menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Τρίτη 30 Σεπτεμβρίου 2014

Βαριέμαι...

Βαριέμαι.μια λέξη τόσο συνήθης και ένα συναίσθημα σχεδόν καθημερινό

Βαριέμαι. μια λέξη τόσο συνήθης και ένα συναίσθημα σχεδόν καθημερινό. Έχουμε καταντήσει να βαριόμαστε τα πάντα. Είμαστε στο σπίτι; Βαριόμαστε και τρέχουμε έξω. 
Είμαστε με φίλους ; βαριόμαστε κι αυτούς κι αποζητούμε την μοναξιά
Είμαστε μόνοι; Βαριόμαστε και τότε, και ψάχνουμε για φίλους.
Ξεκινάς να διαβάζεις ένα βιβλίο μα σύντομα το παρατάς, γιατί τόσο γρήγορα το βαρέθηκες κι αυτό. και ούτω κάθε εξής .


Μία πνευματική ἐμπειρία σέ... σουβλατζίδικο!


Ανεξίτηλα εντυπωμένη θα μείνει στην ψυχή μου μία χαριτωμένη και θαυμαστή διήγηση που μου είχε αναφέρει μετά απορίας και δέους ένα νέο και υπερβολικά απλό παιδί ο Κώστας (αγνός πατριώτης τότε, πιστεύω και τώρα, έχω αρκετό χρόνο να τον δώ), πριν καιρό.
Βασανίστηκα αρκετά εδώ και πολλά χρόνια αν θα έπρεπε να την δημοσιεύσω αφού αποτελεί αφ’ενός πολύ προσωπική εμπειρία Χάριτος αλλά και φοβούμενος μήπως κάποιοι παρεξηγήσουν και χλευάσουν το αναφερόμενο γεγονός. Τελικά όμως αποσιωπώντας το επώνυμο του Κώστα τολμώ να αναφέρω ότι έζησε αυτός ο νέος και ο καθένας ας πεί ότι θέλει.
Ένα απόγευμα, εντός της Μεγάλης Τεσσαρακοστής και ενώ είχα αποτελέψει το Απόδειπνο ήρθε ο Κώστας για να με χαιρετίσει. Μόλις είχε τελειώσει την δουλειά από ένα κατάστημα κοντά στην Εκκλησία που δούλευε.


Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

Η ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ"




Ο "ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ", εδώ και 19 χρόνια, έχει αναπτύξει και  μια  αξιόλογη
εκδοτική δραστηριοτήτα,  Με την βοήθεια των συνεργατών  και  των φίλων 
του έχουν εκδοθεί: βιβλία, περιοδικά, εικόνες και  καρτ ποστάλ, ντοκιμαντέρ 
(dvd),άλλοι ψηφιακοί δίσκοι (cd) κ.α. Ο σκ οπός όλων αυτών των εκδόσεων 
είναι :  1ον Η πνευματική ενίσχυση των ανθρώπων που διακονεί, αλλά και  2ον 
Η οικονομική στήριξη του Συλλόγου, για να φέρει εις πέρας το  πολύπλευρο 
έργο του.


ΕΠΕΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΙΣ ... ΞΕΡΕΣ!!!

Προβολή φωτογραφίας σε μήνυμα
           Το μικρό και γραφικό νησάκι της Πρασούδας Τρικέρων Πηλίου
                                          (Φωτο Χρ. Γεωργιάδης)

Ένα ταχύπλοο σκάφος πολυτελείας 
έπεσε πάνω στα βράχια  μιας μικρής νησίδας 
του Παγασητικού Κόλπου. 


Παρασκευή 26 Σεπτεμβρίου 2014

ΑΛΗΘΕΙΕΣ για τον ΚΑΡΚΙΝΟ




ΜΕΓΑΛΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ αποκαλύπτει ΑΛΗΘΕΙΕΣ για τον ΚΑΡΚΙΝΟ- ΤΙ τον τροφοδοτεί και ΠΟΣΟ αποτελεσματικές είναι τελικά οι ΧΗΜΕΙΟΘΕΡΑΠΕΙΕΣ;

Τελευταία ενημέρωση σχετικά με τον καρκίνο από το John Hopkins.
Μετά από σειρά ετών που η χημειοθεραπεία εθεωρείτο ως η μόνη διέξοδος καταπολέμησης του καρκίνου, το JohnHopkins αναφέρει πως υπάρχει ένας εναλλακτικός τρόπος


Κάθε άνθρωπος έχει καρκινικά κύτταρα στο σώμα του. Αυτά τα κύτταρα δεν εντοπίζονται στις συνήθεις εξετάσεις εφόσον δεν έχουν πολλαπλασιαστεί σε δισεκατομμύρια.

Όταν ο ιατρός διαβεβαιώνει τους καρκινοπαθείς πως δεν υπάρχουν καρκινικά κύτταρα στο σώμα τους μετά από θεραπεία, σημαίνει πως οι εξετάσεις δεν είναι σε θέση να εντοπίσουν καρκινικά κύτταρα διότι το ποσοστό τους δεν καθίσταται ανιχνεύσιμο.

Καρκινικά κύτταρα εμφανίζονται από 6 μέχρι και περισσότερες από 10 φορές κατά τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου. Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι ισχυρό , τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται και αποτρέπεται ο πολλαπλασιασμός τους και ο σχηματισμός όγκων.

Όταν κάποιος έχει καρκίνο τότε αυτό υποδεικνύει πως παρουσιάζει πολλαπλές διατροφικές ελλείψεις. Αυτά οφείλονται σε γενετικούς, περιβαλλοντικούς και διατροφικούς παράγοντες του τρόπου ζωής μας.

Για να ξεπεραστούν αυτές οι διατροφικές ελλείψεις , πρέπει να αλλάξει η διατροφή και να συμπεριληφθούν συμπληρώματα που θα ενισχύσουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

Η χημειοθεραπεία δηλητηριάζει τα καρκινικά κύτταρα αλλά παράλληλα καταστρέφει και τα ραγδαία αναπτυσσόμενα υγιή κύτταρα στο μυελό των οστών, στην γαστρεντερική οδό και μπορεί να προκαλέσει βλάβες στο ήπαρ, στους νεφρούς, στην καρδιά, στους πνεύμονες κλπ.

