menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2015

ΖΗΤΗΣΕ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ... ΣΚΥΛΑΚΙ ΤΗΣ

Έχουμε φθάσει σε μια εποχή, αγαπητοί μου φίλοι, που η άγνοια στα πνευματικά θέματα έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις. Κάποιοι από μας, έχουμε μείνει με τις θρησκευτικές γνώσεις της παιδικής μας ηλικίας και παραμένουμε πνευμα-τικά στην νηπιακή ακόμη ηλικία. Ζητούμε από τους ιερείς μας τα ποιο παράξενα πράγ-ματα που δεν νομιμοποιούνται με κανένα τρόπο. Δεν τους ερωτούμε, αλλά τα απαιτούμε με ΕΝΑ ΘΕΛΩ. Να, μερικά ΘΕΛΩ::

  • Θέλω να με βαπτίσετε, διότι δεν πιστεύω τη μάνα μου πως με βάπτισε.
  • Θέλω να μου βάλετε  λίγο θεία κοινωνία στο μπουκαλάκι, διότι θα ταξιδέψω.
  • Θέλω να διαβάσετε αφορισμό σε κάποιον που μισώ.
  • Θέλω να μου διαβάσετε στο μαγαζί εγκαίνια, αλλά όχι με αγιασμό,  αλλά με... ευχέλαιο.
  • Θέλω να μου διαβάσετε εξορκισμούς, διότι υποπτεύομαι πως μου έχουν κάνει μάγια.
  • Θέλω να μου διαβάσετε αγιασμό πάνω στην ταράτσα του σπιτιού μου στις 12 τα μεσάνυχτα.
  • και πολλά άλλα ΘΕΛΩ, που φανερώνουν την πλάνη, στην οποία βρίσκονται κάποιοι.
Τώρα τελευταία, έχουμε και νέα αιτήματα που πραγματικά δεν γνωρίζω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω, ως ιερέας και ποιμένας των ενοριτών μου. Κάποιο πρόσωπο, ζήτησε από ιερέα να τελέσει μνημόσυνο για το σκυλάκι της που πέθανε πρόσφατα. Βεβαίως, ο ιερέας, αρνήθηκε. Ενημέρωσε όμως το πρόσωπο αυτό για τον λόγο που η Εκκλησίας δεν τελεί κηδείες και μνημόσυνα για τα... ζώα. Κι όμως, παρά την ευγένεια του ιερέα  το πρόσωπο δεν πείστηκε και σίγουρα θα κτυπήσει και άλλες πόρτες για να επιτύχει του σκοπού του!!

Δυστυχώς, φθάσαμε σε μια εποχή που οι σημερινοί άνθρωποι ζουν μια μοναχική ζωή, αφού απουσιάζει η αγάπη και η συντροφικότητα από τους συνανθρώπους. Τότε στρέφονται προς τα άλογα ζώα, τα οποία, ομολογουμένως, καλύπτουν κάποια συναισθηματικά κενά. Αυτοί οι συνάνθρωποί μας, δένονται συναισθηματικά με τα ζώα μ' έναν υπερβολικό τρόπο. Από τη στιγμή που κάποιος εισπράττει από ένα ζώο αγάπη, συντροφικότητα, τρυφερότητα, υπακοή κ.λ.π. είναι σίγουρο πως όταν κάποτε αυτό το ζωάκι πεθάνει  θ' αφήσει ένα μεγάλο κενό. Σίγουρα, θα τον επισκεφθεί κάποια θλίψη, αλλά προς Θεού όχι και απελπισία. Και μέχρι σ' ένα σημείο είναι λογικό να στενοχωρηθείς.  Κι όμως, όταν ο άνθρωπος φθάσει σε σημείο να λατρέψει το ζώο, τότε γίνεται ειδωλολάτρης και ασθενεί πνευματικά. Δεν γνωρίζει τι κάνει και τι ζητά. Θέλει  να αποδείξει και μετά θάνατον την αγάπη και την στοργή προς το ζώο. που έφυγε. Έχουμε περιπτώσεις στο εξωτερικό - δεν γνωρίζω για την Ελλάδα- που κάποιες γατούλες και κάποια σκυλάκια έγιναν κληρονόμοι μεγάλων περιουσιών! Αν αυτοί οι άνθρωποι αγαπούσαν εξ ίσου και τους ανθρώπους που πάσχουν, τότε πολλοί άνθρωποι θα ικανοποιούσαν τις βασικές τους ανάγκες και δεν θα πεινούσαν...

ΑΛΛΑ, ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ, ΝΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ! 
ΑΥΤΟ ΞΕΦΕΥΓΕΙ ΠΟΛΥ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ . 
Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΥΛΑΕΙ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ.
π. Υάκινθος


Ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ, ΕΠΙΣΚΕΦΘΗΚΕ ΤΗ "ΔΙΑΚΟΝΙΑ"

Την Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2015 και ώρα 6η απογευματινή, ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος & Αλμυρού κ. Ιγνάτιος,  επισκέφθηκε επισήμως τον Σταθμό Πρώτων Κοινωνικών Βοηθειών της Ι. Μ. Δημητριάδος "ΔΙΑΚΟΝΙΑ", που βρίσκεται  στο Βόλο και επί της οδού Γ. Καρτάλη 9. Ο Σεβασμιώτατος, περιηγήθηκε και επιθεώρησε όλους τους χώρους του Σταθμού, ενημερώθηκε από τον Υπεύθυνο της "Δ" Πρωτοπρ. π. Θεόδωρο Μπατάκα, Πρόεδρο του Δ.Σ. του "Εσταυρωμένου", και τους εθελοντές: κ. Νικόλαο Κίσσα, Γιάννη Νικολόπουλο και Κερασία Παπαγεωργίου. Ο Μητροπολίτης μας, τέλεσε τον  αγιασμό, επ' ευκαιρία της ενάρξεως της νέας ιεραποστολικής περιόδου, και συνομίλησε με τους εθελοντές και τους συνεργάτες του Σταθμού, δίνοντας, ταυτόχρονα, τις βασικές κατευθυντήριες γραμμές της συνέχισης του κοινωνικού έργου της Τοπικής μας Εκκλησίας και μέσω του "Ε" και της "Δ".

Η "ΔΙΑΚΟΝΙΑ", λειτουργεί ως παράρτημα του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ", με την ευλογία της Τοπικής μας Εκκλησίας και τη συμπαράσταση 35 εθελοντών και εθελοντριών που εργάζονται ανιδιοτελώς σε καθημερινή βάση. Η λειτουργία της, κατά κοινή ομολογία, θεωρείται αναγκαία και η επέκταση της δραστηριότητά της αξιόλογη. Τροφοδοτεί με είδη ένδυσης κ.λ.π.κοινωνικές υπηρεσίες της περιοχής μας, συλλόγους και ιδρύματα, πολλούς χώρους κράτησης σε πανελλήνια βάση, άπορες οικογένειες και πρόσωπα που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Οι προσφορές των συμπολιτών μας, σε ελαφρώς μεταχειρισμένα ενδύματα, υποδήματα, κλινοσκεπάσματα κ.α., αξιοποιούνται όσο το δυνατόν καλύτερα με τη βοήθεια ανδρών και γυναικών που έχουν αναλάβει αυτό το κοπιαστικό εκκλησιαστικό έργο. 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΩΡΗΤΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΤΟΥΣ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΗΜΕΡΩΝΟΥΝ ΠΡΙΝ ΜΑΣ ΕΠΙΣΚΕΦΘΟΥΝ. Πληροφορίες για το πρόγραμμα λειτουργίας της "ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ" στην ιστοσελίδα του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ" και στο τηλέφωνο 2421020125.





Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

Αυτόν τον άνθρωπο έπρεπε να τον ξέρουν όλοι οι Έλληνες… δεν τον γνωρίζει όμως σχεδόν κανείς!!!

Αυτόν τον άνθρωπο έπρεπε να τον ξέρουν όλοι οι Έλληνες… δεν τον γνωρίζει όμως σχεδόν κανείς!!!

