menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ: "ΚΙΚΥΝΗΘΟΣ, ΤΟ ΓΡΑΦΙΚΌ ΝΗΣΑΚΙ ΤΩΝ ΤΡΙΚΕΡΩΝ" ΣΤΟΝ ΑΛΜΥΡΟ.

"Κικύνηθος, το γραφικό νησάκι των Τρικέρων"
είναι ο τίτλος του ντοκυμαντέρ που θα προβληθεί την Κυριακή 12 Ιουνίου 2016 και ώρα 8:30 μ.μ. στο Αλμυρό, με πρωτοβουλία του Παραρτήματος "ΚΑΤΑΦΥΓΗ" του Συλλόγου Συμπαραστάσεως κρατουμένων "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ". Πρόκειται για την τελευταία ταινία του  π. Θεοδώρου Μπατάκα, Εφημέριου του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου. ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ για το πρόγραμμα της εκδήλωσης προσεχώς.

Χαρακτηριστικά φωτογραφικά στιγμιότυπα από το νησάκι της Παναγίας









 
Φωτογραφίες από το αρχείο του π. Θ. Μ.
-


-

Σήμερα ξέρουμε γιατί παντρευόμαστε;

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης, Παύλος Ιωάννου
Σήμερα ξέρουμε γιατί παντρευόμαστε;
Έχω μια απορία και τη λέω στα νέα παιδιά κυρίως. Βρε παιδιά, δεν μπορώ να σας καταλάβω. Έρχεστε να βγάλετε την άδεια του γάμου σας και σας χαίρομαι. Και σας λέγω, παιδιά τι γίνεται, πως τ’ αποφασίσατε; Και μου λέτε, πάτερ αγαπιόμαστε. Εγώ χαίρομαι που το ακούω. Και κάνετε ένα γάμο και πολλές φορές ξοδεύετε πολλά γι’ αυτό το γάμο.
Κι όταν τελειώσει η χαρά και το γλέντι και περάσουν οι πρώτοι μήνες, αρχίζετε να ‘χετε προβλήματα, αρχίζουνε οι συγκρούσεις. Ψάχνω να βρω την αγάπη σας και δεν τη βρίσκω. Βρίσκω το θυμό σας, βρίσκω την ένταση, κάποτε και τη χειροδικία. Και πριν κλείσει ο χρόνος, έχετε χωρίσει. Και σκέφτομαι, μήπως αυτά τα παιδιά είχαν τόσα πολλά λεφτά, αυτά και τα σπίτια τους, και δεν ξέραν τι να τα κάνουνε και είπανε, βρε δεν παντρευόμαστε να ξοδέψουμε και μετά χωρίζουμε; Γιατί αυτή είναι η λογική την οποίαν βλέπω και παρακολουθώ σήμερα σε μία απίστευτη έκταση. Και λες, τελικά ξέρουμε τι θέλουμε; Ξέρουμε τι κάνουμε; Ξέρουμε γιατί παντρευόμαστε; Ξέρουμε τι ζητάμε ο ένας απ’ τον άλλον;
Τι λέγαμε; Το μπέρδεμα, το μπέρδεμα που έχει φτάσει παντού πια.
Κι έρχεται η μάνα και προσπαθεί να προσφέρει στο παιδί της. Τι; Πάρα πολλά για το σώμα του. Πάρα πολλά για το μυαλό του. Τίποτα για την ψυχή του. Ο καρπός ένα παιδί ανάπηρο, ένα παιδί ζαλισμένο, ένα παιδί που δεν έμαθε τίποτα για το τι σημαίνει αρετή. Που δεν έμαθε τίποτα για το τι σημαίνει αγώνας προσωπικός για να γίνουμε καλύτεροι. Σήμερα, καλλιεργούμε τα αγκάθια και εξαφανίσαμε τα λουλούδια.
Πόσο να φταίνε τα καημένα τα παιδιά που δεν αναζήτησαν και δεν βρήκαν πουθενά κάτι. Αυτό το άλλο.
Γιατί χάθηκε η μάνα;
Γιατί έχασε το πρότυπό της. Γιατί δεν έχει κάτι. Γιατί κοιτάει γύρω της, μόνο, και βλέπει τι κάνει η μία, τι κάνει η άλλη, τι κάνει η τρίτη και συναγωνίζεται να κάνει κι εκείνη ό,τι κάνουν οι άλλοι. Αλλά τελικά, ξέρει τι είναι αυτό το παιδί που ‘ναι μπροστά της; Ξέρει ποια είναι η δομή του;
Ρώτησα κάποτε γονείς. Πιστεύετε πως τα παιδιά σας έχουνε και ψυχή; Και με κοιτούσαν περίεργα. Και τους είπα, εννοώ το ερώτημά μου. Γιατί βλέπω να κάνετε πολλά για το μυαλό και το σώμα των παιδιών σας αλλά σχεδόν τίποτα για την ψυχή τους. Θα ‘ρθετε αύριο και θα πείτε πάτερ το παιδί μου; Ξέρετε τι είπα σε μερικούς; -και μην, έτσι, με μαλώσετε- Τους είπα, θα ‘θελα τότε που θα ‘ρθετε να ‘χω τη δύναμη να σας πετάξω με τις κλωτσιές έξω από τη Μητρόπολη και να σας πω, τώρα ήρθατε; Τώρα ήρθατε; Τώρα ξυπνήσατε;
Είναι πια πολύ αργά. Γιατί; Τώρα φτιάξατε ένα παιδί ανάπηρο. Ένα παιδί που δεν ξέρει γιατί ζει. Ένα παιδί που έχει μόνο απαιτήσεις. Έτσι το φτιάξατε, ανίκανο να έχει φίλους. Έρχονται νέα παιδιά και μου λένε, Σεβασμιότατε, υπάρχουνε σήμερα φίλοι; Και τους λέω, παιδιά μου, μόνο που με ρωτάτε σας λυπάμαι. Σας λυπάμαι γιατί πάει να πει πως δεν έχετε, και σας λυπάμαι γιατί με τη χάρη του Θεού στη ζωή μου είχα πολλούς φίλους, αδελφούς με τους οποίους είμαστε ακόμα φίλοι.


