menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Πέμπτη 31 Ιουλίου 2014

Ο άθεος φοιτητής

Πριν από αρκετά χρόνια με πλησίασε κάποιος νεαρός φοιτητής.
Με πολλή διστακτικότητα, άλλα και με την ένταση του απαιτητικού αναζητητή, μού δήλωσε ότι είναι 
άθεος, που όμως θα ήθελε πολύ να πιστέψει, άλλα δεν μπορούσε. 
Χρόνια προσπαθούσε και αναζητούσε, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Συνομίλησε με καθηγητές και μορ-
φωμένους. Άλλα δεν ικανοποιήθηκε η δίψα του για κάτι σοβαρό. Άκουσε για μένα και αποφάσισε να 
μοιρασθεί μαζί μου την υπαρξιακή ανάγκη του. Μού ζήτησε μια επιστημονική απόδειξη περί υπάρξε-
ως Θεού
-Ξέρεις ολοκληρώματα ή διαφορικές εξισώσεις; τον ρώτησα.
-Δυστυχώς όχι, μού άπαντα. Είμαι της Φιλοσοφικής.
-Κρίμα! διότι ήξερα μία τέτοια απόδειξη, είπα εμφανώς αστειευόμενος.
Ένιωσε αμήχανα και κάπου σιώπησε για λίγο.
-Κοίταξε, του λέω. Συγγνώμη που σε πείραξα λιγάκι. Άλλα ο Θεός δεν είναι εξίσωση, ούτε μαθημα-
τική απόδειξη. Αν ήταν κάτι τέτοιο, τότε όλοι οι μορφωμένοι θα τον πίστευαν. Να ξέρεις, αλλιώς προ-
σεγγίζεται ο Θεός. Έχεις πάει ποτέ στο Άγιον Όρος; Έχεις ποτέ συναντήσει κανέναν ασκητή;
-Όχι, πάτερ, αλλά σκέπτομαι να πάω, έχω ακούσει τόσα. πολλά.. Αν μού πείτε, μπορώ να πάω και 
αύριο. Ξέρετε κανέναν μορφωμένο να πάω να τον συναντήσω;
-Τι προτιμάς; Μορφωμένο που μπορεί να σε ζαλίσει ή άγιο που μπορεί να σε ξυπνήσει;
-Προτιμώ τον μορφωμένο. Τους φοβάμαι τους αγίους.
-Η πίστη είναι υπόθεση της καρδιάς. Για δοκίμασε με κανέναν άγιο. Πώς σε λένε; ρωτώ.
-Γαβριήλ, μου άπαντα.

Τον έστειλα σε έναν ασκητή. Του περιέγραψα τον τρόπο προσβάσεως και του έδωσα τις δέουσες
 οδηγίες. Κάναμε κι ένα σχεδιάγραμμα. Θα πας, του είπα, και θα ρωτήσεις το ίδιο πράγμα. Είμαι ά-
θεος, θα του πεις, και θέλω να πιστεύσω. Θέλω μια απόδειξη περί υπάρξεως Θεού.
-Φοβάμαι, ντρέπομαι, μου άπαντα.
-Γιατί ντρέπεσαι και φοβάσαι τον άγιο και δεν ντρέπεσαι και φοβάσαι έμενα; ρωτώ. Πήγαινε απλά 
και ζήτα το ίδιο πράγμα.
Σε λίγες μέρες, πήγε και βρήκε τον ασκητή να συζητάει με κάποιον νέο στην αυλή του. Στην απένα-
ντι μεριά περίμεναν άλλοι τέσσερις καθισμένοι σε κάτι κούτσουρα. Ανάμεσα σε αυτούς και ο Γαβριήλ 
βρήκε δειλά την θέση του. Δεν πέρασαν περισσότερα από δέκα λεπτά και η συνομιλία του Γέροντα
 με τον νεαρό τελείωσε.
-Τι γίνεστε, παιδία; ρωτάει. Έχετε πάρει κανένα λουκουμάκι; Έχετε πιει λίγο νεράκι;
-Ευχαριστούμε, Γέροντα, απήντησαν, με συμβατική κοσμική ευγένεια.
-Έλα εδώ, λέει απευθυνόμενος στον Γαβριήλ, ξεχωρίζοντας τον από τους υπόλοιπους. Θα φέρω 
εγώ το νερό, πάρε εσύ το κουτί αυτό με τα λουκούμια. και έλα πιο κοντά να σού πω ένα μυστικό: Κα-
λά να είναι κανείς άθεος, άλλα να έχει όνομα αγγέλου και να είναι άθεος; Αυτό πρώτη φορά μου συμ-
βαίνει.
Ο φίλος μας κόντεψε να πάθει έμφραγμα από τον αποκαλυπτικό αιφνιδιασμό. Πού εγνώρισε το όνο-
μα του; Ποιος του αποκάλυψε το πρόβλημα του; Τι, τελικά, ήθελε να του πει ο γέροντας;
-Πάτερ, μπορώ να σας μιλήσω λίγο; Μόλις που μπόρεσε να ψελλίσει.
-Κοίταξε, τώρα σουρουπώνει, πάρε το λουκούμι, πιες και λίγο νεράκι και πήγαινε στο πιο κοντινό μο-
ναστήρι να διανυκτερεύσεις.
-Πάτερ μου, θέλω να μιλήσουμε, δεν γίνεται;
-Τι να πούμε, ρε παλληκάρι; Για ποιόν λόγο ήλθες;
Στο ερώτημα αυτό ένιωσα αμέσως να ανοίγει η αναπνοή μου, αφηγείται. Η καρδιά μου να πλημμυρί-
ζει από πίστη. Ο μέσα μου κόσμος να θερμαίνεται. Οι απορίες να λύνονται χωρίς κανένα λογικό επι-
χείρημα, δίχως καμία συζήτηση, χωρίς την ύπαρξη μιας ξεκάθαρης απάντησης. Γκρεμίσθηκαν μέσα
 μου αυτομάτως όλα τα αν, τα γιατί, τα μήπως και έμεινε μόνον το πώς και το Τι από δω κι εμπρός.
Ό,τι δεν του έδωσε η σκέψη των μορφωμένων, του το χάρισε ο ευγενικός υπαινιγμός ενός άγιου, 
αποφοίτου μόλις της τέταρτης τάξης του δημοτικού. Οι άγιοι είναι πολύ διακριτικοί. Σού κάνουν την 
εγχείρηση χωρίς αναισθησία και δεν πονάς. Σου κάνουν την μεταμόσχευση χωρίς να σού ανοίξουν 
την κοιλιά. Σε ανεβάζουν σε δυσπρόσιτες κορυφές δίχως τις σκάλες της κοσμικής λογικής. Σου φυ-
τεύουν την πίστη στην καρδιά, χωρίς να σού κουράσουν το μυαλό.
Του Μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικολάου
http://orthodoxianpress.com/