Η ακτινοβολία καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα και ταυτόχρονα καυτηριάζει, σημαδεύει και εξοντώνει υγιή κύτταρα, ιστούς και όργανα.

Η αρχική θεραπεία με ακτινοβολίες και χημειοθεραπεία συχνά μειώνει το μέγεθος του όγκου. Ωστόσο, η παρατεταμένη χρήση χημειοθεραπείας και ακτινοβολίας δεν έχει ως αποτέλεσμα την περαιτέρω καταστροφή του όγκου.

Όταν το σώμα φέρει υπερβολικό φορτίο τοξινών από χημειοθεραπείες και ακτινοβολία τότε το ανοσοποιητικό σύστημα είτε έχει κατασταλεί ή καταστραφεί, έτσι το άτομο μπορεί να υποκύψει σε διάφορα είδη μολύνσεων και επιπλοκών.

Ένας αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης του καρκίνου είναι η εξασθένηση των καρκινικών κυττάρων με το να μην τα τρέφουμε με τροφές που χρειάζονται για να πολλαπλασιαστούν.

Με τι τρέφεται ο καρκίνος

Η ζάχαρη είναι τροφοδότης του καρκίνου. Σταματώντας τη ζάχαρη απομακρύνουμε μία σημαντική τροφοδοσία του καρκίνου. Σημείωση : τα υποκατάστατα ζάχαρης που παρασκευάζονται με ασπαρτάμη είναι επιβλαβή. Ένα καλύτερο φυσικό υποκατάστατο είναι το μέλι και η μελάσα αλλά σε μικρή ποσότητα. Το επιτραπέζιο αλάτι περιέχει χημικές προσθήκες για να αποκτά το λευκό του χρώμα. Καλύτερη εναλλακτική είναι το θαλασσινό αλάτι.

Το γάλα προκαλεί το σώμα να παράγει βλέννα ιδίως στην γαστρεντερική οδό. Ο καρκίνος τρέφεται από τη βλέννα. Διακόπτοντας το γάλα και υποκαθιστώντας το με γάλα σόγιας ή αμυγδάλων χωρίς προσθήκες γλυκαντικών, τα καρκινικά κύτταρα εξασθενούν.

Τα καρκινικά κύτταρα ευδοκιμούν σε όξινο περιβάλλον. Μία διατροφή βασισμένη στο κρέας είναι όξινη και το καλύτερο είναι να τρώμε ψάρι και ελάχιστο κοτόπουλο παρά χοιρινό και μοσχάρι. Το κρέας επίσης περιέχει αντιβιοτικά, αυξητικές ορμόες και παράσιτα που είναι επιβλαβή ειδικά σε άτομα με καρκίνο.

Μία διατροφή που αποτελείται κατά 80% από φρέσκους χυμούς και λαχανικά , σιτηρά ολικής άλεσης, σπόρους, ξηρούς καρπούς και φρούτα βοηθά να τεθεί το σώμα σε αλκαλικό περιβάλλον. Περίπου το 20% μπορεί να αποτελείται από μαγειρεμένα γεύματα που περιλαμβάνουν φασόλια. Οι χυμοί από φρέσκα λαχανικά παρέχουν ζωντανά ένζυμα που απορροφούνται εύκολα και εισέρχονται στον οργανισμό μέσα σε 15 λεπτά τρέφοντας και ενισχύοντας την ανάπτυξη υγιών κυττάρων.

Για την πρόσληψη ζωντανών ενζύμων και τη δημιουργία υγιών κυττάρων δοκιμάστε να πιείτε φρέσκο χυμό λαχανικών και να φάτε ωμά λαχανικά 2 με 3 φορές τη μέρα. Τα ένζυμα καταστρέφονται σε θερμοκρασίες άνω των 40 βαθμών Κελσίου. Αποφεύγετε τον καφέ, το τσάι και την σοκολάτα που περιέχουν μεγάλες ποσότητες καφείνης.

Το πράσινο τσάι είναι η καλύτερη εναλλακτική και διαθέτει αντικαρκινικές ιδιότητες. Το νερό να είναι καθαρισμένο ή φιλτραρισμένο για την αποφυγή τοξινών και βαρέων μετάλλων. Το αποσταγμένο νερό είναι όξινο, αποφύγετέ το.

Η ζωική πρωτείνη είναι δύσκολο να αφομοιωθεί και απαιτεί πολλά πεπτικά ένζυμα. Το άπεπτο κρέας παραμένει στα έντερα, αποσυντίθεται και οδηγεί σε μεγαλύτερη συσσώρευση τοξικών ουσιών. Τα τοιχώματα των καρκινικών κυττάρων αποτελούνται από μία σκληρή πρωτεϊνική στοιβάδα.

Αποφεύγοντας ή μειώνοντας την κατανάλωση κρέατος απελευθερώνονται περισσότερα ένζυμα που επιτίθενται στα καρκινικά κύτταρα και επιτρέπουν στην άμυνα του οργανισμού να καταστρέφουν τα καρκινικά κύτταρα.

Ορισμένα υποκατάστατα ενισχύουν το ανοσοποιητικό (αντιοξειδωτικά, βιταμίνες, μεταλλικά στοιχεία) για να μπορέσουν τα δικά του κύτταρα “δολοφόνοι» του οργανισμού να καταστρέφουν τον καρκίνο.

Άλλα υποκατάστατα όπως η βιταμίνη Ε είναι γνωστό πως προκαλούν απόπτωση ή προγραμματισμένο κυτταρικό θάνατο, τη φυσιολογική μέθοδο του σώματος να απορρίπτει κατεστραμμένα, ανεπιθύμητα ή αχρείαστα κύτταρα.

Ο καρκίνος είναι μία ασθένεια του μυαλού, του σώματος και του πνεύματος.Ένα ενεργό και θετικό πνεύμα μπορεί να βοηθήσει τον μαχητή του καρκίνου να επιβιώσει. Ο θυμός και η πικρία θέτουν το σώμα σε ένα αγχώδες και όξινο περιβάλλον.

Μάθετε να αγαπάτε , να χαλαρώνετε και να απολαμβάνετε τη ζωή.