Ας κοιτάξουμε  αυτή  την φωτογραφία.  Ας δούμε αυτό το πρόσωπο. Είναι ένας άνθρωπος 
που  αντίστοιχό του  δεν   υπάρχει  στην  παγκόσμια  ιστορία.  Το όνομά  του Έιζα Τζένιγκζ.
Γεννήθηκε στην πολιτεία της Νέας Υόρκης  και  τον Αύγουστο  του 1922,  λίγες  μέρες  πριν 
την καταστροφή της Σμύρνης, βρέθηκε στην πόλη, να εργάζεται ως γραμματέας της YMCA.
Όταν η μοιραία πόλη πυρπολήθηκε και μισό εκατομμύριο περίπου πρόσφυγες Ελληνικής και 
Αρμενικής καταγωγής ήταν αποκλεισμένοι στην παραλία, χωρίς ελπίδα σωτηρίας, αυτός ήταν 
ο μόνος δυτικός που είχε παραμείνει εκεί. Αρνήθηκε να φύγει, έτσι ώστε να μπορέσει να σώσει 
ζωές. Ναι. Κι΄ αν έσωσε λέει. 350 χιλιάδες! Φαντάσου το! Έσωσε 350 χιλιάδες ανθρώπους! Πως;
Συναντήθηκε με τον Κεμάλ κ εκμαίευσε από αυτόν προθεσμία 7 κ μετά επιπλέον 4 ημερών, για 
να φύγουν οι πρόσφυγες… Ύστερα θα ξεκινούσαν οι Τούρκοι τις εκτοπίσεις στο εσωτερικό της 
Μικράς Ασίας όσων προσφύγων δεν είχαν μπορέσει να φύγουν.
Πως όμως θα έφευγαν, με τι μέσα θα διασώζονταν;
Ο Έιζα, αυτός ο σύγχρονος άγιος, έπεισε καταρχήν τον πλοίαρχο ενός πλοίου να μεταφέρει όσους 
μπορούσε. Έναν άλλο, τον πλήρωσε με δικά του χρήματα. Και μετά βρέθηκε στη Μυτιλήνη όπου 
εξεβίασε (ναι, εξεβίασε) την Ελληνική κυβέρνηση αναγκάζοντάς την να δεχτεί να σώσει τους Έλλη-
νες που παρέμεναν αποκλεισμένοι στην κατεστραμμένη Σμύρνη.
Μόνο μετά από την δική του παρέμβαση στάλθηκαν Ελληνικά πλοία στην χαμένη πόλη κ μάζεψαν 
σταδιακά όλους τους πρόσφυγες. Μάλιστα Ο θρύλος λέει  πως  το  τελευταίο  πλοίο  με  μικρασιάτες 
πρόσφυγες απέπλευσε από την Σμύρνη 6 ώρες πριν λήξει η προθεσμία που ο Έιζα είχε πάρει από τον 
Κεμάλ.
Πως ζεις όταν ξέρεις ότι έσωσες 350 χιλιάδες ανθρώπους; Γιατί δεν ξέραμε αυτόν τον άνθρωπο, γιατί 
δεν υπάρχει στα βιβλία ιστορίας μας; Γιατί δεν έχει το όνομά του η πιο κεντρική πλατεία στην Αθήνα;
Ο Asa K. Jennings πέθανε το 1933, σε ηλικία 56 ετών. Στα 22 είχε περάσει μια ασθένεια που τον είχε
 αφήσει φρικτά καμπούρη, τον είχε συρρυκνώσει σε ύψος 1,60 και τον είχε αφήσει ευάλωτο και  
φιλάσθενο. Κ όμως δεν πτοήθηκε. Κ όμως προχώρησε. Ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της μοίρας, και 
σήμερα εκατομμύρια άνθρωποι, οι απόγονοι όσων έσωσε, ζουν χάρη σε αυτόν.
Στο πρόσωπο του Έιζα Τζένιγκζ, το γλυκό πρόσωπο ενός ασθενικού άντρα, βλέπουμε το υπέροχο της 
ανθρώπινης φύσης που μας εμπνέει.
Πηγή: www.diaforetiko.gr |
http://newsone.gr/
/newsone.gr/paraxena/

ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ, από τους πολλούς ζυγούς της!

Εντυπωσιακή φωτογραφία της Ελλάδος από δορυφόρο.

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Μήπως είναι ξεπερασμένος και ο εθνικός μας ύμνος;

   Σήμερα, Τρίτη 27/10/2015, παραμονή της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου, αντιπροσωπείες όλων των σχολείων της πόλεως του Βόλου και της Ν Ιωνίας παρατάχθηκαν εορταστικά και επίσημα στον χώρο του μνημείου των πεσόντων, στην παραλία του Βόλου. Η εικόνα ήταν πολύ όμορφη. Χαιρόσουν να βλέπεις πολλά νέα παιδιά παρατεταγμένα κατά μήκος της παραλίας - όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης, ΕΚΤΟΣ των φοιτητών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας - να φορούν την ομοιόμορφη στολή τους, να κρατούν περήφανα την Ελληνική σημαία, ΤΗΝ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΗ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ, να καταθέτουν στεφάνια προς τιμήν των ηρώων και να συμμετέχουν με ευλάβεια στο τρισάγιο που τελέστηκε από τον ιερέα. Το αποκορύφωμα της εκδήλωσης αυτής ήταν ο Εθνικός Ύμνος που παιάνισε η φιλαρμονική Βόλου. Οι επίσημοι, όλα τα παιδιά και οι συνοδεύοντες αυτά εκπαιδευτικοί, παρέμειναν ακίνητοι σε στάση προσοχής. Αυτό μας δίδαξαν οι δάσκαλοί μας, οι καθηγητές μας και οι γονείς μας. 
Κι όμως, πολλοί διερχόμενοι πεζοί, που έκαναν την βόλτα τους με τα χέρια πίσω, περνούσαν ασυγκίνητοι σε κοντινή απόσταση από τον τόπο της εκδήλωσης! Δεν σταμάτησαν την πορεία τους, δεν παρέμειναν σε στάση προσοχής και δεν θέλησαν να συμπεριφερθούν ως Έλληνες. Κάποτε, όταν ακούγαμε τον Εθνικό Ύμνο της Πατρίδος μας, δακρύζαμε. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη και η καρδιά αύξανε τους παλμούς της. 
Τελικά, αγαπητοί μου φίλοι, τέλειωσαν οι πατριώτες; 
Ξέφτισαν τα πάντα από τις ψυχές μας; 
Δεν έχουμε διάθεση να διδάξουμε τα παιδιά μας με το καλό μας παράδειγμα; 
Μήπως είναι ξεπερασμένος και ο εθνικός μας ύμνος; 
ΠΟΥ ΠΑΜΕ, ΘΕΕ ΜΟΥ...
π. Υάκινθος