Τρίτη 29 Ιουλίου 2014

Αδημοσίευτο θαύμα του γέροντος Παϊσίου στην Αργολίδα


«Οι Γιατροί είχαν απογοητευθεί, όπως μου είπαν κατόπιν
οι γονείς μου, και θα έπρεπε επειγόντως να προβούν σε
διάνοιξη τομής στο μέρος του στήθους για να αντλήσουν 
τα υγρά που είχαν συσσωρευθεί στους πνεύμονές μου.
Η μικρή μου ηλικία όμως παράλληλα έκανε δυσκολότερη
κάθε προσπάθεια επεμβάσεως. Έγιναν οι απαραίτητες ε-
ξετάσεις την Παρασκευή, οι οποίες ήταν υπερβολικά δυσοί-
ωνες και αποφασίστηκε από το συμβούλιο των Ιατρών να 
προβούν την ερχόμενη Δευτέρα σε επανεξετάσεις και στην οριστική χειρουργική επέμβαση.
Την Παρασκευή το βράδυ και ενώ κοιμόμουν στο κρεβάτι 
με ανεβασμένα τα προστατευτικά κάγκελα- η Μητέρα μου 
καθόταν και κοιμόταν και εκείνη σε μία καρέκλα δίπλα μου- 
κάτι με ξυπνάει και αμέσως και βλέπω να εισέρχεται από 
την μπαλκονόπορτα ένας ηλικιωμένος Μοναχός.
Στράφηκε προς το μέρος μου, κατέβασε τα σιδερένια κά-
κελα και κάνοντας το σημείο του Σταυρού με ευλόγησε 
τρείς φορές. Εγώ ξαφνιασμένη και με χαρούμενη έκπλη-
ξη φώναζα δυνατά στην Μητέρα μου που βρισκόταν ακρι-
βώς δίπλα μου αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο δεν με άκουγε.Μου χαμογέλασε στοργικά ο άγνω-
στος εκείνος καλόγερος και κατόπιν αποχώρησε.Όταν το πρωΐ ξύπνησε η Μητέρα μου είδε έκ-
πληκτη τα κάγκελα κατεβασμένα και εμένα ευδιάθετη.
Της ανέφερα, όσο μπορούσα να μιλήσω σε εκείνη την ηλικία, το θαυμαστό γεγονός της επισκέψεως 
ενός Μοναχού και τότε άρχισε να μου δείχνει διάφορες φωτογραφίες από Αγίους για να της δείξω σε 
ποιον έμοιαζε ο καλόγερος αυτός.
Το βλέμμα μου όμως έπεσε επάνω στην φωτογραφία του Γέροντος Παϊσίου από ένα βιβλίο της Ι.Μο-
νή Σουρωτής που διάβαζε εκείνες τις ημέρες η μητέρα μου.Την Δευτέρα έγιναν οι σχετικές εξετά-
σεις και οι Γιατροί τότε άφωνοι διαπίστωσαν την θαυμαστή εξέλιξη της υγείας μου. Το χειρουρ-
γείο ακυρώθηκε και μετά από λίγες ημέρες γύρισα χαρούμενη και πάλι στο σπίτι μου.
Τόση ήταν η ευτυχία και η ευγνωμοσύνη των Γονέων μου για το αναφερόμενο θαύμα του π.Παϊσίου 
που στο επόμενο αδελφάκι μου που γεννήθηκε έδωσαν το όνομα Αρσένιος.»
Πηγή:Ι.Ναός Γενεσίου Της Θεοτόκου Ναυπλίου
http://orthodoxianpress.com/

Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΟΝ ΠΤΕΛΕΟ ΑΛΜΥΡΟΥ




Με πρωτοβουλία του Συλλόγου "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ" και την πολύτιμη συνεργασία: του Εκκλ.  Συμβουλίου του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πτελεού και του Λαογραφικού Ομίλου Πτελεού θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 8 Αύγουστο 2014 στον Προαύλιο χώρο του Ι. Ναού Κοιμήσεως. της Θεοτόκου Πτελεού: 6:30 μ.μ - 7:30 μ.μ. Εσπερινός και Ι.Παράκληση στην Θεοτόκο. 7:30 μ.μ.- 9:00 μ.μ.

Θα πραγματοποιηθεί η Β΄ Παρουσίαση του βιβλίου: "ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ". Μικρά πετράδια από το πέλαγος της αγάπης του Θεού. Το βιβλίο έχει εκδώσει "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ" και διασώζει μια ομάδα χειρογράφων - πνευματικών και θεολογικών κειμένων - του Μακαριστού Αγιορείτη Μοναχού π. Μαρκέλλου Καρακαλλινού, ο οποίος γεννήθηκε στον Πτελεό.


Πρόγραμμα εκδηλώσεως
  1. Χαιρετισμοί επισήμων και εκπροσώπου των συγγενών του π. Μαρκέλλου.
  2. Σύντομη ομιλία του π. Θεοδώρου Μπατάκα, Προέδρου του Δ. Σ. του Συλλόγου μας.
  3. Ομιλία του εκπροσώπου της Ι. Μονής Καρακάλλου του Αγίου Όρους.
  4. Η παρουσίαση του βιβλίου: "ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤ" από τον Φιλόλογο κ. Νικόλαο Σπανό. 
  5. Καλλιτεχνικό πρόγραμμα από τη Χορωδία του Λαογραφικού Ομίλου Πτελεού που θα διευθύνη η Καθηγήτρις Μουσικής κ. Μαριάνα Σαμαρτζή.
Κατά την διάρκεια της εκδηλώσεως θα έχετε την ευκαιρία:
  1. Να αγοράσετε το βιβλίο: "ΦΙΛΟΚΑΛΙΚΑ ΜΕΛΕΤΗΜΑΤΑ " και άλλες εκδόσεις του Συλλόγου μας, όπως βιβλία, CD, DVD, κάρτες κ.α.
  2. Να δείτε σε πίνακα πολλά αποξηραμένα φύλλα δένδρων πάνω στα οποία ο π. Μάρκελος έγραφε διάφορα μηνύματα και ρητά.
  3. Ν' ακούσετε την φωνή του (από συνέντευξη που είχε παραχωρήσει).
  4. Να δείτε την μορφή του σε φωτογραφία που έχει εκδώσει ο "Ε" ειδικά για την εκδήλωση αυτή.
  5. Ν' ακούσετε αναμνήσεις από συγγενείς,  μαθητές, φίλους και συνεργάτες του χαριτωμένου αυτού μοναχού. 
Ιερό Μνημόσυνο 
Την άλλη ημέρα, Σάββατο 9 Αυγούστου 2014, θα τελεστεί θεία Λειτουργία και μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως της ψυχής του π. Μαρκέλλου, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πτελεού, όπου διασώζονται πολλές βυζαντινές εικόνες που είχε προσφέρει ο ίδιος. 
Ευχαριστούμε θερμά:
Τον π. Σταύρο Μαλλιαρό, Εφημέριο του χωριού.
Τα μέλη του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου του Ιερού Ναού     Κοιμήσεως της Θεοτόκου Πτελεού.
Την Πρόεδρο και τα μέλη του Δ.Σ. του Λογραφικού Ομίλου Πτελεού
Τον κ. Νικόλαο Σπανό, Φιλόλογο και
Τον κ. Απόστολο Δουλγέρη
για την πολύτιμη συνεργασία τους και το μεγάλο ενδιαφέρον που επιδεικνύουν για τον π. Μάρκελλο και την προετοιμασία της εκδηλώσεως.


