάρκεια της Κατοχής είναι βλάσφημος". Και μάλλον αυτός ξέρει καλύτερα, έτσι δεν είναι υπουργέ; Αυτός βλέπεις, ήταν εκεί... Ο δε Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος χαρακτήρισε τις απόψεις Φίλη ανιστόρητες, συμπλεγματικές και προσβλητικές για την κοινωνία που εκφέρονται χωρίς συναίσθηση. Στο ένα μέρος θα συμφωνήσω. Και ανιστόρητες και συμπλεγματικές και προσβλητικές οι απόψεις αυτές. Στο άλλο όμως θα διαφωνήσω. Δεν ήταν χωρίς συναίσθηση. Ήξερε απόλυτα και τι έλεγε ο υπουργός Παιδείας και γιατί το έλεγε... Απλώς, ως άτομο έπιασε πλέον πάτο!

"... κάθε φορά που «κάνουμε τον σταυρό μας..."


Μια από τις πρώτες κινήσεις που κάνει ο χριστιανός κάθε μέρα που ξυπνάει και από τις τελευταίες πριν κοιμηθεί, είναι το σημείο του σταυρού. Κι όχι μόνο τότε· πολλές φορές κάθε μέρα μπορούμε να φέρνουμε στη σκέψη μας τις ευεργεσίες του Θεού, να Τον ευχαριστούμε αλλά και να τον παρακαλούμε για κάτι που θέλουμε. Τότε κάνουμε το σημείο του σταυρού.
Είναι καλό, κάθε φορά που «κάνουμε τον σταυρό μας«, να αναλογιζόμαστε ότι ομολογούμε την πίστη μας στον τριαδικό Θεό· γι΄ αυτόν τον λόγο ο τρόπος με τον οποίο τον κάνουμε πρέπει να είναι ευλαβής κι αυτός που αρμόζει σε κάθε λατρευτική πράξη. Εκτός από τη στάση που πρέπει να έχουμε, ας γνωρίζουμε τι συμβολίζει το σημείο αυτό που κάνουμε καθημερινά.

Κατά πρώτον, ας προσέξουμε τα δάχτυλα του δεξιού χεριού. Για να κάνουμε τον σταυρό μας, χρησιμοποιούμε το δεξί μας χέρι· αυτό έχει σχέση με την αρχαιότατη παράδοση όλων των λαών να θεωρούν την πλευρά αυτή ως την καταλληλότερη –άρα και την καλύτερη-για κάθε εργασία, μια κι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δεξιόχειρες. Και ο Κύριος στην εικόνα της Μέλλουσας Κρίσης, προσδιορίζει τους ανθρώπους που θα καθίσουν στα δεξιά του Πατρός. Ενώνουμε τα τρία δάκτυλα, συμβολίζοντας τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Τα δύο κάτω δάκτυλα, που είναι κλειστά συμβολίζουν τις δύο φύσεις του Χριστού, τη θεία και την ανθρώπινη.
Αφού το χέρι μας είναι έτοιμο, το φέρνουμε στο μέτωπο, δηλαδή στο ανώτερο μέρος του προσώπου, δοξολογώντας έτσι τον Θεό, που βρίσκεται στους ουρανούς, όπως αναφέρουμε στην Κυριακή Προσευχή. Ζητούμε να αγιασθούν οι σκέψεις μας, ο νους μας.
Στη συνέχεια κινούμε το χέρι μας και το ακουμπάμε στην κοιλιά. Έτσι φανερώνουμε ότι έχουμε την αίσθηση της αγάπης του Θεού, που κατοίκησε στην κοιλιά της Παναγίας και μετά ήρθε στον κόσμο για μας. Ζητούμε να είναι αγιασμένο και σύμφωνο με το θέλημα του Θεού κάθε συναίσθημα που γεννιέται μέσα μας και να «πεθάνουν» οι κακές επιθυμίες.
Μετά ακουμπάμε το χέρι στον δεξή μας ώμο, καθώς φέρνουμε στο μυαλό μας ότι ο Χριστός, μετά την Ανάσταση, αναλήφθηκε στους ουρανούς.
Τέλος, ακουμπάμε τα δάχτυλά μας στον αριστερό ώμο, ομολογώντας ότι πιστεύουμε στην κρίση του Χριστού, που θα γίνει στη Δευτέρα Παρουσία Του.