Θυμάμαι κάτι. Ένας απ’ την παρέα μας έφυγε νέος. Όταν ο γιος μεγάλωσε η μάνα του έδωσε το αρχείο του πατέρα. Tο αρχείο του πατέρα ήτανε η ζωή της παρέας μας, της φιλίας. Κι εκεί το παιδί ξαφνιάστηκε γιατί έβλεπε, παιδιά τότε κι εμείς, να γράφουμε ο ένας στον άλλον, «Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ». Και σκέφτηκε το παιδί -ασυνήθιστη αυτή η γλώσσα γι’ αυτόν- τι είναι αυτό; Μου το είπε η μητέρα και κάποια στιγμή που πήγα στο σπίτι και ήταν εκεί του λέω, σε θέλω λίγο, έμαθα ότι έχεις μια απορία και θέλω να στη λύσω.
Ξέρεις πόσο καλοί φίλοι ήμασταν και πόσο συνεχίζουμε να είμαστε. Μου λέει, ναι και πραγματικά το χαίρομαι και το εκτιμώ. Ξέρεις παιδί μου που οφείλεται αυτό; Σε τρεις λέξεις, αυτές που σε παραξένεψαν διαβάζοντας το αρχείο του πατέρα σου, «Αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ». Δεν ήταν παιδί μου προσφώνηση, ήταν η εμπειρία της ζωής μας. Γι’ αυτό είμαστε ακόμα μαζί και τώρα, έπειτα από τόσα χρόνια. Γι’ αυτό ο άλλος ήταν για μας ο αγαπητός. Γιατί ήτανε «αδελφός εν Χριστώ» και εννοούσαμε στο ακέραιο αυτές τις λέξεις και δεν προσφωνούσαμε απλά και τυχαία. Γιατί αυτές ήταν το βάθρο της φιλίας μας που άντεξε. Κι εσύ σήμερα είσαι μόνος και δεν έχεις φίλους και φίλες γιατί οικοδομήσατε τη φιλία σας στην άμμο.
Όμως αγαπητοί μου, όλοι εμείς που μπορέσαμε και το κάναμε αυτό είχαμε πίσω μας σπίτια. Είχαμε μανάδες που έτσι μας μεγάλωσαν κι έτσι χαιρόντουσαν να μας βλέπουν. Και δεν μας έδιωχναν απ’ το σπίτι για να γιορτάσουμε τα γενέθλιά μας σε ένα ξέρω κι εγώ κέντρο, αλλά που άνοιγαν το σπίτι, όσο φτωχικό κι αν ήτανε, για να μαζευτούμε όλοι εκεί και να νοιώσουμε την ομορφιά της φιλίας κάτω από την στοργή και την αγάπη της μάνας που ήταν η ψυχή όλων αυτών.
Δεν είναι ιστορίες του παρελθόντος. Ευτυχώς, είναι και γεγονότα του παρόντος. Γιατί σήμερα μπροστά στη δική μου την όψη βρίσκονται και τα δύο. Απ’ τη μια μεριά οι ευλογημένες οικογένειες. Οι οικογένειες που έχουν θεμέλιο και το θεμέλιο είναι ο λίθος πάνω στον οποίον αν οικοδομήσεις θα αντέξει η οικοδομή σου, και είναι ο Χριστός. Και όταν το παιδί αρχίζουμε να το συμβουλεύουμε στα δεκαπέντε του και να του λέμε, μίλα μου ρε παιδί μου. Τώρα θα σου μιλήσει; Πέρασε η ώρα. Αν δεν αρχίσεις να μιλάς με το παιδί σου απ’ την στιγμή που γεννήθηκε και είναι στην κούνια, τότε πλέον έχεις χάσει το παιχνίδι.

Έτσι λοιπόν, έτσι μάθαμε και τελικά και σήμερα βλέπει κανείς τέτοιες οικογένειες και βλέπει ότι τα παιδιά και μεγάλα δε διστάζουν να ακολουθήσουν στην Εκκλησία. Κι εμείς λέμε, μα δε με ακολουθεί τώρα. Για ψάξε λιγάκι γιατί; Και βλέπει κανείς αυτά τα παιδιά να ζουν τη σημερινή ζωή αλλά με ακεραιότητα, με ομορφιά, χωρίς ψυχές πληγωμένες.
Μου ‘λεγε πρόσφατα ένας πατέρας. Τον είχα παλιά στο κατηχητικό, σήμερα είναι πατέρας, γιατρός, έχει τέσσερα παιδιά. Βρέθηκα στο σπίτι τους πρόσφατα και μου λέει, Σεβασμιότατε, βλέπετε πόσο όμορφο είναι το σπίτι που δεν έχει τηλεόραση; Βλέπετε τα παιδιά τι ωραία που παίζουνε, που συνεργάζονται, που εμπνέονται. Μου ‘λεγε το μικρό, θα ‘ρθεις να παίξουμε σκάκι; Λέω, και βέβαια θα ‘ρθω. Βλέπει κανείς πραγματικά την κινητικότητα. Γιατί; Γιατί τα παιδιά ζουν. Γιατί τα παιδιά μετέχουν στη ζωή, δεν είναι παθητικοί θεατές της ζωής. Από τα πιο απλά και θα ακολουθήσουν και θα πάνε και στην εκκλησία και στο κατηχητικό και το θέλουν και το περιμένουν. Μα αυτή είναι η ατμόσφαιρα του σπιτιού τους, δεν ψάχνουν κάτι έξω από το σπίτι.
Αυτή τη μάνα λοιπόν τη χάσαμε και την ψάχνουμε σήμερα. Το είπα στην αρχή. Υπάρχει η άκρη και αυτή είναι η Παναγιά. Αυτή είναι η Μάνα. Αυτή είναι το πρότυπο. Σ’ Αυτήν μπορεί να κοιτάξει η σημερινή μάνα και να αντλήσει ομορφιά. Να χαρεί τη στοργή αυτής της Μάνας. Να αντλήσει δύναμη στην ώρα του πόνου και της δοκιμασίας. Να αντλήσει δύναμη από Αυτήν όταν το παιδί της αρρωσταίνει, όταν υποφέρει, όταν αδικείται και να του εμπνεύσει αυτή τη δύναμη και στο ίδιο.
Ψάχνουμε για πρότυπα σήμερα. Ποιο είναι λοιπόν, αν δεν είναι η Παναγιά, ποιο είναι το πρότυπο της σημερινής μάνας;
Δεν υπάρχει. Είναι το είδωλό της, αυτό θεωρεί πρότυπο. Και γι’ αυτό μπερδεύεται, γιατί δεν ξέρει κι εκείνη ποια είναι. Άμα λοιπόν θέλουμε τη μάνα, ας κοιτάξουμε την Παναγιά. Και .. η μάνα σήμερα θα βρει τον εαυτό της, θα βρει τη διακονία και την αποστολή της, θα βρει τις προτεραιότητες που πρέπει να έχει η ζωή της. Θα δει, τον τρόπο που πρέπει να σταθεί στο παιδί της και έχοντας πρότυπο και αντλώντας δύναμη, θα ξεπεράσει τις ανοησίες της σημερινής εποχής. Το είπα και προηγουμένως. Η γιορτή του Μαΐου δεν έχει να δώσει τίποτα, είναι από αυτές τις χαζοχαρούμενες γιορτές που τις κάνουμε για να γίνονται καταναλωτικές γιορτές.