Εκ του Δ.Σ. 
του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ"

Γύρισε κανείς;


«Άμα πεθάνει κανείς. άμα κλείσει, τα μάτια του. πάει. όλα τελείωσαν. Ποιός γύρισε από τον άλλο κόσμο να μας πει, αν είναι τίποτε;

Δε βαριέσαι. Εδώ είναι ο παράδεισος και η κόλαση,.
Λόγια γνωστά. Χιλιοειπωμένα. «Τροπάριο»! Τα λένε συνεχώς πολλοί. Με. πολλή σοβαρότητα. Με την πεποίθηση ότι είναι μία σοφή διαπίστωση· με τετραγωνική λογική!
Αλλά δεν είναι. Είναι φτηνές ανοησίες· αφέλειες· απερισκεψίες· επιπόλαια λόγια
Θέλετε να το διαπιστώσετε; Ρωτήστε τους! Όχι πολλά πράγματα. Μόνο τούτο:
- Πώς το καταλάβατε; Πώς φθάσατε σ' αυτή τη διαπίστωση; Τί έρευνα κάνατε;
Δεν έχουν τί να απαντήσουν. Όμως έρχονται τα γεγονότα, που φανερώνουν, πόσο εκτός πραγματικότητας είναι κάτι τέτοιες «διαπιστώσεις»! Και δείχνουν ότι αυτοί που τα λένε δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα· ζουν στον κόσμο τους! Γεγονότα είναι οι συνεχείς και αδιάκοπες εμφανίσεις και παρεμβάσεις των αγίων στην ζωή μας. Και όλη η παρουσία των αγίων στη ζωή μας, μας λέει, όχι απλά «κάτι», αλλά «κάτι» για την μετά θάνατο ζωή.
* * *
Το θαυμαστό είναι ότι για εκείνη την πραγματικότητα μας αποκαλύπτουν αισθητά την αλήθεια όχι μόνο άγιοι, αλλά και αμαρτωλοί.
Στο βιβλίο «ΣΤΑΤΕΡΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΣ» τ. Α΄, ο όσιος αυτός Ρώσσος αναφέρει, ότι μια χήρα του διηγήθηκε τα εξής:
«Μερικά χρόνια πριν, όταν έχασα τον άνδρα μου, ήμουν φοβερά λυπημένη. Η ζωή είχε χάσει για μένα κάθε ενδιαφέρον· και η σκέψη για αυτοκτονία ερχόταν στο νου μου όλο και πιο συχνά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω την παραμονή του Πάσχα εκείνης της τραγικής για μένα χρονιάς. Με την φροντίδα της μητέρας όλα ήταν έτοιμα για τον μεγάλο εορτασμό· και το σπίτι μας είχε πάρει την πανηγυρική του όψη. Μόνο που στην ψυχή μου δεν είχα Πάσχα! Αντίθετα μάλιστα, κυριαρχούσε εκεί το ζοφερό σκοτάδι της απογοήτευσης.
Η μητέρα μου όμως, που ήξερε τη βαρειά μου ψυχική κατάσταση, δεν με άφηνε ούτε βήμα να κάνω από κοντά της, χωρίς να με παρακολουθεί. Και τότε εγώ, σαν χρόνο κατάλληλο να φέρω σε πέρας το λογισμό μου, να θέσω τέρμα με την αυτοκτονία στη ζωή μου, διάλεξα τη νύχτα του Πάσχα. Έτσι δεν θα ήταν στο σπίτι, σκεφτόμουν, κανένας -εκτός από την κορούλα μου- να με εμποδίσει! Είπα λοιπόν στην μητέρα μου, πως εγώ θα αργούσα λίγο, γιατί με πονούσε τάχα το κεφάλι. «Καλά τότε, ξάπλωσε λίγο -με συμβούλευσε η μητέρα- και, αφού σου περάσει το κεφάλι, θα πάμε μαζί στην εκκλησία».
Για να αποφύγω την κουβέντα της ξάπλωσα. Και χωρίς να το καταλάβω αποκοιμήθηκα. Και ξαφνικά βλέπω ένα παράξενο όνειρο. Ευρίσκομαι σε κάποιο σκοτεινό και τρομακτικό υπόγειο. Μακριά, βλέπω τεράστιες φλόγες. Και από το κάτω μέρος του υπογείου αυτού χώρου, κατακαμένη, φρικιαστική, μ' ένα σχοινί στο λαιμό, τρέχει προς το μέρος μου μια παλιά μου συμμαθήτρια. «Όλγα, Όλγα,  τί κάνεις;» Φωνάζω. «Δυστυχή, και συ θέλεις νά 'ρθης εδώ;» μου σκούζει εκείνη. Και αμέσως αντηχεί ο γλυκύς ήχος της μεγάλης μας καμπάνας».
Ήταν η καμπάνα της εκκλησίας, που χτυπούσε για την ακολουθία της Αναστάσεως. Η Όλγα με το σχοινί στο λαιμό, που είχε φανεί μέσα σ' εκείνη τη φρικτή κατάσταση, είχε αυτοκτονήσει πριν ένα χρόνο.
Το γεγονός αυτό συνέτισε την απελπισμένη γυναίκα. Την έβγαλε από το τέλμα της απόγνωσης, που είναι η χειρότερη παγίδα του διαβόλου. Και εμάς μας διδάσκει ότι:
1.    Ναι. Έχουν έλθει και έρχονται και θα έρχονται από τον «άλλο κόσμο» πολλοί· και άγιοι και αμαρτωλοί· και μας το λένε καθαρά ότι ο θάνατος δεν είναι ΤΕΛΟΣ· και ότι μετά τον θάνατο ακολουθεί η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ, ή η ΑΙΩΝΙΑ ΚΟΛΑΣΗ.
2.    Δεν υπάρχει για τον άνθρωπο, μεγαλύτερο λάθος, από το να μη προσδοκά «Ανάσταση νεκρών και ζωήν του μέλλοντος αιώνος».