Αυτή η κίνηση του χεριού από τον δεξή προς τον αριστερό ώμο είναι αυτή που εκδιώκει κάθε πονηρό πνεύμα και καλεί την προστασία του αγγέλου μας. Ζητούμε να ευλογηθεί κάθε έργο μας.

Βλέπετε λοιπόν ότι αυτή η συνηθισμένη κίνηση που κάνει κάθε χριστιανός κάθε μέρα –κι όχι μόνο δυο φορές τη μέρα – τι συμβολισμούς κρύβει. Ας φροντίσουμε, σ΄ όλη μας τη ζωή να κάνουμε τον σταυρό μας με ευλάβεια, στρέφοντας εκείνη τη στιγμή τον νου μας στον Χριστό, που μας αγαπά χωρίς όρια.
Ακόμη, ας φροντίσουμε να έχουμε κρεμασμένο στον λαιμό μας έναν σταυρό· δεν χρειάζεται να είναι «πολύτιμος». Ένα απλό σταυρουδάκι, κρεμασμένο με ένα κορδόνι ή καρφιτσωμένο στο εσωτερικό του ρούχου μας είναι η προστασία μας από κάθε κακό.

Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

Το κερί, το θυμίαμα και το καντήλι (Συμβολισμοί)

Το
Το αγνό και μαλακό κερί συμβολίζει το εύπλαστο της μας. Όπως το κερί λιώνει αθόρυβα και φωτίζει, έτσι και εμείς με τη Χάρη του Θεού θα πρέπει να «λειώνουμε » μέχρι τελευταίας πνοής, θυσιαζόμενοι για τον πλησίον μας. Να φωτίζουμε και να ευεργετούμε τους γύρω μας αθόρυβα και χωρίς επίδειξη για χάρη της αγάπης του Χριστού.
Το κερί επίσης που βρίσκεται στους Ιερούς Ναούς συμβολίζει επίσης τον « νεκρό » εαυτό μας. Όταν το βάζουμε όρθιο και αναμμένο στο μανουάλι συμβολίζει τον Αναστημένο Ιησού και ομολογούμε και τη δική μας Ανάσταση. Με τα κεριά στα μνημόσυνα, στην Κηδεία και στα κόλλυβα ομολογούμε την πίστη μας στην Ανάσταση των Νεκρών και στη δίκαια κρίση της ημέρα που όλοι μας, πλούσιοι οι φτωχοί, άρχοντες οι δούλοι θα σταθούμε έναντι του Δίκαιου Κριτή. Με την λαμπάδα στο Μυστήριο του Βαπτίσματος ομολογούμε την πνευματική ανάσταση του Βαπτιζόμενου ενώ στο μυστήριο του Γάμου ομολογούμε ότι όπως φωτίζουν οι καθαρές λαμπάδες, έτσι και εμείς με τη Χάρη του Θεού θα σταθούμε φωτεινά παραδείγματα των παιδιών μας και δεν θα προδώσουμε την τιμιότητα του Γάμου.
Ένα ή δύο κεριά είναι υπέρ αρκετά για τους ζωντανούς και τις ψυχές των κεκοιμημένων αδελφών μας. Είναι λαθεμένη η συνήθεια να ανάβουμε πολλά κεριά δήθεν ότι θα μας σώσουν. Ας προσέξουμε τον τρόπο της ζωής μας, διότι όσα κεριά και αν ανάψουμε, δεν μας σώζουν εάν δεν ζούμε με μετάνοια, εξομολόγηση με προσευχή και κοντά στην Εκκλησία και στα Μυστήριά Της.

