menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΝΕΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΙΩΣΗΦ ΤΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗ.

"ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ"
Έκφραση από τις διδαχές του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή.
 Ο μακαριστός αγιορείτης Γέρων Ιωσήφ 

   Ένα νέο βιβλίο με τις διδαχές του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή κυκλοφόρησε προ ολίγων εβδομάδων στο Βόλο. Πρόκειται για μια νέα εκδοτική προσπάθεια του Συλλόγου Συμπαραστάσεως Κρατουμένων Βόλου "Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ". Στο βιβλίο αυτό παρουσιάζονται - σε απλή γλώσσα - 197 διδαχές του Γέροντος ασκητή με σκοπό την πνευματική οικοδομή και την στήριξη του πιστού λαού μας και την οικονομική ενίσχυση της διακονίας του Συλλόγου 

ΔΙΑΦΟΡΑ ΧΡΗΣΙΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
  • Τίτλος:         "ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ"
  • Υπότιτλος:   Έκφραση από τις διδαχές του Γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή"
  • Επιμέλεια:    Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Μπατάκας, Πρόεδρος του Δ.Σ. του "Ε"
  • Έκδοση:       Σ.Σ.Κ. Βόλου "Ο Εσταυρωμένος"
  • Διάθεση:       Ιερεύς π. Θεόδωρος, Εφημ. Μητροπολιτικού  Ι. Ν. Αγ. Νικολάου  Βόλου                                                                 Τηλέφωνα επικοινωνίας: 2421025409 και 2421050014
  • Τ ι μ ή:         3, 00 Ε
  • Η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου                                                                                          θα πραγματοποιηθεί: την Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013 και ώρα 8:30 μ.μ. στην αυλή του "Αρχοντικού Ζαφειρίου" (Άγιο Ονούφριο Βόλου). Το βιβλίο θα παρουσιάσει ο κ. Νικόλαος Βαραλής, Διευθυντής του Ρ/Σ "Ορθόδοξη Μαρτυρία". Θα τραγουδήσει ο κ. Βασίλειος Αγροκώστας, Καθηγητή Μουσικής, Πρωτοψάλτης και τραγουδιστής. Κατά την ώρα της εκδηλώσεως θα προβάλλονται φωτογραφικά στιγμιότυπα από το Άγιον Όρος. Την εκδήλωση θα τιμήσει με την παρουσία του ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δημητριάδος και Αλμυρού κ. Ιγνάτιος. 
  • Είσοδος ελεύθερη για όλους. 
  • Προαιρετικά τρόφιμα για τους απόρους που στηρίζει ο Σύλλογος. 

Πέμπτη 29 Αυγούστου 2013

Συνέντευξη του ηγουμένου της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά

Η Μονή Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά. 
Συνέντευξη του ηγουμένου Αρχιεπισκόπου Σινά κ. Δαμιανού 
στην αιγυπτιακή εφημερίδα ΑΙ Gomhuria
Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Όρους Σινά

Δημοσιεύθηκε: 31 Μαΐου 2010 Κατηγορίες: Οδοιπορικά - Προσκυνήματα
     Αποκλειστικότητα της ΑΙ Gomhuria. Ο επικεφαλής της Μονής της Αγίας Αικατερίνης στην πρώτη συνέντευξη πού δίνει σε αιγυπτιακή εφημερίδα: Οι μοναχοί είναι 100% Αιγύπτιοι… Η μονή υπάγεται στην εκκλησία της Ελλάδος, δογματικά και μόνο.
     Ολιγομίλητος, παρά το γεγονός ότι γνωρίζει άπταιστα τρεις ξένες γλώσσες. Η απόλαυσή του περιορίζεται στη λατρεία και τη σκληρή εργασία. Προτιμάει την απομόνωση για πολλές ημέρες, τις οποίες περνάει προσευχόμενος. Πέρασε 63 χρόνια από τη ζωή του στην υπηρεσία του μοναστηρίου. Γνωρίζει την πλειοψηφία των βεδουΐνων της περιοχής, οι οποίοι τον αποκαλούν ο «μεγάλος άνδρας» η «ο δεσπότης». Επίσης είναι ο φρουρός του παλαιότερου των χριστιανικών θησαυρών. Καθημερινά εκατοντάδες ξένοι επισκέπτες περνούν από τη Μονή, επισκεπτόμενοι τον ιερό χώρο με ευλάβεια και ταπεινότητα. Επάξια αναλαμβάνει τη διαχείριση αυτού του ιερού χώρου. Κανείς δεν μπορεί να παραβεί τους νόμους και το σύστημα. Υπάρχει ωράριο για το καθετί. Η ώρα της προσευχής είναι ιερή και δεν καθυστερεί για οποιονδήποτε λόγο. Έχει ισχυρές φιλικές σχέσεις με Βασιλείς και Προέδρους χωρών, οι όποιοι επισκέφθηκαν τη Μονή και τους συμπεριέλαβε με τη θερμή φιλοξενία του. Ήταν χαρακτηριστική η θέση πού τήρησε με τον μακαριστό Πάπα του Βατικανού Ιωάννη-Παύλο Β΄, όταν επισκέφθηκε τη Μονή το 2001.
     Πολλές ιδιωτικές και κομματικές εφημερίδες έθεταν ανά διαστήματα ερωτήματα σχετικά με την εθνικότητα της Μονής, τη δογματική της υπαγωγή, την ανύψωση της ελληνικής σημαίας πάνω στο Μοναστήρι, την προσθήκη εδαφών στην ιδιοκτησία της Μονής και την κατάσταση του τζαμιού πού υπάρχει εντός του μοναστηριού, και για το οποίο υπάρχουν φήμες ότι είναι εντελώς εγκαταλελειμμένο.
Αυτός ο άνθρωπος είναι ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός, ο επικεφαλής της Ιεράς Μονής Σινά, ο οποίος για προσωπικούς του λόγους πάντοτε προτιμούσε τη σιωπή. Πολυάσχολος και δύσκολο να τον συναντήσεις εξαιτίας των πολλών υποχρεώσεών του. Η σπουδαιότητα αυτής της συνέντευξης έγκειται στο γεγονός ότι η ΑΙ Gomhuria μετά από πολλή επιμονή, είναι η πρώτη αιγυπτιακή εφημερίδα στην οποία ο Αρχιεπίσκοπος Σινά δίνει συνέντευξη.
     Ο Αρχιεπίσκοπος Δαμιανός μας επιφύλαξε θερμή υποδοχή και χαμογελώντας μου είπε «καλωσορίζω την ΑΙ Gomhuria, την εφημερίδα η οποία έχει τη σελίδα “Οι καμπάνες της Κυριακής”».