(Αρχιμ Σάββα Δημητρέα, «Κατεύθυνον τα διαβήματά μου», εκδ. Ι.Μ.Προφ. Ηλιού, Πρέβεζα 2012)
ΠΗΓΗ: http://www.agioritikovima.gr/

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Έκλαιγα, έκλαιγα. Τι ήτανε αυτό, Θεέ μου;


ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΝΩΘΕΝ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΝ ΨΥΧΩΝ ΗΜΩΝ, 
ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ

Ό μακαριστός π. Χαράλαμπος, πού διετέλεσε και Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Διονυσίου του Αγίου Όρους, όταν ήταν στη Νέα Σκήτη το 1964, σε ανύποπτη στιγμή και στην ερώτησή μου “τι διαφέρει ή ειρήνη του Χριστού από την ειρήνη του κόσμου”. 
Απάντησε:

“Ειρήνη με ειρήνη έχει διαφορά. Υπάρχει τεραστία διαφορά από την ειρήνη πού δίδει ο Θεός. Ούτω κάποτε προσευχόμενος πλησίον του παραθύρου του κελιού μου, αισθάνθηκα ένα πράγμα, που δεν μπορεί να το έκφραση κανείς. 
Εκεί πού προσευχόμουν, ακούω ξαφνικά μια βοή “σσσ, συσ.,. σσσσ”. 
Οι αισθήσεις μου οι εξωτερικές κόπηκαν και “άνοιξε” μέσα στην καρδιά μου μία ειρήνη σε ανέκφραστο βαθμό. Δεν μπορούσα να κουνηθώ. Μία ανέκφραστος γλυκύτης, γαλήνη, ειρήνη… Δεν περιγράφεται!
Αισθανόμουν Παράδεισον μέσα μου. Αυτό ίσως κράτησε μία ώρα. Κατόπιν υποχώρησε. Έμεινε όμως μέσα μου. Βεβαίως, ελάχιστο πράγμα παρέμεινε. 
Και έκτοτε ό,τι κι αν συνέβαινε, οιαδήποτε φροντίδα, ταραχή, πειρασμός κλπ, ή ειρήνη από μέσα μου δεν χανόταν. 
Όταν έφυγε εκείνη ή μεγάλη και ανέκφραστος ειρήνη, έκλαιγα, φώναζα:" τι ήτανε αυτό, τι ήτανε αυτό; Θεέ μου, έλεγα, αύτη ήτανε ή ειρήνη πού έδωσες στους Αγίους Αποστόλους: “ειρήνη την εμήν διδωμι υμίν”;
 "Δεν μπορούσα να βαστάξω. Έκλαιγα, έκλαιγα. τι ήτανε αυτό, Θεέ μου;!!"

ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ. ΠΡ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ
http://ellinonpaligenesia.blogspot.gr/ - http://anazhthseis-elena.blogspot.gr/

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Ηρθε το τέλος των Χριστιανών!!! Τα σπίτια των Χριστιανών σημαδεύτηκαν με το γράμμα Ν που σημαίνει «Ναζωραίος»


Ιράκ: Ηρθε το τέλος των Χριστιανών -Ισλαμιστές σημαδεύουν τα σπίτια, καταδιώκουν χιλιάδες άτομα 
Οι τζιχαντιστές αντάρτες εξέδωσαν το Σάββατο ένα τελεσίγραφο και έδωσαν μερικές ώρες στις χριστιανικές οικογένειες να εγκαταλείψουν την πόλη. «Το Ισλαμικό Κράτος πήρε τα χρήματά τους, τα αυτοκίνητά τους και όλα τα προσωπικά τους αντικείμενα πριν τους απειλήσει ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την πόλη» δηλώνει στην γαλλική Figaro ένας ιερέας που διαμένει στην πόλη  Bartella, 35 χιλιόμετρα από τη Μοσούλη.

Θυμίζει την «Τελική Λύση» στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
Με μεγάφωνα, από την περασμένη Παρασκευή, οι τζιχαντιστές, κάλεσαν τους Χριστιανούς είτε να γίνουν Μουσουλμάνοι και να πληρώσουν έναν ειδικό φόρο ή να εγκαταλείψουν την πόλη, αλλιώς θα εκτελεστούν. Τα σπίτια των Χριστιανών σημαδεύτηκαν με το γράμμα Ν που σημαίνει «Ναζωραίος», υποτιμητικός όρος με τον οποίο αποκαλούν τους Χριστιανούς. Έγραφαν, επίσης, στην πόρτα των σπιτιών «Αυτό το σπίτι ανήκει στο Ισλαμικό Κράτος».
Το αρχαιότερο λίκνο του Χριστιανισμού στη Μέση Ανατολή

Οι Χριστιανοί αποτελούν σήμερα το 2% του συνολικού πληθυσμού του Ιράκ, ενώ το 1932 ήταν 20% και την παραμονή της εισβολής των Αμερικανών το 2003 ήταν 5%. Μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσείν η χώρα έπεσε στο σπιράλ της βίας και της τρομοκρατίας, με συνέπεια ο αριθμός των Χριστιανών να μειώνεται συνεχώς. Σήμερα οι Χριστιανοί, ο αριθμός των οποίων μειώνεται σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, τείνουν να εξαφανιστούν εντελώς στο αρχαιότερο λίκνο του Χριστιανισμού.


