menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Ο παπα-Νικόλας Πλανάς και το...πρόσφορο!

" Ξαφνικά βλέπει πάνω στην Αγία Τράπεζα ένα μικρό πρόσφορο που άχνιζε". 

Κάποια μέρα που ο Άγιος βρισκόταν σ’ ένα από τα αγαπημένα του ξωκκλήσια για να λειτουργήσει, παρατήρησε πως δεν υπήρχε κανένα πρόσφορο. Δεν ταράχτηκε. Προτίμησε να περιμένει με τη βεβαιότητα ότι σύντομα κάποιο πρόσφορο θα βρισκόταν. Άλλωστε τόσα χρόνια, όσες φορές είχε συμβεί να μην έχει πρόσφορο, πάντα την κατάλληλη στιγμή, κάποιος θα έφερνε, ή αν έπρεπε κάποιος από το εκκλησίασμα πήγαινε σε κοντινό φούρνο και αγόραζε ένα. Εκείνη τη μέρα όμως τα πράγματα δυσκόλευαν…. Η ώρα περνούσε και κανένας δεν έφερνε πρόσφορο. 



Έψαξε καλά στα ράφια του ιερού μήπως και υπήρχε κάποιο από προηγούμενη φορά, μα δε βρήκε τίποτα. Τότε έκανε νόημα σε δύο πνευματικά του παιδιά να πλησιάσουν στο ιερό και τους ζήτησε να πάνε γρήγορα στο φούρνο και να ζητήσουν πρόσφορο κι αν δεν έβρισκαν να ζητούσαν από κάποιες ενορίτισσες που πάντα φρόντιζαν και είχαν. Έφυγαν τρέχοντας από το εκκλησάκι οι δύο, μα μάταιος ο κόπος τους. Λίγη ώρα αργότερα γύρισαν με άδεια χέρια πίσω και ανακοίνωσαν στον Άγιο πως, παρά την προσπάθεια τους, κανένας δε βρέθηκε να τους εξυπηρετήσει. Ο Άγιος ευχαρίστησε τα πνευματικά του παιδιά για τον κόπο τους και έμεινε μόνος του στο ιερό. Στενοχωρήθηκε πολύ και τα ασκητικά του μάτια γέμισαν δάκρυα. Η ώρα είχε περάσει. 

Ο Όρθρος έφτανε στο τέλος και ο ευλογημένος ιερέας δεν θα μπορούσε να προχωρήσει στη Θεία Λειτουργία. Τόσα χρόνια, καθημερινά λειτουργούσε, μα εκείνη τη μέρα με θλίψη θα έπρεπε να διακόψει αυτή την ευλογημένη σειρά. Με ασταμάτητα δάκρυα κοιτούσε την εικόνα του Εσταυρωμένου και με δυνατή προσευχή παρακαλούσε τον Κύριο να μη του στερήσει τη Θεία Λειτουργία. Ξαφνικά βλέπει πάνω στην Αγία Τράπεζα ένα μικρό πρόσφορο που άχνιζε. Ήταν ολόφρεσκο και τοποθετημένο στη μέση. Μόλις το είδε ο Άγιος έκανε το σταυρό του και ύψωσε τη δακρυσμένη ματιά του προς τον ουρανό ευχαριστώντας το Θεό. 

Το θαύμα είχε γίνει. Κάποιος άγγελος σταλμένος από το Χριστό είχε τοποθετήσει το μικρό πρόσφορο στην Αγία Τράπεζα. Ο Άγιος σκέφτηκε πως ένα τέτοιο θαυμαστό γεγονός δεν έπρεπε να μείνει κρυφό. Κρατώντας λοιπόν το θεόσταλτο δώρο βγήκε μπροστά στην Ωραία Πύλη του Ιερού και διακόπτοντας τους ψάλτες έδειξε το πρόσφορο προς το εκκλησίασμα και είπε συγκινημένος: “Κοιτάξτε παιδιά μου τι σημείο μας έκανε ο Θεός”. Ο κόσμος σάστισε. Χωρίς πολλά λόγια ο Άγιος εξήγησε τι είχε προηγηθεί και αμέσως προχώρησε πάλι μέσα στο ιερό και σαν να είχε συμβεί κάτι απλό και συνηθισμένο συνέχισε την ακολουθία. Στο μεταξύ, βαθιά συγκίνηση κατέλαβε τους παρευρισκόμενους όταν συνειδητοποίησαν πως ένα μεγάλο θαύμα – σημείο, όπως τους είπε ο Παππούς – είχε συμβεί εκείνη την ώρα. Όλων τα μάτια βούρκωσαν και στράφηκαν με ευγνωμοσύνη προς την εικόνα του Χριστού που τη φώτιζε αμυδρά ένα μικρό καντήλι. Ευχαριστούσαν τον Κύριο για το μεγάλο θαύμα. Τον ευχαριστούσαν όμως και για την ευλογημένη παρουσία του Παππού κοντά τους. 