Ερώτηση: Σε ποιά χώρα υπάγεται η Μονή και οι μοναχοί της και η επίβλεψη της εκκλησίας μεταφέρθηκε από τη ρωσική στην ελληνική;
Απάντηση: Η Μονή είναι 100% αιγυπτιακή και ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος παίρνει την αιγυπτιακή υπηκοότητα με Προεδρικό διάταγμα. Η πλειοψηφία των μοναχών είναι έλληνες υπήκοοι. Η Μονή είναι ανεξάρτητη και έχει μια ιδιαιτερότητα την οποία γνωρίζουν όλοι οι χριστιανοί και ιδιαίτερα οι ελληνορθόδοξοι. Η Μονή υπάγεται στην Εκκλησία της Ελλάδος και ανέκαθεν υπαγόταν εκεί, αλλά μόνο δογματικά. Από πνευματική πλευρά η Μονή υπάγεται στο ελληνορδόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων.


Ερώτηση: Η υπαγωγή της Μονής στην ελληνική εκκλησία εξηγεί το θέμα της ελληνικής σημαίας, η οποία πολλές φορές υψώνεται πάνω από τη Μονή και τα πλεονεκτήματα πού δίνονται στους έλληνες επισκέπτες;

Απάντηση: Η υπαγωγή της Μονής στην Εκκλησία της Ελλάδος είναι καθαρά δογματική και όχι πολιτική. Η Μονή βρίσκεται σε αιγυπτιακό έδαφος και ο επικεφαλής της Μονής είναι Αιγύπτιος. Οι μοναχοί θεωρούν τους εαυτούς τους Αιγυπτίους, αφού ο πιο νέος από αυτούς βρίσκεται στη Μονή εδώ και 40 χρόνια. Οι θρησκευτικοί νόμοι της Μονής ορίζουν ότι οι μοναχοί ζουν, πεθαίνουν και θάβονται στη Μονή, με άλλα λόγια στην Αίγυπτο. Στις επισκέψεις υψηλόβαθμων ελλήνων αξιωματούχων, υψώνουμε την ελληνική σημαία, παράλληλα με την αιγυπτιακή και τη σημαία της Μονής με το χαρακτηριστικό έμβλημα Α Ρ. Σας διαβεβαιώνω ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις μεταξύ Ελλήνων και άλλων υπηκόων. Ήμαστε άνθρωποι της θρησκείας και γνωρίζουμε πολύ καλά και σεβόμαστε απόλυτα τη δικαιοσύνη και την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων. Όλοι γνωρίζουν το πόσο αυστηροί είμαστε στο θέμα του ωραρίου λειτουργίας της Μονής και τους κανόνες λειτουργίας της. Έτσι προστατεύουμε την πνευματικότητά της Μονής, ώστε να μή μετατραπεί σε τουριστικό ίδρυμα. Μας βοηθούν στην υλοποίηση των στόχων μας και του έργου μας οι άνδρες της αιγυπτιακής τουριστικής αστυνομίας και οι άνθρωποι του ανωτάτου συμβουλίου αρχαιοτήτων.


Ερώτηση: Αληθεύει ότι αρνηθήκατε αίτημα του Πάπα του Βατικανού Ιωάννη-Παύλου Β΄, όταν σας ζήτησε να λειτουργήσει στην εκκλησία της Μονής;

Απάντηση: Μάλιστα. Αυτό έγινε κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του Πάπα Ιωάννη-Παύλου Β΄ στην Αίγυπτο στα τέλη του 2001. Τον υποδεχθήκαμε με τις τιμές πού του αρμόζουν και τον φιλοξενήσαμε. Μου ζήτησε να λειτουργήσει στην εκκλησία της Μονής, πράγμα το όποιο αρνήθηκα. Ο Πάπας γνώριζε πολύ καλά ότι τα δόγματά μας είναι διαφορετικά και τελετουργικά κάτι τέτοιο δεν επιτρέπεται. Έτσι δέχθηκε την άρνησή μου και λειτούργησε στον κήπο της Μονής.