Αυτή η μάνα έχει να δώσει πολλά, τα πάντα στην πραγματικότητα, και να γίνει πηγή έμπνευσης για τη σύγχρονη γυναίκα. Γιατί αυτή η μάνα είναι την ίδια στιγμή και η γυναίκα. Η γυναίκα που φανερώνει τι; Τις διαστάσεις που μπορεί να έχει μια γυναίκα σήμερα. Αυτή η γυναίκα η κατά πάντα όμοια με εμάς, έγινε, Θεοτόκος. Ένας άνθρωπος γέννησε το Θεό. Συγκλονιστικό αλλά αληθινό. Μια γυναίκα στέκεται μεταξύ ουρανού και γης και στα άχραντα σπλάχνα της ενώνει τη γη με τον ουρανό. Σκύφτε λίγο μόνο πάνω σ’ αυτό για να δείτε τι έμπνευση μπορεί να βρει μια σημερινή γυναίκα και μια σημερινή μάνα για το ρόλο και τον προορισμό της μέσα στη ζωή. Αυτή ακριβώς η γυναίκα είναι ο στέφανος και η δόξα όλων των γυναικών. Ο αληθινός στέφανος και η αληθινή δόξα.
Μπορεί λοιπόν μια νέα κοπέλα πριν γίνει μάνα να αντλήσει απ’ αυτήν την κοπέλα, απ’ αυτή τη γυναίκα, απ’ αυτή τη μάνα την ομορφιά. Δεν θα βρει ασχήμια πουθενά, θα βρει ομορφιά. Δε θα προσπαθεί να φτιάξει μια επίπλαστη εξωτερική εμφάνιση για να εντυπωσιάσει. Όταν μέσα στην καρδιά υπάρχει χάρη, τότε αυτή η χάρη ακτινοβολεί. Ακτινοβολεί στο πρόσωπο, ακτινοβολεί στα λόγια, ακτινοβολεί παντού. Αυτό ψάχνουμε σήμερα .. και όπου το βρίσκουμε το θαυμάζουμε. Γιατί; Γιατί είναι γνήσιο, γιατί είναι αυθεντικό, γιατί είναι αληθινά όμορφο.
Είδατε εκείνο το ωραίο τραγούδι που λέει, «σ’ αγαπώ γιατί είσαι ωραία». Κοιτάχτε, άλλο η ωραιότητα, άλλο η ομορφιά. Η ωραιότητα αφορά τον μέσα άνθρωπο .. «γιατί είσαι ωραία». Που; Στην ψυχή σου, στην ύπαρξή σου, γιατί είσαι πραγματικά ένα εκπληκτικό πλάσμα.
Θυμάμαι κάποτε ένα νέο άνθρωπο αρκετά, σε κάποια χρόνια, μπερδεμένο. Κάποια στιγμή γνώρισε μια κοπέλα κι έμεινε έκπληκτος. Έμεινε έκπληκτος. Όταν ήρθε να τον δω, δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοια κοπέλα στη ζωή μου, μου λέει. Του λέω, χαίρομαι που τη συνάντησες, θέλω όμως να σου πω μια κουβέντα. Αυτή η κοπέλα είναι καρπός κάποιων ριζών. Δεν μπορείς να απαιτήσεις τους καρπούς και να μην σεβαστείς τις ρίζες, την παράδοση της Εκκλησίας μέσα στην οποίαν μεγάλωσε. Είναι ωραία όντως, γιατί έχει χάρη Θεού. Κι έχει χάρη Θεού γιατί; Γιατί ακολούθησε το θέλημα και τις εντολές Του. Δεν μπορείς λοιπόν σήμερα εσύ .. Γιατί το λέω αυτό, και είναι πολύ σημαντικό να το πω καθαρά. Γιατί η κοπέλα του είπε, κοίταξε εγώ έχω κάποιες αρχές στη ζωή μου και μια απ’ αυτές τις αρχές είναι ότι η ερωτική μου ζωή θα αρχίσει στο γάμο μου. Και ο νεαρός έπεσε απ’ τα σύννεφα, δεν το είχε ξανακούσει αυτό. Όμως απ’ την άλλη μεριά έβλεπε το πρόσωπο που είχε θαυμάσει και της είπε, αν αυτό σε εκφράζει θα το σεβαστώ απόλυτα παρ’ όλο που σου ομολογώ πως δεν το καταλαβαίνω. Κι έτσι προχώρησαν, και όταν ήρθε η ώρα του γάμου τους και βγήκα να τους πάρω στην πόρτα, όταν έδωσα στο γαμπρό το χέρι να του πω η ώρα η καλή, έσκυψε, το πήρε με τα δυο του χέρια, το ασπάστηκε, ακούμπησε και το μέτωπό του κι ένοιωσα να μου λέει, σας ευχαριστώ για τον τρόπο που φτάσαμε σ’ αυτήν την ώρα.
Και έτσι είναι γιατί .. η αλήθεια δεν αλλάζει με τις εποχές. Η αλήθεια είναι αιώνια. Αυτός που αποστασιοποιείται από την αλήθεια, αυτός ναυαγεί. Αυτός είναι ανίκανος να ερωτευθεί και να αγαπήσει, γιατί γι’ αυτόν πλέον, όπως έχει μάθει να ζει, ο άνθρωπος δεν είναι πρόσωπο αγάπης αλλά αντικείμενο απρόσωπης χρήσης και γι’ αυτό ναυαγούν οικογένειες.
Αγαπητοί αδελφοί, ξέρω ότι σας κούρασα . Όμως, η αναζήτησή σας σήμερα είναι πραγματικά συγκλονιστική. Αναζητούμε τη μητέρα του ανθρώπου. Την αναζητούμε γιατί τη χάσαμε, και τη βλέπουμε αυτή την αλήθεια στο πρόσωπο τόσων χαμένων παιδιών. Βλέπουμε αυτή την αλήθεια στο πρόσωπο τόσων και τόσων γυναικών που δέχτηκαν το χάρισμα της μητρότητας με μια εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Θεού. Το βλέπουμε, στα διαλυμένα σπίτια μας και αναζητούμε πάλι την ομορφιά που θα σώσει τον κόσμο.
Η μάνα που ψάχνουμε λοιπόν υπάρχει, όπως ο άνθρωπος ο μπερδεμένος που ψάχνει να βρει τον εαυτό του, κι αυτός ο άνθρωπος υπάρχει. Είναι ο θεάνθρωπος. Κι αυτή η γυναίκα και η μάνα υπάρχει και είναι η Παναγιά. Άρα λοιπόν, αν Την πάρουμε απ’ το χέρι, αν Την εμπιστευθούμε, εάν Της πούμε μαζί με το παιδί μας, Παναγιά μου βοήθησέ με στο δρόμο της μητρότητας. Τότε, τα παιδιά θα ‘χουν ξαναβρεί τη μάνα τους. Τότε, η μάνα θα ‘χει ξαναβρεί τα παιδιά της και τότε η ελπίδα θα έχει ξαναγεννηθεί.
Σήμερα φτάσαμε να ζητάμε αυτό που κάποτε ήταν αυτονόητο. Σήμερα δεν είναι αυτονόητο. Γνωρίσαμε στο παρελθόν μανάδες που για χάρη των παιδιών έζησαν σε δύσκολους ανθρώπους γύρω, αλλά ήταν μάνες. Δεν έλεγαν τότε πρέπει να κοιτάξω και εγώ τη ζωή μου έστω κι αν πληγώνω και θυσιάζω τα παιδιά μου. Κι απ’ την άλλη μεριά, οι σώφρονες άνθρωποι ζητούσαν μια γυναίκα για σπίτι, για οικογένεια, όχι απλά για σύντροφο σε μια ζωή χωρίς νόημα.
Κι επιτρέψτε μου να πω μια κουβέντα ακόμα. Ξέρετε τι φανερώνει αυτή την ανικανότητα πια των ανθρώπων να αγαπάνε; Κάτι που επινόησε η Πολιτεία μας, το λεγόμενο, Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης. Ακούγεται ωραίο αλλά είναι τραγικό. Σήμερα ένας άνθρωπος άμα δεν πιστεύει μπορεί να κάνει και πολιτικό γάμο. ‘Όμως σήμερα κι αυτός είναι βαρύς, και ψάχνουμε να βρούμε ένα Σύμφωνο Ελεύθερης Συμβίωσης. Γιατί ψάχνουμε να βρούμε αυτό; Γιατί ακόμα και όταν συμβιώνουμε φοβόμαστε ο ένας τον άλλον και λέμε, αν αύριο το διαλύσουμε μη βγω και ζημιωμένος οικονομικά.
Τι σημαίνει λοιπόν «ανικανότητα»; Μου είπε κάποιος, μα πάτερ ο γάμος είναι δέσμευση, και του λέω, συμφωνώ απολύτως. Ξέρεις όμως παιδί μου ποιος φοβάται να δεσμευτεί; Ποιος; Αυτός που δεν αγαπάει. Αυτός φοβάται, γιατί φοβάται τον άλλον. Τον χρησιμοποιεί αλλά και τον φοβάται. Και αυτό που θεωρείται μοντέρνο, είναι πραγματικά το πένθιμο αγγελτήριο της αγάπης και των ανθρώπων των ανίκανων να αγαπήσουνε.
Πόσο πιο όμορφα ήταν τα παλιά τα χρόνια που μερικές φορές όταν δε σου δίνανε αυτή που αγαπάς την έκλεβες και έφευγες. Γιατί, και αυτό είχε μια ομορφιά μέσα του. Γι’ αυτό λοιπόν σήμερα τα βλέπουμε όλα, την ομορφιά και τη χάρη που δίνει στη ζωή μια αγάπη που είναι θυσιαστική και γεννιέται με το θάνατο του εγωισμού του ανθρώπου και απ’ την άλλη μεριά ένα πλήθος ανθρώπων ανίκανων και να αγαπήσουν και να ερωτευθούν. Και βέβαια τέτοιοι άνθρωποι, που να καταλάβουν τη θυσιαστική αγάπη της μάνας; Καλά κάνετε και την ψάχνετε ..
Μια προσευχή να κάνουμε στη Μεγάλη Μάνα. Να φωτίζει τις σημερινές μανάδες να βρουν τον εαυτό τους. Να Την έχουν στο σπίτι σαν πρότυπο, σαν παρηγοριά, σαν έμπνευση, σαν πηγή δύναμης. Να βλέπουν την εικόνα Της και να νοιώθουν τις απίστευτες δυνατότητες που έχουν, γιατί κι εκείνες και ο καθένας μπορεί να σαρκώσει το Θεό. Να νοιώθουν τις δυνατότητες που τους εμπιστεύθηκε η αγάπη του Θεού, να τους παραδώσει τις ζωντανές εικόνες Του για να τις συντηρήσουν. Να τις βάλουν στο τέμπλο του σπιτιού, της κατ’ οίκον εκκλησίας. Να τις θυμιάζουν με το άρωμα της δικής τους ευλάβειας και να προσκυνούν στο πρόσωπο των παιδιών τους τη ζωντανή εικόνα του Θεού.
Και τότε, θα ‘χουμε ξαναβρεί το δρόμο μας ..
http://enorion.blogspot.gr/2016/05/blog-post_40.html#

