ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ
ΣΒΙΛΛΙΑΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ
1. Βίος Αγίας Θεοδώρας
Στις 11 Σεπτεμβρίου κάθε χρόνο εορτάζεται και τιμάται η μνήμη της Οσιοπαρθενομάρτυρος Θεοδώρας της εν Βάστα. Η Αγία αυτή είναι γνωστή πλέον και πέρα από τα όρια της πατρίδος, γεγονός που το μαρτυρούν και το πλήθος αυτοκινήτων με ξένες πινακίδες που προσέρχονται στον Ιερό Ναό της Αγίας κάθε χρόνο.
Πώς όμως έφθασε στην αγιότητα;
Θα αναφέρουμε εν συντομία όσα είναι γνωστά για τη ζωή και το βίο της Αγίας με βάση τα ιερά συναξάρια της εκκλησίας μας, με σκοπό ο καθένας να τη «ζηλέψει» και να προσπαθήσει να της ομοιάσει.
Η Αγία καταγόταν από την Αγιοτόκο και Ηρωοτόκο Πελοπόννησο, γι’ αυτό και από κάποιους ονομάζεται η Αγία Θεοδώρα η «Πελοποννήσια». Ως προς την καταγωγή πιθανότερες περιοχές φαίνεται να είναι η Αρκαδία και η Μεσσηνία.
Έζησε στα χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, κατά τον 9ον αιώνα. Είχε γονείς πτωχούς και άσημους αλλά με αγάπη προς τον Θεό, αγάπη την οποία μετέδωσαν στα παιδιά τους μαζί με την πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό μας. Από μικρή η Θεοδώρα, σε σχέση με τα άλλα της αδέλφια, είχε ιδιαίτερη κλίση και αγάπη προς τα θεία και τον Κύριο Ιησού Χριστό μας σε τέτοιο βαθμό, που επιθυμούσε να αφιερωθεί σε Αυτόν. Μέρα με την μέρα αποκτούσε αυτό που οι Άγιοι Πατέρες ονομάζουν «Έρωτα Χριστού».
Μεγαλώνοντας αποφάσισε να πάει σε μοναστήρι και εκεί να συνεχίσει να καλλιεργεί τον έρωτά της για τον Χριστό μας. Παράδοξο αποτελεί όμως ότι προτίμησε ένα ανδρικό μοναστήρι και όχι ένα γυναικείο! Παρουσιάστηκε λοιπόν στη Μονή της «Παναΐτσας», που βρίσκεται στα όρια των νομών Αρκαδίας και Μεσσηνίας, ως άνδρας με το όνομα Θεόδωρος.
Ο λόγος που πιθανόν το έκανε αυτό η Αγία ήταν για να εξαφανιστεί τελείως από τους γνωστούς της.
Στην Μονή δεν άργησε να καταστεί παράδειγμα υπομονής, υπακοής και ταπείνωσης, αρετές που την οδηγούσαν σταδιακά σε μεγάλη πνευματική πρόοδο, που αναγνωριζόταν από τον Ηγούμενο αλλά και από όλους τους υπόλοιπους μοναχούς. Οι Πατέρες της Μονής, θαυμάζοντας την προσωπικότητα και τα χαρίσματα που τον διέκριναν, του εμπιστεύθηκαν τις εξωτερικές εργασίες της Μονής, στις οποίες πάντα βρίσκονταν μοναχοί ή μοναχές με εμπειρία στην πνευματική ζωή.
Την ίδια χρονική περίοδο στην περιοχή της Πελοποννήσου συνέβη φοβερός λιμός σε τέτοιο βαθμό, πού ο κόσμος αλλά και η Μονή κινδύνεψαν από ασιτία. Όλοι οι Πατέρες τότε έστρεψαν το βλέμμα τους στον «Θεόδωρο», ως τον μοναδικό που θα μπορούσε να βρει λύση στην τόσο δύσκολη κατάσταση. Πράγματι λοιπόν ο «Θεόδωρος» επισκέφτηκε πολλά σπίτια χριστιανών προκειμένου να τους στηρίξει και, αν ήταν δυνατόν, να εξοικονομήσει κάτι και για την μοναστική αδελφότητα.