Ερώτηση: Πολλές εφημερίδες πρόβαλαν ερωτήματα σχετικά με τη σφράγιση του τεμένους πού βρίσκεται εντός της Μονής και τον τερματισμό της λειτουργίας του. Σας κατηγόρησαν επίσης ότι καταπατήσατε οικόπεδα έξω από τα σύνορα της Μονής. Ποιά είναι η απάντησή σας;

Απάντηση: Το κλειδί του τεμένους είναι στην κατοχή των μοναχών. Πριν από καιρό πραγματοποιήθηκε αναστύλωση και συντήρηση του τεμένους με τη συμβολή της Ανωτάτης Αρχής Αρχαιοτήτων. Το τέμενος είναι από τα βασικά σημεία της Μονής. Εμείς τρέφουμε ιδιαίτερα συναισθήματα γι΄ αυτό το τέμενος, το οποίο είναι ζωντανή απόδειξη της ειρηνικής συμβίωσης μεταξύ των θρησκειών και αποδεικνύει σε όλες τις εθνικότητες πού επισκέπτονται τη Μονή, τη σπουδαιότητα και τον πολιτισμό του αιγυπτιακού λαού και διαψεύδει τους ισχυρισμούς περί διαμάχης μεταξύ των πολιτισμών και μεταξύ των θρησκειών. Τελευταίως υποχρεώθηκα να λάβω αυστηρά μέτρα για την προστασία του τεμένους, πού συμπεριλαμβάνει ένα σπάνιο ξύλινο άμβωνα της εποχής των Φατιμιδών. Έτσι μειώσαμε τον αριθμό των επισκεπτών και ο καθαρισμός του τεμένους γίνεται μια φορά την εβδομάδα από τους βεδουΐνους της περιοχής. Επίσης, το ανοίγουμε για επίσκεψη και για προσευχή στα γκρουπ μουσουλμάνων επισκεπτών. Πρόσφατα, αποστολή από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα επισκέφθηκε και προσευχήθηκε εντός του τεμένους. Φοβούμαστε μήπως κάποιοι μουσουλμάνοι επισκέπτες παραφερθούν και δημιουργήσουν προβλήματα και προσβάλουν την εικόνα μας ενώπιον των επισκεπτών πού έρχονται από όλες τις χώρες του κόσμου. Η ανέγερση νέου τεμένους πλησίον της Μονής εξασφάλισε εναλλακτική λύση, ιδιαίτερα επειδή το τέμενος πού βρίσκεται εντός της Μονής είναι πολύ μικρό.
Σχετικά με την καταπάτηση εδαφών, αυτό δεν αληθεύει διότι τα σύνορα της Μονής είναι γνωστά σε όλους και είναι καταγραμμένα σε αρχαιολογικούς χάρτες της περιοχής, βρίσκονται δε υπό την επίβλεψη του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων. Κανείς δεν μπορεί να αλλάξει τα σύνορα της Μονής, ιδιαίτερα επειδή η περιοχή θεωρείται προστατευόμενη.


Ερώτηση: Λέγεται ότι υπάρχουν ανεκτίμητοι θησαυροί στη Μονή και κυρίως στη βιβλιοθήκη της. Αληθεύει αυτό, και αν ναί, τί κάνετε για να προστατεύσετε αυτούς τους θησαυρούς;

Απάντηση: Η Μονή κατέχει σπουδαίους θησαυρούς οι οποίοι δωρήθηκαν από βασιλείς και αυτοκράτορες. Μέσα στο μοναστήρι υπάρχει υπερσύγχρονο μουσείο, στο οποίο εκτίθενται αυτοί οι θησαυροί. Οι θησαυροί μαρτυρούν την ιστορία του μοναστηρίου. Υπάρχουν επίσης έγγραφα ανεκτίμητης αξίας, όπως εκείνο του προφήτη Μωάμεθ, το οποίο θεωρείται η ασπίδα προστασίας της Μονής και των μοναχών καθ΄ όλη την ιστορία τους. Αυτό το έγγραφο προστάτευσε το μοναστήρι από τις καταστροφές πού υπέστησαν άλλα μοναστήρια και εκκλησίες σε εποχές της ισλαμικής αυτοκρατορίας.
Η Μονή της Αγίας Αικατερίνης είναι ο αρχαιότερος χριστιανικός αρχαιολογικός χώρος σε ολόκληρο τον κόσμο και η βιβλιοθήκη της είναι η δεύτερη σημαντικότερη μετά από εκείνη του Βατικανού.