Τα καρκινικά κύτταρα,σύμφωνα με το briefingnews.gr,δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα. Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στην διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. Η οξυγονοθεραπεία είναι μία ακόμη μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταστροφή καρκινικών κυττάρων.
 http://voliotaki.blogspot.gr

Πέμπτη 25 Σεπτεμβρίου 2014

Οι μεγάλες ώρες του Αγιου Εθνοΐερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης

     Ο Αγ. Εθνοΐερομάρτυς Χρυσόστομος Σμύρνης

Γράφει ο Ιωάννης Ελ. Σιδηράς, θεολόγος, εκκλησιαστικός ιστορικός και νομικός

Παρήλθαν 92 συναπτά έτη από τις αποφράδες εκείνες τελευταίες ημέρες του Αυγούστου του 1922, 
όταν ο ελληνισμός της Ιωνίας βίωσε την απόλυτη «άλωση» και τον ολοκληρωτικό...αφανι-
σμό του.  Ποτέ όμως η συλλογική ιστορική μνήμη των Πανελλήνων δεν λησμόνησε ούτε έθαψε το
Ιερό, καθαγιασμένο και μαρτυρικό πρόσωπο του Αγίου Εθνοϊερομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης
(+1922) ο οποίος παραμένει αιώνιο πρότυπο μάρτυρος ορθοδόξου Ιεράρχου και ακατάβλητου ήρω-
ος Ρωμιού που προσέφερε και την τελευταία ρανίδα του αίματός του για την Ορθοδοξία και την αθά-
νατη Ρωμιοσύνη.

Από όλες τις αξιόπιστες καταγεγραμμένες μαρτυρίες και περιγραφές, τόσο των ημετέρων όσο και 
των ξένων, και παρά τις όποιες διαφοροποιήσεις ή αποκλίσεις μεταξύ τους, θεμελιώνεται έγκυρα 
και επιβεβαιώνεται αξιόπιστα το αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι ο Άγιος Χρυσόστομος παρεδόθη από
τον Νουρεντίν Πασά στον φανατισμένο τουρκικό όχλο στα χέρια του οποίου βρήκε μαρτυρικό τέλος. 
Παρά ταύτα, υπήρχε ένα γνόφος σχετικά με τα γενόμενα των απολύτως τελευταίων στιγμών της ζω-
ής του εθνοϊερομάρτυρος, ήτοι του ακριβούς μέσου ή τρόπου της μαρτυρικής τελευτής του και του 
τόπου του ενταφιασμού του,εάν όντως ενταφιάστηκε το Ιερό λείψανό του ή αφού διαμελίστηκε από
τον φανατισμένο όχλο, εξαφανίστηκε σκοπίμως από τους Τούρκους ριπτόμενο πιθανώς στη θάλασ-
σα ή κάπου αλλού.

Ο δημοσιογράφος Βασίλειος Βακιαρέλλης γράφει για τον Χρυσόστομο Σμύρνης

Πριν παραθέσουμε τις δύο πλέον έγκυρες μαρτυρίες για το χριστομίμητο μαρτύριο του Αγίου Χρυσο-
στόμου, άξια μνείας είναι εν προκειμένω τα όσα γράφει ο δημοσιογράφος Βασίλειος Βακιαρέλλης, ο 
οποίος επισκέφθηκε την Σμύρνη στα τέλη του 1928: «Εις το Μπας Οτουράκ περιφέρεται σήμερα 
ένας Τούρκος ο οποίος βεβαιώνει ότι επί μίαν εβδομάδα και πλέον εφύλαττε στο σπίτι του ένα χέρι 
του Μάρτυρος Χρυσοστόμου.  Όταν τον ερωτούν τι το έκαμε κατόπιν, εις άλλους λέει ότι το έθαψε 
και εις άλλους ότι το έρριψε εις την θάλασσαν.  Ο ίδιος ο Τούρκος βεβαιώνει ότι, πριν εξορύξουν 
τους οφθαλμούς του Αγίου μας Δεσπότη, του έκοψαν το ένα αυτί και του το έδωσαν στο 
χέρι λέγοντας: «Πάρ' το αυτό για να το στείλεις στο Βενιζέλο».  Ομοίως, του έκοψαν και του
 έδωσαν και το άλλο αυτί λέγοντας: «Και αυτό πάρ 'το για να το στείλεις στον Κωνσταντίνο».

Η μαρτυρία του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Β΄

Η πρώτη εκ των μαρτυριών τούτων είναι του τότε Μητροπολίτου Εφέσου, έπειτα Βεροίας, είτα Φιλίπ-
πων και τέλος Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χρυσοστόμου Β΄ (Χατζησταύρου), ο οποίος παιδιόθεν υπήρξε
πνευματικό ανάστημα, προσωπικός φίλος και στενός συνεργάτης του Αγίου Χρυσοστόμου.  Η συγκε-
κριμένη μαρτυρία του Εφέσου Χρυσοστόμου δημοσιεύεται από τον ίδιο, κατά το έτος 1960, όταν ήταν 
πια Μητροπολίτης Φιλίππων, Νεαπόλεως και Θάσου, στον τιμητικό τόμο, ο οποίος εκδόθηκε «Επί 
τω Ιωβηλαίω» αυτού.  Ο μακαριστός Χρυσόστομος Χατζησταύρου γράφει τα παρακάτω άκρως απο-
αλυπτικά και διαφωτιστικά: «Προς το εσπέρας της αυτής ημέρας (27 Αυγούστου 1922), εισελθών 
μετά στρατού, ανέλαβε την  στρατιωτικήν διοίκησην της πόλεως το ανήμερον θηρίον, ο αιμοβόρος
κομπαστής δια την εν Κιούτ - Ελ - Αμάρα δήθεν νίκην του κατά των Άγγλων Πολύς Νουρεντίν.  Μέ-
νεα πνέων κατά του Μητροπολίτου διότι είχε συντελέσει ούτος προηγουμένως εις την εκ Σμύρνης 
απομάκρυνσιν αυτού, έστειλε δύο άμαξας εις την Μητρόπολιν, εξ ων η μία πλήρης αξιωματικών της 
χωροφυλακής.  Ο επί κεφαλής ανέβη εις το γραφείον του Μητροπολίτου, εύρεν αυτόν συσκεπτό-
μενον μετά Δημογερόντων, ανεκοίνωσε την διαταγήν του Στρατιωτικού Διοικητού, καθ' ην έπρεπε 
να οδηγήση αυτόν και όσους θα εύρισκεν εν τη Μητροπόλει Δημογέροντας, ενώπιών του.  Ιδιαιτέ-
ρως εζητήθη ο δημοσιογράφος και μέγας ισχύων παρά τοις Τούρκοις Δημογέρων Ν. Τσουρουκτ-
σόγλου, όστις κληθείς προσήλθεν εις την Μητρόπολιν.  Ενώ δε επεβιβάζοντο εις την άμαξαν ο 
Τσουρουκτσόγλου παρέλαβε και των εκ των Δημογερόντων Κλιμάνογλου.  Ο Μητροπολίτης πα-
ρέστη λοιπόν ενώπιον του Πιλάτου και μετ' αυτού οι ονομασθέντες ως άνω Δημογέροντες.