Τότε συνέβη κάτι τρομερό! Μια γυναίκα ξεστόμισε βαρειά κατηγορία εναντίον του. «Ο καλόγερος, είπε, με άφησε έγκυο!». Η είδηση αυτή διαδόθηκε γρήγορα και οι γονείς της γυναίκας θυμωμένοι ανέβηκαν στο μοναστήρι και βίαια πρόσταξαν τον «Θεόδωρο» να τους ακολουθήσει. Ο «μοναχός», αν και αρνήθηκε την κατηγορία, τους ακολούθησε. Στη συνέχεια δικάστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και κρίθηκε ένοχος. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν η εσχάτη, θάνατος δι’ αποκεφαλισμού. Αν και μπορούσε με την αποκάλυψη του σώματός του να αποδείξει την αθωότητά του, προτίμησε να σηκώσει το βάρος της συκοφαντίας! Ως τόπος του μαρτυρίου ορίστηκε το χωριό Βάστα στην περιοχή της Αρκαδίας.
Ο δήμιος τον οδήγησε μέχρι εκεί, ενώ ο «Θεόδωρος» ακολουθούσε «ως αμνός άφωνος». Μετά από λίγη ώρα η ψυχή της «Αγίας Θεοδώρας» φτερούγισε προς τον ουρανό, στην ετοιμασμένη θέση των οσιοπαρθενομαρτύρων της Αγίας Εκκλησίας μας.
Ο δήμιος και οι συνεργάτες του που αποκεφάλισαν τη μάρτυρα διέκριναν το σώμα της γυμνό και μεταμεληθέντες ζήτησαν συγχώρεση από τον Θεό.
Το θαυμαστό γεγονός έγινε γνωστό παντού. Ο Ηγούμενος και οι συμμοναστές θρηνολογώντας έφθασαν στον τόπο του μαρτυρίου και δοξάζοντας τον Θεό ενταφίασαν το σώμα της στην Ιερά Μονή τους, ή κατ’ άλλους στον ίδιο τον τόπο του μαρτυρίου της.
Πριν τον αποκεφαλισμό της η Αγία ζήτησε από τον Θεό, τα μαλλιά της να γίνουν δέντρα και το αίμα της ποτάμι. Πράγματι, στην στέγη του ιδρυθέντος ναού στην Βάστα της Αρκαδίας ανεφύησαν δένδρα, τα οποία παραδόξως στέκονται στην στέγη και ομολογούν, ότι «όπου ο Θεός βούλεται νικάται φύσεως τάξις».
Ο ιερός Χρυσόστομος, ο μεγάλος αυτός πατέρας της Εκκλησίας μας, λέγει: «εορτή Αγίου, μίμηση αγίου». Ας προσπαθήσουμε με την βοήθεια του Θεού μας και τις πρεσβείες της Αγίας μας, να της μοιάσουμε και να γίνουμε άγιοι, διότι αυτός είναι ο κύριος σκοπός της ζωής όλων μας.
2. Εξέταση του φαινομένου της ύπαρξης των 17 δένδρων στη στέγη του ναού από Στατική Άποψη
Κατά τη επίσκεψή μου στον Ιερό Ναό της Αγίας Θεοδώρας τον Ιούλιο του 1986, εντυπωσιασμένος από το φαινόμενο των δένδρων πάνω στην στέγη, προσπάθησα να το εξηγήσω τεχνικά και οδηγήθηκα στα εξής:
Α. 1Η Δυνατότητα:
Να περνάνε οι ρίζες μέσα από την λάσπη που συνδέει τις πέτρες του τοίχου και να στερεώνονται στο έδαφος. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως ή θα είχε τριφτεί τελείως η λάσπη ή θα είχαν σπάσει οι ίδιες οι πέτρες με αποτέλεσμα την κατάρρευση του κτίσματος.