Tο καντήλι συμβολίζει το ανέσπερο φως που είναι ο Χριστός και καλούμαστε να τον μιμηθούμε. Δηλαδή:
• Να φωτίσουμε τους εαυτούς μας με το αληθινό φως της γνώσεως
• Να γίνουμε φώτα όπως οι μαθητές του Χριστού
Ανάβουμε το καντήλι στην Εκκλησία και στα σπίτια μας για να μας θυμίζει ότι η πίστη μας είναι φως, αφού ο Κύριός είπε « Εγώ ειμί το φως του κόσμου ». Το φως του καντηλιού μας θυμίζει το φως με το οποίο ο Χριστός καταυγάζει τις ψυχές μας. Ανάβουμε το καντήλι για να μιμηθούμε τους Αποστόλους και όλους τους Αγίους οι οποίοι κατά τον Απόστολο Παύλο είναι τέκνα φωτός.
Για να ελέγχονται από το φως Του τα σκοτεινά μας έργα, οι κακές ενθυμίσεις και να επανερχόμαστε στο δρόμο του φωτός του Ευαγγελίου.
Για να μας θυμίζει το αδιάλειπτο της προσευχής μας.
Για να είναι φόβητρο στις δυνάμεις του σκότους που μας επιτίθενται με πονηριά πριν και κατά τη διάρκεια της προσευχής και θέλουν να αποκρίνουν τη σκέψη μας από το Θεό. Οι δαίμονες αγαπούν το σκοτάδι και τρέμουν το φως, το φως του Χριστού.
Για να μας παρακινεί σε αυτοθυσία. Όπως δηλαδή με το λάδι καίγεται στο καντήλι το φυτίλι, έτσι και το δικό μας θέλημα να καίγεται με τη φλόγα της αγάπης στο Χριστό.
Ένα καθαρό ποτήρι, καθαρό και αγνό λάδι ελιάς πρέπει να χρησιμοποιούμε στο καντήλι μας και όχι η κακή συνήθεια να χρησιμοποιούμε σπορέλαιο ή άλλα παράγωγα αυτού. Χρησιμοποιούμε αγνό ελαιόλαδο για να θυμόμαστε την προσευχή του Ιησού στον κήπο των Ελαιών στη Γεθσημανή.
Το ελαιόλαδο είναι το καλύτερο λάδι και το πιο καθαρό και αυτό θα προσφέρουμε στον Ένα και Αληθινό Θεό. Το άναμμα του καντηλιού με ελαιόλαδο είναι μι μικρή δική μας θυσία, σημείο και δείγμα ευγνομωσύνης και αγάπης που οφείλουμε στο Θεό για την μεγάλη θυσία που έκανε για μας με το Σταυρικό του θάνατο. Τον ευχαριστούμε για την Πατρική Του αγάπη, την υγεία που μας χαρίζει, για τη σωτηρία τη δική μας άλλα και όλου του κόσμου μα πάνω απ όλα για όλες τις δωρεές του Παναγίου Πνεύματος.
Ακοίμητο καντήλι πρέπει να καίει στο εικονοστάσι του σπιτιού μας για να μας θυμίζει ότι ο πνευματικός μας αγώνας πρέπει να είναι ακοίμητος. Το ανάβουμε μπροστά στις εικόνες στους Ιερούς Ναούς, στην Αγία Τράπεζα, στον Εσταυρωμένο πίσω της Αγίας Τραπέζης, στην Ιερά Πρόθεση εντός του Ιερού Βήματος, στους τάφους των προσφιλών κεκοιμημένων συγγενών μας.


To ή θυμίαμα
Είναι ένα από τα τρία δώρα που προσέφεραν οι τρεις Μάγοι στον Κύριο μας. Συμβολίζει την προσευχή μας που ανέρχεται όπως ο καπνός, στο θρόνο του Θεού. Όπως δηλαδή το λιβάνι συναντάται με το αναμμένο κάρβουνο και δεν μένει εκεί, αλλά αφού αφού θερμανθεί ανέρχεται προς τα άνω και σκορπίζει την ευωδία, έτσι και οι ψυχές μας με ζεστή και θερμή πίστη προσευχόμενες, δεν πρέπει να κολλούν στα γήινα υλικά όταν λατρεύουν το Θεό, αλλά να φτερουγίζουν προς τα άνω μυροβλήζουσες, απαγκιστρωμένες από τις υλικές μέριμνες.
Με την ανάταση του νου και της ψυχής μας προς τα άνω, η προσευχή μας γίνεται πιο καθαρή και η κοινωνία μας με το Θεό περισσότερο ουσιαστική. Το θυμίαμα μας μεταφέρει στο χώρο της προσευχής των Αγίων στον Ένα και Αληθινό Θεό και τονίζει την παρουσία του Κυρίου και των Αγίων στη ζωή μας. Όταν θυμιάζει ο ιερέας την πρόθεση, το θυμίαμα θυμίζει τα δώρα των Μάγων. Όταν θυμιάζει πριν την Μεγ. Είσοδο το θυμίαμα υποδηλώνει την σμυρναλόη του Νικοδήμου. Κατά την Μεγ. Είσοδο συμβολίζει το Άγιο Πνεύμα .
Τα θυμιατά που χρησιμοποιούμε στους Ιερούς Ναούς είναι κινητά μεταλλικά σκεύη που στο κάτω μέρος δέχονται τα αναμμένα κάρβουνα ή καρβουνόσκονη. Εξαρτώνται από τέσσερις αλυσίδες με δώδεκα κουδουνάκια. Συμβολίζουν τους τέσσερις Ευαγγελιστές και τους δώδεκα Αποστόλους αντίστοιχα. Η βάση του θυμιατού συμβολίζει την ανθρώπινη φύση του Χριστού μέσα στα σπλάχνα της Παναγίας Μητέρας Του. Τα ανάμενα κάρβουνα συμβολίζουν το πυρ της θεότητας. Είναι η βάτος η φλεγόμενη αλλά μη κατακαιομένη. Η φωτιά συμβολίζει και τη Θεία Αγαπη τού ως φωτιά καίει την καρδιά του κάθε πιστού.
Λιβανίζουμε στο σπίτι μας κάθε βράδυ πριν την προσευχή μας , όταν διαβάζουμε παράκληση στην Παναγία και όταν ζυμώνουμε πρόσφορα. Λιβανίζουμε τις ιερές εικόνες .

Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2016

ΓΟΝΕΙΣ, μη φοβάστε να ζητάτε το λόγο από κάποιους αθεολόγητους εκπαιδευτικούς

Με πρώτο τον Υπουργό παιδείας, κάποιοι εκπαιδευτικοί, δυστυχώς και στο Βόλο, άρχισαν και πάλι να δηλητηριάζουν τους μαθητές τους διδάσκοντας αντίθετα απ' ότι πρεσβεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Εκφράζουν με θράσος την απιστία τους  και βλασφημούν διδάσκοντας την πλάνη τους. Και αυτή τη  βλάσφημη ενέργεια την κάνουν "εντός της τάξεως καθήμενοι επί της διδασκαλικής έδρας".


Ξεχνούν όμως πως αυτή την ΕΔΡΑ - θέση μεγάλης ευθύνης  - την τίμησαν εκατοντάδες και χιλιάδες άγιοι εκπαιδευτικοί, εμπνέοντας τους μαθητές τους: με το προσωπικό τους παράδειγμα, την ευλάβεια και το διακριτικό τους λόγο. Τους δίδαξαν να αγαπούν την πατρίδα, να πιστεύουν στο Θεό, να σέβονται την Εκκλησία και να θυσιάζονται αν χρειαστεί για την υπεράσπιση αυτών. Οι ήρωες της Πατρίδας μας τέτοιους δασκάλους είχαν και στη συνέχεια μεγαλούργησαν με τις ηρωικές πράξεις τους. Βεβαίως, και σήμερα υπάρχουν τέτοιοι ευλογημένοι εκπαιδευτικοί, τους οποίους τιμούμε και σεβόμαστε. Αυτοί οι ευλογημένοι εκπαιδευτικοί είναι τόσοι λίγοι που καλύπτει τη θέα τους η... σκόνη που κάνουν κάποιοι άλλοι...


Προ ημερών, κάποιος δάσκαλος επανήλθε και πάλι στην πολεμική του κατά της πίστεως και της Εκκλησίας. Προτρέπει τους μαθητές του να μην υπακούουν στις εντολές της Εκκλησίας και να μην συμμετέχουν στα ιερά μυστήριά της. Παραθέτουμε μόνο δύο φράσεις του δασκάλου για να καταλάβετε τι εννοούμε και αν χρειαστεί θα επανέλθουμε: 
  • "Παιδιά, δεν είναι ανάγκη να εκκλησιάζεστε αφού δεν καταλαβαίνετε τίποτα"
  • "Μην εξομολογείστε στους παπάδες, αλλά στον καθρέπτη σας και ζητήστε συγνώμη από τον εαυτό σας".
Αυτά και πολλά άλλα μας κατήγγειλε μια νεαρά μητέρα που αγωνιά για το παιδί της. Ο μαθητής (υιός της), όταν επέστρεψε στο σπίτι, μετέφερε τα λόγια του δασκάλου στη μητέρα και την παρακάλεσε να μην έλθει στο σχολείο και κάνει παρατήρηση στο δάσκαλο, διότι φοβάται τις επιπτώσεις. Τον ίδιο φόβο αισθάνονται και κάποιες άλλες ορθόδοξες μητέρες και γι' αυτό μας ερωτούν τι να κάνουν. Πιστεύουμε ακράδαντα πως δεν πρέπει οι γονείς και οι μαθητές να φοβούνται, αλλά να διαμαρτύρονται και να ζητούν το λόγο από το... δάσκαλο. Αν εκείνος επιμένει να διαμαρτυρηθούν στον Προϊστάμενό του. Κι αν εκείνος δεν κάνει καμία ενέργεια να το δημοσιοποιούν.