Ἡ Ἁγία Σκέπη


π. Δημητρίου Μπόκου 
Ὁ προκεχωρημένος λόχος εἶχε στρατοπεδεύσει σὲ μιὰ ψηλὴ ἀπόμερη πλαγιά. Ὁ π. Ἀλέξιος, στρατιωτικὸς ἱερέας, θέλησε νὰ συμπαρασταθεῖ στοὺς στρατιῶτες καὶ νὰ τοὺς προετοιμάσει. Τὸ χιόνι ἔπεφτε πυκνό. Στὰ δυὸ μέτρα δὲν ξεχώριζες ἄνθρωπο. 
-  Ποῦ θὰ πᾶς, παπούλη; Θὰ χαθεῖς μὲς στὰ χιόνια, εἶπε ὁ συνταγματάρχης. 
-  Ἔχω τὴν Παναγιὰ μαζί μου, ἀπάντησε ὁ ἱερέας καὶ ἔβγαλε ἀπὸ τὴν τσέπη του μιὰ εἰκόνα τῆς Παναγίας. Αὔριο τὰ παιδιὰ θὰ ριχτοῦν στὴ μάχη. Πρέπει νὰ πάω. 
Μέσα ἀπὸ δύσβατα μονοπάτια κατάφερε κάποτε νὰ φτάσει. Οἱ στρατιῶτες καὶ ὁ λοχαγὸς ἐνθουσιάστηκαν μὲ τὴν ἄφιξή του καὶ θαύμασαν τὴν πίστη του. Στὴν ἀπορία τους πῶς τὰ κατάφερε, τοὺς εἶπε: 
-  Ἡ Παναγία μὲ προστάτευσε. 
Ὁ λόχος συγκεντρώθηκε. Ὁ ἱερέας τοὺς μίλησε μὲ ἀγάπη, τοὺς ἐνδυνάμωσε. Τοὺς προετοίμασε γιὰ τὴν αὐριανὴ Θεία Λειτουργία. 
-  Νὰ λειτουργήσουμε στὸ ξέφωτο, λέει στὸν λοχαγό. Ἐκεῖ θὰ εἴμαστε ἀσφαλεῖς. 
Ὁ ἀξιωματικὸς τρόμαξε. 
-  Ὄχι, πάτερ μου, θὰ γίνουμε στόχος στὰ ἀεροπλάνα. Εἶναι πολὺ ἐπικίνδυνο. Νὰ μείνουμε ἐδῶ, κάτω ἀπ’ τὰ δέντρα, ἀνάμεσα στ’ ἀντίσκηνα. 
Ὅμως παράξενο, ὁ π. Ἀλέξιος δὲν ὑποχώρησε. Ἄρχισε η Θεία Λειτουργία. Πλησίαζε στὸ τέλος της, ὅταν φάνηκε στὸν ὁρίζοντα ἕνα σμῆνος ἀπὸ ἐχθρικὰ ἀεροπλάνα. 
-  Θεέ μου, προσευχήθηκε μυστικὰ ὁ ἱερέας. Πρόλαβε τὸ κακό. Μὴν πάρω στὸ λαιμό μου τόσα παλικάρια. 
Τὰ ἀεροπλάνα ἔφτασαν κι ἄρχισαν νὰ βομβαρδίζουν μὲ μανία. Οἱ βόμβες ἔπεφταν στὰ δέντρα πάνω ἀπ’ τὰ ἀντίσκηνα. Στὸ ξέφωτο ἁπλώθηκε ἕνα λευκὸ σύννεφο ποὺ σκέπασε τὰ πάντα. 
Τὴν ἀγωνία διαδέχεται ἡ χαρά. Ὁλόκληρος ὁ λόχος γονατιστὸς προσεύχεται πάνω στὸ χιόνι. Εὐχαριστεῖ γιὰ τὴν ἀνέλπιστη σωτηρία του. Τὰ ἀεροπλάνα φεύγουν, ἡ Λειτουργία συνεχίζεται. Τὰ παλικάρια πλησιάζουν καὶ κοινωνοῦν γεμᾶτα εὐγνωμοσύνη γιὰ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Παναγία (διασκευὴ ἀπὸ τὸ περιοδ. «Ἡ Ζωὴ τοῦ Παιδιοῦ»). 
Οἱ Χριστιανοὶ πάντα θεωροῦσαν τὴν Παναγία σκέπη τοῦ κόσμου. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει εἰδικὴ ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης (1η Ὀκτωβρίου), γιὰ νὰ θυμᾶται τὸ γεγονὸς τῆς ἐμφανίσεως τῆς Παναγίας στὸν ναὸ τῶν Βλαχερνῶν, ὅπου ἐν ὥρᾳ Θείας Λειτουργίας, μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ «διὰ Χριστὸν σαλοῦ» ἁγίου Ἀνδρέα, ἅπλωσε πάνω ἀπὸ τὸν λαὸ τὸ φωτεινὸ πέπλο της, γιὰ νὰ δείξει ὅτι σκέπει τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὴν ἐπικαλοῦνται. 
Ἰδιαιτέρως πολλὰ θαυμαστὰ γεγονότα κατὰ τὸν πόλεμο τοῦ ’40, σὰν αὐτὸ ποὺ προαναφέρθηκε, ἔδωσαν στὸ ἔθνος ὁλόκληρο τὴν αἴσθηση, ὅτι ἡ Παναγία δὲν ἐγκατέλειψε τὸν πιστό της λαό, ἀλλὰ συνεχίζει νὰ τὸν σκεπάζει «ἀπὸ πάσης προσβολῆς ἐναντίων». Ἡ διαπίστωση αὐτὴ ὤθησε τὴν Ἐκκλησία νὰ μεταφέρει τὴν ἑορτὴ τῆς Ἁγίας Σκέπης ἀπὸ τὴν 1η στὴν 28η Ὀκτωβρίου (ἡμέρα τῆς ἐθνικῆς ἑορτῆς). 
Βέβαια ὁ «πιστὸς λαὸς» τῆς Παναγίας δὲν ταυτίζεται μὲ ἕνα συγκεκριμένο ἔθνος. Περιλαμβάνει τὰ ἐγκατεσπαρμένα σὲ ὅλα τὰ ἔθνη τῆς γῆς πιστὰ τέκνα της. Ἀκόμα κι ἂν ἀνήκουν σὲ ἀντίπαλα στρατόπεδα. Ἐκείνη τὰ σκεπάζει καὶ τὰ σώζει, ἐφ’ ὅσον καὶ αὐτὰ τὴν ἀναγνωρίζουν ὡς μητέρα τους. 
Πῶς μπόρεσε ὅμως ἡ Παναγία νὰ γίνει σκέπη ὅλου τοῦ κόσμου; 
Ἐπειδὴ ἡ καρδιά της, γεμάτη ἀπὸ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Θεὸ ποὺ «ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ» (Λουκ. 1, 48) καὶ ποὺ τὴν ἐπέλεξε γιὰ μητέρα τοῦ Υἱοῦ Του, γέμισε καὶ ἀπὸ ἀγάπη. Ἀγάπη γι’ Αὐτὸν ποὺ γέννησε, ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅλα τὰ πλάσματά Του. Ὁ Θεὸς τὴν ὑπερύψωσε ἐπειδὴ ὑπῆρξε πάντοτε ἡ ταπεινὴ δούλη Του (πρβλ. Ἰακ. 4, 6). 
Ἔτσι ἡ μητρική της καρδιὰ ἐπλάτυνε. Ἔγινε Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν. Ἀγκάλιασε τοὺς πάντες. Χώρεσε μέσα της τὴν κτίση ὁλόκληρη. Ἔγινε σκέπη ὅλου τοῦ κόσμου. Μπορεῖ νὰ τρέχει ὁπουδήποτε τὴν καλεῖ τὸ κάθε παιδί της. 
Δὲν θὰ μποροῦσε νά ’ναι καὶ γιὰ μᾶς προστασία ἡ Παναγία; Κι ἀντὶ νὰ τὴν καλοῦμε μόνο στὴν ὥρα τῆς ἀνάγκης μας, δὲν θά ’ταν σωστότερο νὰ ζοῦμε κάθε στιγμὴ μὲ τὸν τρόπο ποὺ θά ’θελε ἐκείνη; Ἂν τὴ θέλουμε γιὰ μητέρα μας, δὲν πρέπει νὰ τὴν κάνουμε νὰ καμαρώνει κι ἐκείνη λίγο γιὰ τὰ παιδιά της; 
(ΛΥΧΝΙΑ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ, ἀρ. φ. 363, Ὀκτ. 2013) 

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Η γενιά του ναρκισσισμού!

 "Παρακολουθώ και θαυμάζω τη δουλειά σου μέσω Facebook εδώ και αρκετό καιρό. 

Οι φωτογραφίες που βγάζεις είναι εκπληκτικής αισθητικής. Παίρνω, λοιπόν, το θάρρος να σου ζητήσω μια χάρη. Εδώ και λίγο καιρό χώρισα με τον φίλο μου, αλλά τον θέλω πίσω. Και σκέφτηκα ότι ο μόνος τρόπος να τον ξανακερδίσω είναι να του τραβήξω την προσοχή μέσα από φωτογραφίες που θα μου βγάλεις εσύ. Θέλω να με αναδείξεις, να γίνω μια από τις ηρωίδες σου, να με κάνεις να θυμίζω σταρ του σινεμά» αυτό το μήνυμα βρήκε στην προσωπική της «αλληλογραφία» στο Facebook φίλη φωτογράφος και σκηνοθέτις. Μια άγνωστη γυναίκα σε ερωτική απελπισία τής ζητούσε να τη μεταμορφώσει σε κάτι που δεν είναι, προκειμένου να θαμπώσει και να ξανακερδίσει την καρδιά του πρώην της..."

          "... Το νερό της λίμνης όπου άλλοτε πνίγηκε ο Νάρκισσος έχει δώσει τη θέση του στο γυαλί της οθόνης, που είναι εξίσου θολό και παραπλανητικό. Ο ναρκισσισμός ξεσπά και εξαπλώνεται σαν επιδημία. Έχουμε να κάνουμε με την εκδίκηση του κοινού θνητού, του μέσου ανθρώπου,ο οποίος, ζηλεύοντας και χλευάζοντας επί χρόνια τη ζωή των σταρ, τώρα έχει βαλθεί να τους αντιγράψει μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια..."

ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΠΗΓΗ: http://www.proskynitis.blogspot.gr/
 Αστερόπη Λαζαρίδου
Απόσπασμα από το BHmagazino της Κυριακής 21 Σεπτεμβρίου 2014

«Όποιος αναζητάει το ίχνος του Θεού σε αυτόν τον κόσμο, δεν θα το βρει παρά μόνο στο πρόσωπο των αρρώστων, ...."

  Χρειάστηκε για μερικές μέρες, να μείνω στο νοσοκομείο κάνο-ντας συντροφιά σε έναν νέο άνθρωπο ο οποίος υποβλήθηκε σε σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Και ομολογώ ότι αποκόμισα εμπει-ρίες και βιώματα που δεν μπορεί να στα προσφέρει κανένα βιβλίο και καμία ομιλία όσο υπέροχη ή «πνευ-ματική» κι αν είναι.

  Το να ζεις μέσα σε ένα νοσοκομείο, όταν μάλιστα δεν υπάρχει εξοικείωση με επαγγελματική μορφή, δεν είναι μια συνηθισμένη εμπειρία. Βλέπεις, ακούς, κατανοείς και βιώνεις πολλά πράγματα, σε διαφορετικά επίπεδα. Γνωρίζεις πραγματικότητες που έξω από αυτό το κτίριο σου διαφεύγουν. Όχι ότι δεν υπάρχουν αλλά οι καθημερινοί ρυθμοί σε οδηγούν στην λήθη τους.

  Αυτό που ζεις με άμεσο τρόπο μέσα σε ένα νοσοκομείο, είναι ότι οι άνθρωποι στην εξουθένωση του πόνου, τις περισσότερες φορές γίνονται φιλάνθρωποι. Ο ένας έρχεται πιο κοντά στον άλλο. Μιλάνε περισσότερο και με μεγαλύτερη ευκολία. Αντικρίζεις την δίψα τους, να διηγηθεί ο καθένας την δική του ιστορία. Να μοιραστεί την εμπειρία του δικού του καημού. Και αυτή η διαδικασία ξεκουράζει και αναπαύει, όχι μονάχα εκείνον που την διηγείται, αλλά και αυτόν που την ακούει. Αισθάνεται ο ένας αλληλέγγυος του άλλου. Δεν νιώθεις αυτή την καταστροφική μοναξιά του πόνου. Λες μέσα σου, «ότι υπάρχουν κι άλλοι σαν κι εμένα. Δεν είμαι μόνος. Είμαστε πολλοί θα παλέψουμε και θα νικήσουμε.»