Να περνάνε οι ρίζες μέσα από την λάσπη που συνδέει τις πέτρες του τοίχου και να στερεώνονται στο έδαφος. Σ’ αυτή την περίπτωση όμως ή θα είχε τριφτεί τελείως η λάσπη ή θα είχαν σπάσει οι ίδιες οι πέτρες με αποτέλεσμα την κατάρρευση του κτίσματος.
Β. 2Η Δυνατότητα:
Να διακλαδίζονται οι ρίζες επάνω στην στέγη και να στηρίζονται τα δένδρα σε αυτή. Το βάρος ενός κυβικού μέτρου νωπού ξύλου είναι περίπου 1 (ένας) τόνος. Αν υπολογίσουμε τα δένδρα με μέση διάμετρο 40 εκατοστά και ύψος 4 μέτρα, το βάρος καθενός είναι περίπου 540 κιλά. Αυτή η παραδοχή είναι λογική, δεδομένου ότι δεν έχουμε υπολογίσει τα κλαδιά. Επομένως η στέγη δέχεται βάρος 17 Χ 540 = 9,180 κιλά ή 9,18 τόνους που σημαίνει 460 κιλά στο τετραγωνικό, μιας και η επιφάνεια του ναού είναι περίπου 20 τετραγωνικά μέτρα.
Να διακλαδίζονται οι ρίζες επάνω στην στέγη και να στηρίζονται τα δένδρα σε αυτή. Το βάρος ενός κυβικού μέτρου νωπού ξύλου είναι περίπου 1 (ένας) τόνος. Αν υπολογίσουμε τα δένδρα με μέση διάμετρο 40 εκατοστά και ύψος 4 μέτρα, το βάρος καθενός είναι περίπου 540 κιλά. Αυτή η παραδοχή είναι λογική, δεδομένου ότι δεν έχουμε υπολογίσει τα κλαδιά. Επομένως η στέγη δέχεται βάρος 17 Χ 540 = 9,180 κιλά ή 9,18 τόνους που σημαίνει 460 κιλά στο τετραγωνικό, μιας και η επιφάνεια του ναού είναι περίπου 20 τετραγωνικά μέτρα.
Το φορτίο λοιπόν που δέχεται η στέγη είναι 4,6 φορές μεγαλύτερο από αυτό που υπολογίζουμε, όταν κάνουμε μελέτες στεγών μη βατών και 2,3 φορές μεγαλύτερο από αυτό που δέχεται ο κανονισμός (για μελέτες οικοδομικών έργων) για στέγες, στις οποίες δεν αποκλείεται η συγκέντρωση ανθρώπων.
Εκτός από τα παραπάνω υπάρχει και μια άλλη καταπόνηση της στέγης από την δύναμη του αέρα της ρεματιάς πάνω στα δένδρα. Όταν ο αέρας αυτός έχει την δυνατότητα να ξεριζώνει δένδρα, καταλαβαίνει κανείς τί δυνάμεις εξασκούνται από τα 17 δένδρα για ανατροπή της.
(Ελευθέριος Μπεληγιάννης, Πολιτικός Μηχανικός)
Η Αγία Θεοδώρα μπήκε στο βιβλίο Γκίνες
ΠΗΓΗ: ΤΕΥΧΟΣ «ΒΙΟΣ, ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΝΔΟΞΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΤΗΣ ΕΝ ΒΑΣΤΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ», έκδοση Δ΄, Νοέμβριος 2012.
Υπεύθυνος εκδόσεως: Αρχιμ Ιάκωβος Κανάκης, Πρωτοσύγκελλος Ι. Μ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως.
ΕΙΚΟΝΕΣ – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Σβίλλιας Διονύσιος, ΤΕΥΧΟΣ «ΒΙΟΣ, ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΕΝΔΟΞΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑΣ ΤΗΣ ΕΝ ΒΑΣΤΑ ΑΡΚΑΔΙΑΣ».
ΑΠΟ: www.romnios.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου