menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Παρασκευή 31 Ιουλίου 2015

ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΚΟΝΟΥΜΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ!

Επί πολλά χρόνια, αγαπητοί μου φίλοι, διακονώ με τη Χάρη του Θεού και ως πνευματικός πατέρας δεκάδων συνανθρώπων μου. Το Ιερό Εξομολογητήριο είναι ένα πνευματικό θεραπευτήριο, αλλά και μεγάλο πανεπιστήμιο! Ο Ιερέας είναι ο διάκονος του Ιατρού, του Χριστού. Εκείνος θεραπεύει, συγχωρεί και δέχεται με αγάπη όλα τα παιδιά Του που μετανοούν. Ο ιερέας είναι δευτερεύων πρόσωπο, μετά τον Πρώτο, τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Διαπιστώνω, μεταξύ των άλλων, πως στη ζωή μας υπάρχει ένας γογγυσμός, κυρίως κατά την ώρα των διακονημάτων μας. Η μητέρα και σύζυγος γογγύζει εξ αιτίας των πολλών καθηκόντων της,  ο υπάλληλος για τις παραξενιές του εργοδότη και των πελατών του, ο δάσκαλος για τους μαθητές του κ.λ.π.

Θα πρέπει να μάθουμε πως σ’ αυτή τη ζωή, αγαπητοί μου, ο Θεός μας μοίρασε τα διακονήματα για να αναπαύουμε τον αδελφό μας. Τη θέση που κατέχεις ως γονιός, ως ποιμένας, ως δάσκαλος, ως έμπορος, ως κυβερνήτης  κ.λ.π. σου την παρεχώρησε για κάποιο χρονικό διάστημα ο Ίδιος ο Θεός. Αυτός είναι ο Προϊστάμενος όλων μας. Σ’ Αυτόν θα απολογηθούμε κάποτε, την ώρα του θανάτου μας και κατά την Β΄ Παρουσία Του.

Καλούμαστε να διακονήσουμε τους αδελφούς μας, όπως το έκανε κι Εκείνος: « Αν, λοιπόν, εγώ ο Κύριος κι ο Διδάσκαλος σας έπλυνα τα πόδια, έχετε κι εσείς την υποχρέωση να πλένετε ο ένας τα πόδια του άλλου» (Ιωάν. 13,14).

Αυτή είναι η αλήθεια. Κι αν πορευθούμε μ’ αυτό το πνεύμα, να είμαστε σίγουροι πως και ο Θεός θα δοξάζεται, αλλά και θα γλυκαίνουμε τις ψυχές των ανθρώπων από την πίκρα που πηγάζει από την εκμετάλλευση της «καρέκλας» στην οποία… θρονιαστήκαμε και την κατάχρηση της "εξουσίας"... !

π. Υάκινθος (Βόλος)

Πέμπτη 30 Ιουλίου 2015

«Γονείς, μην απελπίζεστε…»

Σήμερα το πρωί διάβασα ένα εδάφιο του Ιερού Ευαγγελίου και θερμάνθηκε η καρδιά μου, με παρηγόρησε ως γονιό και επιθύμησα να μοιραστώ τη σκέψη μου μαζί σας. Ο Χριστός, κατά την ώρα του Μυστικού Δείπνου, σηκώνεται από το τραπέζι, βγάζει το ιμάτιό Του, παίρνει μια πετσέτα και τη ζώνεται. Έπειτα βάζει νερό στη λεκάνη κι αρχίζει να πλένει τα πόδια των μαθητών και τα σκουπίζει με την πετσέτα που είχε ζωστεί. Φτάνει, λοιπόν, και στον Πέτρο. Αυτός του λέει: «Εσύ Κύριε θα μου πλύνεις τα πόδια;». Και ο Χριστός του αποκρίθηκε: «ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΩ ΕΣΥ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΩΡΑ. ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΟΜΩΣ ΑΡΓΟΤΕΡΑ…» (Ιωάν. 13,6).
Την ώρα που μελετούσα αυτόν τον στίχο, θυμήθηκα τα λόγια της ευλογημένης μητέρας μου, όταν ήμουν νέος: «Αυτά παιδάκι μου που σου λέγω θα τα καταλάβεις αργότερα. Τώρα είσαι ακόμη νέος και άπειρος. Αργότερα, όταν κι εσύ γίνεις γονιός, θα τα εννοήσεις όλα αυτά που κάνω και σου λέω».
Και είχε δίκιο! Αργότερα, όταν ήλθε η ώρα της Χάριτος, όχι μόνο τα κατάλαβα, αλλά προσπάθησα και να τα εφαρμόσω. Αυτό συμβαίνει και με όλα τα παιδιά. Οι χριστιανοί γονείς τα συμβουλεύουν με αγάπη, αλλά εκείνα δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Θεωρούν πως οι γονείς έχουν ξεπερασμένες  ιδέες. «Κάνουν του κεφαλιού τους», βιώνουν πτώσεις και αποτυχίες και τελικά μαθαίνουν από τα παθήματά τους. Και αργότερα, όταν περάσουν τα χρόνια ΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΟΛΑ. Γι' αυτό το λόγο, ευλογημένοι γονείς, ΜΗΝ ΑΠΕΛΠΙΖΕΣΤΕ. Κάντε το χρέος σας. Μόνο, να σπέρνετε με λίγα λόγια, αλλά με περισσότερο παράδειγμα ζωής! 
π. Υάκινθος

Τρίτη 28 Ιουλίου 2015

Ο μακαριστός Μητρπολίτης Φλωρίνης: " Τί πρέπει νὰ κάνουμε;"

... ’Ολίγος καιρός μᾶς δίδεται ὡς προθεσμία. Τί πρέπει νὰ κάμωμε; Νὰ ἀκούσωμε τὴν φωνὴ τῆς σωτηρίας. Ποία ἡ φωνή; Εἶνε ἡ φωνή, ἡ ὁποία εἶπε εἰς τὸν Νῶε· «εἴσελθε σὺ καὶ πᾶς ὁ οἷκος σου εἰς τὴν κιβωτό». ‘Η ἰδία φωνὴ λέγει τώρα καὶ πρὸς ἡμᾶς τούς χριστιανοὺς ῞Ελληνας· ῞Ελληνες! Εἰσέλθετε τὸ ταχύτερον εἰς τὴν κιβωτό. ᾿Ιδοὺ ἔρχεται παγκόσμιος θύελλα διὰ νὰ σαρώση τὸν κόσμον. — Κιβωτὸς δέ, ὅπως ἀπεδείχθη καὶ σ᾽ ἄλλες περιστάσεις τῆς φυλῆς μας, εἶνε ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ. Αὐτὴ εἶνε τὸ πλοῖο, ποὺ ὅποιος μπῇ ἐγκαίρως θὰ σωθῇ. Τὸ πλοῖο αὐτὸ ταξιδεύει 20 αἰῶνας. Δὲν φοβᾶται τρικυμίας καὶ θύελλας. Κατάρτι εἶνε ὁ Τίμιος Σταυρός. ῎Αγκυρα ἡ ἐλπίδα. Τιμόνι τὸ Εὐαγγέλιο, οἱ Κανόνες, ἡ διδασκαλία τῶν Πατέρων. Καὶ πλοίαρχος ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, ποὺ ζῆ καὶ βασιλεύει εἰς τοὺς αἰῶνας.
᾿Αδελφέ! Τί κάθεσαι; Πρὶν ἀνοίξουν οἱ καταρράκται, πίστευσαι στὸν Χριστό, μπές ἐσὺ καὶ ἡ οἰκογένειά σου εἰς τὴν κιβωτὸ καὶ θὰ σωθῇς. ῎Εξω ἀπὸ τὴν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ δὲν ὑπάρχει σωτηρία.