Ο Νουρεντίν δεν εδέχθη τον χαιρετισμόν του Μητροπολίτου, αλλ' επλησίασεν αυτόν, αφήρεσε 
το καλυμμαύχιόν του, το ετοποθέτησεν εις το Γραφείον του, και ασκεπή τον έφερεν εις τον εξώ-
στην κάτωθεν του οποίου πλήθη φανατικών Τούρκων εκραύγαζον, ζητούντα εκδίκησιν.  Προς 
τα πλήθη ταύτα, αποταθείς ο Νουρεντίν είπεν: «Εγώ δεν κρίνω. Δεν αποφασίζω.  Σεις κάλλιον
εμού γνωρίζετε τον εχθρόν και προδότην του Κράτους μας.  Αποφασίσατε ό,τι εγκρίνετε, σας
τον παραδίδω.

Παραδίδεται λοιπόν εις χείρας ανόμων ο πιστός του Κυρίου και του Έθνους Ιεράρχης.  Σιωπών, 
ως πρόβατον επί σφαγήν, δέχεται κολαφισμούς, εμπτυσμούς, δαρμούς πληγάς, σύρεται εκ
της γενειάδας εις τας οδούς, και εις την τουρκικήν συνοικίαν του Τιρκιλίκ προσάγεται ως 
ο προκάτοχός του Ιερομάρτης Πολύκαρπος, ως εις τον τόπον του μαρτυρίου.

Ημείς, οι εν τη Μητροπόλει αναμένοντες, ουδεμίαν είχομεν γνώσιν των συμβαινόντων. Συνείχεν 
όμως ημάς η αγωνία, διότι εγνωρίζομεν το αιμοβόρον της διαθέσεως του ανθρωπομόρφου τέρα-
τος Νουρεντίν.  Αργά τη νύκτα ετόλμησα να εξέλθω εκ της θύρας του κωδωνοστασίου, δια να ερω-
τήσω τον μόνιμον από πολλού Τουρκοκρήτα αστυφύλακα της Τραπέζης Αθηνών περί της τύχης 
του αοιδίμου Γέροντός μου και των Δημογερόντων.  Η απάντησίς του ήτο: «Τον ιδικόν σας τον εξη-
φάνισαν αισχρώς» (Σιζίν Κινί μπιτσιρμισλέρ».  Μοι προσέθηκε δε, ότι αυτός έρριψε κατά της κε-
φαλής του τρεις χαριστικάς βολάς, διότι ώκτειρε την ελεεινήν κατάστασίν του, εις ην ηθέλησε 
να δώση τέλος.  Προσέθηκεν επίσης ότι οι δύο Δημογέροντες έσχον την ευθανασίαν τους δια πυ-
ροβολισμών τελειώσεως.
Η ανωτέρω είναι η αληθής ιστορία του μαρτυρίου του αξιομακαρίστου και αειμνήστου Γέροντός μου.  
«Έδοξεν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος Αυτού και η αφ' ημών 
πορεία σύντριμμα.  Ο δε έστιν εν ειρήνη.  Ολίγα παιδευθείς μεγάλα ευηργετήθη.  Ο Θεός επείρα-
σεν αυτόν και εύρεν αυτόν άξιον εαυτού και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτόν.  Εν και-
ώ επισκοπής Αυτού αναλάμψει».


















Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Χατζησταύρου σε άλλο σημείο της μαρτυρίας του αναφέρεται στην
συγκλονιστική μαρτυρία κάποιου αιχμαλώτου Έλληνα στρατιώτη, ο οποίος αφού δραπέτευσε, έδω-
σε ένορκη γραπτή κατάθεση ενώπιον της ολομέλειας της εν Ελλάδι συσταθείσης επισήμου Επι-
τροπής σχετικά με το μαρτυρικό τέλος και την αμφιβολία περί του ενταφιασμού του σκηνώματος 
του Αγίου Χρυσοστόμου.  Γράφει λοιπόν ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος Χατζησταύρου τα εξής: 
«Εν άλλω σημειώματι αναφέρω δια την καταρτισθείσαν μετά την προσφυγήν μας εις την Ελλάδα 
επίσημον Επιτροπήν εξακριβώσεως των τουρκικών ωμοτήτων.

Ενώπιον της ολομελείας της Επιτροπής ταύτης ενόρκως κατέθεσε, και την ένορκον ταύτην κατά-
θεσιν δια της απογραφής του εν επισήμω πρακτικώ εβεβαίωσε, στρατιώτης εκ Σμύρνης μετά την
καταστροφήν αιχμάλωτος, περιπεσών και δραπετεύσας, ότι αγγαρεία εκτελών μετ' άλλων αιχμα-
λώτων στρατιωτών ωδηγήθη εις την προ των στρατώνων του Διοικητηρίου της Σμύρνης παραλίαν 
και μετέφερε το εκεί ερριμένον άγιον λείψανον του Ιερομάρτυρός μας και έθαψαν αυτό εις το Στά-
διον όχι του Πανιωνίου, αλλά του Απόλλωνος.  Ηρώτησα αυτόν δια τα χαρακτηριστικά του προσώ-
που και εύρον ταύτα σύμφωνα με την πραγματικότητα.  Εζήτησα να μάθω αν έφερε τι διακριτικόν
εις το στήθος του και μοι είπεν ότι ένα μικρόν χρυσούν σταυρόν με χρυσήν άλυσιν και ότι επίτηδες
αφήκαν τον σταυρόν τούτον, ίνα εν καιρώ αναγνωρισθεί το άγιον λείψανόν του.  Το τελευταίον τεκ-
μήριον έπεισέ με, ότι έτυχε ταφής ο Ιερομάρτης ημών και το χώμα το αιματόβρεκτον της αγαπητής
και περιποθήτου Σμύρνης μας καλύπτει αυτό, αναμένον την ένδοξον εκταφήν διά των χειρών των
μελλόντων εκδικητών».