  Μια κυρία από διπλανό δωμάτιο στο οποίο διαμέναμε εμείς, δίχως να μας γνωρίζει, μας μιλούσε με οικειότητα για την εμπειρία του άνδρα της σε σχέση με την ασθένεια. Για τα πολλαπλά χειρουργεία που τους κούρασαν αλλά δεν τους απογοήτευσαν. Προσπαθούσε με αγωνία να μας κοινωνήσει την ελπίδα της, ότι αξίζει να δώσουμε την μάχη. Αγωνιούσε σε κάθε της λέξη, να μεταδώσει κουράγιο, να διώξει τον φόβο και την απειλή από τις καρδιές μας. Στο τέλος άνοιξε την τσάντα της και έδωσε στην φίλη μου ασθενή, μαζί με ένα απίστευτο χαμόγελο, ένα πολύ ωραίο δώρο. Μια κούπα όπου η ίδια είχε δημιουργήσει. Την πρόσφερε ιεροτελεστικά. Με ένα φιλί γεμάτο αγάπη.

  Μια άλλη κυρία του ορόφου, μας κοίταζε στο διάδρομο του νοσοκομείου να κινούμαστε αργά και βασανιστικά και δάκρυσε. Ποιος ξέρει άραγε τι σκεφτόταν; Για ποιο δικό της προσωπικό λόγο έρεαν τα δάκρυα από τα μάτια της; Και όμως ήταν αληθινή. Έπασχε για μια προσωπική της ιστορία και γινόταν πλησίον.Πολλά θα μπορούσα να διηγηθώ για αυτές τις λίγες μέρες στο χώρο που ιερουργείτε το μυστήριο του ανθρώπινου πόνου.Όμως θα περιοριστώ να αναφέρω ακόμη δυο εμπειρίες που εμένα μου δίδαξαν πολλά σημαντικά.

  Πρώτα για τον νέο αυτόν άνθρωπο που συνόδευσα στο νοσοκομείο και έμεινα δίπλα του. Έπασχε φοβερά. Υπέφερε απίστευτα και όμως, δεν μας άφησε ούτε εμένα ούτε τους επισκέπτες που ήρθαν να την δούν να νιώσουμε οίκτο, θλίψη και το σημαντικότερο απογοήτευση. Μας παρηγορούσε αντί να την παρηγορούμε. Μας ενδυνάμωνε ζωσμένη στην κυριολεξία με καλώδια, παροχές ορών, παυσίπονων και αντιβιοτικών. Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο να υποφέρει οικτρά, να πονάει και να βασανίζεται ολοκληρωτικά από την αρρώστια και τις επιπτώσεις της και παραταύτα να χαμογελά μόνο και μόνο για να μην ανησυχήσει εσένα που αγαπά, τότε σαφώς και μιλάμε για μια μορφή αγιότητας, όπου η παρουσία του Θεού είναι έντονη ως κουράγιο και ελπίδα, θυσία και ανάσταση.

 Το δεύτερο στο οποίο θέλω να αναφερθώ, είναι ότι μου έκανε απίστευτη εντύπωση, το γεγονός ότι εμφανίστηκαν άνθρωποι της εκκλησίας και όχι μόνο, από το πουθενά- και εξηγούμε- όταν λέω από το πουθενά εννοώ, πως δεν υπήρξαν φίλοι, γνωστοί ή έστω συγγενείς της αρρώστου, οι οποίοι όχι μόνο θέλησαν να προσφέρουν οικονομικά, αλλά το σημαντικότερο, φιλάνθρωπα προθυμοποιήθηκαν να μείνουν ένα βράδυ συντροφιά με την άρρωστη. Αυτό είναι αγιότητα.
Είναι μια βαθιά ελπίδα, ότι ο Θεός στις μέρες μας δεν άφησε αμαρτύρητο τον κόσμο του. Η αγιότητα του, σαρκώνεται δίπλα μας, πλησίον μας, στους σταυρωμένους που χαμογελάνε αναστάσιμα. Στους κουρασμένους, που δίνουν τον ύπνο τους και τον λιγοστό χρόνο τους, για να διακονήσουν και βοηθήσουν τον συνάνθρωπο τους. Εκεί μοσχοβολά παράδεισος.

   Άγιοι άνθρωποι, υπάρχουν δίπλα μας. Στην καθημερινότητα μας, μόνο που δεν είναι απόλυτο να φοράνε ράσα και να έχουν μακριά γένια. Ούτε οπωσδήποτε να ζουν σε κάποιο μακρινό μοναστήρι. Είναι δίπλα στην πόρτα μας. Στο διπλανό κουδούνι της πολυκατοικίας μας. Είναι όλοι εκείνοι που σιωπηλά και αθόρυβα, δίχως τυμπανοκρουσίες και φαντασμαγορίες, βιώνουν σταυρική και αναστάσιμη αγάπη του Χριστού.
  Για εκείνους που η ζωή δεν είναι κέρδος και δύναμη, αλλά χάσιμο και δόσιμο στο όνομα της αγάπης. «Όποιος αναζητάει το ίχνος του Θεού σε αυτόν τον κόσμο, δεν θα το βρει παρά μόνο στο πρόσωπο των αρρώστων, των πεινασμένων, των φυλακισμένων, των ξένων. Όποιος έχει αγόγγυστα σκατοσκουπίσει άρρωστο είναι μείζων όλων των τιτάνων της θεολογίας.»*

http://plibyos.blogspot.gr/2015/10/blog-post_13.html

Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2015

ΚΑΙ Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ


Στην εποχή αυτή, οι περισσότεροι ασχολούμαστε με τα οικονομικά και την κρίση! Αυτό είναι μια μεγάλη παγίδα για μικρούς και μεγάλους. Ξεχάσαμε το Θεό και την ψυχή μας. Το σώμα το φροντίζουμε με το παραπάνω και μάλιστα με υπερβολικό τρόπο. Να μην του λείψει τίποτα. Αφήνουμε την αθάνατη ψυχή μας να λιμοκτονεί, να πεινάει και να χειροτερεύει η αρρώστια της. Θα πρέπει με το ίδιο ενδιαφέρον να ασχοληθούμε και με την ψυχή μας.

Αύριο είναι Κυριακή. Το εβδομαδιαίο Πάσχα. Γιορτάζουμε την Ανάσταση του Κυρίου μας. Να αφήσουμε όλα τα άλλα και να πάμε στον Ναό. Να εκκλησιαστούμε και να λάβουμε Χάρη Θεού. Να πάρουμε την αντιβίωση της αρρωστημένης υπάρξεώς μας. Συνάμα, να ομολογήσουμε φανερά πως είμαστε παιδιά του Θεού. Δεν χρειάζεται να το φωνάξουμε. Απλά να το φανερώσουμε με την πράξη του εκκλησιασμού μας. Τέλειωσε ο καιρός της δειλίας και της ντροπής. Όλα τα παιδιά του Θεού θα πρέπει να οπλιστούμε με θάρρος και παρρησία. Να μην ντρεπόμαστε να φανερώσουμε την χριστιανική μας ιδιότητα. (σε όλους τους χώρους). 
ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ.. ΤΕΛΙΚΑ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ; 
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΠΡΟΤΙΜΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΜΟ. ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΣΥΜΦΕΡΕΙ. ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ
π. Υάκινθος

ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ και ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ: "... όλοι μαζί μπορούμε και θα τα καταφέρουμε..."

Το μεσημέρι της Παρασκευής (23 Οκτ. 2015), μια ομάδα 12 εθελοντών του Σταθμού Πρώτων Κοινωνικών Βοηθειών της Ι. Μ. Δημητριάδος "ΔΙΑΚΟΝΙΑ" και του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ", με επικεφαλής τον Υπεύθυνο του "Ε" και της "Δ", δημιούργησαν μια έκθεση βρεφικών και παιδικών ενδυμάτων, τα οποία διανεμήθηκαν σήμερα δωρεάν σε δεκάδες άπορους γονείς των μαθητών του Σχολείου. 
Η αίθουσα εκδηλώσεων του 10ου Δημοτικού Σχολείου Ν. Ιωνίας (στο Αλιβέρι) ετοιμάστηκε κατάλληλα και εξυπηρέτησε σήμερα δεκάδες γονείς και μαθητές που προσήλθαν με σκοπό να παραλάβουν τα αναγκαία.
Και αυτή η κοινωνική παρέμβαση του "Ε" βασίζεται στην άριστη συνεργασία των εκπαιδευτικών με την Τοπική μας Εκκλησία. Η συνεργασία, στο όνομα του Χριστού και της ανθρωπιάς, προσφέρει τη δυνατότητα σε πολλές άπορες οικογένειες να αναπληρώσουν πολλές ελλείψεις τους, αλλά προσφέρει κι ένα αισιόδοξο μήνυμα πως όλοι μαζί μπορούμε και θα τα καταφέρουμε αρκεί να το θέλουμε.
Συγχαρητήρια στον κ. Τάσο Γούκο, Διευθυντή του 10ου Δημοτικού Σχολείου, στους καλούς του συνεργάτες και σ' όλους τους ανιδιοτελείς εθελοντές και συνεργάτες του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ" και της "ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ". Αυτές οι κοινωνικές εκδηλώσεις θα προσπαθήσουμε να συνεχιστούν, εφ' όσον υπάρξουν και άλλοι εκπαιδευτικοί που θα επιθυμούσαν αυτή την συνεργασία. Ο "Ε" είναι στη διάθεση και της εκπαίδευσης και όλων των φορέων της τοπικής μας κοινωνίας. 