Μέχρι την απόλυση της Θείας Λειτουργίας όλοι ήταν συγκλονισμένοι και με δυσκολία συγκρατούσαν τα δάκρυα τους. Μόνο ο Άγιος Νικόλαος ο Πλανάς έμοιαζε να μην έχει συναίσθηση του θαύματος που είχε γίνει. Άλλωστε για τον ίδιο τα θαύματα ήταν μέρος του καθημερινού του προγράμματος και η ταπεινή του ψυχή ποτέ δεν υπερηφανεύτηκε για τα θεία σημεία. Ήταν για τον Άγιο τα θαύματα φυσιολογικά, όπως φυσιολογική ήταν και η αστείρευτη πίστη και αγάπη του στο Θεό.
 (Πηγή: Από το βιβλίο «Το πρώτο μου συναξάρι», εκδόσεις Ιεράς Μονής Χρυσοπηγής, 1997).
ΠΗΓΗ: http://eisagios.blogspot.gr/

ΕΟΡΤΑΖΕΙ Ο ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΠΛΑΝΑ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ.


Ο μικρός Ναός του Αγίου Νικολάου του Πλανά στις φυλακές Κασσαβεταίας

     Το Σάββατο 1η Μαρτίου και ώρα 3:00 μ.μ. στο Ποινμνιοστάσιο των Φυλακών Κασσαβετείας. θα τελεστεί ο πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και θείου κηρύγματος, επ' ευκαιρία της Μνήμης του Αγίου Ιερέως Νικολάου του Πλανά. Κατά την διάρκεια του Εσπερινού θα εκτίθεται προς προσκύνηση και μικρό τεμάχιο λειψάνου του αγίου. 




Προ ετών, στον αγροτικό αυτό χώρο των φυλακών, ο Σύλλογος Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ", τοποθέτησε  ένα μικρό Ναό προς τιμήν του Αγίου  με σκοπό τον αγιασμό και την παρηγοριά των κρατουμένων.

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Πώς ξεπαγώνουν τα λάδια της ψυχής στην προσευχή;

προσευχή

Αν κάποιος δεν έχει όρεξη για προσευχή και δεν είναι αποδεδειγμένα κουρασμένος, αυτός μπορεί να ξεκινήσει τον προσωπικό του διάλογο με τον Θεό προσευχόμενος για τους άλλους, έτσι ώστε σιγά – σιγά “να ξεπαγώσουν τα λάδια της ψυχής του” και μετά να αρχίσει να προσεύχεται και για τον εαυτό του.
Ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, ο Ρώσος, (+24.9.1938) που έζησε στο Μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονος (Ρώσικο), μας είπε ότι οι πιο ευπρόσδεκτες προσευχές γιά τους άλλους είναι οι εξής:

Πρώτα πρέπει να προσευχόμαστε για τους εχθρούς μας (Χριστομίμητη προσευχή, γιατί και ο Χριστός προσευχήθηκε για τους σταυρωτές Του πάνω από στον Σταυρό).


Δεύτερον πρέπει να προσευχόμαστε για τους νεκρούς μας, γιατί αυτοί από μας τους ζωντανούς περιμένουν μέχρι τη Β΄ Παρουσία, για να τους βοηθήσουμε με τις ευχές, προσευχές, μνημόσυνα και ελεημοσύνες μας υπέρ συγχωρήσεως και αναπαύσεως της ψυχής τους.



Καί τρίτον πρέπει να προσευχόμαστε για τους λαούς της γης που δεν πίστεψαν ακόμη στην Ορθοδοξία, ώστε να γνωρίσουν εν Πνεύματι Αγίω τον Σωτήρα και Λυτρωτή μας Χριστό.



Μάλιστα άλλος Γέροντας είπε ότι «όποιος προσεύχεται πρώτα για τους εχθρούς του και τους συγχωρεί από την καρδιά του, αυτού ο Θεός δεν συγχωρεί μόνο τις αμαρτίες του, αλλά και εισακούει και όλη την υπόλοιπη προσωπική προσευχή του». Φοβερό!



Ακόμη κάτι για την προσευχή. Αν κάποιος δεν ξέρει τι να πεί στην προσευχή του, θα αρχίσει να προσεύχεται για τους άλλους, όπως προείπαμε. Αυτό εμπεριέχει αγάπη και ενδιαφέρον και είναι λιγάκι πιο προσιτό στους περισσότερους. Πέστε όμως ότι δεν ξέρουμε πολλές προσευχές.