Δέον να υπογραμμισθεί ότι από όλες τις παρατεθείσες μαρτυρίες ή περιγραφές που αφορούν το
μαρτυρικό πάθος του Αγίου Χρυσοστόμου, μόνο σε αυτή του Μητροπολίτου Χρυσοστόμου Χατζη-
σταύρου γίνεται σαφής αναφορά και στον συγκεκριμένο χώρο όπου ενταφιάστηκε το μαρτυρικό 
σκήνωμα του Ιερομάρτυρος.

Η μαρτυρία του Ακαδημαϊκού Γεωργίου Μυλωνά

Η εκ των δύο τελευταίων, δεύτερη, κατά χρονολογική σειρά, γραπτή μαρτυρία που παραθέτουμε, 
είναι ίσως η πλέον αυθεντική, διαφωτιστική και συγκλονιστική, η οποία σε πολλά αμφιλεγόμενα 
σημεία επιβεβαιώνει και εκείνη του Μητροπολίτη Χρυσοστόμου Χατζησταύρου.

Πρόκειται για την μαρτυρία το Ακαδημαϊκού Γεωργίου Μυλωνά, ο οποίος κατά την έκτακτη συν-
εδρίαση της Ακαδημίας Αθηνών στις 14 Δεκεμβρίου 1982, επί τη συμπληρώσει 60 ετών από 
της Μικρασιατικής Καταστροφής, τελείωσε την ομιλία του με μια συγκλονιστική - ίσως την πλέ-
ον συγκλονιστική - περιγραφή του μαρτυρίου και της θανατώσεως του εθνοϊερομάρτυρος Αγί-
ου Χρυσοστόμου.  Σημειωτέον εν προκειμένω ότι ο Γεώργιος Μυλωνάς ήταν από τη Σμύρνη, 
μετείχε στην αθλητική και πνευματική ζωή της πόλεως και γνώρισε εκ του σύνεγγυς τον τότε 
Μητροπολίτη Χρυσόστομο, από τη πρώτη μέρα που έφθασε στη Σμύρνη έως και τις τελευταί-
ες ώρες της μεγάλης αγωνίας και μαρτυρικής δοκιμασίας του.

Η σοβαρότητα, η εγκυρότητα και η διεθνής αναγνώριση της επιστημονικής βαρύτητος του Γε-
ωργίου Μυλωνά αποτελούν τα ασφαλή εχέγγυα για την αξιοπιστία της προσωπικής μαρτυρίας
του, η οποία αυτολεξεί έχει ως εξής: «Θα μου επιτρέψετε να τελειώσω την ομιλία μου με προ-
σωπική μαρτυρία, που για πρώτη φορά εξομολογούμαι.  Κατά τις τελευταίες ημέρες του Σε-
πτεμβρίου 1922 μία ομάδα φοιτητών του International College της Σμύρνης και εγώ βρεθήκα-
με φυλακισμένοι σε απαίσιο υπόγειο, σ' ένα από τα μπουντρούμια του Διοικητηρίου της Σμύρ-
νης.  Σ' αυτό ήταν ασφυκτικά στριμωγμένοι Έλληνες Χριστιανοί αιχμάλωτοι, μάλλον άνθρωποι 
προορισμένοι για θάνατο.

Τις βραδινές ώρες φύλακες μ' επικεφαλής Τουρκοκρήτα παρελάμβαναν θύματα που ετυφεκίζο-
ντο.  Στις 5 το απόγευμα της τελευταίας ημέρας του θλιβερού Σεπτεμβρίου ο Τουρκοκρής εκεί-
νος με διέταξε να τον ακολουθήσω στην αυλή.  «Είσαι δάσκαλος», με ρωτά.  «Αυτή την τιμή 
είχα», του απαντώ.  «Και οι άλλοι που ήσαν μαζί σου είναι φοιτητές;», «Ναι», του λέγω.  «Γρή-
γορα μαζί μου έξω», λέγω στους συντρόφους μου.  «Φαίνεται ότι ήρθε η ώρα μας.  Εμπρός με
θάρρος».  Ποια ήταν η έκπληξή μας όταν ακούσαμε τον Τουρκοκρητικό να λέει: «Δεν θα σας 
σκοτώσω, θα σας σώσω.  Απόψε θα θανατωθούν όλοι όσοι είναι στο μπουντρούμι, γιατί έφε-
ραν και άλλους που δεν έχουμε χώρο να τους στοιβάξουμε.  Θα σας σώσω σήμερα, γιατί ελ-
πίζω αυτό να με βοηθήσει να λησμονήσω μία τρομερή σκηνή που αντίκρυσαν τα μάτια μου, 
σκηνή στην οποία έλαβα μέρος».

Και συνέχισε: «Παρακολούθησα το χάλασμα του Δεσπότη σας.  Ήμουν μ' εκείνους που τον 
τύφλωσαν, που του βγάζαν τα μάτια και αιμόφυρτο τον έσυραν από τα γένια και τα μαλλιά στα 
σοκάκια του Τουρκομαχαλά, τον ξυλοκοπούσαν, τον έβριζαν και τον πετσόκοβαν.  Βαθιά εντύ-
πωση μου έκανε και αξέχαστος παραμένει η στάση του.  Στα μαρτύρια που τον υπέβαλαν 
δεν απήντα με φωνές, με παρακλήσεις, με κατάρες.  Το πρόσωπό του το κατάχλωμο,
το σκεπασμένο με αίμα των ματιών του, το πρόσωπό του είχε στραμμένο προς τον
ουρανό και διαρκώς κάτι ψιθύριζε που δεν ηκούετο πέρα από την περιοχή του. 
 Ξέρεις εσύ, δάσκαλε τι έλεγε;», «Ναι, ξέρω», του απήντησα.  Έλεγε «Πάτερ Άγιε, άφες αυ-
τοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».  «Δεν σε καταλαβαίνω, δάσκαλε, μα δεν πειράζει.  Από 
καιρού σε καιρό, όταν μπορούσε ύψωνε κάπως το δεξί του χέρι και ευλογούσε τους διώ-
κτες του.  Κάποιος πατριώτης μου αναγνωρίζει τη χειρονομία της ευλογίας, μανιάζει, μανιάζει
και με τρομερό μαχαίρι του κόβει και τα δύο χέρια του Δεσπότη.  Εκείνος σωριάστηκε 
στη ματωμένη γη με στεναγμό που φαινόταν ότι ήταν μάλλον στεναγμός ανακου-
φίσεως παρά πόνου.