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΟΡΟΦΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.


Ο λάτρης της Αθήνας και εξαιρετικός φωτογράφος Σταύρος Αποστόλου, ανέβασε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook, μία σειρά από φωτογραφίες της Αγίας Ειρήνης στην οδό Αιόλου στο κέντρο της Αθήνας. Οι φωτογραφίες απεικονίζουν μια φωλιά που έχτισαν τα χελιδόνια στην οροφή της εκκλησίας, αλλά και τα μωρά τους, τα οποία εμφανίζονται με ανοιχτά στόματα, περιμένοντας να έρθει το delivery της μαμάς.

Δείτε τις υπέροχες εικόνες
Οι τρεις λίγο αργότερα θα διαμαρτυρηθούν. Έντονα.

Αλλά όλα καλά. Η μαμά φροντίζει για όλους.



Αθέατη η φωλιά στην οροφή του Ναού.
http://www.athensmagazine.gr/

ΒΟΛΟΣ: Μια μεγάλη και... "ΜΑΥΡΗ" έκπληξη...

Μια μεγάλη και... "ΜΑΥΡΗ" έκπληξη περίμενε σήμερα (30/5) το πρωί τους Βολιώτες που περνούσαν από την εμπορική οδό της πόλεως, την Ερμού. Αντικρίζοντας τη δυτική πλευρά του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου, είδαν να κρέμεται από τη στέγη ένα μαύρο πανό με μεγάλα λευκά γράμματα. Οι διαστάσεις του ήταν μεγάλες και κάλυπτε ολόκληρη την κεντρική πύλη. Ξεκινούσε από την στέγη και έφθανε μέχρι τα μαρμάρινα σκαλοπάτια της εισόδου. 

Κάποιοι ανεγκέφαλοι συνάνθρωποί μας - που ανήκουν σε ακραίους χώρους - τόλμησαν την προηγούμενη νύκτα να αναρριχηθούν στην στέγη του Ιερού Ναού με σκοπό να στήσουν ολόκληρη αυτή την άκομψη και υβριστική επιγραφή χωρίς να σεβαστούν τον Ιερό αυτό χώρο, αλλά και την ευαίσθητη παλαιά κεραμοσκεπή, στην οποία προξένησαν και ζημιές. 

Τα συνθήματα  που πρόβαλλαν ήταν υβριστικά και τα απηύθυναν - μεταξύ των άλλων - και εναντίον της Εκκλησίας "των παπάδων", που βοηθούν έμπρακτα τους μετανάστες και τους πρόσφυγες στις καθημερινές τους ανάγκες. Πιστεύουν πως και η Εκκλησία μας βοηθά στην διατήρηση του φράκτη που εμποδίζει τους μετανάστες να κινηθούν προς την ελευθερία. 

Δυστυχώς, όσοι δεν έχουν τη χάρη του Θεού μέσα τους βλέπουν πάντοτε αρνητικά όλες τις ευεργετικές ενέργειες και παρεμβάσεις της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας προς τους αναγκεμένους συνανθρώπους μας. Όλοι αυτοί, πέφτουν στην ίδια πλάνη που έπεσαν και οι Ιουδαίοι, την εποχή που περπατούμε ανάμεσά μας ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός. Και ενώ ήσαν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες των θαυμάτων του Χριστού, διακήρυτταν αναιδώς πως όλα αυτά τα υπερφυσικά θαύματα τα πραγματοποιούσε με τη δύναμη του Σατανά και μάλιστα σε ημέρα που "απαγόρευε" ο Νόμος, το Σαββάτο. 