 



     



Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

«Ἂς μὴν πεθάνει ἀπόψε, Κύριε!»


 Μῆνες νοσηλευόταν στὸ μεγάλο Νοσοκομεῖο ὁ κύριος Πέτρος. Ἦταν τὸ βαρύτερο περιστατικὸ στὴν πτέρυγά του.
   Ἀπὸ τὸ διπλανό του κρεβάτι στὸ θάλαμο εἶχαν περάσει πολλοὶ ἄρρωστοι. Ἄλλοι ἔφευγαν γρήγορα γιὰ νὰ συνεχίσουν ὑγιεῖς τὴ ζωή τους, καὶ ἄλλοι γιὰ τὴν αἰώνια ζωή.
   Ἦταν εὔκολος νὰ πιάνει γνωριμίες καὶ καθέναν ποὺ ἔφερναν στὸ διπλανό του κρεβάτι, μὲ εὐγενικὸ καὶ χαρούμενο τρόπο προσπαθοῦσε νὰ τὸν βοηθήσει νὰ ἐξομολογηθεῖ καὶ νὰ κοινωνήσει. Τὸ εἶχε βάλει στόχο του ὅλο τὸ διά­στημα ποὺ θὰ ἦταν στὸ Νοσοκομεῖο. Καὶ εἶχε σχεδὸν ἑκατὸ τοῖς ἑκατὸ ἐπιτυχίες. Αὐτὸ τὸν ἀνακούφιζε ἀπὸ τοὺς πόνους ποὺ τὸν κρατοῦσαν ἀκόμη στὸ Νοσοκομεῖο.
   Μιὰ μέρα ἔφεραν στὸ διπλανὸ κρεβά­τι ἕνα νέον ἄντρα ἀπὸ τὰ ­Ἑπτάνησα, τὸν Ἀλέξη, ποὺ εἶχε πάθει ρήξη τοῦ ἑνὸς ­νεφροῦ. ­Παρουσιάστηκαν ­προβλήματα καὶ στὴν καρδιά του καὶ στὰ πνευμόνια του, γιατὶ ἦταν καὶ­ ­μανιώδης ­καπνιστής. Ὑπέφερε πολύ. Τρία μερόνυχτα τινα­­­ζό­ταν στὸ κρεβάτι του σὰν τὸ ψάρι ἔ­­­ξω ἀπὸ τὰ νερά του. Δὲν μποροῦσε νὰ ἀναπνεύσει, βογγοῦσε ἀσταμάτητα. Πο­νοῦ­σε ­ἀβάσταχτα. 
   Ἡ γυναίκα του δίπλα του φαινόταν ἀ­­­πελπισμένη. Δούλευε ἡ καημένη σ’ ἕνα ξενοδοχεῖο, καὶ τὴν εἶχαν ἀπολύσει. Δὲν εἶχαν συγγενεῖς στὸ νησί, γι’ αὐτὸ τὰ τρία παιδάκια τους, μόλις ἔφυγαν γιὰ τὸ Νοσοκομεῖο, τὰ ἐμπιστεύτηκαν σὲ μιὰ καλὴ γειτόνισσά τους. Ξένη τώρα στὴ μεγάλη πόλη παραστέκεται μὲ θλίψη στὸν ἄντρα της, μὲ μόνο ἐφόδιο τὴν πίστη στὸ Θεὸ καὶ στὴ χάρη τοῦ ἁγίου Διονυσίου, τοῦ προστάτη τοῦ νησιοῦ τους.
   Ὁ Πέτρος μὲ τὴν οἰκογένειά του προσπαθοῦν νὰ συμπαρασταθοῦν στὸν Ἀ­­λέξη καὶ στὴ γυναίκα του ὅσο ­μποροῦν. Οἱ γιατροὶ μπαινοβγαίνουν ­βιαστικοί. Σκύβουν προσεκτικὰ μὲ τὰ ­ἰατρικά τους ὄργανα ἐπάνω του. Εἶναι ­ἀμίλητοι. Ἔν­ταση ἐπικρατεῖ στὸ δω­μάτιο. Κά­ποια στιγμὴ ἡ κόρη τοῦ Πέτρου τὸν πλησιά­ζει καὶ τοῦ λέει στὸ αὐτί του: 
   –Πατερούλη, ὁ κύριος Ἀλέξης εἶναι πο­λὺ κρίσιμα. Ἀπόψε μᾶλλον ­τελειώνει, εἶπε ἕνας γιατρὸς στὴ γυναίκα του, ποὺ εἶναι ἔξω στὸ διάδρομο καὶ κλαίει πολύ. Θὰ πάω κοντά της νὰ τῆς κάνω παρέα. Ἐσὺ ξέρεις, προσευχήσου!
   –Καλά, πήγαινε, ἀλλὰ ὄχι! Δὲν ­πρέπει νὰ πεθάνει ἀπόψε! Ὄχι ἀπόψε, παιδί μου!
   –Γιατί, πατέρα μου;
   –Γιατὶ δὲν προλάβαμε νὰ τὸν ἑτοιμάσουμε νὰ πάρει μέσα στὴν καρδιά του τὸν Χριστό μας! Πῶς νὰ φύγει ἔτσι, παιδί μου; Προσευχήσου νὰ κάνει κάτι ἀπόψε ἡ Παναγία μας! Μὴ μᾶς φύγει ὁ Ἀλέξης χωρὶς τὸν Χριστό! Ἂς μὴν πεθάνει ἀπόψε, Κύριε! 
   Κατὰ τὰ μεσάνυχτα ὁ Ἀλέξης ἠρέμησε ἀνέλπιστα. Χωρὶς νὰ χάσει τὴν εὐκαιρία ὁ Πέτρος, τοῦ φωνάζει μέσα στὴ νύχτα:
   –Ἀλέξη, κουράγιο! Θὰ γίνεις καλά! Πί­στεψέ με. Ἐμένα μὲ περίμεναν δυὸ μῆ­νες νὰ πεθάνω, δὲν εἶχα καμιὰ ἐλπίδα. Οἱ γιατροὶ μὲ εἶχαν ξεγράψει. Καὶ ξέρεις γιατί ζῶ ἀκόμη καὶ ὅπου νά ’ναι θὰ βγῶ ἀπὸ τὸ Νοσοκομεῖο; Τὸ χρω­στάω στὸν ἱερέα τοῦ ­Ν­οσοκομείου, ποὺ ἔρ­χεται ἐδῶ καὶ μὲ ­κοινωνεῖ τὸν ­ἀνάξιο πολὺ συχνά. Μοῦ βάζει μέσα μου Ἐ­­­κεῖνον ποὺ εἶναι ἡ Πηγὴ τῆς ζωῆς, τὸν Ἰη­­σοῦ Χριστό! Ἔτσι ­ἐξαφανίστηκε ἡ ἀρ­ρώστια μου καὶ ζῶ, ἀδελφέ μου Ἀλέξη! Οἱ γιατροί, ποὺ μὲ εἶχαν ­ξεγραμμένο, μιλοῦν γιὰ θαῦμα. Κι ἐσύ, ἀπ’ ὅ,τι μοῦ εἶπε ἡ σύζυγός σου, πιστεύεις στὸ Χρι­στὸ καὶ Τὸν ἀγαπᾶς. Ἔτσι δὲν εἶναι, Ἀλέξη;
   –Ἔτσι, κύριε Πέτρο. Ἀλίμονο! Μπορεῖ νὰ εἶμαι ἁμαρτωλός, ἀλλ’ ὄχι καὶ ἄπιστος! 
   –Θέλεις νὰ κοινωνήσουμε αὔριο τὸ πρωὶ μαζί, Ἀλέξη μου;
   –Ποῦ θὰ πᾶμε;
   –Θά ’ρθεῖ ἐδῶ ὁ ἱερέας καὶ θὰ μᾶς κοι­ν­ωνήσει. Ἠρέμησε τώρα. Κάνε τὴν προσευχή σου καὶ κοιμήσου.
   Λίγο μετὰ τὰ ξημερώματα ὁ ­Ἀλέξης εἶχε πάλι ἕναν ἔντονο παροξυσμὸ δύσ­πνοιας. Ὁ θάλαμος γέμισε καὶ πάλι ἀπὸ γιατροὺς ποὺ ἔσκυβαν πάνω του μὲ ἐνδιαφέρον, καὶ μὲ πολὺ κόπο τὸν συνέφεραν. Ἡ γυναίκα του σταυροκοπιό­ταν συνέχεια. Ὁ Πέτρος προσευχόταν θερμὰ παρακαλώντας τὸν Κύριο νὰ τοῦ δώσει παράταση ζωῆς, γιὰ νὰ μὴ φύ­γει ἀκοινώνητος.
   Σὲ λίγο εἰδοποιημένος τηλεφωνικὰ ἀ­­πὸ τὴν κόρη τοῦ Πέτρου μπῆκε στὸ ­θάλαμο ὁ σεβάσμιος ἱερέας τοῦ Νοσο­κο­μείου κρατώντας τὰ Τίμια Δῶρα. Οἱ δύο ἄρρωστοι ἀνακάθισαν σεβαστικὰ στὰ κρεβάτια τους. Καί, ἀφοῦ μίλησαν γιὰ λίγο σιγαλὰ ὁ ἱερέας μὲ τὸν Ἀλέξη, τοὺς μετέδωσε τὸ Ἄχραντο Σῶμα καὶ τὸ Τίμιο Αἷμα τοῦ Κυρίου, τοὺς σταύρωσε καὶ ἔφυγε σιωπηλός.
   –Πῶς νιώθεις, Ἀλέξη μου; μίλησε πρῶ­τος ὁ Πέτρος, ὅταν ἔμειναν μόνοι.
   –Μιὰ γλυκάδα! Μιὰ γλυκάδα σ’ ὅλο μου τὸ σῶμα, κύριε Πέτρο! Δὲν θυμᾶμαι νὰ ξανάνιωσα κάτι τέτοιο ἄλλη μου φο­ρά! Σ’ εὐχαριστῶ ποὺ μὲ ­βοήθησες καὶ κοινώνησα. Εἶχα χρόνια νὰ κοινωνή­σω! Πολλὰ χρόνια! Δόξα τῷ Θεῷ!
   Ἡ γυναίκα του, ποὺ εἶχε πάει νὰ προσ­ευχηθεῖ στὸ Ναὸ τοῦ ­Νοσοκομείου, ὅ­­­ταν ἦλθε στὸ θάλαμο, τὸν βρῆκε τελείως ἀλλαγμένο καὶ ἀναθάρρησε. Καὶ οἱ γιατροὶ ἔβλεπαν καθημερινὰ τὴ βελτίωση τῆς ὑγείας του. Καὶ σὲ λίγες μέρες μὲ τὸ ἐξιτήριο στὸ χέρι οἱ δύο νησιῶτες πῆραν τὸν δρόμο τοῦ ­γυρισμοῦ γιὰ τὸ νησί τους ἀποχαιρετώντας δακρυσμένοι τὸν κύριο Πέτρο, ποὺ ­δό­­­ξαζε τὸν Θεὸ γιὰ τὸ νέο θαῦμα Του.