Ερώτηση: Ποιό είναι το μυστικό των ισχυρών δεσμών πού σας συνδέουν με τους μουσουλμάνους βεδουΐνους, κατοίκους της περιοχής, και μήπως η δημοτικότητά σας εδώ οφείλεται στα μηνιαία βοηθήματα της Μονής στις οικογένειες των βεδουΐνων;
Απάντηση: Αληθεύει ότι υπάρχουν πολύ ισχυροί δεσμοί με τους βεδουΐνους της περιοχής, πού έπαιξαν σημαντικό ρόλο για την προστασία της Μονής από οποιονδήποτε κίνδυνο. Υπάρχει ειρηνική συμβίωση με όλες τις μουσουλμανικές φυλές των βεδουΐνων του Σινά και απασχολούμε καθημερινά περίπου 125 βεδουΐνους στο μοναστήρι, στους οποίους έχουμε εξασφαλίσει κοινωνική ασφάλιση. Το 30% των εσόδων από τις προσφορές των επισκεπτών μοιράζονται μηνιαίως σε 1000 περίπου πτωχές οικογένειες βεδουΐνων. Επίσης εξασφαλίζουμε καθημερινές υπηρεσίες στους κατοίκους της περιοχής, όπως ιατρική περίθαλψη στην κλινική του μοναστηρίου, στην οποία υπάρχει εξειδικευμένος γιατρός. Παλαιότερα εγώ εξέταζα τους κατοίκους της περιοχής, επειδή όταν ήμουν νέος είχα σπουδάσει ιατρική. Λόγω όμως των πολλών μου υποχρεώσεων και καθηκόντων, διόρισα γιατρό, ο οποίος βρίσκεται στην κλινική επί 24ώρου βάσεως. Σχετικά με την αγάπη πού τρέφουν στο πρόσωπό μου οι κάτοικοι της περιοχής, πιστεύω ότι οφείλεται στο γεγονός ότι έζησα μαζί τους για 63 περίπου χρόνια, γνωρίζω τους παππούδες, τους γιους και τα εγγόνια τους, όλα αυτά τα χρόνια ήμουν δίπλα τους. Ποτέ δεν είχαμε συγκρούσεις ή διαμάχες με τους βεδουΐνους. Επίσης έχουμε εξαίρετες σχέσεις με τις εκτελεστικές αρχές και τις αρχές ασφαλείας της περιοχής.

Ερώτηση: Τέλος θα ήθελα να μου πείτε γιατί επιτρέψατε στην Αλ Γκομχουρέϊα να σας πάρει συνέντευξη ενώ συνήθως δεν δίνετε συνεντεύξεις;

Απάντηση: Αυτό είναι αλήθεια. Δεν μου αρέσουν τα πολλά λόγια και δεν με απασχολούν τα όσα γράφουν κάποιοι ανεύθυνοι δημοσιογράφοι. Δέχθηκα τη συνέντευξη με την Γκομχουρέϊα γιατί είναι μια εφημερίδα με ευρύ αναγνωστικό κοινό, σοβαρή και αληθής. Πρωτοπόρησε με τη δημιουργία ειδικής σελίδας, η οποία ασχολείται με τα κοινωνικά προβλήματα, μακριά από πολιτική και άλλα. Αυτή είναι μια ένδειξη την οποία μπορεί να συλλάβει κάθε έξυπνος άνθρωπος και αποδεικνύει ότι η διοίκηση της εφημερίδας έχει δυνατή και ανοικτή σκέψη. Με ευχαριστεί ιδιαίτερα ότι επικοινωνώ με τους αναγνώστες μέσω της εφημερίδας σας, η οποία από εδώ και πέρα θά είναι η πύλη της Μονής για την προβολή οποιωνδήποτε ζητημάτων. Επίσης καλωσορίζουμε την εφημερίδα στη Μονή, για να μεταφέρει στους Αιγυπτίους μια πραγματική εικόνα για τους ιστορικούς και μοναδικούς θησαυρούς της».


Πηγή: «Ανάπλασις» Ορθόδοξο Εκκλησιαστικό Περιοδικό Όργανο του ομωνύμου Συλλόγου, περίοδος Δ΄, αρ. τεύχους 446, Μάρτιος-
πρίλιος 2010
http://www.diakonima.gr/

Τετάρτη 28 Αυγούστου 2013

Μια αληθινή δραματική Ιστορία


"ΚΥΡΙΕ ΙΗΣΙΥ ΧΡΙΣΤΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ "

      Ήταν μία κόρη ονομαζόμενη Μαρία. Ο πατέρας της ήταν χριστιανός και εζήτει να την υπανδρεύσει εκείνη δεν ήθελε, θέλουσα να φυλάξει παρθενία. Την έβαλε σ' ένα μοναστήρι γυναικείο και την παρέδωκε της ηγουμένης να την έχει ως παιδί της. Και αφού πέθανε ο πατήρ της, έγινε άλλος αφέντης στην χώρα εκείνη, όστις βγήκε μία ημέρα και πήγε στο μοναστήρι οπού ήταν η Μαρία. Και ευθύς οπού την είδε ο αφέντης, ετρώθη η καρδιά του έρωτα σατανικό και γυρίζοντας στο σπίτι του έστειλε γράμματα στην ηγουμένη και της έλεγε: Αμέσως να μου στείλεις την Μαρία, διότι την είδα και με είδε, με ηγάπησε και την ηγάπησα. Διαβάζει το γράμμα η ηγουμένη, κράζει την Μαρία και της λέγει: Παιδί μου, τί καλό είδες στον πασά και τον κοίταξες με αγάπη; Κοίταξε τί μου γράφει εδώ! Λέγει η Μαρία: Εγώ δεν ηξεύρω τίποτε. Τον κοίταξα με άλλον σκοπό και είπα: Άρα, Θεέ μου, ταύτη την δόξα οπού έχει εδώ τούτος ο πασάς, θα την έχει και στον άλλον κόσμο; Και αυτός με κοίταξε με διαβολικό σκοπό. Εγώ αν ήθελα υπανδρεία...., με υπάνδρευε και ο πατέρας μου και έπαιρνα χριστιανό.