Μετά την κατάληψη της Μοσούλης από τους φανατικούς τζιχαντιστές, ο πρώην καθολικός αρχιεπίσκοπος Τζορτζ Κασμούσα φοβάται ότι αυτή η πόλη, όπως και άλλες στο Ιράκ, θα αδειάσουν οριστικά από Χριστιανούς.
Στη Μοσούλη οι Χριστιανοί ήταν 30.000 σε σύνολο 2 εκατ κατοίκων, στην πλειοψηφία τους μουσουλμάνοι, ως το βράδυ που η πόλη έπεσε στα χέρια των τζιχαντιστών, το βράδυ της 9ης Ιουνίου 2014. Η Μοσούλη είναι πόλη-κλειδί για την παρουσία των Χριστιανών στο Ιράκ. «Σήμερα απομένουν περίπου 50 οικογένειες χριστιανών, ίσως και λιγότερες» αναφέρει ο σεβασμιότατος Κασμούσα.


Έφυγαν με τα πόδια ή με αυτοκίνητα και τα άφησαν όλα πίσω τους, μόλις ανακοινώθηκε ότι η πόλη Μοσούλη καταλήφθηκε. Οι περισσότεροι κατέφυγαν στην κοντινή πόλη  Qaraqosh, το πιο μεγάλο σταυροδρόμι χριστιανών, κοντά στην πόλη Νινίβ. Αλλοι πήραν το δρόμο για το  Erbil και το Duhok, πόλεις του Κουρδιστάν, για να ξεφύγουν από τον κίνδυνο που τους απειλούσε. Η είσοδος σε αυτές τις πόλεις φυλάσσονταν αυστηρά από τις δυνάμεις ασφαλείας των Κούρδων και ένας πρόχειρος καταυλισμός δημιουργήθηκε για να τους υποδεχθεί.


Αλλοι βρήκαν καταφύγιο στο μοναστήρι του  Mar Matta, κοντά στην κουρδική επαρχία. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το μοναστήρι φιλοξενούσε Χριστιανούς, το σενάριο έχει επαναληφθεί τουλάχιστον δύο φορές. Αλλά τώρα, το μέρος πλημμύρισε καταδιωκόμενους πρόσφυγες Χριστιανούς.


Ο αρχιεπίσκοπος Κασμούσα μένει στη Βηρυττό και προειδοποιεί ότι οι Χριστιανοί Χαλδαίοι, Σύριοι, Νεστόριοι και Αρμένιοι έχουν αποδεκατιστεί. Η Μοσούλη έχει ακόμη 30 εκκλησίες, εκ των οποίων μία χρονολογείται από τον 7ο αιώνα, καθώς και μια χούφτα εκκλησιαστικές σχολές. Αλλά κανένας ιερέας δεν βρίσκεται πια εκεί.


O γενικός γραμματέας του ΟΗΕ  Ban Ki-Moon καταδίκασε τον «συστηματικό αποδεκατισμό» των θρησκευτικών μειονοτήτων από το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο εκδίωξε τους τελευταίους Χριστιανούς της Μοσούλης μετά από ένα τελεσίγραφο που έληξε το περασμένο Σάββατο. 
«Στο Ιράκ, οι πράξεις του Ισλαμικού Κράτους μπορούν να θεωρηθούν ως έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας» ήταν η δήλωση του γραμματέα του ΟΗΕ. Από την πλευρά της η γαλλική κυβέρνηση κατήγγειλε ότι οι ισλαμιστές διώκουν τους χριστιανούς με «ανεπίτρεπτες απειλές».


ΠΗΓΗ: http://www.iefimerida.gr/

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Μαρτυρία αστυνομικού το 1998. Η Παναγιά με βοήθησε


Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Α.Τ» ο αρχιφύλακας Χρίστος Πετρόπουλος, που υπηρετεί στο τμήμα Πετραλώνων Αττικής, αναφέρει ότι καταδιώκοντας Ρουμάνο κακοποιό πυροβολήθηκε από αυτόν και κτυπήθηκε από μία σφαίρα. Ψηλαφώντας ανακάλυψε την σφαίρα σφηνωμένη στο πορτοφόλι του. 
Λέει ο ίδιος:
«Ξέρετε τί με γλύτωσε; Η Παναγία. Έχω ένα κομμάτι κορδόνι από την Τίμια Ζώνη της και από τότε
το φυλάω σε ειδική θέση μέσα στο πορτοφόλι μου και δεν το αποχωρίζομαι».

http://orthodoxianpress.com/

Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Η Παναγία και ο κλόουν - Διδακτική ιστορία

Ο Πέτρος Γκουερέν ήταν σπουδαίος κλόουν. Τα χρόνια όμως πέρασαν, γέρασε και δεν έβρισκε πια δουλειά. Απελπισμένος και για να μη πεθάνει της πείνας, πήρε το δρόμο για ένα μοναστήρι αφιερωμένο στην Παναγία. Ίσως οι καλόγεροι να τον φιλοξενούσαν για λίγο. Πραγματικά, ο ηγούμενος τον κράτησε εκεί, για να κάνει κάποιο θέλημα.
Ο Πέτρος χάρηκε. Κι ήθελε να ευχαριστήσει την Παναγία γι' αυτό. Δεν ήξερε όμως γράμματα, για να μπορεί να διαβάζει στα μεγάλα βιβλία και να της ψέλνει ύμνους, όπως οι καλόγεροι. Αλλά κάτι σκέφτηκε να κάνει κι αυτός... Κι ένα μεσημέρι, που οι καλογέροι ησύχαζαν στα κελιά τους, ο Πέτρος χάθηκε. Ο ηγούμενος, θέλοντας να τον στείλει σε κάποιο θέλημα, έψαξε να τον βρει.Τον γύρεψε παντού μα δεν φαινόταν πουθενά. Κάποια στιγμή πέρασε και μπροστά απ' τη δυτική πόρτα της εκκλησίας κι απ' το μεγάλο τζάμι της έριξε μία γρήγορη ματιά μέσα στην εκκλησία. Και τι να δει! Ο Πέτρος ήταν μπρος στη μεγάλη εικόνα της Παναγίας κι έκανε τούμπες και χίλια δύο ακροβατικά. Μία περπατούσε με τα χέρια, μία ισορροπούσε μόνο πάνω στο ένα χέρι, μία κυλούσε στηριγμένος στις άκρες των ποδιών και των χεριών σαν τροχός. 
Ο ηγούμενος αναστατώθηκε απ' αυτά που έβλεπε. Τα πέρασε για μεγάλη ασέβεια κι ήταν έτοιμος να του βάλει τις φωνές.Ήταν ακριβώς η στιγμή που... ο Πέτρος, ακουμπώντας μόνο πάνω στο κεφάλι του, έπαιζε στα πόδια του, τα γυρισμένα προς τα πάνω, το παλιό του μπαστούνι των κλόουν. Κι είχε αναψοκοκκινίσει το γέρικο πρόσωπό του κι είχαν φουσκώσει οι φλέβες του λαιμού του και ποτάμι έτρεχε ο ιδρώτας από το μέτωπό του. Έτοιμος ήταν να του βάλει τις φωνές ο ηγούμενος. Μα εκείνη τη στιγμή φάνηκε η Παναγία εκεί από τη μεγάλη εικόνα ν' απλώνει το χέρι της, να σκύβει και με την άκρη του μανδύα της να σκουπίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπο του Πέτρου.Ανατριχίασε ο ηγούμενος. Γονάτισε, σταυροκοπήθηκε και ψιθύρισε τρέμοντας:
«Συγχώρεσε με, Παναγία μου. Εσύ ξέρεις ποιός σε τιμά και σε δοξάζει καλύτερα...» 
ΠΗΓΗ: http://orthodoxianpress.com/