http://www.osotir.org/

Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

"Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ" και στον Ξενώνα "ΦΙΛΥΡΑ" του Βόλου

Τέσσερις εθελοντές του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ" και του Σταθμού Πρώτων Βοηθειών της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος "ΔΙΑΚΟΝΙΑ", με επικεφαλής τον Πρόεδρο του Δ.Σ., επισκέφθηκαν σήμερα (22/10/2015) τον ξενώνα "ΦΙΛΥΡΑ", της Ψυχιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου Βόλου, και παρέθεσαν δείπνο στους τροφίμους.
"Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ", έχει συμπεριλάβει στην μέριμνά του και αυτούς τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη από την έμπρακτη αγάπη των συμπολιτών τους, που εκφράζεται με τις επισκέψεις, την υλική και ψυχολογική συμπαράσταση και πάνω απ' όλα με την παρέα, έστω και για λίγη ώρα. Συνήθως, αυτά τα πρόσωπα έχουν εγκαταλειφθεί από τους δικούς τους ανθρώπους και βρίσκουν στοργή και αγάπη στο προσωπικό του Ξενώνα και στους εθελοντές που έχουν περίσσεια αγάπη.
Οι τρόφιμοι του Ξενώνα, υποδέχτηκαν με αγάπη και ενθουσιασμό τους εθελοντές του "Ε", συζήτησαν μαζί τους, δείπνησαν  όλοι μαζί, τραγούδησαν και έφυγαν χαρούμενοι, με την υπόσχεση πως η επίσκεψη θα επαναλειφθεί. Η "Διακονία", τους τροφοδοτεί κατά καιρούς με διάφορα είδη ένδυσης, υπόδησης κ.α. 
"ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ"

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΞΕΝΩΝΑ.

Ο Ξενώνας «ΦΙΛΥΡΑ» του Γενικού Νοσοκομείου Βόλου δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος Ψυχαργώς του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης και λειτουργεί από τον Ιούνιο του 2000 στο Βόλο. Ο Ξενώνας φιλοξενεί  άτομα με ψυχικές διαταραχές (20 ως 60 ετών) και στόχος της λειτουργίας τουείναι να προσφέρει στους φιλοξενούμενους υψηλή ποιότητα σωματικής και ψυχικής υγείας, συμμετοχή σε δραστηριότητες καθημερινής ψυχοκοινωνικής αποκατάστασης, σχεδιασμός συνεργασίας με την οικογένεια και την κοινότητα και συντονισμού της συνεργασίας μ΄ άλλες υπηρεσίες.
Το κτίριο βρίσκεται μέσα στο κοινωνικό ιστό της πόλης και κοντά στη θάλασσα. Είναι διαρρυθμισμένο έτσι ώστε να καλύπτει τις ανάγκες των ενοίκων του για δραστηριότητες καθημερινής διαβίωσης, ομαδικές και ατομικές δραστηριότητες.
http://ghv.gr/

Η Ελλάδα θα πορευτεί όχι με ότι κουβαλάει στην τσέπη της αλλά με αυτό που έχει στην ψυχή της (Πρόσφατο περιστατικό στο Άγιον Όρος)


Ενας καλός φίλος φιλομόναχος μου τηλεφώνησε και μου έδωσε την ευκαιρία να χαμογελάσω εν μέσω όλων αυτών των θλιβερών ειδήσεων.


"Στις Καρυές του Αγίου Όρους την προηγούμενη βδομάδα κατέβηκε ένα ταπεινό γεροντάκι ασκητής που όπως ενθυμούνται οι παλαιότεροι κατεβαίνει από την ασκητική παλαίστρα του κάθε 15 με 20 χρόνια.

Πήγε στο παντοπωλείο στις Καρυές για να πάρει κάτι που ήθελε και τους πλήρωσε με δραχμές. Φυσικά δεν γνώριζε ότι σήμερα έχουμε ευρώ. Ο υπάλληλος δεν του είπε τίποτε και δέχτηκε τις δραχμές και μάλιστα του έδωσε και ρέστα σε ευρώ. Το γεροντάκι πήρε τα ρέστα και αναχώρησε στο ασκητήριο του. 

Και ο αγαπητός μου φίλος συνέχισε ¨να ένα καλό σημάδι ότι η Ελλάδα θα πορευτεί ανεξαρτήτως τι κουβαλάει στην τσέπη της αλλά θα προχωρήσει με αυτό που έχει στην ψυχή της''.
 Πηγή: Άγιος Νικόλαος ο Νέος
 http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ (video )

Είναι φοβερό αυτό που γίνεται στη Συρία. 
Κατεδαφίζονται τα πάντα και φονεύονται εκατοντάδες άνθρωποι την ημέρα. 
Ξεσπιτώθηκαν χιλιάδες και αναζητούν ένα στέρεο έδαφος για να κτίσουν και πάλι τη ζωή τους. 
Θα τους το αρνηθούμε;

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2015

ΑΓΙΟΣ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ  Θεολόγου – Καθηγητού
       Πολλοί άγιοι της Εκκλησίας μας κατείχαν υψηλά αξιώματα στις κρατικές υπηρεσίες των χωρών τους. Στα πρωτοβυζαντινά χρόνια μια πλειάδα αγίων ήταν ανώτατοι κρατικοί και στρατιωτικοί αξιωματούχοι του βυζαντινού κράτους. Ένας από αυτούς είναι και ο Μεγαλομάρτυρας άγιος Αρτέμιος.
        Καταγόταν από την Αντιόχεια και γεννήθηκε περί το 310. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια και έτυχε μεγάλης μόρφωσης. Παράλληλα οι πιστοί Χριστιανοί γονείς του φρόντισαν να τον μεγαλώσουν με την πίστη και την ευσέβεια στο Χριστό, τον αληθινό Θεό. Χάρις στα πλούσια φυσικά και πνευματικά του προσόντα αναδείχτηκε μια σπουδαία προσωπικότητα, φτάνοντας η φήμη του μέχρι τα αυτοκρατορικά ανάκτορα. Ο Μ. Κωνσταντίνος(324-337) τον εκτίμησε και τον αναγόρευσε δούκα και αυγουστάλιο της δεύτερης μεγάλης πόλης του κράτους, την Αλεξάνδρεια. Δηλαδή ανώτερο στρατιωτικό διοικητή της Αιγύπτου και πάσης Αφρικής. Ο σεμνός και σώφρων νέος δέχτηκε, μετέβη στην ξακουστή μεγαλούπολη ασκώντας τα καθήκοντά του με σύνεση και δικαιοσύνη. Μετά το θάνατο του Κωνσταντίνου (337), ο διάδοχός του Κωνστάντιος (337-361), αυτοκράτορας του Ανατολικού Κράτους, συνέχισε να ευνοεί και να εμπιστεύεται τον άξιο διοικητή της Αιγύπτου Αρτέμιο. Υπήρξε προστάτης των Χριστιανών, οι οποίοι διώκονταν από τους ειδωλολάτρες, αν και είχαν σταματήσει οι διωγμοί. Αυτό δεν άρεσε στους φανατικούς ειδωλολάτρες και ιδίως στο σκοταδιστικό ιερατείο, οι οποίοι περίμεναν την ευκαιρία να τον εκδικηθούν.