Ολόκληρο το άρθρο στην πηγή: http://www.pentapostagma.gr/

Δευτέρα 27 Ιουλίου 2015

Μην ζητάμε να δούμε τον Θεό, απροετοίμαστοι!

Θεός είναι πολυεύσπλαχνος. Δεν έρχεται πρόωρα, παράκαιρα.Μας δίνει την ευκαιρία να κρίνουμε τον εαυτό μας, να καταλάβουμε ορισμένα πράγματα και να μην επιζητούμε να μας εμφανιστεί σε στιγμές που η παρουσία Του θα σήμαινε καταδίκη για μας.



Θα ήθελα να σας πω ένα παράδειγμα πάνω σ’ αυτό.

Πριν πολλά χρόνια ήρθε κάποιος να με δει. Μου ζήτησε να του δείξω το Θεό, του είπα ότι δεν μπορούσα να το κάνω, αλλά πρόσθεσα ότι, ακόμα και να μπορούσα,αυτός δεν θα ήταν δυνατό να ατενίσει το Θεό – σκέφτηκα πως για να συναντήσει κανείς το Θεό πρέπει να έχει κάτι κοινό μαζί Του, κάτι που δίνει μάτια να δει και νου να κατανοήσει.

Ο άνθρωπος εκείνος με ρώτησε γιατί τα έλεγα αυτά – του πρότεινα λοιπόν να σκεφτεί λίγα λεπτά και να μου πει αν υπήρχε κάποιο χωρίο του Ευαγγελίου που να τον είχε συγκινήσει ιδιαίτερα, για να δει ποιά σχέση υπάρχει μεταξύ του Θεού και του ιδίου.

Μου απάντησε λοιπόν «ναι, είναι στο όγδοο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του Ιωάννου, το χωρίο που μιλάει για τον λιθοβολισμό της πόρνης».

«Α, ναι!» είπα, «αυτό είναι ένα από τα πιο όμορφα και συγκινητικά κομμάτια στο Ευαγγέλιο».

«Τώρα» του είπα, «κάθισε και σκέψου ειλικρινά: στη σκηνή που περιγράφεται ποιός είσαι εσύ…»

Ο άνθρωπος μου σκέφτηκε λίγο και έπειτα είπε: «Νιώθω πως είμαι ο μόνος Εβραίος που δεν θα είχε απομακρυνθεί, αλλά θα είχε λιθοβολήσει τη γυναίκα». Τον κοίταξα λοιπόν και του απάντησα: «Δόξαζε το Θεό που δεν σου επιτρέπει να τον συναντήσεις πρόσωπο προς πρόσωπο!».

*από το βιβλίο: «Μάθε να προσεύχεσαι» του Αρχιεπισκόπου Anthony Bloom (Εκδ. «Η Έλαφος»).                                                                                               http://www.briefingnews.gr/

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ "Ε" ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (Ιούνιος 2015)

Η ΣΤ΄ παρουσίαση του βιβλίου: "ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ"

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

ΑΠΑΝΤΗΣΗ σε δήλωση του Γιάνη Βαρουφάκη.

«Ούτε ο Θεός δεν θα μπορούσε… »