Ο βράχος της Αγίας Μαρκέλλας, στην Χίο




http://anazhthseis-elena.blogspot.gr/

Σάββατο 19 Ιουλίου 2014

Ένας αγροίκος Άγιος




-Άντε, προβατάκια μου, άντε καλά μου… ώρα και σεις
ν’ αναπαυθείτε στη μάντρα σας κι εγώ να σας καληνυχτήσω.
Αν θέλει ο Θεός θ’ ανταμώσουμε το πρωί-πρωί.
Σας αφήνω στο σιέπος* του Θεού. Έτσι δεν λέει η Αγία Γραφή;
«Τοις αγγέλοις Αυτού εντελείται περί σου του διαφυλάξαι σε…». 
Αν καταλαβαίνω καλά κι εγώ, το ξύλο το απελέκητο, τούτο
σημαίνει όλα να τα αναθέτουμε στον Θεό και να γαληνεύουμε. 
Ο Θεός είναι καλός Πατέρας.
Ήταν μια νύχτα με χλωμό φεγγάρι. Εκεί, στον κάμπο τον πλατύ
της Τριμυθούντος, ανάμεσα Πενταδάχτυλου και Τροόδους, των δύο
βουνών «της ωραίας Ελένης» των νησιών, της Κύπρου, το αεράκι
φυσούσε ανάλαφρο. Κανένα σκυλί δεν αλύχταγε στις γύρω μάντρες.
Ο άγροικος*, ο απλοϊκός βοσκός, ο παπάς με το τριμμένο ράσο έτσι
 μίλησε με τα πρόβατά του, που έτρεφε για τις ανάγκες των φτωχών
του. Σήκωσε με ευλάβεια τον αχώριστο σύντροφό του από το πεζούλι
στη γωνιά, το άγιο Ευαγγέλιο, κι αφού το ασπάστηκε, το τοποθέτησε
στη βούρκα* του κι έκλεισε το μαντρί. Σταύρωσε την πόρτα με το δεξί
και πήρε το δρόμο του γυρισμού για το σπιτάκι του.
Στον δρόμο μιλούσε με τους αγγέλους καταπώς συνήθιζε.
«Πρωτάγγελε Μιχαήλ και συ αρχάγγελε Γαβριήλ και συ Ραφαήλ
και συ Ουριήλ, τειχίστε τον κόσμον ούλλον* τζαι δεύτερα τζαι μας.
Σκέπη των πτερύγων σας… Σκέπη των πτερύγων σας…».
Ήταν μια νύχτα με χλωμό φεγγάρι.
Τρεις κλέφτες, παρασυρμένοι από την αγαθοσύνη του καλού βοσκού,
αφού καιροφυλάκτησαν για πολύ, διάλεξαν την ώρα της νύχτας για να
μπουν να κλέψουν μερικά πρόβατα. Παραβίασαν εύκολα την ξυλόπορτα
και όρμησαν μέσα. Έκαναν σαν τρελοί με βιασύνη.
― Τούτον εν* καλόν, Αράπη.
― Τζαι τούτον, τζαι τούτον, Μιχάηλε.
― Γι’ απόψε τρία… Τζαι πάλιν ξαναρκούμαστιν*. Οι νύχτες εν πολλές.
Μόνον γιάλι-άλι*. Αφού τα ξεχωρίσαμεν ας τα πάρουμεν προς την πόρτα.
Να μεν ᾽φκουν* άλλα…
―Ελάτε… ελάτε… Εφκάτε γλήορα. Μεν μας νώσει* κανένας. Θα
κάμουμεν μιάλον* ζιαφέττιν*. Ποιός λοαρκάζει* τον χαντόν* τον
παπάν;
Ο καλοκάγαθος βοσκός ξύπνησε πρωί-πρωί.
Άνοιξε το παράθυρο και κάμνοντας τρεις φορές το σημείο του σταυρού
είπε: Δόξα σοι ο Θεός!
Δόξα σοι τω δείξαντι το Φως!
Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου, Κύριε, πάντα εν σοφία εποίησας.
Ο Θεός ευχαριστώ σοι. Σιέπε* τον κόσμο ούλλον τζαι δεύτερα τζαι μας.
Έκανε τον όρθρο, διάβασε το Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της ημέρας,
έψαλε… καταπώς συνήθιζε.
Ύστερα ετοίμασε την βουρκούν του και πήρε το μοναπάτι για το
μαντρί.
Ω η φύση με την ομορφιά της!… Τον ανύψωνε στην πάννοστη* ομορφάδα
του ουρανού. Τα τιτιβίσματα τα χαρούμενα, τα πρωινά των πουλιών του
μετέφεραν στ’ αυτιά τις αγγελικές υμνωδίες… Τα πόδια του λες και δεν
 πατούσαν στη γη.
Έφτασε γύρω στις 7:00 π.μ. στο μαντρί του. Σταύρωσε, καταπώς συνήθιζε
την ξυλόπορτα και μπήκε.
Μα τι ήταν αυτό που έβλεπαν τα μάτια του;
Δυό άντρες ίσαμε ᾽κει πάνω, με άγρια μαλλιά και βρώμικα ξεσχισμένα ρούχα
να στέκουν και να μην κινούνται, να μην κάνουν ούτε την παραμικρή κίνηση
για να φύγουν. Μόνο φώναζαν τρομαγμένοι.
― Καλέ άνθρωπε, λυπήσου μας.
― Άγιε άνθρωπε, ελευθέρωσέ μας.
― Ποιοί είστε και από τι να σας ελευθερώσω;
― Να, λαλώ* σου ούλλην την αλήθκειαν. Ήρταμεν για κακόν σκοπόν. Ναι,
ήρταμεν για να σου κλέψουμεν πρόβατα.
― Πε* τα ούλλα, Μιχάηλε, πέρκι* μας συγχωρήσει τζαι μας λυπηθεί…
― Εδκιαλέξαμεν τρία, τζαι μόλις ήμαστιν έτοιμοι να τα φκάλουμεν που την
πόρταν έξω, μια δύναμη μιάλη μας εκοκκάλωσεν. Εμείναμεν ακίνητοι. Τα
πόδκια κολλημένα στο χώμα. Συγχώρα μας. Ούλλην την νύχταν άγρυπνοι 
επασκίζαμεν*, μα τίποτες. Λυπήσου μας… εφταίξαμεν…
Έκθαμβος, αλλά ατάραχος, είπεν ο άγροικος βοσκός.
― Μιχάηλε, έχεις και το όνομα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, παιδί μου… Και
συ, Αράπη, να λευκάνεις, παιδί μου, την ψυχή σου….
― Ξέρεις τ’ όνομά μου;
― Πού ξέρει τ᾽ όνομά σου; Διερωτήθηκε ο Μιχάηλος.
Εγιώ* πάντως εν το είπα.
― Από τη μια γιατί αγρυπνήσατε και από την άλλη γιατί ζητάτε συγγνώμη,
θα ελευθερωθείτε. Όμως ποτέ πια στη ζωή σας να μην επαναλάβετε το κακό.
Ντροπιασμένοι οι δυό κλέφτες έσκυψαν το κεφάλι και έτρεξαν προς την
πόρτα.
Κι ο αγαθός βοσκός τους φώναξε.
―Για ελάτε. Για τον κόπο της αγρυπνίας και την αναγνώριση του σφάλματος
 πάρτε ένα πρόβατο από μένα. Κι ακούτε καλά. Μ’ ακούτε; Τη σωτηρία όλων
 μας θέλει ο Πανάγαθος Θεός. Ο Θεός είναι στοργικός πατέρας.
Ο αγαθός τσοπάνης, ο παπάς με το τριμμένο ράσο, ο ανεξίκακος δεν ήταν άλλος
 από τον «άγροικο», τον απλοϊκό άνθρωπο, που δεν έμαθε να διαβάζει και να
γράφει καλά-καλά, ήταν ο θεοδίδακτος άγιος της Κύπρου, που καταντρόπιασε
 τον αιρεσιάρχη Άρειο, ήταν ο άγιος που ανέστησε προς ώρας τη νεκρή κόρη
του, ήταν ο θαυματουργός άγιος Σπυρίδων, επίσκοπος Τριμυθούντος. Τι κι αν
τον είπαν και ήταν «άγροικος»;
Είναι της Κύπρου το σεμνό και θείο βλάστημα!
Των ορθοδόξων όλων το καύχημα!
————
* άγροικος, ον: απλοϊκός, που δεν σπούδασε
* σιέπος (το): η σκέπη, η προστασία
* βούρκα (η): δερμάτινο σακίδιο
* ούλλος, η, ον: όλος
* εν, ένι: είναι
* ξανάρκουμαι: έρχομαι πάλι
* γιάλι, άλι: σιγά-σιγά
* φκαίνω: βγαίνω, κινούμαι προς τα έξω
* νώθω, γνώθω: αντιλαμβάνομαι
* μιάλος, η, ον: μεγάλος
* ζιαφέττιν (το): συμπόσιο, διασκέδαση
* λοαρκάζω: λογαριάζω
* χαντός, η, ον: κουτός, αφελής
*Σιέπω: σκέπω, προστατεύω
* πάννοστος ο: πολύ επιθυμητός
* λαλώ: λέω
* πε: ειπέ, πες
*πέρκι, πέρκι μου: ίσως
*πασκίζω: πασχίζω, προσπαθώ
* εγιώ: εγώ
*πάντως: οπωσδήποτε
Άγροικος: Σημασιολογική εξέλιξη.
Αρχαία: άγροικος και αγροίκος: Αυτός που ζει στους αγρούς. Μεσαιωνικά: αγροίκος: απλοϊκός, αφελής. Νεότερα: αγροίκος: άξεστος, ακαλλιέργητος στους τρόπους
«Ούτος ουν, ο άγιος Σπυρίδων, άγροικος μεν ην ειπείν κατά την ανατροφήν…» (Άγιος Τριφύλλιος, πρώτος επίσκοπος Λευκωσίας, μαθητής του Αγίου Σπυρίδωνος).
(από το περιοδικό Η Δράση μας)
Κυριακή Παρασκευά
ΠΗΓΗ: http://orthodoxianpress.com/