Λέγει λοιπόν ο ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ ότι όποιος ζεί μέσα στον κόσμο και λέγει τρεις φορές το “Πάτερ ημών”, τρεις φορές το “Θεοτόκε Παρθένε” και μία φορά το “Πιστεύω” σώζεται. Αλλά όλα αυτά όμως κάθε μέρα. Με την Κυριακή προσευχή συμπροσεύχεται με αυτόν τον Χριστό που μας δίδαξε πως να προσευχόμαστε. Με το “Θεοτόκε Παρθένε” συμπροσεύχεται με τον Αρχάγγελο Γαβριήλ, που προσφώνησε στον Ευαγγελισμό την Θεοτόκο με αυτά τα άγια λόγια. Καί με το Σύμβολο της Πίστεως συμπροσεύχεται και συνομολογεί την Πίστη της Εκκλησίας με τους Αγίους Πατέρες που συνέθεσαν αυτό το “Πιστεύω” στις δύο πρώτες Άγιες Οικουμενικές Συνόδους.



Κι ένα τελευταίο. Αν μ᾽ αυτά και μ᾽ αυτά δεν ξεκινήσει το χάρισμα της προσευχής μέσα μας, ασφαλώς τότε πρέπει να ανησυχήσουμε θετικά, αλλά μπορούμε και κάτι άλλο να κάνουμε σύμφωνα με τη συμβουλή του μακαριστού Μητροπολίτη Αντωνίου του Σουρόζ. Δηλ. μπορούμε να πάμε σε μία εκκλησία μόνοι μας και μέσα στη σιωπή να μη μιλήσουμε εμείς στον Θεό, αλλά Αυτός σε μας μέσα στην ευλαβική κατάνυξη του ναού. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε και στο σπίτι μας μπροστά στα εικονίσματα. Άνθρωπος που δεν προσεύχεται η δεν έμαθε, η δεν προσπάθησε, χρειάζεται άμεσα εξομολόγηση.



«Μετά την εξομολόγηση, έλεγε ο αείμνηστος π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, η προσευχή τρέχει σα νεράκι». Καλή είναι και η μελέτη πριν από την προσευχή πνευματικών βιβλίων. Καθαρίζει το μυαλό μας. Ο διάβολος δεν θέλει να προσευχόμαστε και κατά την ώρα της προσευχής εγείρει πειρασμούς, λογισμούς και περισπασμούς.



Πλην όμως, όπως και όλα τα καλά και το μέγιστο καλό της προσευχής θέλει βία. «Όσοι εκβιάζουν τον εαυτό τους στο καλό, αυτοί αρπάζουν τη Βασιλεία των Ουρανών», μας λέγει ο Κύριος. 

inpantanassis.blogspot.gr
ΠΗΓΗ: www.pentapostagma.g

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Η αγάπη είναι για τους…γενναίους!

Περιστέρια

Εντάξει, όλοι γνωρίζουμε τι μέρα ξημερώνει σήμερα κι αν κάποιος έχει μείνει με την απορία ή τυχόν ξεχάστηκε, φροντίζουν όλα γύρω του, τα τηλεοπτικά κανάλια, οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, οι βιτρίνες των καταστημάτων, γνωστοί και φίλοι, να του το υπενθυμίσουν εμφατικά.