         Τα πράγματα άλλαξαν μετά το θάνατο του Κωνστάντιου (361) και την άνοδο στο θρόνο του Ιουλιανού του λεγομένου Παραβάτη (361-363), ο οποίος είχε αποκηρύξει την πίστη του στο Χριστό και θέλησε να επαναφέρει την, ήδη νεκρά, ειδωλολατρία, στην οποία είχε μυηθεί. Με διωγμούς εναντίον των Χριστιανών, εφάμιλλους των ρωμαίων προκατόχων του αυτοκρατόρων, προσπάθησε να σβήσει την Εκκλησία. Μάταια προσπαθούσαν οι σύμβουλοί του να τον μεταπείσουν, ότι το εγχείρημα του ήταν καταδικασμένο να αποτύχει. Χιλιάδες Χριστιανοί βασανίστηκαν απάνθρωπα και έχυσαν το αίμα τους για το Χριστό. Οι ναοί δημεύτηκαν, οι κληρικοί διώχτηκαν και διαπομπεύτηκαν, οι χριστιανοί δημόσιοι κρατικοί και στρατιωτικοί υπάλληλοι απολύθηκαν, οι Χριστιανοί δάσκαλοι διώχτηκαν από τα σχολεία και απαγορεύτηκε στους μαθητές Χριστιανούς να μαθαίνουν γράμματα!
        Την άνοιξη του 363, ο θρησκομανής αυτοκράτορας επισκέφτηκε την Αντιόχεια. Πήγαν να τον επισκεφτούν οι πολιτικοί και στρατιωτικοί διοικητές της Ανατολής. Ένας από αυτούς ήταν ο διοικητής της Αιγύπτου Αρτέμιος. Αλλά, τη στιγμή που χιλιάδες κρατικών αξιωματούχων και ο απλός λαός προσπαθούσαν να κολακεύσουν τον ιδιόρρυθμο ηγεμόνα, ο Αρτέμιος, αντί κολακειών του άσκησε δριμύ έλεγχο για την θρησκευτική του πολιτική και τις διώξεις της Εκκλησίας. Παράλληλα ήρθαν οι ειδωλολάτρες και τον συκοφάντησαν ότι δήθεν διώκει την αρχαία θρησκεία.

  Ο Ιουλιανός έγινε θηρίο από το θυμό του και άρχισε να βρίζει τον Αρτέμιο χυδαία. Εκείνος είχε σκυμμένο το κεφάλι και σιωπούσε. Όμως όταν άρχισε να βρίζει την χριστιανική πίστη ο Αρτέμιος σήκωσε το κεφάλι και με ηρωικό φρόνημα του είπε:«Βασιλιά μου σε παρακαλώ δείξε σεβασμό στον Κύριό μου, τον αληθινό Θεό. Προσπάθησε να καταλάβεις το μέγα λάθος σου για τις διώξεις των Χριστιανών, οι οποίοι αποτελούν την ευγενέστερη μερίδα των υπηκόων σου. Ντροπή σου! Η συμπεριφορά σου αυτή σε αδικεί και σε εξευτελίζει»!
       Πριν τελειώσει το λόγου του ο ηρωικός Αρτέμιος, ο ανεδαφικός και σκληροτράχηλος αυτοκράτορας, τον διέκοψε και διέταξε να του αφαιρέσουν επί  τόπου όλα τα παράσημα και να τον καθαιρέσουν από το υψηλό του αξίωμα. Έδωσε επίσης διαταγή να τον κλείσουν στη φυλακή, μέχρι να συνετισθεί.
      Ο Αρτέμιος απογυμνωμένος  από τα λαμπερά και πολύτιμα παράσημά του και την βαρύτιμη στολή του οδηγήθηκε στο ποιο σκοτεινό και υγρό κελί της φυλακής. Εκεί έμεινε πολλές ημέρες χωρίς τροφή και νερό. Όμως μια πρωτοφανή γαλήνη στην ψυχή του, υπόμεινε την πείνα και τη δίψα, δοξολογώντας τον Κύριο και ευχαριστώντας Τον για την τιμή που του έκανε να κακοπαθήσει για τη δική Του δόξα. Είχε πάρει τη μεγάλη απόφαση να μην υποκύψει στους εκβιασμούς και τα βασανιστήρια, που ένοιωθε ότι τον περίμεναν.
      Ύστερα από μέρες ο Ιουλιανός διέταξε να βγάλουν τον Αρτέμιο από τη φυλακή και να τον οδηγήσουν μπροστά του, πιστεύοντας ότι είχε συνετισθεί. Του ζήτησε να προσφέρει θυσία στους «θεούς» του, αν ήθελε να του χαρίσει τη ζωή και να του ξαναδώσει την ελευθερία του και το αξίωμά του. Όμως εκείνος έμεινε ηρωικά αμετάπειστος και ατρόμητος στις φοβέρες που επακολούθησαν. Αφού απολογήθηκε με παρρησία για την πίστη του και στηλίτευσε την πλάνη των ειδώλων, οδηγήθηκε στα φρικτά βασανιστήρια. Οι απάνθρωποι δήμιοι του βασιλιά τον άρπαξαν, τον γύμνωσαν δημόσια και τον μαστίγωσαν με βούνευρα μέχρι αίματος. Μετά ξέσχισαν τις σάρκες του με λεπίδια και έκαιγαν τις βαθιές πληγές με δαυλούς. Ύστερα του τσάκισαν όλα τα κόκκαλα με σιδερένιους λοστούς, μεταβάλλοντάς τον σε άμορφη μάζα. Τον έριξαν και πάλι στη φυλακή να πεθάνει αργά και βασανιστικά.
      Όμως το ίδιο βράδυ του φανερώθηκε ο Χριστός και αφού τον συνεχάρη για την γενναία ομολογία του, τον θεράπευσε εντελώς από τις πληγές του! Εκείνος ξέσπασε σε αίνο ευχαριστίας προς τον Κύριο. Το πρωί ο δεσμοφύλακας, πήγε να μαζέψει το πτώμα του, πιστεύοντας ότι θα είχε πεθάνει. Βλέποντάς τον ζωντανό και γερό, τον οδήγησε στον Ιουλιανό. Εκείνος γεμάτος απορία, πίστεψε πως τον είχαν γιατρέψει οι «θεοί» του και γι’ αυτό ζήτησε από τον Αρτέμιο να τους προσφέρει θυσία! Φυσικά ο Μάρτυρας αρνήθηκε και έτσι συνεχίστηκε δεύτερος γύρος βασανιστηρίων. Πήραν μια μεγάλη μυλόπετρα και τον καταπλάκωσαν, πιστεύοντας ότι θα πέθαινε. Αλλά εκείνος συνέχιζε, παρά το αφόρητο μαρτύριο, να δοξολογεί τον αληθινό Τριαδικό Θεό.

      Ο Ιουλιανός, ο οποίος παρίστατο και απολάμβανε το θέαμα, έδωσε διαταγή και αποκεφάλισαν το Μάρτυρα και πέταξαν το άψυχο σώμα του στα σκουπίδια. Κάποιοι πιστοί Χριστιανοί το περιμάζεψαν και το έθαψαν με τιμές. Αργότερα μεταφέρθηκε στα Πριγκιποννήσια, στην Οξιά, όπου ενταφιάστηκε στο Ναό του Τιμίου Προδρόμου. Η μνήμη του τιμάται στις 20 Οκτωβρίου και θεωρείται ο ιατρός της κήλης και των ουροποιητικών παθήσεων.             

ΝΤΡΟΠΗ!!! ΤΗΝ ΑΠΈΛΥΣΑΝ ΓΙΑΤΙ ... ΤΕΛΕΣΕ ΓΑΜΟ

Νεαρή κυρία, που εργάζονταν πολλούς μήνες σε κάποια επιχείρηση του Βόλου, απολύθηκε από τα αφεντικά της με τη δικαιολογία, "επειδή τέλεσε... γάμο"!
Μα, είναι δυνατόν, η τέλεση ενός γάμου να γίνεται εμπόδιο στην καλή λειτουργία μιας επιχείρησης; Αντί να χαρούν για το γεγονός και να προσφέρουν ένα δώρο καρδιάς στους νεονύμφους, τους ποτίζουν με πόνο και δάκρυα, αμέσως μετά το γλέντι που συμμετείχαν και οι ίδιοι; Η νέα, κατά κοινή ομολογία, ήταν υπόδειγμα εργαζόμενης, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα, αφού το πρόβλημα είναι Ο ΓΑΜΟΣ ΤΗΣ. Θα προτιμούσαν να συζεί, να έχει παράνομες σχέσεις, αλλά ΟΧΙ ΓΑΜΟ!

Έλεος, Κύριε Ιησού Χριστέ.
Πως μας αντέχεις.
Έχουμε χάσει την ανθρωπιά μας.
Σκεπτόμαστε ΜΟΝΟ τα χρήματά μας.
Το μήνυμά πολλών είναι:  Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να παντρεύονται για να μην φέρνουν παιδιά στο κόσμο!
Ο γάμος και η εγκυμοσύνη θεωρούνται εμπόδια στην ... πρόοδο και την άνθιση των επιχειρήσεων στην Ελλάδα!
Και όλα αυτά, με την σιωπηλή αποδοχή της Πολιτείας!
Έτσι θα πάει η Ελλάδα μας μπροστά;

Σε κάποιους τοίχους της πόλης, είναι γραμμένη μία ατάκα, που την έγραψαν κάποιοι απογοητευμένοι νέοι, που ταιριάζει απόλυτα και στην περίπτωση αυτή: "ΞΥΠΝΗΣΤΕ, ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ...." 

