2η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΕΝΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΠΑΤΕΡΑ.

Αγαπητό μου παιδί,

Με χαρά επικοινωνώ μαζί σου, μέσω αυτής της επιστολής, για να σου μεταφέρω τα συναισθήματα, τον θαυμασμό, την έκπληξη, την ευλογία και κάποια μηνύματα που έλαβα κατά το ευλογημένο προσκύνημά μου στο Περιβόλι της Παναγίας μας..

Μ’ αξίωσε ο Θεός να γνωρίσω στο Άγ. Όρος αγιασμένους μοναχούς και να λάβω από αυτούς μηνύματα που συγκλόνισαν την ψυχή μου. Βρέθηκα το βράδυ της 18^ης Οκτωβρίου 2002 στην Ι. Μονή …Ήταν απόγευμα, όταν συνάντησα τον χαριτωμένο μοναχό π.  …. στον σκοτεινό νάρθηκα του Καθολικού της Μονής. Μου είπε πως εδώ και τρία χρόνια προσεύχεται καθημερινά για την αναξιότητά μου.

-          «Κάθε βράδυ στην προσευχή μου σε βλέπω νοερά, όπως σε μια κινηματογραφική ταινία. Με πληροφορεί ο Θεός, συνέχισε ο Γέροντας, για την πνευματική σου κατάσταση. Πληροφορούμε και για την κατάσταση και άλλων αδελφών που γνωρίζω στο κόσμο».

Ο μοναχός αυτός, παιδί μου, έχει λάβει από τον Θεό το χάρισμα της προσευχής και κατά την διάρκεια της οποίας πληροφορείτε μυστικά για όσους προσεύχεται.
 «Καλά σε βλέπω, παιδί μου, είπε».
«Μα γέροντα, είμαι αμαρτωλός και τρισάθλιος.
«Παιδί μου, εγώ καλά σε βλέπω, διότι έχεις χάρη Θεού. Το βράδυ στην αγρυπνία μου θα ερωτήσω τον Κύριο και το πρωΐ θα σου πω εκείνα που θα μου πει».
«Γέροντα, η ψυχή μου κάποιες στιγμές κυριεύεται από μια θλίψη, διότι μου λέγει ο λογισμός πως δεν θα σωθώ λόγω των πολλών και μεγάλων αμαρτιών μου. Εδώ και λίγα χρόνια αυτή η θλίψη με επισκέπται πιο συχνά  και ανησυχώ».

Μετά το απόδειπνο επέστρεψα γρήγορα στο κελλί μου. Γονάτισα και προσευχήθηκα ζητώντας από τον Θεό να πληροφορήσει το Γέροντα μοναχό για το θέμα της σωτηρίας μου. Με είχε κυριεύσει η αγωνία.

Ξύπνησα με τον ήχο της καμπάνας κατά τις 1:00 μετά τα μεσάνυκτα και άρχισα να προσεύχομαι.  Ντύθηκα γρήγορα - γρήγορα και κατέβηκα τις μεγάλες σκάλες που οδηγούν στο προαύλιο της Μονής. Μέσα μου ένοιωθα μεγάλη αγωνία και φόβο για το μήνυμα που θα μου έστελνε ο Κύριος. Γνώριζα τις αδυναμίες και τα αμαρτήματά μου και πίστευα πως ο Κύριος θα ήταν αυστηρός μαζί μου. 

Το φεγγάρι έκανε την νύκτα ημέρα, αλλά η καρδιά μου κόντευε να σπάσει. Άραγε, τι θα μου έλεγε ο μοναχός; Ήμουν σίγουρος πως το μήνυμα που περίμενα θα άλλαζε τη ζωή μου. Ίσως, παιδί μου, να μην εννοείς το μέγεθος και την βαρύτητα του θέματος που με απασχολούσε, αλλά σημειώστε πώς ο λογισμός αυτός με τυραννούσε 24 ολόκληρα χρόνια.