Τόσο τον λυπήθηκα τότε που με δυο σφαίρες στο κεφάλι τον αποτελείωσα.  Αυτή είναι η ι-
στορία μου.  Τώρα που σας την είπα, ελπίζω πως θα ησυχάσω.  Γι' αυτό σας χάρισα τη ζωή».  
«Και πού τον έθαψαν;» ρώτησα με αγωνία.  «Κανείς δεν ξέρει που έρριξαν το κομματιασμένο 
του κορμί».

Και συνεχίζει ο Γεώργιος Μυλωνάς: « Από τη στιγμή που ακούσαμε την ομολογία του φύλακα,
νοιώσαμε την σκιά του Δεσπότη να μας καλύπτει και να μας προστατεύει στην σκλαβιά μας, 
στην εξορία μας στα βάθη της Μικράς Ασίας μέχρι τον γυρισμό μας στην πατρίδα.  Όλοι - εγώ
 και οι σπουδαστές του Κολλεγίου γυρίσαμε ασφαλείς στην Πατρίδα χάρις στην Ευλογία Του.».

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστόδουλος Α΄ (1998 - 2008) σε 
κάποια προ ετών επετειακή ομιλία του έγραφε σχετικά: «Και μόνο η περιγραφή αυτή αρκεί για
την κατάρριψη κάποιων ενδοιασμών ή δισταγμών ως προς την αγιοποίηση του Χρυσοστόμου.  
Ο Χρυσόστομος πέθανε ευλογώντας τους βασανιστές και δημίους του.  Πέθανε με θά-
νατο μαρτυρικό επειδή ήταν ο Μητροπολίτης, ο Χριστιανός, ο Ρωμηός, ο Έλληνας».
ΠΗΓΗ: http://www.enromiosini.gr/

Κυριακή 14 Σεπτεμβρίου 2014

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος γιὰ τὴν Θεία Μετάληψη



Καί σάν ἔρθει ἡ στιγμή τῆς θείας Κοινωνίας καί πρόκειται 
νά πλησιάσεις τήν ἁγία Tράπεζα, πίστευε ἀκλόνητα πώς 
ἐκεῖ εἶναι παρών ὁ Xριστός, ὁ Bασιλιάς τῶν ὅλων.

Ὅταν δεῖς τόν ἱερέα νά σοῦ προσφέρει τό σῶμα καί τό αἷμα
τοῦ Κυρίου, μή νομίσεις ὅτι ὁ ἱερέας τό κάνει αὐτό, 
ἀλλά πίστευε ὅτι τό χέρι πού ἁπλώνεται εἶναι τοῦ Xριστοῦ. 

Aὐτός πού λάμπρυνε μέ τήν παρουσία Tου τήν τράπεζα τοῦ 
Mυστικοῦ Δείπνου, 

Aὐτός καί τώρα διακοσμεῖ τήν Tράπεζα τῆς θείας Λειτουργίας. 

Παραβρίσκεται πραγματικά καί ἐξετάζει τοῦ καθενός τήν προαίρεση
καί παρατηρεῖ ποιός πλησιάζει μέ εὐλάβεια ταιριαστή στό ἅγιο 
Mυστήριο, ποιός μέ πονηρή συνείδηση, μέ σκέψεις βρωμερές
καί ἀκάθαρτες, μέ πράξεις μολυσμένες. 

Ἀναλογίσου, λοιπόν, κι ἐσύ ποιό ἐλάττωμά σου διόρθωσες, ποιάν 
ἀρετή κατόρθωσες, ποιάν ἁμαρτία ἔσβησες μέ τήν ἐξομολόγηση, 
σέ τί ἔγινες καλύτερος. 

Ἄν ἡ συνείδησή σου σέ πληροφορεῖ ὅτι φρόντισες ἀρκετά γιά τήν
ἐπούλωση τῶν ψυχικῶν σου τραυμάτων, ἄν ἔκανες 
κάτι περισσότερο ἀπό τή νηστεία, κοινώνησε μέ φόβο Θεοῦ. 

Ἀλλιῶς, μεῖνε μακριά ἀπό τά ἄχραντα Mυστήρια. 

Καί ὅταν καθαριστεῖς ἀπ’ ὅλες τίς ἁμαρτίες σου, τότε νά πλησιάσεις.

Nά προσέρχεστε, λοιπόν, στή θεία Κοινωνία μέ φόβο καί τρόμο, 
μέ συνείδηση καθαρή, μέ νηστεία καί προσευχή. Xωρίς νά θορυβεῖτε, 
χωρίς νά ποδοπατᾶτε καί νά σπρώχνετε τούς διπλανούς σας. 

Γιατί αὐτό ἀποτελεῖ τή μεγαλύτερη τρέλα καί τή χειρότερη...