Τι να πει κανείς! 
Κάποιοι έχουμε χάσει το μέτρο και τη λογική μας. 
Αντί να ευχαριστούμε το Θεό και να ευγνωμονούμε την Εκκλησία Του, που στηρίζει καθημερινά και εμπράκτως χιλιάδες πεινασμένους ανθρώπους, την κατηγορούμε για το φιλάνθρωπο έργο της!!!

Η Ορθόδοξη Εκκλησία, θα είναι πάντοτε κοντά στον άνθρωπο. Κύριος σκοπός και διακονία της είναι να γνωρίσει τον Χριστό στους ανθρώπους για να γίνουν μέλη της Βασιλείας Του. Ταυτόχρονα, δεν κλείνει τα μάτια της μπροστά στο δράμα ακόμη κι εκείνων που δεν την δέχονται ή ακόμη και την πολεμούν (φανερά ή κρυφά). Ευεργετεί και τους αλλόθρησκους και τους άπιστους χωρίς να κάνει προσηλυτισμό.

Αυτό μας δίδαξε ο Χριστός, ο άγιοι Απόστολοι και οι θεοφόροι πατέρες μας και αυτή είναι η πρακτική της Εκκλησίας εδώ και αιώνες.  
π. Υάκινθος

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Χριστόδουλος μιλά για σιωνισμό και νέα τάξη πραγμάτων

Ακούστε την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου, που μιλά προφητικά για τον σιωνισμό και τη νέα τάξη πραγμάτων. Ο λόγος του είναι πηγαίος και διαχρονικός.


Κυριακή 29 Μαΐου 2016

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΡΑΣΟ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΘΟΥΝ ΚΑΠΟΙΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑΟΥ;

Συνέντευξη του Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιεροθέου στην δημοσιογράφο κ. Παπαβλάχου
1. Ερώτηση: Πρέπει, κατά την γνώμη σας, να απλοποιηθή το ράσο ή και να καταργηθή ακόμη για να διευκολυνθούν κυρίως οι έγγαμοι Κληρικοί στην ζωή τους εκτός Εκκλησίας (μάλλον εκτός Ναού);
Το ράσο είναι το ένδυμα του Ορθοδόξου Κληρικού, που διαμορφώθηκε από την Παράδοση, και είναι διακριτικό γνώρισμά του. Έχει μια ιστορία, συνδεμένη με θυσίες, αγώνες, δάκρυα και αίματα. Όπως ξέρετε, πολλά λειτουργήματα στην κοινωνία έχουν κάποια διακριτική ενδυμασία, όπως οι ιατροί, οι νοσοκόμοι, οι φαρμακοποιοί κλπ. Στους Κληρικούς το ράσο θυμίζει ότι είναι πνευματικοί ιατροί και όχι απλώς κοινωνικοί λειτουργοί.
Η ζωή του Κληρικού είναι θυσιαστική, είναι μια διαρκής προσφορά και απαιτεί το να βγαίνη κανείς από τον εαυτό του και να προσφέρεται στον άλλον. Αυτό συνδέεται με τον αγώνα, την θυσία, την υπομονή στις συκοφαντίες και στην κριτική των ανθρώπων. Τελικά πιστεύω ότι δεν είναι το ράσο εκείνο που δυσκολεύει τους Κληρικούς στο έργο τους, αλλά η υψηλή αποστολή της Ιερωσύνης. Το να φορά κανείς το ράσο είναι η μικρότερη θυσία που μπορεί να κάνη.
Υπάρχουν νέοι που ισχυρίζονται ότι το ράσο τους εμποδίζει να γίνουν Κληρικοί. Δεν νομίζω ότι αυτό είναι το πρόβλημά τους. Στην πράξη έχουν αντίρρηση στην θυσιαστική και ασκητική ζωή της Ιερωσύνης, σε αυτό που εκπροσωπεί η Ιερωσύνη. Στις άλλες Χριστιανικές Ομολογίες έχει αποβληθή το ράσο εκτός τους Ιερού Ναού, αλλά παρά ταύτα δεν υπάρχουν κλήσεις για να αναλάβουν την ποιμαντική διακονία των ανθρώπων.
Βέβαια σε μερικά σημεία και στην χώρα μας μερικοί Κληρικοί έχουν απλοποιήσει την ενδυμασία τους, όταν εξέρχωνται από τον Ναό, και ίσως κάτι πρέπει να γίνη προς την κατεύθυνση αυτή, αλλά νομίζω ότι δεν πρέπει οι Κληρικοί να αποβάλουν το ράσο, γιατί δεν είναι αυτό το βασικό πρόβλημά τους σήμερα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα της Εκκλησίας είναι η εκκοσμίκευση και η ανικανότητα των ανθρώπων να αισθανθούν την αγάπη του Θεού και να θυσιάζωνται για τους άλλους.

2. Ερώτηση: Είναι έτοιμη η Εκκλησία, αλλά και η κοινωνία, να δεχθή μια τέτοια αλλαγή;
Η Εκκλησία κινείται με αργούς ρυθμούς σε αλλαγές, όπως γίνεται και σε κάθε πολιτισμό, για να μην αποβάλλεται συγχρόνως και το βαθύτερο της Παραδόσεώς της. Κάθε αλλαγή πρέπει να γίνεται με προσοχή, για να διασφαλίζεται η ουσία της εκκλησιαστικής ζωής. Η Εκκλησία δεν πρέπει να μεταβάλλεται εύκολα σε κάθε επικαιρότητα, γιατί ενεδρεύει ο κίνδυνος της αλλοτρίωσης.
Έχει παρατηρηθεί ότι οι Προτεστάντες θέλησαν να αποβάλουν μερικά αρνητικά στοιχεία της παραδόσεώς τους και μαζί με αυτά απέβαλαν και την ίδια την Παράδοση, όπως η μητέρα που μετά το πλύσιμο του βρέφους πετάει το ακάθαρτο νερό, αλλά είναι ενδεχόμενο να πετάξει και το ίδιο το βρέφος.
Από τις επισκέψεις που έχω κάνει στην Αμερική έχω δη ότι νέοι Κληρικοί, που τελειώνουν Θεολογικές Σχολές και μαθαίνουν την Ορθόδοξη Παράδοση, αγαπούν το ράσο και κυκλοφορούν εκτός του Ναού ενδεδυμένοι με αυτό, γιατί θέλουν να ζήσουν τόσο την Παραδόση, όσο και αυτό που την εκπροσωπεί και διαφοροποιείται από τον Προτεσταντισμό και τον Καθολικισμό.
Νομίζω δε ότι και η κοινωνία δεν είναι έτοιμη να δεχθή την αποβολή του ράσου από τους Κληρικούς. Υπάρχουν μερικοί που θέλουν τον Ιερέα χωρίς ράσο, αλλά οι περισσότεροι θέλουν τους Κληρικούς να σέβωνται την Παράδοση, να εκφράζουν αυτό που εκπροσωπούν και να είναι ειλικρινείς στην αποστολή τους.


πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2013/06/prepei-na-katargithei-to-raso-stous-iereis.html#ixzz4A3WS8R8h

Το ουράνιο παλάτι

Θαυμαστή διήγηση από τις περιοδείες του Απόστολου Θωμά στις Ινδίες
Ο Απόστολος Θωμάς πωλήθηκε κατά παραχώρηση Κυρίου στον έμπορο Αμβάνη ως δούλος και πολύ ικανός και έμπειρος οικοδόμος. Ο Αμβάνης έφερε τον δούλο στις Ινδίες και τον παρουσίασε στον Βασιλέα ως μέγα αρχιτέκτονα και οικοδόμο. Εκείνος τον δέχθηκε και του πρόσφερε πολλά χρήματα για να του οικοδομήσει καινούργια παλάτια.
Ο Απόστολος του Χριστού μόλις πήρε τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς και στους έχοντας ανάγκη.
Μετά από λίγο χρόνο έστειλε ο Βασιλεύς τους αυλικούς του για να δουν πως πηγαίνουν οι νέες οικοδομές. Όταν είδαν κατάπληκτοι ότι ούτε τα θεμέλια δεν έχει τοποθετήσει ο οικοδόμος και μαθαίνοντας ότι τα χρήματα τα μοίρασε στους πτωχούς, έτρεξαν στον βασιλέα και του ανήγγειλαν το γεγονός. Εκείνος διέταξε να δέσουν τον Απόστολο οπισθάγκωνα και να τον φέρουν μπροστά του. Αφού ήλθε, του είπε με οργή:
-Μου έκτισες το παλάτι;
-Ναι, απάντησε με ηρεμία ο Απόστολος και μάλιστα είναι πολύ ωραίο.
-Εμπρός λοιπόν, είπε ο βασιλιάς, πάμε να το δω και εγώ.
-Δεν είναι δυνατόν, βασιλιά να δεις αυτό το ανάκτορο σ’ αυτή την ζωή. Μετά την αναχώρηση σου από τον κόσμο αυτό θα το απολαύσεις και θα αγαλλιασθεί η ψυχή σου.
Τα λόγια αυτά του αληθινού δούλου του Θεού, θεώρησε ο βασιλιάς Γουνδαφόρος, διότι αυτό ήταν το όνομά του, ως εμπαιγμό και χλεύη. Και επειδή έμαθε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πτωχός και δεν έχει τις οικονομικές δυνατότητες να του επιστρέψει τα σπαταληθέντα χρήματα, σκέφθηκε ότι μόνο ο θάνατος του θα ικανοποιήσει κάπως τον θυμό του. Γι' αυτό διέταξε να τον γδάρουν ζωντανό και ύστερα να τον ρίξουν στην φωτιά να καεί.
Τι κάνει όμως ο Παντοδύναμος Θεός; Ο αδελφός του βασιλιά οργίστηκε περισσότερο κατά του Αποστόλου και βίαζε τον βασιλιά να τον τιμωρήσει. Ξαφνικά όμως πέθανε και ο θάνατος του αγίου Θωμά ματαιώθηκε. Έτσι όλοι πλέον ασχολούνταν με την εκφορά του νεκρού.
Ο Θεός όμως που δεν επιθυμεί τον θάνατο του αμαρτωλού, επιτέλεσε εδώ καταπληκτικό θαύμα. Μόλις πέθανε ο Γάδ, αυτό ήταν το όνομά του, παρέλαβαν την ψυχή του άγγελοι και της έδειχναν τις αιώνιες κατοικίες των ανθρώπων που σώθηκαν από την αμαρτία ή μετανόησαν.
Η ψυχή του Γάδ κυριεύθηκε από θαυμασμό για το έξοχο κάλλος εκείνης της ουράνιας έπαυλης που ξεχώριζε από τις άλλες και παρακαλούσε τους συνοδούς αγγέλους της να την αφήσουν να κατοικήσει σ' ένα απ' αυτά τα μικρά δωμάτια που έβλεπε. Οι άγγελοι όμως δεν δέχονταν την παράκληση του λέγοντας ότι αυτό το παλάτι ανήκει στον αδελφό του Γουνδαφόρο και το έκτισε ένας ξενόφερτος άνθρωπος ονόματι Θωμάς.
Μόλις πληροφορήθηκε αυτό ο Γάδ παρακαλούσε επίμονα τους αγγέλους να του επιτρέψουν να γυρίσει στον κόσμο για ν' αγοράσει αυτό το λαμπρό παλάτι από τον αδελφό του.
Με το θέλημα λοιπόν του Θεού επανήλθε η ψυχή του Γάδ στο σώμα της για να λυτρωθεί έτσι ο Απόστολος από τον θάνατο και πολλοί άνθρωπο να σωθούν από το θαύμα της αναστάσεως του Γάδ.
Ενώ οι συγγενείς του, ετοίμαζαν το νεκρό σώμα του Γάδ για τον ενταφιασμό, ξαφνικά άρχισε να αναπνέει. Όλοι εξεπλάγησαν και φώναξαν τον βασιλιά στον οποίο είπε ο αναστημένος αδελφός του:
-Αν με αγαπάς, αδελφέ μου, έχω την αξίωση να μου πουλήσεις αυτό το ωραίο παλάτι που σου έκτισε στον ουρανό ο χριστιανό Θωμάς.
Ακούγοντας τα λόγια αυτά ο βασιλιάς φωτίστηκε εκ Πνεύματος Αγίου ότι ο Θωμάς είναι αληθινός Απόστολος του Θεού και φωτισμένος στην ψυχή είπε στον αδελφό του:
-Αδελφέ μου, δεν μπορώ να σου πουλήσω αυτό το παλάτι γιατί η απόκτηση του δεν επιτυγχάνεται εύκολα. Θεωρώ προτιμότερο να συστήσω σε εσένα τον τεχνίτη του, ο οποίος ζει ακόμη, και εκείνος προς χάριν σου θα οικοδομήσει παρόμοιο ανάκτορο.
Αμέσως διέταξε ν' αποφυλακίσουν και φέρουν ενώπιόν του τον Θωμά. Όταν παρουσιάστηκε μπροστά τους, εκείνοι έπεσαν και οι δύο γονατιστοί στα πόδια του ζητώντας συγχώρεση διότι από άγνοια, διέπραξαν το κακό σε βάρος του και τον παρακάλεσαν να κηρύξει στην χώρα τους τον αληθινό Θεό που λατρεύει και την διδασκαλία του, ώστε όλοι οι άνθρωποι να απολαύσουν τα αιώνια και άφθαρτα αγαθά, τα οποία αξιώθηκε να γνωρίσει ο Γάδ.
Με κατάπληξη άκουσε όλα αυτά ο Απόστολος Θωμάς και ευχαρίστησε εκ βάθους καρδίας τον Θεό για τα θαυμάσια Του και την Θεία Πρόνοιά Του. Αμέσως τους κατήχησε και τους βάπτισε όλους και άλλα αναρίθμητα πλήθη ινδών, στο Όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος.
Απο το βιβίο "Ψυχωφελείς Οπτασίες και Διηγήσεις", Εκδόσεις "Ορθόδοξος Κυψέλη"
http://isagiastriados.com/