Εισήλθα βιαστικά στο νάρθηκα ανοίγοντας μια πλαϊνή μικρή πορτούλα. Όλος ο εκείνος ο χώρος ήταν σκοτεινός. Δεν έβλεπα τίποτε εμπρός μου. Ψηλαφούσα τους τοίχους και βάδιζα με προσοχή για να μην πάθω κάποιο ατύχημα, διότι υπήρχαν κάποια σκαλοπάτια που δεν μπορούσα να τα δω. Δεν είχαν ανάψει ακόμη τα καντήλια, αλλά ούτε και ένα κεράκι. Ξαφνικά διακρίνω μέσα στο σκοτάδι μια σιλουέτα να μου κλείνει τον δρόμο. Δεν έβλεπα το πρόσωπό του ανθρώπου, αλλά ένοιωσα το χέρι του να αγγίζει το δικό μου και μια σιγανή φωνή να μου λέγει:
« Έλα μαζί μου, παιδί μου, για να σου πω όσα μου είπε ο Κύριος για σένα».

Εξήλθαμε από τον νάρθηκα και βγήκαμε στο προαύλιο της Μονής. Άνοιξε μια μικρή πορτούλα και με οδήγησε σ’ ένα μικρό μπαλονάκι, απ’ όπου βλέπαμε το απέραντο πέλαγος που το φώτιζε το ολοφώτεινο φεγγάρι. Όλα ήταν  γαλήνια και παραδεισένια. Αυτή τη εικόνα δεν θα την ξεχάσω. Το φεγγάρι φώτιζε και το αγιασμένο γεροντικό πρόσωπο του μοναχού, το οποίο λες είχε κατεβεί από κάποια τοιχογραφία. Μου προκαλούσε δέος.
Ο γέροντας με σοβαρότητα και γλυκύτητα μου είπε:
«Παιδί μου, ο Κύριος, σ’ αγαπά και έχει συγχωρήσει όλα τα αμαρτήματά σου. Μην αφήνεις τον πειρασμό να ταράζει την ψυχή σου με λογισμούς αρνητικούς. Μην ανησυχείς. Η θλίψη που σ΄ έχει επισκεφθεί,  εδώ και δυο χρόνια, την παρεχώρησε ο Θεός για να μην υπερηφανεύεσαι. Θα την έχεις σ’ όλη σου τη ζωή, αλλά μη φοβάσαι».

Με πληροφόρησε και για πολλά άλλα θέματα που είχαν σχέση με την οικογένειά μου, αλλά και για τους ανθρώπους που με συνόδευαν... 
Να εξομολογείστε με ειλικρίνεια και να επισκέπτεστε  τον πνευματικό σας πατέρα τακτικά.
Να αποφεύγετε τις ηδονές του κόσμου γιατί λειτουργούν ως παγίδες στην πνευματική ζωή.
Η χαρά και η ευτυχία του ανθρώπου ευρίσκεται κοντά στο Χριστό και την Εκκλησία Του.
Για να σωθεί ο χριστιανός θα πρέπει: να εκκλησιάζεται, να εξομολογείται, να κοινωνεί συχνά και να ελεεί...
Να αγαπάτε τον Θεό και τον συνάνθρωπο. 
Τηρείστε με ακρίβεια τις εντολές του Κυρίου... Η μετάνοια να είναι διαρκής και πηγαία...

          Δεν γνωρίζω αν όλα αυτά που σου γράφω, παιδί μου,  αγγίζουν την ψυχή σου. Βεβαίως, δεν μπορώ να σου τα μεταφέρω όπως ακριβώς τα βίωσα. Σημασία έχει πως ο Κύριος μας πληροφόρησε και πάλι!!! Εκείνος μας αγαπά και μας προστατεύει. Αν δεν είμαστε προσεκτικοί, τότε υπάρχει φόβος να χάσουμε τη χάρη του. Ο εγωϊσμός και κάθε αμαρτία, όσο μικρή κι αν είναι, έχουν την δυνατότητα να μας παγιδεύσουν.

Κυρίως εσείς, που είστε νέοι και άπειροι στην πνευματική ζωή, να είστε σε εγρήγορση. Δυστυχώς, η νιότη δεν υπολογίζει τους κινδύνους που κρύβει η ζωή και παγιδεύεται από διάβολο που είναι μεγάλος θηρευτής και στρατηγός στον πνευματικό πόλεμο,  με αποτέλεσμα πολλοί να χάνουν τον δρόμο τους.

Τα χρόνια που ζούμε είναι δύσκολα. Οι πειρασμοί μεγάλοι. Θα σωθούν όσοι παραμείνουν μέσα στην Εκκλησία του ΧΡΙΣΤΟΎ και ζούν τη ζωή της...
Ο Θεός να σε κυνηγά με το έλεός Του...

Σας ασπάζομαι με αγάπη Χριστού.

Ο Πνευματικός σου πατέρας