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/

Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου 2014

Ο Σταυρός του Χρι­στού μας απο­κα­λύ­πτει τη δύ­να­μη και τη σο­φί­α του Θε­ού

Ο ΤΙΜΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ


Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης κ,. Συμεών
Εν υ­μίν ει­μή Ι­η­σούν Χρι­στόν, και τού­τον ε­σταυ­ρω­μέ­νον»
(Α’ Κορ. 2,2)
ΤΟ Α ΚΑΙ ΤΟ Ω της πί­στε­ώς μας, α­γα­πη­τοί μου α­δελ­φοί, εί­ναι το μυ­στή­ριο του Σταυ­ρού, δη­λα­δή η σταυ­ρι­κή θυ­σί­α του Κυ­ρί­ου μας Ι­η­σού Χρι­στού. Ο Χρι­στός ήρ­θε στον κό­σμο και έ­γι­νε άν­θρω­πος για να σταυ­ρω­θεί. Ο σταυ­ρι­κός θά­να­τός Του απο­τε­λεί την πη­γή της σω­τη­ρί­ας μας. Χω­ρίς την πραγ­μα­τι­κό­τη­τα του Σταυ­ρού δεν υ­πάρ­χει η Α­νά­στα­ση. Δεν υ­πάρ­χει η νί­κη επί του δι­α­βό­λου και της α­μαρ­τί­ας. Δεν υ­πάρ­χει η υ­πέρ­βα­ση του θα­νά­του και της φθο­ράς. Δεν υ­πάρ­χει η ελ­πί­δα ζωής αι­ω­νί­ου. Ό­λα τα α­γα­θά πη­γά­ζουν α­πό τον Σταυ­ρό του Κυ­ρί­ου μας. Αυ­τή την α­δι­α­φι­λο­νί­κη­τη αλή­θεια δι­α­τρα­νώ­νει η Εκ­κλη­σί­α μας στους ύ­μνους της : «Ο Σταυ­ρός σου, Κύ­ρι­ε, ζω­ή και α­νά­στα­σις υπάρ­χει τω λα­ώ σου…­».

Το μυ­στή­ριο του Σταυ­ρού, ο ε­σταυ­ρω­μέ­νος Ι­η­σούς, α­πο­τε­λεί το κέν­τρο, την καρ­διά και του κη­ρύγ­μα­τος της Εκ­κλη­σί­ας α­πό τα πρώ­τα α­πο­στο­λι­κά χρό­νια μέ­χρι σή­με­ρα. Τo υ­πο­γράμ­μι­σε σή­με­ρα, Με­γά­λη Πα­ρα­σκευ­ή, το α­πο­στο­λι­κό α­νά­γνω­σμα πού προ ολί­γου α­κού­σα­με : «Ου γαρ έκρι­να του ειδέ­ναι τι εν υμίν ειμή Ιη­σούν Χρι­στόν, και τούτον ε­σταυ­ρω­μέ­νον». Σκο­πός και ε­πι­δί­ω­ξη του α­πο­στό­λου Παύ­λου ή­ταν, ό­σοι ά­κου­γαν και α­πο­δέ­χον­ταν το κή­ρυγ­μά του να γνω­ρί­σουν πρω­τί­στως και κυ­ρί­ως το μυ­στή­ριο του ε­σταυ­ρω­μέ­νου Ιη­σού. Και τον «λό­γο του Σταυ­ρού» συ­νε­χί­ζει να ι­ε­ρουρ­γεί η Εκ­κλη­σί­α του Χρι­στού.

* * *

Ο ΣΤΑΥ­ΡΟΣ του Χρι­στού μας απο­κα­λύ­πτει τη δύ­να­μη και τη σο­φί­α του Θε­ού. Ο Θε­ός ε­πι­λέ­γει να σώ­σει τον κό­σμο δι­α­μέ­σου του σταυ­ρι­κού θα­νά­του του Μο­νο­γε­νούς Υιού Του· έναν τρό­πο πού στα μά­τια των αν­θρώ­πων εί­ναι σκάν­δα­λο και στη λο­γι­κή τους μω­ρί­α. Σκάν­δα­λο, για­τί είναι δύ­σκο­λο να πι­στέ­ψουν ό­τι ο παν­το­δύ­να­μος Θε­ός σταυ­ρώ­νε­ται και με τον σταυ­ρι­κό Του θά­να­το σώ­ζει και ζω­ο­ποι­εί το αν­θρώ­πι­νο γέ­νος. Και μω­ρί­α, για­τί προ­σκρού­ει στη φτω­χή αν­θρώ­πι­νη λο­γι­κή η πί­στη και η ελ­πί­δα σ᾽ έ­να Θε­ό, πού τε­λι­κά δεν μπό­ρε­σε να σώ­σει α­πό τον πλέ­ον ε­πο­νεί­δι­στο θά­να­το ού­τε τον ίδιο τον ε­αυ­τό του.

Ο Θε­ός ό­μως δεν δε­σμεύ­ε­ται α­πό τα φαι­νό­με­να και δεν υ­πο­τάσ­σε­ται στις α­παι­τή­σεις της συλ­λο­γι­στι­κής μας. Επι­λέ­γει να μας α­πο­κα­λύ­ψει τη δύ­να­μη και τη σο­φί­α Του δι­α­μέ­σου του σταυ­ρού του Μο­νο­γε­νούς Υιού Του. Έτσι, κα­τά τον Α­πό­στο­λο, γι᾽ αυ­τούς πού τε­λι­κά πι­στεύ­ουν, ο ε­σταυ­ρω­μέ­νος Χρι­στός εί­ναι «Θε­ού δύ­να­μις και Θε­ού σο­φί­α». Και οι ί­διοι, α­φο­σι­ω­μέ­νοι μα­θη­τές και τα­πει­νοί προ­σκυ­νη­τές του Σταυ­ρού Του.

ΤΟ ΜΥ­ΣΤΗ­ΡΙΟ του Σταυ­ρού είναι α­κό­μη και μυ­στή­ριο α­γά­πης· της ά­πει­ρης α­γά­πης του Θε­ού προς τον άν­θρω­πο. Τί­πο­τε άλ­λο δεν α­πο­κα­λύ­πτει την α­γά­πη του Θε­ού στον άν­θρω­πο ό­σο η ε­ναν­θρώ­πη­ση και το σταυ­ρι­κό Πά­θος του Μο­νο­γε­νούς Υιού Του. Ο Θε­ός «αγά­πη εστί» κα­τά τον ευ­αγ­γε­λι­στή Ιω­άν­νη (Α’ Ι­ω. 4,8). Και το μέ­γε­θος της αγά­πης του Θε­ού, το πλά­τος και το βά­θος της, φα­νε­ρώ­νε­ται για χά­ρη μας στην εναν­θρώ­πη­ση και τον Σταυ­ρό του Θε­αν­θρώ­που Κυ­ρί­ου μας.