Κυριακή 6 Ιουλίου 2014

ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΗ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΗ ΕΚΔΡΟΜΗ ΣΤΗ ΜΕΣΣΗΝΙΑ.

 Πύλος Μεσσηνίας

Με τη χάρη του Θεού και τι πρεσβείες του Αγίου Λουκά 
θα πραγματοποιήσουμε 
τετραήμερη (4) εκδρομή στην Μεσσηνία 
(από 2 - 5 Σεπτεμβρίου 2014) 
για τα μέλη, τους εθελοντές και τους συνεργάτες 
του "Εσταυρωμένου" 

Πύλος Μεσσηνίας

2 Σεπτεμβρίου 2014: 
  • 7:30 π.μ. αναχώρηση από το Βόλο (Δημητριάδος - Αγ. Νικολάου) με προορισμό την Τρίπολη.
  • Στάσεις καθ' οδόν. 
  • Προσκύνημα στην Αγία Θεοδώρα Βάστα. 
  • Καλαμάτα - Πύλο. 
  • Διανυκτέρευση στην Ι. Μονή της Ζωοδόχου Πηγής (Βελανιδιά)
3  - 4 Σεπτεμβρίου 2014.
  • Κατή την παραμονή μας στην Πύλο θα επισκεφθούμε διάφορα προσκυνήματα της Μεσσηνίας. 
5 Σεπτεμβρίου 2014.
  • Επιστροφή για Βόλο. 
  • Καθ' οδόν προσκύνημα στην Παναγία Μαλεβή.
  • Άφιξη αργά το βράδυ στο Βόλο.
Ο ΧΑΡΤΗΣ με τα περίχωρα της Πύλου
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
  1. Πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής στον Πρόεδρο του Συλλόγου από την 22/7/14.
  2. Η τιμή του εισιτηρίου είναι ενδιαφέρουσα με σκοπό να συμμετάσχουν οι περισσότεροι συνεργάτες μας.  Η διαμονή σε ξενώνες της Μονής μας επιτρέπει να χαμηλώσουμε την τιμή του εισιτηρίου. 
  3. Για να πραγματοποιηθεί η εξόρμηση αυτή θα πρέπει να συμμετάσχουν τουλάχιστον 35 πρόσωπα.