Το Σάββατο 25 Ιουλίου 2015, στην Καθημερινή εφημερίδα της Μαγνησίας «ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ» (σελ. 18 – Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΗΜΕΡΑ), διάβασα μια δήλωση του κ. Γιάνη Βαρουφάκη, τ. υπουργού των Οικονομικών της Ελλάδος, που αναφέρει τα εξής: «Ακόμη κι αν ο Θεός με τους αγγέλους κατέβουν στη γη να αναλάβουν την ελληνική κυβέρνηση προκειμένου να μην γίνουν λάθη – επειδή ο Θεός δεν κάνει λάθη – ακόμα και αυτοί δεν θα μπορούσαν να εφαρμόσουν με επιτυχία το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων».
Κατανοώ, πως όσα δήλωσε ο κ. Βαρουφάκης, αναφερόμενος στο Θεό και τους αγγέλους, είναι σχήμα λόγου. Νομίζω πως, με την δήλωσή του αυτή, θέλει να εκφράσει την γνώμη του και να  πει στον ελληνικό λαό το πόσο δύσκολη θα είναι η εφαρμογή των μέτρων που απαιτούν «οι σωτήρες της Ελλάδος». Παίρνοντας αφορμή από τη δήλωσή του αυτή, θα ήθελα να εκφράσω λίγες σκέψεις, δηλώνοντας εκ των προτέρων πως δεν γράφω αυτές τις λίγες γραμμές με κάποια κομματική ή πολιτική ιδιότητα – αφού αισθάνομαι πολιτικά άστεγος - αλλά ως ο έσχατος ελληνορθόδοξος παπάς της επαρχίας μας, που αγωνιά για την πνευματική πορεία της πατρίδος του.
Θεωρώ πως ο λόγος του κ. τ. υπουργού των Οικονομικών δεν είναι εύστοχος, διότι χρησιμοποιεί το όνομα του Παντοδύναμου Θεού μέσα σε κοσμικά και ανθρώπινα πλαίσια.
Κι όμως αγαπητέ μου, κ. υπουργέ, αν τοποθετούσαμε το Θεό ως Κυβερνήτη στη ζωή μας δεν θα ζούσαμε τέτοιες καταστάσεις που βιώνει σήμερα η πατρίδας μας εξ’ αιτίας των αμαρτιών και των λανθασμένων επιλογών, αρχόντων και αρχομένων.
Κάποτε, οι προπάτορές μας έκαναν θαύματα με το σταυρό στα χέρια και έφερναν εις πέρας δύσκολες αποστολές, οι οποίες εξ’ αρχής θεωρούνταν αποτυχημένες. Στο τέλος αποδεικνυότανε πως «ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΠΑΡ’ ΑΝΘΡΩΠΟΙΣ ΔΥΝΑΤΑ ΠΑΡΑ ΤΩ ΘΕΩ ΕΣΤΙ», όπως διαβάζουμε στην Αγία Γραφή..  Η ιστορία μας διδάξει και τούτο: όποιος ζητά τον φωτισμό και την ευλογία του Θεού, πριν ξεκινήσει οτιδήποτε στη ζωή του, είναι σίγουρο πως δεν θα κάνει τραγικά λάθη, αρκεί αυτό που ζητά να μην  αντίκειται στις εντολές Του.
Παρατηρούμε, εδώ και πολλά χρόνια, πως εξορίσαμε τον Θεό από τις καρδιές μας, τα σπίτια μας, τα σχολεία μας, τις διάφορες υπηρεσίες της Πολιτείας και γενικότερα από την ΕΛΛΑΔΑ. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο που ζούμε και ενεργούμε στην καθημερινή μας ζωή. Βεβαίως, υπάρχουν και οι άγιες εξαιρέσεις – στους άρχοντες και στους αρχόμενους – που έλκουν τη Χάρη του Θεού.. Οι άγιες προσευχές κάποιων αγίων κληρικών, μοναχών και λαϊκών μας προστατεύουν, αλλά … μέχρι πότε;
Η αιτία, λοιπόν, του κακού βρίσκεται στην επιλογή μας να ζούμε χωρίς Θεό, μηδενίζοντας τις άγιες εντολές Του, αλλά και περιφρονώντας την Αγία Του Εκκλησία. Όπου εξορίζεται ο Θεός, εκεί ερημώνουν τα πάντα, διότι Αυτός είναι το Φως του κόσμου και ο Σωτήρας όλων των ανθρώπων.
Εμείς ως ορθόδοξοι χριστιανοί πιστεύουμε πως ο Τριαδικός Θεός, τον οποίο λατρεύουμε, είναι Παντοδύναμος. Μπορεί να κάνει τα πάντα, αφού από το μηδέν δημιούργησε όλη την κτίση. Είναι Κυβερνήτης όλου του κόσμου, ορατού και αοράτου. Είναι ευγενής Άρχοντας, ο οποίος αγαπά όλα τα πλάσματά Του εξίσου. Όταν νοιώσει πως δεν τον θέλουμε στη ζωή μας, απομακρύνεται έως ότου τον καλέσουμε και πάλι για να μας αγκαλιάσει και να μας ελεήσει. Θέλει να μας βοηθήσει - τον καθένα ξεχωριστά, αλλά και όλους μαζί - για να βρούμε τη διέξοδο στα αδιέξοδα που βιώνουμε καθημερινά, εξ’ αιτίας των αμαρτιών και της αποστασίας μας.
Ο Παντοδύναμος Θεός και Κυβερνήτης του κόσμου θέλει απ’ όλους μας ειλικρινή και έκδηλη μετάνοια, μέσω των μυστηρίων της Εκκλησίας Του. Όπου υπάρχει μετάνοια όλα αλλάζουν. Όλες οι παγίδες του εχθρού ακυρώνονται. Το σκοτάδι διαλύεται και έρχεται το φως μέσα στην ψυχή μας. Ο Θεός δεν μας εγκατέλειψε. Εμείς τον εγκαταλείψαμε! Ένας αναστεναγμός μετανοίας, ένα «Κύριε ελέησον» και η απόφασή μας να ζήσουμε σύμφωνα με το άγιο θέλημά Του, θα φέρουν τη Χάρη του Θεού και την πολυπόθητη αλλαγή για την Πατρίδα μας, την Ελλάδα!
Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ και λέγεται ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Β.  Μπατάκας
Εφημέριος Μητροπ/κού Ι. Ν. Αγ. Νικολάου Βόλου
και Πρόεδρος του Δ.Σ. του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ"


Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

«Δεν είναι ανάγκη να εκκλησιάζομαι. Μπορώ να προσευχηθώ και στο σπίτι μου»


Ισχυρίζονται κάποιοι πως «δεν είναι ανάγκη να εκκλησιαζόμαστε. Μπορούμε να προσευχηθούμε και στο σπίτι  μας».  Προσέξτε, το πώς τους απαντά ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: 
«Απατάς τον εαυτό σου, άνθρωπε με την δικαιολογία αυτή. Βεβαίως, είναι δυνατόν να προσευχηθείς και στο σπίτι σου. Είναι όμως αδύνατο να προσευχηθείς έτσι όπως προσεύχονται στην εκκλησία. Στο Ναό υπάρχουν οι πατέρες και πλήθος λαού, όπου  αναπέμπεται από όλους μαζί κοινή προσευχή προς τον Θεό.
Δεν εισακούεσαι τόσο πολύ παρακαλώντας μόνος σου τον Κύριο, όσο όταν τον παρακαλείς μαζί με τους αδελφούς σου. Διότι εδώ στην εκκλησία υπάρχει κάτι το επί πλέον: η ομόνοια, η συμφωνία, ο σύνδεσμος της αγάπης και οι ευχές των ιερέων.  Γι’ αυτό βέβαια και επί κεφαλής των ακολουθιών είναι οι ιερείς, ώστε οι ευχές του πλήθους, που είναι ασθενέστερες, ενισχυόμενες με τις δυνατότερες ευχές αυτών, να ανεβούν μαζί μ’ αυτές στον ουρανό.
          Η προσευχή που γίνεται απ’ όλους τους πιστούς στο Ναό έχει πολύ μεγαλύτερη παρρησία και δύναμη από την ιδιωτική που γίνεται στην οικία...." 
Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος:

ΠΡΟΣΟΧΗ – το παιχνίδι «εξαφανίσου για 72 ώρες» έφθασε και στην Ελλάδα;