Όπως έγινε και το απόγευμα που μας πέρασε που συνέβη να παραστώ στην παρακάτω συνομιλία μεταξύ δύο ανδρών:
“Και μην ξεχάσεις, είναι η γιορτή των ερωτευμένων αύριο” υπενθυμίζει ο πρώτος.
“Αύριο;” ρωτά φανερά έκπληκτος ο δεύτερος.
“Ε, ναι, τι σου λέω” ανταπαντά ο πρώτος.
“Ωχ.. καλά και μου το’ πες! … Θύμισέ μου, ποιον άγιο γιορτάζουμε;” ξαναρωτά ο δεύτερος διστακτικά.
“Τον άγιο ..Βαρθολομαίο, ντε!” ήρθε η απάντηση – κεραυνός από τον πρώτο και άπαντοι οι παρόντες λυθήκαμε στο γέλιο από τη βόμβα που μόλις είχε πέσει!
Γελάγαμε όλο το απόγευμα μέχρι δακρύων, του αγίου ολέθρου, δηλαδή :-)))
Αχχ…. ωραίο πράγμα ο έρωτας, δε λέω.. σαν την αγάπη όμως, τίποτα. Γιατί ο έρωτας είναι συναίσθημα εγωιστικό, ίσως το πιο εγωιστικό απ’ όλα. Τα θέλει όλα δικά του, ζητά ανταλλάγματα, διεκδικεί, απαιτεί, φθείρει, καταρρακώνει, σαρώνει, ισοπεδώνει, δεν υπολογίζει τίποτα…
Η αγάπη όμως είναι κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό. Βρίσκεται σε άλλη σφαίρα. Δεν διεκδικεί τίποτα, αφού πλέον δεν έχει να κάνει με σένα. Γιατί αγάπη δεν είναι να απαιτείς, αλλά να προσφέρεις. Να δίνεις, χωρίς να κάνεις υπολογισμούς για το τι θα πάρεις πίσω ως αντάλλαγμα. Απλά να δίνεις. Εμπιστοσύνη, υποστήριξη, αφοσίωση, πίστη, την καρδιά σου, τον ίδιο σου τον εαυτό, ό,τι διαθέτεις μέσα σου για να προσφέρεις. Και αυτό θέλει χρόνο και δύναμη ψυχής για να το καταφέρεις. Γιατί το να ξεπερνάς τα όρια που σου θέτει ο εαυτός σου, να κατορθώσεις να βγεις δηλαδή έξω από αυτόν προκειμένου να φτάσεις το άλλο σου μισό, δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα του κόσμου. Αν μη τι άλλο, προϋποθέτει γενναιότητα.
Η αγάπη επομένως είναι για γενναίους. Και, δυστυχώς, όσο λιγοστεύουν οι γενναίοι, τόσο πιο σπάνια γίνεται και η πιθανότητα να συναντήσεις στο δρόμο σου τη μία αγάπη, την αληθινή. Αν τύχει όμως και τη συναντήσεις, να είσαι σίγουρος ότι είναι για πάντα.
Αυτές οι δύο λέξεις είναι λοιπόν η ευχή μου για όλους με αφορμή τη σημερινή μέρα των ερωτευμένων, τη γιορτή της αγάπης:Για Πάντα!
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/

Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2014

Πολιτικός ή θρησκευτικός Γάμος;