Το "Κέντρο Υποδοχής Κρατουμένων" του "Ε" και η λειτουργία του.


Το "Κέντρο Υποδοχής Κρατουμένων" 
του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου
"Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ"

δεν θα λειτουργήσει  
τον  ΙΟΥΛΙΟ και τον ΑΥΓΟΥΣΤΟ
λόγω διακοπών.

Για επείγοντα περιστατικά
απευθύνεστε στον Πρόεδρο του Δ.Σ.
π. Θεόδωρο Μπατάκα
Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Αγίου Νικολάου Βόλου
από την 22α  Ιουλίου και μετά. 

Θα λειτουργήσει κανονικά από την 10η Σεπτεμβρίου 2014
Κ Α Λ Ο   Κ Α Λ Ο Κ Α Ι Ρ Ι   

Σάββατο 5 Ιουλίου 2014

Ο άθεος και η γριούλα

Ο άθεος και η γριούλα
Στις δώδεκα τα μεσάνυκτα χτύπησαν την πόρτα. Ήταν μια γριούλα και ζητούσε να πάει να κοινωνήσει έναν άρρωστο. Ό Ιερέας ετοιμάστηκε και βγήκε αμέσως μαζί της. Πλησιάζουν σε ένα φτωχό σπιτάκι, τύπου παράγκας. Ή γριούλα ανοίγει την πόρτα και μπάζει τον Ιερέα σε ένα δωμάτιο. Και να, ξαφνικά ό παπάς ευρίσκεται εκεί μόνος με τον άρρωστο. 
Ό άρρωστος του δείχνει με χειρονομίες την πόρτα και σκούζει. Φύγε από εδώ! Ποιός σε κάλεσε; Εγώ είμαι άθεος. Και άθεος θα πεθάνω.
Ό παπάς τα έχασε. Μά δεν ήλθα από μόνος μου! με κάλεσε ή γριά! Ποιά γριά; 'Εγώ δεν ξέρω καμιά γριά!
Ό παπάς, καθώς στέκει απέναντί του, βλέπει επάνω από το κεφάλι του άρρωστου, μια φωτογραφία με την γυναίκα που τον κάλεσε.
Του λέει, ενώ του δείχνει το πορτραίτο. Να αυτή! Ποιά αυτή; Ξέρεις, τί λες, παπά; Αυτή είναι ή μάνα μου. Και έχει πεθάνει χρόνια τώρα! Για μια στιγμή πάγωσαν και οι δύο. Αισθάνθηκαν δέος.
Ό άρρωστος άρχισε να κλαίει. Και αφού έκλαψε, ζήτησε να εξομολογηθεί. Και μετά, κοινώνησε. Ή μητέρα του είχε φροντίσει από τον ουρανό, να του δείξει το δρόμο της σωτηρίας.
agioritikovima.gr

S.O.S. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ


Παρασκευή 4 Ιουλίου 2014

"Η ΣΑΡΚΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΘΗΡΙΟ ΠΟΥ ΟΣΟ ΤΟ ΤΑΪΖΕΙΣ ΠΕΙΝΑ"

Η επιθυμία των οφθαλμών. 

Άκου, αγαπητέ μου, δικαιολογία που βρήκε ο σύζυγος
για να εγκαταλείψει τη σύζυγο και τα παιδιά του:
 "Δέν φταίω εγώ που φεύγω από το σπίτι,
 αλλά κάτι που υπάρχει μέσα μου και δεν μπορώ να το ελέγξω".

Μα αυτό, αγαπητέ μου φίλε,  συμβαίνει  συνήθως στους απρόσεκτους. 
Σ' εκείνους που δεν έχουνε πνευματική άμυνα, που δεν ζουν πνευματική ζωή, 
που αρέσκονται να ερωτοτροπούν με τα του κόσμου. 

Και τότε όταν αρχίζει η φουρτούνα, 
Βιώνουν εσωτερικά την ταραχή και τον πανικό.
ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΕΝΑ ΝΑΥΑΓΙΟ ΨΥΧΙΚΟ.

Γιατί απορείς και δηλώνεις πως κάποιος άλλος σε κυβερνά;
Τώρα το ανακάλυψες; 
Εσύ άφησες τον διάβολο να κάνει ελικοδρόμιο τον νου σου 
για να προσγειώνει ό,τι ήθελε με σκοπό  να σε δελεάσει. 

Εσύ του έδωσες το τιμόνι της ζωής σου.
Εσύ του άνοιξες την είσοδο της ψυχής σου. 

Αυτό που υπάρχει μέσα σου, 
φίλε μου και αδελφέ μου, είναι ο ίδιος ο διάβολος. 
Άφησες τα μάτια σου να παρατηρήσουν την άλλη γυναίκα.
Την σκεπτόσουν, την επιθύμησες και τελικά μοίχευσες μαζί της.
Και τώρα λες πως είναι πάνω από τις δυνάμεις σου; 

Έχεις δίκιο.
Τώρα έγινε πάθος, καρκίνος της ψυχής
 και δεν μπορείς μόνος σου να πάρεις την απόφαση 
να επιστρέψεις στη σύζυγο και τα αγγελούδια σου. 
Σε κρατά ο κακός σου  εαυτός και  ο άλλος... Ο διάβολος.


Άνθρωπος είσαι και έπεσες. Μη μείνεις στην πτώση.
Μπορεί να σε αναστήσει ο Κύριος και Θεός μας.
Ο Ιησούς Χριστός. Αυτός που σταυρώθηκε και για σένα.
Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΚΑΝΕΙ ΘΑΥΜΑΤΑ.


Τελειώνοντας θέλω να σου πω και τούτο.
Η σάρκα είναι ένας δράκος που όσο τον ταΐζεις πεινά. 
Δεν χορταίνει ποτέ. 
ΌΤΑΝ ΤΟΥ ΣΤΕΡΕΙΣ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ
 ( λογισμούς, εικόνες φαντασίες, ανήθικες πράξεις κ.α.)
ΜΑΡΑΙΝΕΤΑΙ

Καλή επιστροφή. Καλή μετάνοια. 
Τα αγγελούδια σου και η σύζυγός σου
σε περιμένουν, 
ανόητε!!!

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