Τότε γράφει η ηγουμένη στον πασά: Καλύτερα σου στέλνω το κεφάλι μου, παρά τη Μαρία. Στέλνει πάλιν ο πασάς και λέγει της ηγουμένης: Ή να μου στείλεις τη Μαρία, ή έρχομαι και την παίρνω μόνος μου και καίω το μοναστήρι. Το ήκουσε η Μαρία και λέγει της ηγουμένης: Όταν έλθουν οι απεσταλμένοι, στείλε τους στο κελί μου και εγώ τους αποκρίνομαι. Ήλθαν οι απεσταλμένοι στο κελί της Μαρίας, και τους ρώτησε τι θέλουν. Της είπαν εκείνοι: Μας έστειλε ο πασάς να σε πάρουμε, διότι είδε τα μάτια σου και τα ορέχθηκε. Τους είπε να περιμένουν να υπάγει στην εκκλησία. Τότε παίρνει ένα μαχαίρι και ένα πιάτο, και πηγαίνει στον Ιησού Χριστό εμπρός και λέγει: Κύριέ μου, μου έδωκες τα μάτια τα αισθητά διά να πηγαίνω στον καλό δρόμο, και εγώ να πηγαίνω με το θέλημά μου στον κακό δεν είναι πρέπον. Και επειδή αυτά τα αισθητά θα μου βγάλουν τα νοητά, ιδού οπού τα βγάνω διά την αγάπη σου, διά να φύγω από το βόρβορο της αμαρτίας. Και ευθύς βάζει το μαχαίρι μέσα στο μάτι της και το βγάνει στο πιάτο. Επήγε εμπρός και στην Παναγία και βγάζει και το άλλο της μάτι και τα βάνει μαζί. Τότε τα στέλνει του πασά και αφού τα είδε ο πασάς, γύρισε ευθύς ο σατανικός έρως σε κατάνυξη και σηκώνεται ευθύς και πηγαίνει στο μοναστήρι, και παρακαλεί τις καλογραίας να υπάγουν να κάμουν δέηση στον Θεό, να γιατρευτεί η Μαρία. Πηγαίνουν πάραυτα όλες μαζί με τον πασά και πέφτοντας κατά γης παρεκάλουν τον Κύριο και την Θεοτόκο να δώσει το φως της Μαρίας. Εφάνη η Θεοτόκος τότε ως αστραπή στην Μαρία και της λέγει: Χαίρε, Μαρία! Επειδή προτίμησες να βγάλεις τα μάτια σου για την αγάπη του Υιού και την ιδική μου, ιδού πάλι έχε τα μάτια σου και πλέον πειρασμός να μη σου συμβεί. Βλέποντας δε το θαύμα οι παρόντες εχάρησαν πολύ και εδόξασαν τον Θεό και την Παναγία. Έπειτα ο πασάς αφιέρωσε πολύ χρυσό στο μοναστήρι και επήρε συγχώρηση από τις καλογραίας και αναχώρησε και έκαμε καλά και εσώθη.

Τρίτη 27 Αυγούστου 2013

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ: Για μια ευλογημένη οικογένεια.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΛΗΣ ΣΥΜΠΕΡΟΦΟΡΑΣ
Για να είναι ευτυχισμένη ολόκληρη η οικογένεια.