Σάββατο 28 Μαΐου 2016

Στη Σερβία η Χορωδία των Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος

 Η πρώτη συναυλία στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος στα ΒΡΑΝΙΩΝ της Σερβίας 

Στη Σερβία ταξίδεψε η πρότυπη Χορωδία των Κληρικών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, από 24-27/5, προσκεκλημένη της Ιεράς Επισκοπής Βρανίων, της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Η Χορωδία - μοναδική στο είδος της στον Ελλαδικό χώρο - πραγματοποίησε δύο εμφανίσεις, υπό τη δ/νση του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου, αφήνοντας άριστες εντυπώσεις και αποκομίζοντας το θερμό χειροκρότημα και τους επαίνους των ακροατών της. Η πρώτη εμφάνιση (24/5) πραγματοποιήθηκε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Βρανίων, σε εκδήλωση - αφιέρωμα στους Αγίους αυταδέλφους Ισαποστόλους και Φωτιστές των Σλάβων Κύριλλο και Μεθόδιο, παρουσία πολλών Κληρικών, των Αρχών της πόλης και μεγάλου φιλόμουσου κοινού.
Η δεύτερη εμφάνιση (26/5) πραγματοποιήθηκε στη Γκαλερί της Σερβικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών, στο Βελιγράδι, παρουσία τουΜακαριωτάτου Πατριάρχου Βελιγραδίου & Πάσης Σερβίας κ. Ειρηναίου, του Σεβ. Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, πολλών μελών της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Σερβίας, του Πρέσβη της Ελλάδος στο Βελιγράδι κ. Κων/νου Οικονομίδη, και πλήθους φιλόμουσων Σέρβων και Ελλήνων ακροατών. Στην ίδια εκδήλωση εμφανίστηκε και η Μεικτή Χορωδία της Νέας Αγχιάλου, υπό τη δ/νση του Γιώργου Διαμαντόπουλου.
Προλογίζοντας την εκδήλωση ο Σεβ. κ. Ιγνάτιος επεσήμανε ότι «η σημερινή καλλιτεχνική ευκαιρία είναι μία ακόμη απόδειξη της ενότητας που ζούμε στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Αυτό είναι το μήνυμα που η Ορθοδοξία φέρνει στον σύγχρονο κόσμο: ενότητα και συνύπαρξη, αφού για την ενότητα μπορούν να μιλούν μόνον εκείνοι που φέρουν την αλήθεια και η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία φέρνει στον κόσμο την αλήθεια του Χριστού…». Ο Σεβασμιώτατος αναφέρθηκε στις διαχρονικές σχέσεις συνύπαρξης και βαθειάς φιλίας των δύο  λαών και Εκκλησιών και απηύθυνε πρόσκληση στον Προκαθήμενο της Σερβικής Εκκλησίας να επισκεφθεί την Ιερά Μητρόπολη Δημητριάδος και ως Πατριάρχης.
Η εκδήλωση έκλεισε με τον Χαιρετισμό του Μακ. Πατριάρχου κ. Ειρηναίου, ο οποίος ευχαρίστησε και συνεχάρη την Χορωδία των Κληρικών μας, που, όπως τόνισε, «μας έδωσε την ευκαιρία να απολαύσουμε την Βυζαντινή – Εκκλ/κή Μουσική»,καθώς και την Χορωδία της Νέας Αγχιάλου, που απέδωσε μέλη που σχετίζονται με τον Εθνομάρτυρα Ρήγα Φεραίο, ο οποίος, ως γνωστόν δολοφονήθηκε στο Βελιγράδι από τους Τούρκους. «Με την επίσκεψη αυτή», σημείωσε ο κ. Ειρηναίος,«επικυρώνουμε την ιστορική σχέση και φιλία των δύο λαών, το γεγονός ότι είμαστε μία Εκκλησία, άρα ένας λαός του Χριστού. Οι καιροί που ζούμε δείχνουν την ανάγκη της ενότητας, που είμαστε υποχρεωμένοι να διαφυλάττουμε». Τέλος, ευχήθηκε ο Θεός να βοηθήσει για την υπέρβαση της κρίσης, «που μόνο με την πίστη στον Θεό και την ενότητα μπορεί να επιτευχθεί». 
Κατά την διάρκεια της επίσκεψης στη Σερβία, η Χορωδία των Κληρικών μας επισκέφθηκε, εκτός του Βελιγραδίου, τις πόλεις, Βράνια, Νις και Νόβι Σαντ, πραγματοποίησαν προσκύνημα στον Ιερό Ναό Αγίου Σάββα Βελιγραδίου και στις Ιερές Μονές Αγίου Προχόρου, της Επισκοπής Βρανίων, Ραβάνιτσα, της Επισκοπής Μπρανιτσέβου, Βέλικα Ρέμιτα, της Επισκοπής Σρεμ, ενώ επισκέφθηκε την οικία όπου γεννήθηκε ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς στα Βράνια, τον Πύργο των Κρανίων και τα Ανάκτορα του Μεγάλου Κωνσταντίνου στο Νις και τον Πύργο Νεμπόισα στο Βελιγράδι, όπου μαρτύρησε ο Ρήγας Βελεστινλής, στη μνήμη του οποίου και των συντρόφων του, τελέστηκε Τρισάγιο και εψάλη ο Εθνικός μας Ύμνος. 
Εκ του Γραφείου Τύπου














ΒΟΛΟΣ: ΕΝΑ ΞΩΚΛΗΣΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΜΙΑ ΒΡΑΧΟΝΗΣΙΔΑ ΤΟΥ ΠΑΓΑΣΗΤΙΚΟΥ


























Οι ομορφιές του Παγασητικού Κόλπου είναι ανεξάντλητες και όσο και  αν  θεωρούμε 
ότι τις γνωρίζουμε, πάντα θα υπάρχει κάτι νέο να ανακαλύψεις.

Ένα από αυτά τα όμορφα και γραφικά μέρη είναι και το εκκλησάκι του Αγίου Νικολά-
κη σε μια μικρή βραχονησίδα, πίσω από τον Άγιο Στέφανο Σωρού.

Ο Άγιος Νικολάκης ο θαλασσινός (όπως είναι γνωστός στους Βολιώτες), απέχει περί-
που 100 μέτρα από την ξηρά. Η χρονολογική ταυτοποίηση  του  ναΐσκου  χάνεται  στον 
χρόνο, καθώς ενδέχεται να  έχει  κτισθεί  και  στο  τελευταίο  κομμάτι  του  Μεσαίωνα 
(14ο-15ο αιώνας).