Στο θείο Πά­θος συγ­κε­φα­λαι­ώ­νε­ται η α­γά­πη του Θε­ού για ό­λους ε­μάς τους α­δύ­να­μους και α­μαρ­τω­λούς αν­θρώ­πους. Ο Σταυ­ρός είναι ο θρό­νος δό­ξης της α­γά­πης του Θε­ού. Ο θά­να­τος του ε­ναν­θρω­πή­σαν­τος Θε­ού συ­νι­στά την κο­ρύ­φω­ση της α­γά­πης Του «ί­να σω­θή ο κό­σμος δι᾽ αυτού» (Ιω. 3,17). Γρά­φει ο α­πό­στο­λος Παύλος προς Ρω­μαί­ους : Ο Θε­ός α­πο­δει­κνύ­ει την α­γά­πη Του σ᾽ ε­μάς με το ό­τι, ενώ ε­μείς ή­μα­σταν α­κό­μη α­μαρ­τω­λοί, ο Χρι­στός πέ­θα­νε για μᾶς (Ρωμ. 5,8).

ΤΟ ΜΥ­ΣΤΗ­ΡΙΟ του Σταυ­ρού, πα­ράλ­λη­λα, α­πο­κα­λύ­πτει και την α­νυ­πο­λό­γι­στη α­ξί­α του αν­θρώ­που. Είναι τό­σο με­γά­λη η αξί­α μας στα μά­τια του Θε­ού, ώ­στε, αν και α­πο­μα­κρυν­θή­κα­με α­πό κον­τά Του, Ε­κεί­νος ε­ξα­κο­λού­θη­σε να μας α­γα­πά.

Από α­γά­πη έστει­λε τον Μο­νο­γε­νή Υιό Του στον κό­σμο. Α­πό α­γά­πη ο ε­ναν­θρω­πή­σας Κύ­ριος α­νυ­ψώ­θη­κε πά­νω στον σταυ­ρό για τη δι­κή μας σω­τη­ρί­α. Ό­πως, λοι­πόν, δεν υ­πάρ­χει με­γα­λύ­τε­ρη έκ­φρα­ση της α­γά­πης του Θε­ού α­πό τον σταυ­ρό, έ­τσι δεν υ­πάρ­χει και με­γα­λύ­τε­ρη ε­ξύ­ψω­ση του αν­θρώ­που από τη σταυ­ρι­κή θυ­σί­α του Κυ­ρί­ου για χά­ρη μας. Το αίμα του Χρι­στού, πού έ­χυ­σε πά­νω στον σταυ­ρό, γρά­φει ο α­πό­στο­λος Παύλος, μας δί­νει παρ­ρη­σί­α ε­νώ­πιον του θρό­νου του Θε­ού (Ε­βρ. 10,19).

* * *
ΕΥ­ΛΟ­ΓΗ­ΜΕ­ΝΕ Ι­Η­ΣΟΥ, 


Για άλ­λη μια φο­ρά α­ξι­ω­νό­μα­στε να στα­θού­με κά­τω α­πό τον Σταυ­ρό Σου. Ν᾽ α­τε­νί­σου­με το α­κή­ρα­το σώ­μα Σου κα­θη­λω­μέ­νο ε­πί του ξύ­λου του σταυ­ρού. Ν᾽ α­σπα­στού­με ευλα­βι­κά τα μα­τω­μέ­να πό­δια Σου.

Φώ­τι­σε, Κύ­ρι­ε, το νου μας και μυ­στα­γώ­γη­σε την καρ­διά μας στο μυ­στή­ριο του Σταυ­ρού Σου.

• Να συ­νει­δη­το­ποι­ή­σου­με ό­τι ο Σταυ­ρός Σου εί­ναι η πη­γή της σω­τη­ρί­ας και το κέν­τρο της ζωής μας.

• Να αι­σθαν­θούμε στα μύ­χια της υπάρ­ξε­ώς μας τον πλού­το της αγά­πης Σου, αλ­λά και την α­ξί­α μας πού απο­δει­κνύ­ει ο Σταυ­ρός Σου.

• Ν᾽ αν­τα­πο­κρι­θούμε κι ε­μείς οι α­νά­ξιοι στην α­γά­πη Σου. Ν᾽ α­γα­πή­σου­με θερ­μό­τε­ρα και ειλι­κρι­νέ­στε­ρα και Σέ­να και τους α­δελ­φούς μας.

• Και να αγω­νι­ζό­μα­στε να ζού­με ως μα­θη­τές του Σταυ­ρού Σου, με α­φο­σί­ω­ση και αυ­τα­πάρ­νη­ση, την ευ­λο­γη­μέ­νη χρι­στι­α­νι­κή ζω­ή στην ο­ποί­α μας έ­χεις προ­σκα­λέ­σει. 
http://synodoiporia.blogspot.gr/

Παρασκευή 12 Σεπτεμβρίου 2014

ΓΙΑΤΙ ΦΙΛΑΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΙΕΡΕΑ;




Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Ο ιερέας σας, 

μπορεί να είναι μόλις 25 χρονών. 

Μα η ιερωσύνη του είναι από καταβολής κόσμου.



Όταν, λοιπόν, του ασπάζεσθε το χέρι,  

προσκυνάτε την ιερωσύνη του, 

που φθάνει διαδοχικά από τον Χριστό 

και τους Αποστόλους 

μέχρι τον ιερέα σας.




Όταν φιλάτε το χέρι του παπά σας, 

φιλάτε ολόκληρη την αλυσίδα των Οσίων 

και αγίων ιερέων και Ιεραρχών, 

από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα.


Ασπάζασθε και προσκυνάτε 

τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, 

τον άγιο Νικόλαο, τον άγιο Βασίλειο, τον άγιο Σάββα 

και «όλους τους επιγείους αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους», 

που όταν ήταν στη γη κοσμούσαν την Εκκλησία 

και τώρα στολίζουν τον ουρανό!




Το φίλημα που κάνουμε στο χέρι του παπά 

δεν είναι φίλημα φυσικό. Είναι φίλημα άγιον, 

όπως γράφει στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος.


.


Να το ασπάζεσθε,

λοιπόν, το χέρι του ιερέα που σας ευλογεί. 

Είναι ευλογημένο από τον Θεό,  με τη χάρη της ιερωσύνης. 

Με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος.




Να το φιλάτε το χέρι του ιερέα σας. 

Όσο νέος και αν είναι.

Και να τον ακούτε.

 http://agiameteora.net/