Τα μάτια σας δεκατέσσερα…
Η ταυτόχρονη εξαφάνιση δύο ανήλικων στην Αττική και χωρίς προφανή λόγο οδηγεί τους αξιωματικούς της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να ερευνούν με σοβαρότητα το ενδεχόμενο το παιχνίδι «εξαφανίσου για 72 ώρες» να έφθασε και στην Ελλάδα.
Το συγκεκριμένο παιχνίδι έχει τρομοκρατήσει δεκάδες γονείς στην Ευρώπη και υπάρχουν φόβοι να έχει φτάσει και στην χώρα μας!
Η αποκαλύψη ήρθε έπειτα από την πολύωρη εξαφάνιση μιας 15χρονης κι ενός 17χρονου, οι οποίοι έφυγαν ως δια μαγείας και χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος από το οικογενειακό τους περιβάλλον και μάλιστα ταυτόχρονα.
Οι γονείς των παιδιών πανικοβλήθηκαν από την απουσία των σπλάχνων τους και αμέσως κατήγγειλαν την εξαφάνιση στην ΕΛ.ΑΣ με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθεί η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και μέσω του προφίλ που διατηρούν στο Facebook οι δυο εξαφανισθέντες κατάφεραν τελικά να τους εντοπίσουν.
Οι πολύπειροι αστυνομικοί τις Δίωξης αμέσως κατάλαβαν πως τα σημάδια της εξαφάνισης των δύο παιδιών κάτι δείχνουν, καθώς εξαφανίστηκαν ταυτόχρονα και χωρίς να ειδοποιήσουν κανέναν και κυρίως χωρίς να συντρέχει ο παραμικρός λόγος.
Το γεγονός αυτό έκανε τους Αστυνομικούς της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να εξετάζουν με σοβαρότητα το ενδεχόμενο τα δύο παιδιά να παίρνουν μέρος σε αυτό το παιχνίδι.
Μάλιστα το γεγονός ότι κανένα από τα δύο παιδιά δεν εξήγησε τόσο στους γονείς όσο και στους αστυνομικούς τους λόγους της εξαφάνισης, κάνει τους τελευταίους να εξετάζουν με σοβαρότητα πια το ενδεχόμενο ο μυστικός εφιάλτης “εξαφάνιση για 72 ώρες” να έφθασε και στη χώρα μας.
Στην Γαλλία, την Βρετανία αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρώπης γονείς ποστάρουν τρομοκρατημένοι στο Facebook, σχόλια για το συγκεκριμένο παιχνίδι, εφιστώντας την προσοχή!!!
Ο δημιουργός (;) αυτού του μυστικού παιχνιδιού που διακινείται από στόμα σε στόμα και από “Inbox” σε “Inbox” παραμένει άγνωστος, ενώ βασική προϋπόθεση για να λάβεις μέρος στο παιχνίδι, με άγνωστο ακόμα έπαθλο και αυτό είναι το μεγάλο μυστήριο, είναι η άκρα μυστικότητα συμμετοχής και ενεργειών που ορίζεται από τους διαχειριστές του παιχνιδιού.
Γάλλος εισαγγελέας οποίος ερεύνησε πρόσφατα την υπόθεση του συγκεκριμένου παιχνιδιού με αφορμή την εξαφάνιση 13χρονης Γαλλίδας, αποφάνθηκε ότι κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.
Ωστόσο, και σύμφωνα με πληροφορίες, οι Έλληνες αξιωματικοί έχουν εντοπίσει ένα επίμαχο “Link” και το ερευνούν εξονυχιστικά και σύντομα θα είναι σε θέση να πουν με βεβαιότητα τι ακριβώς συμβαίνει.

Ο αλκοολικός μοναχός

Κάποτε στο Άγιον Όρος ήταν ένας μοναχός που διέμενε στις Καρυές. Έπινε καθημερινά και μεθούσε και γινόταν αιτία να σκανδαλίζονται οι προσκυνητές.
Κάποια στιγμή πέθανε και ανακουφισμένοι κάποιοι πιστοί πήγαν στον γέροντα Παΐσιο να του πουν με ιδιαίτερη χαρά ότι επιτέλους λύθηκε αυτό το τεράστιο πρόβλημα.
Ο γέροντας τους απάντησε ότι γνώριζε για το θάνατο του μοναχού, αφού είδε ολόκληρο τάγμα αγγέλων που ήρθαν να παραλάβουν την ψυχή του.
Οι προσκυνητές απόρησαν και διαμαρτυρήθηκαν και κάποιοι προσπαθούσαν να εξηγήσουν στον γέροντα για ποιον ακριβώς μιλούσαν, νομίζοντας ότι δεν κατάλαβε…
Ο γέροντας τους διηγήθηκε: «Ο συγκεκριμένος μοναχός γεννήθηκε στη Μ. Ασία, λίγο πριν την καταστροφή όταν οι Τούρκοι μάζευαν όλα τα αγόρια. Για να μην το πάρουν από τους γονείς του, αυτοί το έπαιρναν μαζί τους στο θερισμό και για να μην κλαίει, του έβαζαν λίγο ρακί στο γάλα για να κοιμάται.
Ως εκ τούτου μεγαλώνοντας έγινε αλκοολικός. Κάποια στιγμή και μετά από αποτρεπτικές απαντήσεις από διάφορους γιατρούς να μην κάνει οικογένεια, ανέβηκε στο Όρος και έγινε μοναχός.
Εκεί βρήκε γέροντα και του είπε ότι είναι αλκοολικός. Του είπε ο γέροντας να κάνει μετάνοιες και προσευχές κάθε βράδυ και να παρακαλεί την Παναγία να τον βοηθήσει να μειώσει κατά 1, τα ποτήρια που έπινε.
Μετά ένα χρόνο κατάφερε με αγώνα και μετάνοια να κάνει τα 20 ποτήρια που έπινε, 19 ποτήρια. Ο αγώνας συνέχισε με την πάροδο των χρόνων και έφτασε τα 2-3 ποτήρια, με τα οποία όμως πάλι μεθούσε. Ο κόσμος έβλεπε χρόνια ένα αλκοολικό μοναχό που σκανδάλιζε τους προσκυνητές, ο Θεός έβλεπε ένα αγωνιστή μαχητή που έκανε έναν μεγάλο αγώνα…
 http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

ΕΓΚΑΤΆΛΕΙΨΗ ΜΩΡΏΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥΣ!