ΑΔΕΛΦΙΑ, άλλαξαν οι καιροί και οι άνθρωποι.
Ήλθε ο καιρός της ομολογίας.
Ο πόλεμος κατά των ιερών και των οσίων της πατρίδας και της Εκκλησίας συνεχίζεται σε όλους τους δημόσιους τομείς.
Δεν πρέπει να κοιμόμαστε...  φοβούμενοι κάποιους.
Έχουμε υποχρέωση να αντιδράσουμε με ευπρέπεια και διάκριση, όπως μας διδάσκει ο Χριστός.
Τα παιδιά του Θεού δεν διακρίνονται για τη δειλία τους, αλλά για το θάρρος τους...
π. Υάκινθος

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΙΣ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Μιλώντας στο ραδιόφωνο του Alpha 989 και στον Σπύρο Χαριτάτο, ο Μανώλης Γλέζος σχολίασε με μεγάλη αυστηρότητα τις δηλώσεις του Νίκου Φίλη, ότι η Εκκλησία έχει συμβάλει στην ηθική έκπτωση της κοινωνίας θίγοντας και την στάση της κατά την χούντα και την κατοχή.
«Όποιος καταφέρεται εναντίον της Εκκλησίας για τη δήθεν αδράνειά της στη διάρκεια της Κατοχής βλασφημεί. Όταν ο Στρατηγός Καβράκος, διοικητής στρατιωτικός των Αθηνών και της Αττικής, κάλεσε τους δημάρχους, τις αρχές και τους περιφερειάρχες να έρθουν στους Αμπελοκήπους για να παραδώσει τα κλειδιά της πόλης στους κατακτητές, ο τότε Αρχιεπίσκοπος αρνήθηκε και δήλωσε ότι η «Εκκλησία παρίσταται στην απελευθέρωση των λαών και όχι στη σκλαβιά τους». Αυτή ήταν η πρώτη αντίσταση την ημέρα της κατοχής της Αθήνας από τα γερμανικά στρατεύματα. Ο ίδιος αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου και όταν τον κάλεσαν (οι Γερμανοί) να τελέσει δοξολογία για την κατοχή της Ελλάδος από τους Γερμανούς πάλι αρνήθηκε. Γι’ αυτό τότε -κακώς βέβαια- η Ιερά Σύνοδος δέχτηκε και ήρθε στην θέση του ο Δαμασκηνός που έπαιξε τη γνωστή βυζαντινή πολιτική. Η πρώτη αντίσταση στην Ελλάδα έγινε από την Εκκλησία. Είναι να κλαίει και να γελάει κανείς (με αυτά που λέει ο κ. Φίλης)» δήλωσε ο κ. Γλέζος για να συμπληρώσει πως "οι ιεράρχες στάθηκαν στο πλάι του ελληνικού λαού, κάποιοι πήραν το όπλο στα χέρια τους στην κατοχή".

ΠΗΓΗ: http://ikivotos.gr/post/3328/manwlhs-glezos-blasfhmei-o-nikos-filhs-otan-mila-gia-thn-ekklhsia-kai-thn-stash-ths-sthn-katoxh





Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

Πικρή αλήθεια για τους χριστιανούς


Λένε πως μια μέρα καθόταν ο Γκάντι στην όχθη ενός ποταμού και τον ρώτησε κάποιος γιατί δεν του άρεσε ο χριστιανισμός. Ο Μαχάτμα απάντησε πως αυτό που τον ενοχλούσε δεν ήταν ο χριστιανισμός, αλλά πολλοί από τους χριστιανούς .
Για να εξηγήσει την αιτία των λόγων του έβαλε το χέρι στο νερό, έβγαλε μια στρογγυλεμένη πέτρα και είπε:
«Πολλοί χριστιανοί είναι σαν αυτήν εδώ την πέτρα: ζουν μια ζωή μέσα στο ποτάμι της Αλήθειας, κι όμως, αν τους ανοίξεις στη μέση…» ο Γκάντι χτύπησε την πέτρα πάνω σε μια άλλη, μεγαλύτερη. Η μικρή πέτρα έσπασε στα δύο, κι ο Γκάντι την έδειξε σ’ εκείνους που τον άκουγαν.
«Μέσα τους είναι στεγνοί όπως αυτή η πέτρα. Δεν έχει μπει ούτε σταγόνα απ’ το ποτάμι της ζωής που τους βρέχει εξωτερικά».