Η παλαιότερη έγγραφη αναφορά (που γνωρίζουμε) για το εκκλησάκι, υπάρχει στο έρ-
γο του Ρήγα Φεραίου «Νέος Ανάχαρσις» (Βιέννη 1797), όπως έχει καταγράψει ο Δ. Κα-
ραμπερόπουλος.

Συγκεκριμένα ο Ρήγας αναφέρει: «Εις αυτόν τον λιμένα κατά την βάσιν του ακρωτηρί-
ου Πύρρας και Δευκαλίωνος, λεγόμενον την σήμερον Αγκίστρι, κείνται τα ερείπια της 
Δημητριάδος. Αντικρύ του νησιού όπου είναι ο Άγιος Νικόλαος, επάνω εις το Αγκίστρι 
είναι ένα οίκημα μεγάλον πελεκημένον με σφυρί εις μίαν μόνην πέτραν και λέγεται Δα-
σκαλιό κατά παραφθοράν του Δευκαλίων».

Η σημείωση αυτή μας δίνει και την γεωγραφική συντεταγμένη, δηλαδή ότι το ξωκκλήσι 
βρίσκεται στη βραχονησίδα Δευκαλίων, στο Αγκίστρι, την γνωστή αγκάλη του Σωρού.

Επίσης ο Ρήγας Φεραίος , στην «Χάρτα», αναφέρει ότι στο νησάκι (εννοεί την βραχονη-
σίδα) υπάρχει το σημείο του Σταυρού που δηλώνει την ύπαρξη προσκυνήματος.

Τέλος, υπάρχει προφορική παράδοση ότι πρόκειται  για  αφιερωματικό  ναό  ψαράδων 
που κινδύνευσαν και διασώθηκαν αλλά αυτό δεν αποκλείει να έχει κτισθεί το σημερινό 
κτίσμα, σε ερείπια παλαιοτέρου.

Οι αλιείς που περιπλέουν την περιοχή δεν παραλείπουν  να  ανεβαίνουν  στο  «σπιτάκι» 
του Αγίου να ανάψουν το κεράκι τους αλλά και μερικές φορές για  να  ευπρεπίσουν   το 
ναό, που είναι εκτεθειμένος στις αντίξοες καιρικές συνθήκες.

Παλαιότερα μας μιλούσε με ενθουσιασμό για το εκκλησάκι ο αείμνηστος ιεροκήρυκας της 
Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος αρχιμανδρίτης Καλλίνικος Μεταξογένης (εκοιμήθη στις 
12/8/2000), ο οποίος αγαπούσε να λειτουργεί εκεί και το έκανε συχνά.

Εκείνο για το οποίο ποτέ δε μας μίλησε ο Γέροντας, είναι το πέτρινο καναπεδάκι των ερω-
τευμένων, όπως το λέγαμε εμείς, ακριβώς αντίκρυ του ναού, στην απόκρημνη ακτή.   Προ-
φανώς γιατί ο δικός του Έρωτας αφορούσε τα του Θεού!

http://proskynitis.blogspot.gr/




Ενθυμήσου τα σπουδαιότερα για την ψυχή σου.

Κάθε μέρα θεώρησέ την σαν την τελευταία της ζωή σου και πέρασέ την με εγκράτεια, με φόβο Θεού, προετοιμαζόμενος για τη φοβερή απολογία στο για όλη τη ζωή σου και όλες τις αμαρτίες σου. 
Κάθε έργο σου αγίασέ το με την προσευχή, με την επίκληση του ονόματος του Θεού. Θυμήσου εκείνο που ειπώθηκε: «Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν».
Αγάπησε πολύ τον Θεό και βάλε στην ψυχή σου τον Παράδεισο. Αγάπησε τους πλησίον στο όνομα του θεού, σαν τέκνα του θεού, αρνούμενος τον εαυτό σου σύμφωνα με την εντολή του θεού και όλοι θα είναι φίλοι σου
Όποιος αγαπά τον εαυτό του, εκείνος δεν μπορεί να αγαπά τον Θεό και δεν μπορεί να υπηρετήσει τον πλησίον του με αυταπάρνηση.
Όλες οι αμαρτίες προέρχονται από την αγάπη στον εαυτό μας. Αρχή κάθε καλού είναι να αρνηθείς τον εαυτό σου, να σταυρώσεις τη σάρκα με τα πάθη, να υπομείνεις τις θλίψεις, τις προσβολές και τις συμφορές.
Οι αμαρτίες καθαρίζονται με τη μετάνοια, τα δάκρυα και την υπομονή στις αδικίες «εν πνεύματι πραότητος». Γι’ αυτό μη κάμπτεσαι από τις αδικίες, μη στερείς τον εαυτό σου από τα στεφάνια, μη φεύγεις από τη θεραπεία της ψυχής ου. Όποιος δικαιολογείται και προσπαθεί να αποδείξει το δίκιο του και την αθωότητά του, ίσως μπορέσει να βρει αυτό το δίκιο.
Όποιος αναζητεί ηρεμία, σ’ αυτόν δεν μπορεί να παραμείνει το Πνεύμα το Άγιο. Όπου θλίψη, εκεί και ο Θεός.
Η κυριώτερη θυσία στον Θεό είναι «πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει».
Η ταπείνωση αποκτάται με βαρείς κόπους, με υπομονή στη δυστυχία, στις αρρώστιες, στις αδικίες και τη φτώχεια. Υπομένοντας εξωτερικά τις θλίψεις, στην ψυχή θα έχεις παρηγοριά από το πνεύμα του Θεού.
Το να δείχνεις αγάπη στον πλησίον, να τον διακονείς, είναι ανώτερο από τον κανόνα της προσευχής και τις μετάνοιες. Ακολουθείς τους λογισμούς; Εδώ βρίσκεται η αρχή της αμαρτίας.
Κάθε υπηρεσία κάνε την ως διακόνημα από τον Θεό, χωρίς γογγυσμό.
Αγάπησε πολύ την προσευχή, τη νηστεία, την ευσπλαχνία . Αυτά ανοίγουν τους ουρανούς.
Κανένα μην κατακρίνεις και δεν θα κατακριθείς . Κρίνοντας τον πλησίον σου, διαγράφεις τον εαυτό σου από το Βιβλίο της Ζωής και δεν βλέπεις τις αμαρτίες σου, γιατί τις κρύβει ο Διάβολος. Συχνά νήστευε, μελέτα τον λόγο του Θεού και πνευματικά βιβλία γιατί σ’ αυτά βρίσκεται η πηγή της ζώσης πίστεως. Να έχεις πνευματικό καθοδηγητή, να αγαπάς την αποκάλυψη των λογισμών σου και τότε άνετα θα αποκτήσεις τη Βασιλεία των Ουρανών.

Από το βιβλίο: «ΣΤΑΡΕΤΣ  ΣΑΒΒΑΣ Ο ΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗΣ»
http://agios-dimitrios.blogspot.gr/