... Το νοσοκομείο/μαιευτήριο «Έλενα» είναι ανάμεσα στα τρία κρατικά που υποδέχονται εγκαταλελειμμένα μωρά. Όμως, όσο και αν η φροντίδα είναι υψηλής στάθμης, μόλις τα μωρά γίνουν έξι μηνών, πηγαίνουν σε διάφορα ιδρύματα. Εκτός και αν εμφανιστούν οι γονείς τους και τα πάρουν.
Ένας υπεύθυνος του νοσοκομείου λέει στο Sky News: «Το πρόβλημα έχει μεγαλώσει. Πολλές γυναίκες γεννούν και στη συνέχεια φεύγουν από το νοσοκομείο αφήνοντας τα παιδιά τους σε εμάς. Ένας λόγος είναι πως κάποιες πιστεύουν ότι δεν μπορούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους ή μπορεί να είναι πρόσφυγες. Χρησιμοποιούν τη χώρα ως γέφυρα για να περάσουν σε μια άλλη χώρα. Έτσι, αφού γεννήσουν, αφήνουν τα παιδιά τους και φεύγουν»....
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ στην πηγή: http://www.pentapostagma.gr/

"ΜΑΚΡΥΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ"

Βράβευση της ηρωίδας γυναίκας της Πινδου!  ΦΟΥΡΚΑ 20/07/2015
Τα σοφά λόγια της 94χρονης Αγορίτσας Φασούλη κατά την βράβευσή της από τον Περιφερειάρχη Ηπείρου Αλέκο Καχριμανη:
"Ευχαριστώ πολύ για την χαρά που μου δίνετε, αλλά θα σας παρακαλέσω εσάς εκεί κάτω να τα βρείτε μεταξύ σας και να μην τσακώνεστε, να κρένεστε! Εμείς τότε είμασταν όλες μονοιασμένες... Υποφέραμε πολύ, είδαν πολλά τα ματιά μας τραυματίες νεκρούς νέους ανθρώπους και μικρά παιδιά. Εγώ έζησα δύο πολέμους, τους Ιταλούς, τους Γερμανούς και τον Εμφύλιο. Σας παραδώσαμε μια ΕΛΛΑΔΑ ελεύθερη! Ελεύθερη να την δώσετε και σείς στα παιδιά σας! Οι ξένοι είναι μεγάλοι και ισχυροί. Έχουν όπλα και γρόσια! Εμείς έχουμε την καρδία μας και την ψυχή μας. Να 'χετε ΑΓΑΠΗ κι ΟΜΟΝΟΙΑ μεταξύ σας... Ποτέ να μην περάσετε αυτά που περάσαμε εμείς και δούν τα ματιά σας αυτά που είδαν τα δικά μας! ΜΑΚΡΥΑ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΑΠ' ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ
http://www.agioritikovima.gr/

Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Ο καπετάν Βασίλης σάλπαρε για το λιμάνι τ' ουρανού.

Την Δευτέρα 20 Ιουλίου 2015 και ώρα 21:00 εκοιμήθη εν Κυρίω ο καπετάν Βασίλης Μπατάκας, από το Τρίκερι Μαγνησίας, πατέρας του π. Θεοδώρου, Προέδρου του Συλλόγου μας. Η νεκρώσιμος ακολουθία τελέστηκε την Τρίτη 21 Ιουλίου και ώρα 18:00 στον Ιερό Ναό Αγίων Μεγαλομάρτυρος Αρτεμίου  και Κοσμά του Αιτωλού Βόλου προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Δημητριάδος κ. κ. Ιγνατίου. Στην κηδεία παρέστησαν: ιερείς, συγγενείς, συνεργάτες του "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΥ" και της "ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ" κ.α. 
Ευχόμαστε στον μακαριστό Βασίλειο 
να έχει καλό ταξείδι και καλή ανάπαυση στην αγκαλιά του Θεού.

Ζητούμε την προσευχή σας για την ανάπαυση της ψυχής του. 

Μη μ’ αφήνεις μόνο. Προσεύχου για μένα.

«Προσεύχου για μένα»

Είναι η σιωπηλή κραυγή που λέει: Μη με ξεχνάς, μην αδιαφορήσεις για μένα, συμπορεύου, μην πάψεις να με αγαπάς, μη φύγεις από τη ζωή μου, μη μ’ αφήνεις μόνο.

Αν μπορούσαμε να πιάναμε τα μηνύματα που εκπέμπουν τα λόγια των γύρω μας, θα καταλαβαίναμε την αγωνία, τις ανασφάλειές τους. Αλλά αυτό θα σήμαινε πως θα προκαλούμαστε να δώσουμε τον εαυτό μας, την καρδιά μας. Το «αγαπήσεις τον πλησίον σου ως σεαυτόν» δεν εφαρμόζεται θεωρητικά. Χρειάζεται πόνο, υπέρβαση των δικών μας αναγκών για χάρη του συνανθρώπου μας που γίνεται αδελφός μας. Είναι απλό και εύκολο στην πρόσκληση για προσευχή υπέρ αυτού που μας το ζητά, να απαντήσουμε «εντάξει». Όμως «το να προσεύχεσαι για τον άλλο είναι ως να χύνεις το αίμα σου γι’ αυτόν, γιατί ο αδελφός μας είναι η ζωή μας» κατά τον άγιο Σιλουανό.

Η ταύτιση του πονεμένου αδελφού με τον εαυτό μας προϋποθέτει κατάθεση του εαυτού μας, που προκαλεί ελευθερία από τη φιλαυτία μας, γι’ αυτό και πολλή χαρά.

Θεωρούμε, και ενδεχομένως να είναι, την υλική ελεημοσύνη δείγμα αγάπης. Όμως ο άνθρωπος «ουκ επ’ άρτω μόνον ζήσεται». Για να ζήσει χρειάζεται κάποτε ένα αφτί να τον ακούσει, ένα ώμο ν’ ακουμπήσει, μια καρδιά να κτυπήσει γι’ αυτόν.

 Είναι ωφέλιμο να κατανοούμε την ψυχρότητά μας, την αναπηρία μας, την ψεύτικη ζωή μας που δεν μοιράζεται. Οδηγεί στη μετάνοια η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαστε ως χριστιανοί αυτοί που θα έπρεπε. Προφυλάσσει από την ψευδαίσθηση και την υποκρισία η γνώση του εαυτού μας.

 Ασφαλώς ο Χριστός δεν μας ζητά ν’ αγαπήσουμε την ανθρωπότητα αλλά τον άνθρωπο που είναι κοντά μας, δίπλα μας, στο δρόμο μας. Όχι με την έννοια της ελεημοσύνης ως υπεροχής, αλλά της καρδιακής αγάπης που γίνεται βακτηρία και ανάπαυση και δύναμη για τον αδελφό. Βέβαια, η δική μας αδυναμία και ακαταστασία μας εμποδίζει να βγούμε από τον εαυτό μας «για να ζήσει ο αδελφός». Όμως δεν θα πρέπει να το κατανοήσουμε, να το παλέψουμε, να το δοκιμάσουμε; Δεν είναι για μας το Ευαγγέλιο και η ζωή του Χριστού;

 Το «προσεύχου για μένα» μπορεί να γίνει τελικά ο καθρέφτης που θα δούμε την πραγματικότητα του εαυτού μας. Όπως, αν θέλουμε, και η δυνατότητα να γευτούμε την «άλλη ζωή» που διαφοροποιείται από αυτήν του κόσμου τούτου της φιλαυτίας, της επιφάνειας, της πεζότητας που «όζει θάνατο». Να γευτούμε δηλαδή την όντως Ζωή που έχει ενδιαφέρον, χαρά, πληρότητα, αιωνιότητα.