π. Υάκινθος

Ο ποντικός και ο καλόγερος

  • Κάποτε χριστιανοί μου κάποιος μοναχός, έφυγε από το κοινόβιο και την ευλογημένη υπακοή και πήγε στην έρημο να γίνει ησυχαστής.
    Ο λογισμός του απαιτούσε να αφοσιωθεί μέρα νύχτα στη μελέτη και θεωρία του ονόματος του Ιησού Χριστού και μάλιστα στο μυστήριο της Τριαδικότητος του Αγίου Θεού.
    Έτσι πίστευε ότι θα μπορούσε μέσα στην ερημιά και στη γαλήνη της ησυχίας να ενωθεί με τον Θεόν χωρίς μέριμνες και χωρίς σκοτούρες.
    Ύστερα όμως από δύο τρεις ημέρες, δεν μπορεί κανένας να αντέξει και παραπάνω εδώ που τα λέμε, σε κάποια στιγμή των ιερών του στοχασμών, αισθάνθηκε κοντά του την παρουσία κάποιου;

    Τι ήταν; Ένα μικρό ποντίκι.
    Είχε ανεβεί στην μπαλωμένη και τρύπια παντούφλα του, και μύριζε το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού του. Έτσι αποσπάσθηκε η προσοχή του και ήταν αδύνατον να κρατήσει αμετακίνητο το νου του, στην ενθύμηση του Θεού και στην προσευχή του.
    Το είδε και είπε μέσα του: «Εγώ άφησα τα πάντα για να επικοινωνώ αμέριμνα και σωστά με τον Θεόν και να έρχεται τώρα να μου την χάλασε ένας ποντικός. Ε, αυτό δα, παρατραβάει το κορδόνι, και λέγει νευριασμένος στο ποντίκι, δυνατά τώρα:
    – «Γιατί βρε σιχαμένο μου διακόπτεις την προσευχή μου;»
    – «Γιατί πεινάω», απάντησε το ποντίκι.

    Και ο ησυχαστής ανταπάντησε με αγανάκτηση, χωρίς να αναρωτηθεί, πως το ποντίκι μίλησε με ανθρώπινη φωνή,
    – «Φύγε από δω βρε μαγαρισμένο, εγώ προσπαθώ με χίλιους κόπους να δω πως θα ενωθώ με τον Θεό, και συ ήρθες να μου ζητήσεις να ασχοληθώ με την κοιλιά σου;» και φραπ, τίναξε το πόδι του και πέταξε τον ποντικό στην απέναντι γωνία της σπηλιάς του.

    Και τότε το ποντίκι γυρίζει και με πολύ ηρεμία, αφού τον κοίταξε στα μάτια, του απάντησε, με ανθρώπινη γλώσσα:
    – «Μάθε το μία για πάντα, πάτερ, αν δεν μπορέσεις με τους γύρω συνασκητάς σου και με τον γέρο Αββακούμ, που ψήνεται στον πυρετό, και πεθαίνει από την πείνα μέσα σε μία διπλανή σου σπηλιά, αλλά και με τον κάθε Αββακούμ, δηλαδή τον πλησίον σου, που πονάει και υποφέρει, που πεινάει και διψάει και κείται γυμνός και πληγιασμένος, και δεν τον συμπονέσεις, και δεν του σταθείς, στα προβλήματά του, τότε, ποτέ, μα ποτέ δεν θα μπορέσεις να ενωθείς με τον Θεόν της αγάπης και του ελέους».
    Και χάθηκε ο ποντικός.

    π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος, από το Γεροντικό.            ΠΗΓΗ: skamnipatrokosma.wordpress.com

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2015

2η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΑΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΟΛΟΥ

Στη 2η σύναξη της Σχολής συμμετείχε και ο Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, ο οποίος μετά τον καθιερωμένο αγιασμό, ομίλησε για 20 περίπου λεπτά και στη συνέχεια, μίλησε ο π. Θεόδωρος.
Θέματα: Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ και Η ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

2η ΡΑΔΙΟΦΩΝΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ"

Η 2η εκπομπή του Συλλόγου "ΕΝ ΦΥΛΑΚΗ ΗΜΗΝ...", που μεταδόθηκε από την "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ",  παρουσιάζει διάφορα ενδιαφέροντα περιστατικά από την διακονία του. 

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2015

Μεσ'της 'ερημιάς τα βάθη (Μοναστηριακό άσμα)

           Μεσ' της ερημιάς τα βάθη (Μοναστηριακό άσμα)

Η 1η ΕΚΠΟΜΠΉ ΤΟΥ "Ε" ΣΤΟΝ Ρ/Σ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΜΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ


Ο Σύλλογος, αξιοποιεί και το ραδιόφωνο της Τοπικής μας Εκκλησίας για να μεταφέρει στους ακροατές του την κραυγή και την αγωνία των κρατουμένων αδελφών μας, αλλά και ενημερώνει για την καθημερινή διακονία του. Η εκπομπή "ΕΝ ΦΥΛΑΚΗ ΗΜΗΝ ΚΑΙ ΗΛΘΕΤΕ ΠΡΟΣ ΜΕ" μεταδίδεται από την "ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ" και στους 104 των FM κάθε Σάββατο στις 12:00 το μεσημέρι με πλούσιο και ενδιαφέρον υλικό. Υπεύθυνος της εκπομπής είναι ο Πρωτοπρ. π. Θεόδωρος Μπατάκας, Πρόεδρος του Δ.Σ. με την πολύτιμη συνεργασία της κ. Μαρίας Χατζηγεωργίου και του κ. Αλέξανδρου Αλεξανδράκη, που έχει την ευθύνη του ήχου και την επιλογή της μουσικής.
Η πρώτη ζωντανή εκπομπή, για το ιεραποστολικό έτος 2015 - 2016, που αναρτήσαμε σήμερα, αναφέρεται στους τρόπους διακονίας του Συλλόγου και παρουσιάζει έναν σύντομο απολογισμό των δραστηριοτήτων του κατά την περίοδο του καλοκαιριού. Θα μπορείτε ν' ακούτε όλες τις εκπομπές μας επισκεπτόμενοι και την ιστοσελίδα μας estavromenos@gmail.com 

ΥΙΟΘΕΤΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΙΝΑ!

 

Πάτρα: Μητέρα δίνει το 4χρονο κοριτσάκι της για υιοθεσία για να μην πεθάνει από πείνα
Μετά το σοκ στην τοπική κοινωνία της Πάτρας με τις 6 απόπειρες αυτοκτονίας σε μία εβδομάδα (από τις οποίες οι τρεις είχαν τραγική κατάληξη), άλλο ένα περιστατικό έρχεται να προστεθεί στον μακρύ κατάλογο της θλίψης και της εξαθλίωσης στην οποία έχει οδηγήσει τους πολίτες η οικονομική κρίση. Νεαρή μητέρα ζήτησε από τον Σύλλογο «Το Φωτεινό Αστέρι» να δώσουν το παιδί της για υιοθεσία, αφού η ίδια δεν μπορεί να του προσφέρει τα προς το ζην. Αυτό αποκάλυψε στο PatrasTimes.gr o πρόεδρος του Συλλόγου, Χρήστος Σπηλιόπουλος, σημειώνοντας πως μέσα στον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο 120 οικογένειες της αχαϊκής πρωτεύουσας ζήτησαν τη βοήθεια του «Φωτεινού Αστεριού».

Περισσότερα: Πάτρα: Μητέρα δίνει το 4χρονο κοριτσάκι της για υιοθεσία για να μην πεθάνει από πείνα | E-Radio.gr Daily
 

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ κ. Ιγνάτιος στη ΣΧΟΛΗ ΓΟΝΕΩΝ του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. κ. Ιγνάτιος, αποδεχθείς την πρόσκληση του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Θεοδώρου Μπατάκα, Υπευθύνου της Ενοριακής Σχολής Γονέων του Μητροπολιτικού Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Βόλου,  θα πραγματοποιήσει απογευματινή επίσκεψη στη Σχολή για να ευλογήσει την έναρξη των εβδομαδιαίων μαθημάτων της.
Το ΣΗΜΕΡΙΝΌ πρόγραμμα της  Σχολής Γονέων.
  • 5:10 μ.μ. - 5:45 μ.μ. ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ και αρτοκλασία στον Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου.
  • 5:45 μ.μ. - 6:30 μ.μ.  ΙΕΡΑ ΠΑΡΑΚΛΗΣΙΣ στον Άγιο Λουκά, Αρχιεπ. Συμφερουπόλεως.
  • 6:39 μ.μ. - 6:45 μ.μ. ΑΓΙΑΣΜΟΣ έναρξης των μαθημάτων (στην αίθουσα της "Κατακόμβης")
  • 6:45 μ.μ. - 7:30 μ.μ. ΟΜΙΛΙΑ του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας. 

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