  • Όλη η οικογένεια αγαπά το Θεό και κάνει υπακοή στο θέλημά Του.
  • Η αγάπη  στο Θεό φαίνεται στον τρόπο που ζουν μέσα κι έξω από το σπίτι.
  • Ο μπαμπάς, η μαμά και τα παιδιά πρέπει είναι αγαπημένοι.
  • Ο καθένας προσπαθεί να μην ενοχλεί τους άλλους.
  • Δεν λένε ποτέ ψέματα μεταξύ τους και είναι ειλικρινείς.
  • Ποτέ δεν κατηγορεί  ο ένας τον άλλο και δεν λένε σε κανέναν  τα μυστικά της οικογένειας τους.
  • Πηγαίνουν όλοι μαζί στην Εκκλησία, κάθε Κυριακή και γιορτή, εξομολο
  •  Δεν πρέπει να γκρινιάζουν, να θυμώνουν, να βρίζουν και να χτυπούν ο ένας τον άλλο. 
  •  Αν κάποιος έχει κάποια αντίρρηση, μπορεί να τη συζητήσει με τους άλλους, αλλά στο τέλος τα παιδιά θα πρέπει να κάνουν υπακοή στους γονείς μας. Κι αν οι γονείς διαφωνούν μεταξύ τους, θα πρέπει τελικά να υπακούσουν σ’  αυτά που θα πει ο μπαμπάς, με τα οποία, βέβαια, θα πρέπει να συμφωνεί κι ο Χριστός.
  • Οι γονείς πρέπει να συνεργάζονται μεταξύ τους, για να φροντίζουν και να προστατεύουν τα παιδιά τους.
  • Οι γονείς είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται, να φροντίζουν για το σπίτι, να φέρνουν φαγητό και να είναι καλό παράδειγμα για τα παιδιά τους,
  • Τα παιδιά να αγαπούν και να υπακούουν τους γονείς τους.
  • Να φροντίζουν να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις του σπιτιού. Να τακτοποιούν το δωμάτιό τους, να βοηθούν τη μαμά και τον μπαμπά, όταν εκείνοι το ζητήσουν
  • Τα παιδιά που είναι μαθητές, θα ετοιμάζουν τα μαθήματά τους και τις εργασίες που τους βάζει η δασκάλα για το σπίτι και ύστερα θα πηγαίνουν στους γονείς για να τα εξετάσουν και να τα βοηθήσουν περισσότερο.
  •  Όταν κάποιος είναι κουρασμένος, στενοχωρημένος ή και θυμωμένος ακόμη, τότε οι υπόλοιποι  προσπαθούν να κάνουν υπομονή έως ότου συνέλθει. Όλοι έχουμε και τις κακές μας στιγμές σαν άνθρωποι και θέλουμε λίγο κατανόηση από τους άλλους.
  •  Όταν κάποιος μέσα ή έξω από το σπίτι μας μαλώσει ή μας κάνει κάποια παρατήρηση, για κάποιο λάθος ή για κάτι κακό που κάναμε, αμέσως ζητούμε συγνώμη και προσπαθούμε να μην το επαναλάβουμε. Δεν αρχίζουμε τις δικαιολογίες. Δεν κάνουμε μούτρα.  Δεν φωνάζουμε. Δεν λέμε από μέσα μας κακές κουβέντες.
  • Στις δύσκολες στιγμές της οικογενείας μας, καταφεύγουμε στην προσευχή. Πηγαίνουμε στο δωμάτιό μας, κλείνουμε την πόρτα του, γονατίζουμε και ζητούμε από το Χριστό, την Παναγία και τους Αγίους βοήθεια.
  •  Όταν στο μυαλό μας έρχονται κακές σκέψεις θα πρέπει να τις διώχνουμε λέγοντας: «Κύριε Ιησού Χριστέ,  ελέησόν με»  Στη συνέχεια, όταν θα εξομολογηθούμε να τις πούμε στον πνευματικό μας. Όλα τα κακά αρχίζουν με μία κακή σκέψη. Αν την σταματήσουμε δεν θα προχωρήσει σε πράξη.
  • Αγαπούμε όλους τους ανθρώπους, αλλά δεν τους εμπιστευόμαστε όλους. Είμαστε προσεκτικοί.
  • Όταν μας πλησιάσει κάποιος άγνωστος (στο δρόμο, στο σχολείο, στην Εκκλησίας και αλλού) για να μας δώσει κάτι (σοκολάτα, καραμέλες, παιχνίδια και άλλα) εμείς θα του πούμε ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρουμε αυτό που μας προσφέρει, γιατί δεν γνωρίζουμε το σκοπό του. 
  • Δεν ανοίγουμε την πόρτα του σπιτιού μας σε αγνώστους και δεν μπαίνουμε σε αυτοκίνητά τους.
  •  Δεν πρέπει να κρύβουμε τίποτε από τους γονείς μας. Ό,τι  μας συνέβη (στο δρόμο, στο σχολείο και αλλού) ή ό,τι θέλουμε να κάνουμε, θα πρέπει να το ανακοινώνουμε στους γονείς μας, να το συζητήσουμε μαζί τους και στη συνέχεια να το κάνουμε πράξη. Έτσι, θα είμαστε πάντοτε προστατευμένοι από κάθε κακό.
  •  Δεν απογοητευόμαστε για κανένα λόγο. Έχουμε το Θεό που μας προστατεύει και κάποιους συνανθρώπους μας που μας αγαπούν και θα τρέξουν να μας βοηθήσουν. Οι άνθρωποι αυτοί είναι; Οι γονείς μας, οι παππούδες μας, οι γιαγιάδες μας και άλλοι.
  •  Η ζωή μας θα είναι ευτυχισμένη και χαρούμενη, όταν έχουμε αγάπη για το Θεό και τους συνανθρώπους μας.
Θεόδωρος 
Ιερεύς 