Πολιτικός ή θρησκευτικός Γάμος;
Συζητοσα μέ μιά μάδα νέων γιά τό θέμα το γάμου, ξ φορμς το προγραμματισμένου γάμου μις πό τίς κοπέλες τς παρέας. κουβέντα ξεκίνησε ταν κοπέλα νακοίνωσε τι παντρεύεται τόν λλο μήνα, μέ πολιτικό μως γάμο. νας νεαρός πεσήμανε τι ο πολιτικοί γάμοι χουν πολλαπλασιαστε ν ο θρησκευτικοί γάμοι ποφεύγονται. «Πολλοί φίλοι καί γνωστοί μου παντρεύονται μέ πολιτικό γάμο, γιατί ραγε;» σχολίασε. κοπέλα πάντησε μέσως τι θρησκευτικός γάμος κοστίζει πάρα πολλά χρήματα ν πολιτικός κοστίζει λάχιστα. «Τόσα πολλά χρήματά σου ζήτησε κκλησία;» ρώτησα κι γώ. «χι», σπευσε νά διορθώσει κοπέλα.
«Τό τραπέζι πού κολουθε κοστίζει τά χρήματα!» χει πικρατήσει λοιπόν, να κοινωνικό συμβόλαιο σύμφωνα μέ τό ποο ο νέοι μπορον νά παντρεύονται στό Δημαρχεο χωρίς νά τούς κοστίζει τίποτε, ν ν παντρευτον στήν κκλησία θά πρέπει νά χουν πολλά χρήματα νά διαθέσουν, διότι βγαίνοντας πό τήν κκλησία πρέπει νά τραπεζώσουν λους τους συγγενες! Δέν μπορε νά μήν ναρωτηθε κανείς, μέ πόση εκολία ποδέχθηκε σημερινή κοινωνία ατήν τήν παραδοχή, ποία εναι παντελς παράλογη; Καί εναι παράλογη διότι δέ νομίζω νά στέκει στή λογική νός νοήμονος νθρώπου ποψη τι ν παντρευτες στήν κκλησία πρέπει νά κάνεις μεγάλα τραπέζια, ν ν παντρευτες στό Δημαρχεο θά καλέσεις λίγους καί καλούς, χωρίς μεγάλο κόστος! Γιατί δηλαδή, νά μήν καλέσεις λίγους καί καλούς στήν κκλησία; Σέ στέλνει κανένας ερέας σέ τραπέζια; Τό τραπέζι τί σχέση χει μέ τό Μυστήριο το Γάμου; ποτελε προϋπόθεση γιά νά παντρευτον ο νθρωποι; Τό ρίζει κκλησία; χι! ν τό ριζε κκλησία δέν θά τό κολουθοσε κανείς!
δ εναι τό πρόβλημα τς ποχς μας! ,τι ρίζει ερός Νόμος, τό ποο εναι πρός οκοδομήν το νθρώπου, σύγχρονος νθρωπος τό πορρίπτει καί τό θεωρε πισθοδρομικό. Ατά μως πού ρίζουν ο γραφοι κοινωνικοί νόμοι, σο παράλογα κι ν εναι, τά τηρον ο νθρωποι μέ ελάβεια!! Θεωρεται πιό σημαντικό στή σημερινή μας κοινωνία νά κάνουν ο νεόνυμφοι μεγάλα τραπέζια καί γλέντια, νά ξοδεύουν περιουσίες καί νά καλον λους τούς συγγενες, τούς ποίους στήν πλειοψηφία τους δέν θά τούς ξανασυναντήσουν στή ζωή τους, παρά νά κολουθήσουν τόν σφαλ καί γγυημένο λόγο τς κκλησίας πού εχεται μέ ληθινή γάπη γιά τούς νθρώπους: «…Διαφύλαξον ατούς, Κύριε Θεός μν, ς διεφύλαξας τούς γίους τρες Παίδας κ το πυρός, καταπέμψας ατος δρόσον ορανόθεν· καί λθοι π’ ατούς χαρά κείνη, ν σχεν μακαρία λένη, τε ερε τόν Τίμιον Σταυρόν..» Τό κοινωνικό συμβόλαιο, σο κι ν δυσκολεύει τή ζωή τν νθρώπων, γίνεται ποδεκτό πό λους, χωρίς δεύτερη σκέψη, ν ερός Νόμος τς κκλησίας πού ξασφαλίζει καί ελογε τή ζωή τν νθρώπων θεωρεται πισθοδρομικός καί ξεπερασμένος!
Πς διαμορφώνονται ραγε ατές ο κοινωνικές ντιλήψεις; Καί μέ πόση εκολία τίς ποδέχεται δθεν σκεπτόμενος σύγχρονος νθρωπος; Πόση εθύνη χουμε μες ο γονες, πού νατρέφουμε τά παιδιά μας μέ ατά τά στερεότυπα, ποχρεώνοντάς τα νά τά ποδέχονται χωρίς δεύτερη σκέψη; πιβάλλουμε στά παιδιά τήν ποψη τι ο συγγενες κατά σάρκα εναι πολύ σημαντικοί στή ζωή τους, σχετα άν δέν χουν καμμία σχέση μεταξύ τους, σχετα μέ τό ν χουν λλες νοοτροπίες, λλα πιστεύματα, λλη θεώρηση γιά τή ζωή. πειδή καί μόνο εναι συγγενες φείλουν τά παιδιά νά τούς συγκεντρώσουν λους γύρω πό να τραπέζι καί μετά… ς μήν τούς ξαναδον ποτέ! Ατό, βέβαια, θά πρέπει νά τό παναλάβουν καί στή βάπτιση τν παιδιν τους καί γι’ ατό θά προσανατολιστε σύγχρονη κοινωνία σέ λίγο νά καταργήσει τό Μυστήριο το Βαπτίσματος καί νά τό ντικαταστήσει μέ τήν τελετή νοματοδοσίας στό Δημαρχεο!
Μέ πόσο πουλο καί δόλιο τρόπο καθιερώνεται στήν Πατρίδα μας ποστασία πό τήν κκλησία, πομάκρυνση πό τήν ληθινή Ζωή καί μες, ο ποτιθέμενοι ρθόδοξοι λληνες, μέ πόση φέλεια καί χωρίς καθόλου ντιστάσεις χουμε παραδοθε στόν παραλογισμό τς ποχς μας!! Ο ντιστάσεις μας καί ντίδρασή μας ξαντλονται μόνο πρός τόν λόγο τς κκλησίας, τήν ποία θέλουμε νά ξαφανίσουμε πό τήν Πατρίδα μας. Ατή θεωρομε τι εναι πισθοδρομική καί ξεπερασμένη! Ο σύγχρονες πεποιθήσεις μας, μως, σο παράλογες καί ν εναι, εναι κατά τήν κρίση μς γνήσιες καί ληθινές! Πόσος κόμη παραλογισμός χωράει στήν ποχή μας;
Μαρίνα Διαμαντή -Περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία»
 (Αναδημοσίευση από: http://www.pentapostagma.gr/)