http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

Ο προφήτης Ιεζεκιήλ και η προφητεία που προτυπώνει την Ανάσταση των νεκρών

Στην Εκκλησία μας, αγαπητοί αδελφοί, τιμούμε τους Αποστόλους, τους Μάρτυρας, τους Πατέρας και γενικά όλους εκείνους που ενώθηκαν με τον Χριστό και αποτελούν τα μέλη της Εκκλησίας, τα μέλη του Σώματος του Χριστού. Όλοι αυτοί έχουν μέσα τους την Χάρη του Χριστού, που τους αγίασε, τους μεταμόρφωσε και εκεί οφείλονται όλοι οι ηρωικοί τους αγώνες και οι θυσίες τους για τον Χριστό.
Όμως, στην Εκκλησία τιμούμε και τους δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, Προφήτας, Κριτάς και Βασιλείς, που καθοδηγούσαν τον λαό του Θεού. Γιατί και αυτοί είχαν κοινωνία με τον άσαρκο Λόγο, το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος. Η διαφορά μεταξύ της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης είναι ότι στην Παλαιά Διαθήκη οι δίκαιοι είχαν κοινωνία με τον άσαρκο Λόγο, ενώ στην Καινή Διαθήκη έχουν κοινωνία με τον σεσαρκωμένο Λόγο.
Ένας τέτοιος Προφήτης και ευλογημένος άνθρωπος, εκλεγμένος από τον Θεό, που είχε διαρκή κοινωνία με τον Θεό, είναι ο Προφήτης Ιεζεκιήλ, του οποίου την μνήμη εορτάζει σήμερα η Εκκλησία μας. Η Εκκλησία τον τιμά για την σχέση και κοινωνία που είχε με τον Θεό, και για τους αγώνες του για τον ισραηλιτικό λαό.
Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ, του οποίου το όνομα σημαίνει «Θεός ισχυρός η Θεός ισχύων», ήταν υιός του Βουζεί, ανήκε σε ιερατική οικογένεια και ήταν απόγονός του Σαδώκ. Αιχμαλωτίσθηκε το 597 π.Χ. από τον Ναβουχοδονόσορα, κατά την δεύτερη έλευσή του στην Ιερουσαλήμ, μαζί με χιλιάδες επίσημα πρόσωπα και γι’ αυτό έδρασε και απέθανε στην Βαβυλώνα. Εκεί κλήθηκε στο προφητικό αξίωμα, το οποίο άσκησε για είκοσι δύο (22) χρόνια. Ο Ιεζεκιήλ στην Βαβυλώνα έζησε τις τραγικές στιγμές της καταστροφής της Ιερουσαλήμ.
Το έργο του ήταν δύσκολο, αλλά και μεγαλειώδες. Ο Προφήτης έλεγε ότι τους Ιουδαίους βασάνιζαν δυό μεγάλα ψυχικά πάθη, τα οποία δεν τους άφηναν να μετανοήσουν. Το ένα ήταν ο εγωισμός, επειδή πίστευαν ότι τιμωρούνται αδίκως για τις αμαρτίες των προγόνων τους, και το δεύτερο ήταν η απελπισία,με αποτέλεσμα να κλίνουν προς την ειδωλολατρία. Ο Προφήτης Ιεζεκιήλ είχε πολλές αποκαλύψεις από τον Θεό και έκανε και διάφορες συμβολικές πράξεις. Δυό μεγάλα οράματα που είδε και περιγράφει στο βιβλίο του είναι το Χερουβικόν άρμα και ο νέος Ναός.
Σε μας είναι γνωστή η προφητεία του Προφήτου Ιεζεκιήλ περί της αποκαταστάσεως των Ισραηλιτών στα Ιεροσόλυμα, που προτυπώνει την ανάσταση των νεκρών, την οποία προφητεία διαβάζουμε στην Εκκλησία την Μεγάλη Παρασκευή το βράδυ, μετά την επιστροφή στον Ναό από την περιφορά του Επιταφίου. Εκεί γράφεται ότι ο Θεός έφερε τον Προφήτη σε έκσταση και τον οδήγησε σε μια πεδιάδα που ήταν γεμάτη από ανθρώπινα οστά και του είπε να απευθύνη λόγο Κυρίου στα νεκρά οστά. Καί καθώς εκήρυττε λόγο Κυρίου στα οστά, έγινε σεισμός και άρχισαν να πλησιάζουν το ένα με το άλλο, να αποκτούν νεύρα και σάρκες και επάνω σε αυτά πρόβαλε δέρμα. Στην συνέχεια του είπε να κηρύξη προς το πνεύμα και έτσι εισήλθε μέσα στα νεκρά αυτά οστά πνεύμα ζωογόνο και τα οστά ζωντάνευσαν και στάθηκαν στα πόδια τους. Καί στην συνέχεια ο Θεός του έδωσε εντολή να κηρύξη: «Αυτά λέγει ο Κύριος. Να, εγώ θα ανοίξω τους τάφους και θα σας βγάλω από τα μνήματά σας και θα σας οδηγήσω στη χώρα του Ισραήλ.. και θα σας δώσω το πνεύμα μου και θα πάρετε ζωή και θα σας τοποθετήσω στη χώρα σας και θα πεισθήτε ότι εγώ είμαι ο Κύριος».
Οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης κήρυξαν μετάνοια για να μετανοήσουν οι άνθρωποι και να επιστρέψουν στον Θεό. Πολλές από τις διδασκαλίες τους ήταν μεσσιανικές, αφού αναφέρονταν στην έλευση του Χριστού, και στην προετοιμασία του Ισραηλιτικού λαού για να δεχθούν την ενανθρώπηση του Χριστού. Από όλους τους λαούς οι Ιουδαίοι προετοιμάσθηκαν καλύτερα, γι’ αυτό και εκεί γεννήθηκε ο Χριστός. Καί αυτό οφείλεται στους Προφήτες,μεταξύ των οποίων και τον Προφήτη Ιεζεκιήλ που εορτάζουμε σήμερα. Γι’ αυτό και τους χρωστούμε μεγάλη ευγνωμοσύνη. Αυτά που εκείνοι εκήρυξαν, εμείς τα απολαμβάνουμε.
Λαμβάνοντας αφορμή από την σημερινή εορτή και το όραμα του Προφήτου Ιεζεκιήλ, θα πρέπη να πιστεύσουμε ακράδαντα στην ανάσταση των νεκρών, που θα γίνη κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, και να προετοιμαζόμαστε για να σταθούμε εκ δεξιών του Θεού.
 Προφήτης Ιεζεκιήλ-Ιερόθεος Βλάχος (Μητροπολίτης Ναυπάκτου)
http://www.agioritikovima.gr/

Τετάρτη 22 Ιουλίου 2015

Νύχτα. Οι αγαπητές ώρες του Θεού και των αγίων


Η αγρυπνία είναι σχάρα που ψηνόμαστε για να καθαριστούμε, να φωτισθούμε, ν΄αγιασθούμε.