Δευτέρα 26 Αυγούστου 2013

ΑΛΕΞΙΟΣ ΤΟΥ ΕΛΝΑΤ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ

     λέξιος το λνατ, δι Χριστν σαλὸς
     
     Ἀνάμεσα στος πολλος νεομάρτυρες τς Ρωσικς κκλησίας πρξαν κα ρκετο ελαβες λαϊκοί. νας π᾿ ατος ταν λέξιος βάνοβιτς Βορόσιν, ποος βάδισε τν δύσκολο δρόμο τς δι Χριστν σαλότητος. να δρόμο πο γινε κόμη πι δύσβατος πειδ λέξιος ζησε στ δύσκολη δεκαετία το ᾿30, ταν βιαιότητα τς Σοβιετικς πολιτείας ναντίον τν Χριστιανν πρξε φοβερή. Παρ᾿ λες μως τς ντιξοότητες τς ποχς, λέξιος κατάφερε ν κρατήσ τν πίστι κα ν στεφανωθ μ τν στέφανο το μαρτυρίου τ 1937. ν κα ο κτελεστές του χουν πλέον ξεχαστ, τ φθορο σμα του παραμένει στν πόλι το βάνοβο ζωνταν μνημεο γι τος πιστούς.

Τὰ πρῶτα του χρόνια
     Ὁ λέξιος γεννήθηκε στς 24 ανουαρίου το 1886 στ χωρι Καουρχίκχο στν περιοχ Οριεβετς τς παρχίας Κόστρομα. Γονες του ταν βν κα Εδοκία Βορόσιν, νθρωποι πιστο πο καλλιεργοσαν τ γ. περιοχ που μεγάλωσε λέξιος ταν γνωστή, γιατ κε τν 16ο αἰῶνα ζησε σκητικ γιος Συμεν το Οριεβετς. Ο ζως τν δύο ατν χουν πολλς μοιότητες, σως γιατκτς το τι ζησαν στν δια περιοχή– λέξιος προσευχόταν θερμ στν γιο Συμεών.

     Ὅταν λέξιος φτασε σ λικία γάμου, ρχισε ν ψάχν γι σύζυγο κα ταν τοιμος ν᾿ ρραβωνιαστ, ταν κάτι ναπάντεχο συνέβη κι ρραβώνας πετράπη. κενο τν καιρ ο νέοι τς περιοχς εχαν τ συνήθεια ν συνάζωνται στ χωρι κα ν συζητον, λλ ο συζητήσεις ατς πολλς φορς δν εχαν θέματα πίστεως κα ταν μφιβόλου θικς. Παρακάλεσε λοιπν τν κοπέλλα ν μ λάβ μέρος σ τέτοιου εδους νευλαβες συζητήσεις, κάτι τ ποο κείνη δν κουσε. Κα λέξιος σκέφτηκε· ν τώρα δν μ σέβεται κα δν πακούει, τί θ γίν ταν θά ᾿νε γυναίκα μου; Στ συνέχεια ρχισε ν προβληματίζεται μ τν λη πολιτειακ κατάστασι πο πικρατοσε στ Ρωσία, τς ποίας τ οκοδόμημα εχε ρχίσει ν σείεται. Εχε δη ξεκινήσει Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος κα πολλο πέστρεφαν π τν πόλεμο πολ διαφορετικοί. λέξιος διαισθανόταν τι νας πικείμενος κίνδυνος ταν πρ τν πυλν.

     Ἔτσι ποφάσισε ν διαλύσ τν ρραβνα του κα ν᾿ ποσυρθ στ ρημητήριο τς γίας Τριάδος στ Κριβοεζέρσκ. Τ ρημητήριο ατ ταν φιερωμένο στν γιο Συμεν το Οριεβετς, κα δρύθηκε τν 17ο αἰῶνα. π τς τρες πλευρς πρχαν λίμνες κα στν τέταρτη πλευρ βρισκόταν ψηλς μμώδεις πλαγιές. κε πρχε μι πηγ πο λεγόταν πηγ το γίου Συμεών, που λέξιος πήγαινε συχν ν προσευχηθ. γούμενος τς μονς δέχτηκε τν λέξιο ς δόκιμο, ποος σιγ - σιγ συνήθισε τν τάξι κα τν τρόπο ζως το κοινοβίου, λλ παρ᾿ λα ατ δν μεινε κε.

       Γυρίζοντας στν πόλι του δν μεινε στ πατρικό του σπίτι μ τος γονες του, λλ ποφάσισε ν γκατασταθ στ ποχωρητήριο - μπάνιο ξω στν αλή. Σύντομα, μ τ βοήθεια το πατέρα του, χτισε στν κπο να κελλάκι. λέξιος φιέρωσε λο τν λεύθερό του χρόνο στν προσευχή, πομονώνοντας τν αυτό του ετε στ κελλί του ετε στν πηγ το γίου Συμεών. περιοχ κε εχε τέτοια φυσικ διαμόρφωσι πο λέξιος μποροσε ν κρυφτ π τ βλέμματα το κόσμου.
     Ἔφτασε Μάρτιος το 1917 κα Ρωσία ρχισε ν δέχεται τ πρτο ταρακούνημα π τ προεπαναστατικ κίνημα. Στ χωρι δν πρχαν κάποιες κρατικς ρχς γι ν βάζουν μι τάξι. Ο κάτοικοι συγκεντρώνονταν στς τοπικς συνελεύσεις γροτν γι ν᾿ ποφασίσουν πάνω σ θέματα πο τος φοροσαν. Στ χωρι το λεξίου ο κάτοικοι τν πέλεξαν ς πρόεδρο τς κοινότητός τους. Μ τ πο γινε πρόεδρος λέξιος δν λλαξε καθόλου τς συνήθειες πο εχε μέχρι τότε· προσευχόταν πολ κα συμμετεχε στς κολουθίες τς κκλησίας. κόμη κι ταν πρεπε ν᾿ ποφασίσ γι κάτι, δν φευγε π τν κκλησία λλ παρέμενε μέσα προσευχόμενος μέχρι ν πάρ κάποια πληροφορία. Παρέμεινε πρόεδρος μόνο να χρόνο, γιατ κάποιος λλος τοποθετήθηκε στ θέσι του π τς ρχές κ τσι λέξιος σταμάτησε ν χ παφς μ τν κόσμο κα κλείστηκε στ κελλί του, φιερώνοντας λο του τν χρόνο στν προσευχ κα στ νηστεία. τσι πέρασαν ννι χρόνια.