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΛΟΥ (ιστορικά στοιχεία)

Στο κέντρο της πόλης του Βόλου, της νύμφης του Παγασητικού, με τις σπάνιες φυσικές ομορφιές και την πλούσια ιστορική και πολιτιστική φυσιογνωμία, προβάλλει μεγαλόπρεπα ο Μητροπολιτικός Ιερός Ναός του Αγίου Νικολάου, Πολιούχου της πόλης και προστάτη των ναυτικών.
Ο Ναός του Αγίου Νικολάου αποτελεί το κέντρο της εκκλησιαστικής ζωής των κατοίκων του Βόλου, καθώς φιλοξενεί ανέκαθεν τις σπουδαιότερες εκδηλώσεις θρησκευτικού, εθνικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Ο Άγιός μας κατέχει ιδιαίτερη θέση στη ζωή και την καρδιά των Βολιωτών, γεγονός που αποδεικνύεται από τις εκδηλώσεις τιμής και ευλάβειας των πιστών προς το πανάγιο πρόσωπό του.
Η ενορία που περιβάλλει τον Ιερό Ναό εκτείνεται σε 103 οικοδομικά τετράγωνα και στα όριά της διαμένουν ή εργάζονται κατά προσέγγιση 20.000 πρόσωπα.
Διακονούν 3 μόνιμοι εφημέριοι, δύο  συνταξιούχοι  και ένας διάκονος. Στο έργο τους πλαισιώνονται από τους εκκλησιαστικούς επιτρόπους, τους κατηχητές τά μέλη των επιτροπών φιλοπτώχου ταμείου και συσσίτιο απόρων και έναν αριθμό περίπου 550 εθελοντών.
Ο περικαλλής, Βυζαντινός μετά τρούλου, Μητροπολιτικός Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Βόλου κτίσθηκε με πρωτοβουλία των εκάστοτε Δημάρχων και των Δημοτικών Συμβουλίων της πόλης. Θεμελιώθηκε στις 9- 12- 1928 και εγκαινιάστηκε στις 2- 12- 1934 από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος Γερμανό . Είναι έργο του μεγάλου Αρχιτέκτονα Αριστοτέλη Ζάχου πάνω στα θεμέλια παλαιότερου ναού που είχε καεί στις 21 Ιουνίου 1898. Το μοναδικής τέχνης Καμπαναριό του, ρυθμού μπαρόκ, κτίσθηκε μεταξύ των ετών 1886 - 1890 από Ιταλούς τεχνίτες με σχέδια του Ιταλού μηχανικού Εβαρίστο Ντε Κίρικο , πατέρα του γνωστού μεγάλου Ιταλού ζωγράφου. Υπέστη σοβαρές ζημιές από τους σεισμούς του 1980 και αναστηλώθηκε ως διατηρητέο μνημείο με τα ίδια μάρμαρα το 1999.
Σημαντικές και ιστορικές για τον Ιερό Καθεδρικό μας Ναό υπήρξαν οι επισκέψεις του αειμνήστου Βασιλέως Γεωργίου Β΄ το 1938, των Πατριαρχών Αλέξανδρείας Νικολάου ΣΤ το 1970 και Πέτρου Ζ΄ το 2001, του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου το 1998 και το 2006.
imd.gr

Σέ βλέπουμε λευκοφορεμένη. Ποιός ἔγινε ἀνάδοχός σου καί σέ βάφτισε;