Νύχτα. Οι αγαπητές ώρες του Θεού και των αγίων, των φίλων μας, που μαθαίνουμε τα κουμπιά τους, για να τους καλοπιάνουμε. Μόνο να' μαστε τίμιοι μαζί τους.

Γιατί εύκολα τους λησμονάμε, αθετούμε τις υποσχέσεις μας και τους αφήνουμε εκτεθειμένους στον Θεό. Να δεθούμε με τους αγίους. Είναι η καλύτερη συντροφιά στη μοναξιά.

Διώχνουν την παγωνιά. Έρχονται αμέσως. Ακούν αμέσως.

Ο Άγιος Νικόλαος είναι για τους αμαρτωλούς. Ο Πρόδρομος τόσο εύκολος, η Παναγία τόσο καταδεκτική, αλήθεια…
 
+ Του Μακαριστού Μοναχού Μωυσή, του Αγιορείτη
- See more at: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

Τα χέρια του Ιερέα στη ζωή μας!

Όταν έμπαινε στο Ναό της Ιερουσαλήμ η Παναγία μας, κρατώντας στην αγκαλιά της βρέφος 40 ημερών τον Ιησού, μαζί με τις άλλες μητέρες που έρχονταν εκεί για να καθαριστούν μετά τον τοκετό και να παρουσιάσουν τα πρωτότοκά τους παιδιά, κανένας δεν μπορούσε να διακρίνει κάτι το ξεχωριστό σ’ αυτό το παιδί! Μόνο ένας, ο πρεσβύτης Συμεών, ειδοποιημένος από το Άγιο Πνεύμα, έτρεξε να υποδεχτεί Εκείνον πουτόσα χρόνια περίμενε πρώτα να δει με τα σωματικά του μάτια κι έπειτα να πεθάνει…

Η πολυπόθητη στιγμή είχε φτάσει! Πήρε στα χέρια του το βρέφος, τον Ιησού, και ζήτησε από το Θεό τώρα πια να πεθάνει, αφού είδαν τα μάτια του το σωτήρα όλου του κόσμου, το Χριστό!

Κι αυτή η συγκλονιστική στιγμή ζωντανεύει στο διάβα των αιώνων κάθε φορά που ένα αντρόγυνο φέρνει στο Ναό το νεογέννητο παιδί της, για να “σαραντίσει” όπως λέμε, για να διαβάσει, δηλαδή, ο ιερέας ειδικές ευχές στη μητέρα του παιδιού και να πιάσει στα χέρια του, όπως και τότε ο Πρεσβύτης Συμεών, το μικρό παιδί… Στα χέρια του Ιερέα! Αλήθεια, έχετε ποτέ αναρωτηθεί πόσο μεγάλη σχέση έχει η ζωή μας με τα χέρια του ιερέα; 

Η πρώτη έξοδος του νεογέννητου παιδιού από το σπίτι του γίνεται την ημέρα του σαραντισμού. Το παιδί μας κάνει την πρώτη επίσκεψή του στο σπίτι του Ουράνιου Πατέρα Του! Εκεί θα το πρωτοπιάσει ο ιερέας στα χέρια του και θα το οδηγήσει στον πρώτο του εκκλησιασμό. Θα το βάλει μπροστά στις εικόνες του τέμπλου, μετά μέσα στο Ιερό Βήμα, αν είναι αγόρι. Θα εκφωνήσει τα λόγια του Συμεών “Νυν απολύεις με Δέσποτα” και θα το παραδώσει στη μητέρα του.  

Αργότερα, πάλι θα φέρει η μητέρα το παιδί στο Ναό. Τώρα για τη βάφτισή του, τη δεύτερη γέννα του από την κολυμβήθρα, την κοιλιά της άλλης Μάνας, της Εκκλησίας! Πάλι θα πιάσει στα χέρια του το παιδί ο ιερέας, να το αλείψει με λάδι αρχικά, να το βαπτίσει στο νερό, να το ντύσει, να το κουρέψει, να το χρίσει, τέλος, με το άγιο Χρίσμα, δίνοντάς του τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, αναδεικνύοντάς το γνήσιο παιδί της Εκκλησίας.  

Στη συνέχεια, όχι μόνο τρεις φορές, όπως πολύ λανθασμένα πιστεύουν και κάνουν μερικοί, αλλά πολλές φορές, πάλι έχοντας στο χέρι του τη λαβίδα θα του μεταδίδει τη θεϊκή τροφή… Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού κι όχι το μελάκι ή το χρυσό δοντάκι, όπως πάλι εντελώς ανόητα λένε κάποιοι στα παιδιά, αλλά τον ίδιο το Χριστό, ολοζώντανο, θα βάζει με το τίμιο χέρι του ο ιερέας στο στόμα του παιδιού, για να συγχωρούνται οι αμαρτίες του και να ζει αιώνια! Γιατί τέτοια είναι αυτή η ζωή, η νέα ζωή που πήρε με το βάπτισμα, αιώνια! Χωρίς τέλος, χωρίς ημερομηνία λήξεως!  
Κι όσο θα μεγαλώνει θα το μάθει ο νονός ή η νονά του, ότι όταν θα λερώσει με τις αμαρτίες, τις κακίες, τις ζήλειες, τα ψέματα, τις κλεψιές, της ψυχής το λευκό φόρεμα, που απέκτησε με τη Βάπτισή του, τότε πάλι θα τρέξει στον ιερέα! Για να του ομολογήσει τα σφάλματά του, με ειλικρίνεια και μετάνοια πραγματική, για ν’απλώσει πάλι κι εκείνος μετά με το χέρι του το πετραχήλι πάνω του, να του διαβάσει τη συγχωρητική ευχή, να τον σκεπάσει ολόκληρο η Χάρη του Θεού!  

Όταν έρθει η ευλογημένη ώρα του γάμου, πάλι ο ιερέας θα πιάσει τα χέρια των νέων πια κι ώριμων παιδιών μας, θα τα ευλογήσει εξ ονόματος του ίδιου του Χριστού, Εκείνου που φέρνει τον ένα στον άλλο κοντά και ενώνει τα διαιρεμένα και θα τα ενώσει σφιχτά, τόσο σφιχτά, ώστε κανένας να μην μπορεί να μπει ανάμεσά τους, κανένας να μην μπορεί να χωρίσει αυτό το αντρόγυνο. Με τα χέρια του πάλι θα στεφανώσει το γαμπρό και τη νύφη, για τον αγώνα που έκαναν να φθάσουν αγνοί μέχρι το γάμο, θα τους δώσει αργότερα να πιουν κρασί από το κοινό ποτήρι, με τα χέρια του ύστερα θα τους σύρει στο χορό του Ησαΐα, στο χορό της γαμήλιας χαράς!

Και λίγο πριν τελειώσει το μυστήριο του γάμου, πάλι με τα χέρια του θ’αναλάβει τα στέφανά τους και θα χωρίσει τα χέρια τους, βάζοντας ανάμεσά τους το Ευαγγέλιο, δείχνοντάς τους ταυτογχρόνως, ότι μόνο αν ο Χριστός παραμένει ανάμεσά τους κι αγωνιστούν για να εφαρμόζουν όλες τις ημέρες της ζωής τους το λόγο Του, θ’ αξιωθούν να πάρουν και τα στεφάνια του Παραδείσου, τη μεγάλη κείνη ημέρα και την επιφανή!  

Κι αν το παιδί μας δεν πάρει το δρόμο του γάμου κι αποφασίσει να αφιερωθεί “ψυχή τε και σώματι” στο Θεό, τότε πάλι στα χέρια του Ιερέα θα δώσει τρεις φορές το ψαλίδι για τον κείρει μοναχό! Τα χέρια του ιερέα θα τον ντύσουν τα μοναχικά ενδύματα! Κι αν προχωρήσει και στην ιεροσύνη, τα χέρια του Αρχιερέα τώρα θα του μεταδώσουν τη Χάρη του Παναγίου Πνεύματος, που θεραπεύει τα ασθενή και τα ελλείποντα αναπληρώνει! Θα τον ντύσουν τα ιερατικά άμφια, θα του παραδώσουν στα δικά του χέρια την “καλήν παρακαταθήκην”, το Σώμα του Χριστού, που θα του ζητήσει ο ίδιος ο Χριστός την ημέρα της δευτέρας Παρουσίας Του!  

Τέλος, όταν θα έρθει η ώρα να κλείσουμε κι εμείς τα μάτια μας εδώ στη γη και να τ’ανοίξουμε στην άλλη ζωή, στην ποθεινή μας πατρίδα, πάλι ο ιερέας θα πάρει με τα χέρια του το χώμα να ραντίσει το άψυχο πια σώμα μας, λέγοντας τα λόγια του ίδιου του Θεού “γη ει και εις γην απελεύση”, χώμα είσαι δηλαδή και πάλι στο χώμα γυρνάς, θα ρίξει πάνω μας το λάδι η το κρασί και θα βάλει στο στόμα μας έναν κέρινο μικρό σταυρό, για να βρεθεί στα χείλη μας η καλή απολογία όταν θα συναντήσουμε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό…  
Πόσο μεγάλη στ’ αλήθεια σημασία δεν έχουν για τη ζωή μας, και την εδώ και την πέρα του τάφου, τα χέρια του Ιερέα! Γι’αυτό να τα φιλούμε ευλαβικά! Να τα ασπαζόμαστε αναλογιζόμενοι κάθε φορά τα πάρα πολλά που χρωστούμε σ’αυτά τα χέρια!  

Και να προσευχόμαστε για τους ιερείς μας και για τους αρχιερείς μας αδελφοί! Όπως κι εκείνοι υψώνουν νύχτα και ημέρα τα χέρια τους στις δικές τους προσευχές και μεταφέρουν τις προσευχές μας στο Θεό, τα αιτήματά μας, τα βάσανά μας, τα προβλήματά μας, το καθετί που μας απασχολεί, έτσι κι εμείς να μην ξεχνάμε να ζητάμε γι’αυτούς το φωτισμό, τη δύναμη, τη χάρη, την προστασία του Θεού… Γιατί μεγάλο έργο και βαρύ αναλογεί στον καθένα τους!  

Κι ακόμη, να προσευχόμαστε ν’ αναδεικνύει κι άλλους εργάτες στον αμπελώνα Του ο Κύριός μας, γιατί ο θερισμός είναι πολύς και οι εργάτες ολίγοι! Γιατί οι χώρες είναι έτοιμες για θερισμό, γιατί διψάνε οι ψυχές των ανθρώπων για Χριστό, γιατί κι άλλα πρόβατα έχει, που δεν έχουν ακόμη ποιμένα, γιατί είναι έτοιμο το δείπνο Του στη Βασιλεία των ουρανών και πρέπει να γεμίσουν όλες οι θέσεις! 
Αρχιμ. Καλλίνικος Μαυρολέων
agioritikovima
Πηγή: http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΣΩΘΗΚΕ ΜΕ ΑΝΕΣΗ...

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ...ΔΙΟΔΙΑ 
... Ουδείς εσώθη εν ανέσει και άνευ πειρασμών. Άρα έπεται ότι, εάν και ημείς υποφέρωμεν πειρασμούς, πρέπει να χαιρώμεθα, διότι έτσι εβάδισαν όσοι εσώθησαν. Και εφ’ όσον και ημείς θέλομεν να σωθώμεν, άλλος δρόμος δεν υπάρχει, ει μη αι θλίψεις!
Αι θλίψεις έρχονται με τον σκοπόν να μας φέρουν πλησιέστερα προς τον Θεόν. Διότι αι θλίψεις θλίβουν, στενοχωρούν την καρδίαν και ακολουθεί κατόπιν το να απαλυνθή και να ταπεινωθεί. Όταν δε ταπεινωθή, επιβλέπει προς αυτήν ο Θεός: « Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουδενώσει», « Επί τίνα επιβλέψω, ει μη ασμών στενοχωρείται και λυπείται, καθ’ ον χρόνον έπρεπε να χαίρεται, διότι βαδίζει τον δρόμον του ιερού Γολγοθά και των Αγίων.
Η χάρις του Θεού, η τα ασθενή θεραπεύουσα και τα ελλείποντα αναπληρούσα, ας βοηθήση όλους μας να κάμνωμεν υπομονήν εις όλα, ίνα αξιωθώμεν της βασιλείας του Θεού. Αμήν.

 Πηγή: (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας, ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β΄, Περί θλίψεων, πόνων και κόπων.), 
Διαβάστε όλο το άρθρο στην πηγή:  http://hellas-orthodoxy.blogspot.gr/

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

ΕΥΧΕΣ ΑΠΌ ΤΟΝ "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟ".

Το λιμανάκι της Αγίας Κυριακής Τρικέρων.                                                                         
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ", εύχεται στους συνεργάτες, τα μέλη, τους δωρητές και τους φίλους του