Mεταξύ των άλλων που μας διηγήθηκε ο Αββάς Θεωνάς, ήταν και τούτο πού συνέβη στα χρόνια του Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας Παύλου.
Εκεί, λοιπόν στην Αλεξάνδρεια, όταν ένα ζευγάρι πολύ πλουσίων αναπαύτηκε ξαφνικά, έμεινε ορφανή μια μικρή κόρη τους, αβάφτιστη ακόμη. Μια μέρα, εκεί πού περιποιόταν τον κήπο της, βλέπει έναν άντρα που ετοίμαζε κι έδενε το σκοινί, για να κρεμαστεί. Πανικοβλήθηκε η κόρη, τρέχει κοντά του και τον ρωτάει :
- Τί κάνεις εδώ, άνθρωπέ μου ;
- Άφησε με, κόρη μου, της άπαντα εκείνος, γιατί με έχει γονατίσει πραγματικά μεγάλη θλίψη.
- Πες μου όλη την αλήθεια, του λέει εκείνη και φαντάζομαι πως μπορώ σε κάτι να σε βοηθήσω. Καταστενοχωρημένος εκείνος της λέει :
- Δυστυχώς, κόρη μου, χρωστώ πολλά χρήματα και οι δανειστές μου με πνίγουν για να τους τα δώσω τώρα· γι’ αυτό κι εγώ αποφάσισα να πεθάνω το γρηγορότερο και να μη ζω τέτοια δυστυχισμένη ζωή …
Εκείνη στοργικά του λέει :
- Σε παρακαλώ, πάρε ό,τι έχω και δώσε πίσω αυτά που χρωστάς· μα, μην κάνεις κακό στον εαυτό σου.
Ανακουφισμένος, με την απρόσμενη πρόταση, πήρε εκείνος τα απαραίτητα χρήματα, ξεχρεώθηκε κι αισθάνθηκε πάλι τον εαυτό του ελεύθερο. Στενεμένη, όμως, η κόρη, που της έλειψαν τα χρήματα και πεντάρφανη καθώς ήταν, αναγκάστηκε να δοθεί στην πορνεία για να ζήσει. Τότε ακουστήκανε και μερικοί να λένε:
- Ανεξερεύνητες οι βουλές του Κυρίου ! Ποιός ξέρει άραγε, για ποιους λόγους συγχωρεί ο Θεός σε κάποια ψυχή να πειράζεται και να ξεπέφτει τόσο πολύ…
Όμως, ύστερα από λίγο καιρό, η κόρη αρρώστησε. Άρχισε να συλλογίζεται σοβαρά την περιπέτεια του βίου και η ψυχή της πλημμύρισε ξάφνου ένα κύμα κατανύξεως. Φώναξε, λοιπόν, τούς γείτονες και τούς παρακάλεσε :
- Για τ’ όνομα του Κυρίου, λυπηθείτε την ψυχή μου ! Παρακαλέστε τον Πάπα και Πατριάρχη να με βαπτίσει και να με κάμει χριστιανή !
Εκείνοι γυρνούσαν την πλάτη κι έλεγαν με περιφρόνηση :
- Και ποιός να καταδεχτεί να γίνει ανάδοχος, βαφτίζοντας μια πόρνη;
Η θλιβερή αυτή κατάσταση τη γέμιζε πόνο και θλίψη. Κι ενώ ζούσε σ’ αυτήν τη μαύρη ατμόσφαιρα, παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου, με τη μορφή εκείνου του ανθρώπου, τον οποίο είχε γλυτώσει εκείνη κάποτε απ’ την αυτοκτονία και της λέει:
-Τί έχεις και είσαι τόσο στενοχωρημένη; Κι εκείνη του απαντά :
- Επιθυμώ να βαφτιστώ και να γίνω χριστιανή, μα κανείς δε βρέθηκε να μιλήσει στον Πατριάρχη και να με βοηθήσει…
- Μη στενοχωριέσαι καθόλου, της λέει εκείνος – εγώ θα φέρω μερικούς φίλους μου και θα σε μεταφέρουμε. Και πράγματι, ο άγγελος που είχε παρουσιαστεί εμπρός της, παίρνει άλλους δύο αγγέλους και, υποβαστάζοντάς την, την μεταφέρουν στην εκκλησία. Εκεί μετασχηματίζονται και παίρνουν τη μορφή σπουδαίων προσώπων του τόπου, της τάξεως των αριστοκρατών. Φωνάζουν τους αρμοδίους κληρικούς, πρεσβυτέρους δηλαδή και διακόνους και όσους ήταν ταγμένοι για το μυστήριο της βαπτίσεως. Κι εκείνοι τούς ρωτάνε :
- Η αγάπη σας, μπορείτε να εγγυηθείτε γι’ αυτήν και την πνευματική της κατάσταση ;
- Ναι, απαντούν με μια φωνή εκείνοι. εμείς γινόμαστε εγγυηταί γι’ αυτήν.
Πήραν λοιπόν οι κληρικοί την άρρωστη και τη βαφτίσανε. Μετά την πήραν οι ανάδοχοί της, με την ηγεμονική παρουσία των προυχόντων της περιοχής και την πήγαν στο σπίτι της, λευκοφορεμένη. Εκεί, την άφησαν κι αμέσως έγιναν άφαντοι. Ωστόσο, οι γείτονες, που τους έφαγε η περιέργεια, πήγαν και τη ρωτούσανε, όταν έφυγαν οι επίσημοι εκείνοι :
- Σε βλέπουμε λευκοφορεμένη. Ποιος έγινε ανάδοχός σου και σε βάφτισε ;
Κι εκείνη, απλά τους διηγήθηκε την ιστορία : Ήρθαν μερικοί, με πήραν και με πήγαν στην εκκλησιά. κι εκεί είπαν στους κληρικούς και με βαφτίσανε.
- Μα ποιοί, τέλος πάντων, ήταν αυτοί ; Τούς ξέρεις ; Τη ρωτούσανε. Κι όταν εκείνη δεν έβρισκε τί να τους απαντήσει, εκείνοι πήγαν και ρώτησαν τον Πατριάρχη. Εκείνος εκκάλεσε τους κληρικούς, που ήταν υπεύθυνοι για το άγιο Βάπτισμα και τούς ρωτάει :
- Την δείνα κόρη εσείς τη βαφτίσατε ;
- Ναι απαντούν εκείνοι, γιατί ήρθαν και μας παρακάλεσαν ο δείνα και ο δείνα, γνωστοί από τους άρχοντες του τόπου μας και τη βαφτίσαμε.
Ο Πατριάρχης έστειλε και κάλεσε τους άρχοντες εκείνους, κατά Θείαν οικονομία και τους ρωτούσε αν έγιναν ανάδοχοι στη βάφτιση της τάδε κόρης και αν εγγυηθήκαν εκείνοι γι’ αυτήν.
Εκείνοι, απορημένοι, απάντησαν :
- Εμείς δεν ξέρουμε τίποτε, κι ούτε θυμόμαστε να ‘χουμε κάνει ποτέ κάτι τέτοιο.
Τότε ο Πατριάρχης άρχισε να πληροφορείται μέσα του, πως το πράγμα ήταν ένα θαύμα, που οφείλονταν στη Θεία οικονομία. Έστειλε, λοιπόν, να φωνάξουν τη νεοφώτιστη κόρη και τη ρώτησε :
- Πές μου, κόρη μου, τί καλό πράγμα έχεις κάνει στη ζωή σου ;
- Εγώ, – απαντά εκείνη, συμμαζεμένα – μία πόρνη και θεόφτωχη, σαν τί καλό θα μπόραγα να κάμω;
Ο πατριάρχης την ξαναρωτά, επίμονα :
- Για σκέψου λίγο, κόρη μου· δε θυμάσαι να ‘χεις κάνει κάποτε κάποιο καλό στη ζωή σου ;
Εκείνη απάντησε :
- Όχι. Εκτός μονάχα τούτο, αν ενδιαφέρει : πως κάποτε είδα έναν άνδρα, έτοιμο να αυτοκτονήσει, γιατί τον έπνιγαν οι δανεισταί του για τα χρέη τα μεγάλα, κι εγώ του έδωσα ό,τι είχα και δεν είχα, για να τον γλυτώσω και να τον ελευθερώσω από τα δεινά του. Και λέγοντας αυτά τα λόγια, έγειρε και αναπαύτηκε εν Κυρίω.
Ο Πατριάρχης, θαυμάζοντας αναφώνησε :
- Δίκαιος είσαι, Κύριε και δίκαιες οι κρίσεις σου !

ΠΗΓΗ : ΠΡΩΤΟΠΡ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Κ. ΑΚΡΙΒΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΛΑΪΚΩΝ, εκδ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΘΕΔΡΙΚΟΥ Ι.Ν.ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΛΟΥ, 2002, σ. 47 κ.ε.

http://agiameteora.net/index.php/istories/6419-se-vlepoume-lefkoforemeni-poios-gine-nadoxos-sou-kai-se-vaftise.html