Μι νέα πάλη

      Τ 1928 πέλεξε ν βαδίσ τν δύσκολο δρόμο τς σαλότητας. ρχισε ν ζ που ερισκε, κ ταν ντυμένος μ κουρέλια. Κανείς δν γνώριζε πο περνοσε τ βράδια του κα ο μφανίσεις του ταν ναπάντεχες. Κάποια φορ μφανίστηκε ν βαδίζ μέσα στ χωράφια μετρώντας τα μ να αβδ κα νοχλώντας τος χωρικος πο δούλευαν. Ατή του συμπεριφορ προκάλεσε τ γέλιο τν χωρικν, λλ κενος δν δωσε σημασία. Ο χωρικο γρίεψαν κι ρχισαν ν τν κυνηγον. γιος φυγε, λλ ξαναγύρισε κάνοντας τ διο πργμα. να χρόνο μετά, μφανίστηκε στ δια χωράφια νας Σοβιετικς γραφειοκράτης κα τ μετροσε.
     Ἐκείνη τν ποχ δν περνοσε π τ μυαλ κανενς χωρικο τι θ μποροσε κάποιος ν ξοριστ χωρς ν ενε νοχος. μως σιος πήγαινε στος χωρικος πο θ ξωρίζονταν κα τος προειδοποιοσε.
      Ο χωρικο ρχισαν ν συνηθίζουν τς κκεντρικότητες το λεξίου, λλ μι μέρα μφανίστηκε γυμνς σ δύο ποδηματοποιούς, τν λέξανδρο Σταπάνοβιτς κα τν Δημήτριο βάνοβιτς, κάτι πο τος κανε λους ν πορρήσουν. Μετ π λίγο καιρό, ρθαν στ χωρι ντιπρόσωποι τς κυβερνήσεως κα κατέσχεσαν λη τν περιουσία τν δύο ποδηματοποιν, μέχρι τ τελευταο ροχο, φήνοντάς τους γυμνος δίπλα π τ σπίτια τους πο δν τος νκαν πλέον.
     Ἄλλες φορς γιος πήγαινε σ κάποια χωρι κι ρχιζε ν μετρ τ σπίτια, δίνοντας να νούμερο σχετο μ τ πραγματικ μβαδν τν σπιτιν. Ο κάτοικοι τν βλεπαν κα γελοσαν. Μετ π λίγο καιρ μως ο διοκττες ατν τν σπιτιν συλλαμβάνονταν κα φυλακίζονταν γι τόσα χρόνια σο λέξιος λεγε τι ταν τ μβαδν τν σπιτιν τους.
     Μι λλη φορ τ χειμνα, πο τ πάντα ταν σκοτειν κα κανείς δν βάδιζε στ δρόμο, μφανίστηκε ν περπατ λέξιος κα ν κατευθύνεται στ χωρι Σερεντκίνο χωρς ν φορά τ ροχα του. Χτύπησε τν πόρτα νς σπιτιο στ ποο ζοσε ναστασία κα Γεννάδιος. γυναίκα, νοίγοντας τν πόρτα, το φώναξε ψώνοντας τ γροθιά της• «διάντροπε νθρωπε, πότε θ σταματήσς ν μς κθέτς;». σύζυγός της μως τν προσκάλεσε μέσα κα το δωσε μι καινούργια φορεσιά. λέξιος ντύθηκε κα ποχαιρέτησε τ ζευγάρι, λίγο πι πέρα μως ξεντύθηκε, δίπλωσε τ ροχα κα τ᾿ φησε πάνω στ χιόνι. Τ ζευγάρι βρκε τ ροχα κα γι πολ καιρ ψαχνε ν βρ τν λόγο τς πράξεώς του ατς. Στ τέλος το χειμώνα ρθαν στ σπίτι το ζευγαριο ντιπρόσωποι τς κυβερνήσεως κα τος πέταξαν ξω, φήνοντάς τους μόνο μ τ σώρουχα.
       Κάποια λλη φορ λέξιος μφανίστηκε στν δελφή του ννα. Μάζεψε κάποια πράγματα κα τ βαλε πάνω στ τραπέζι. ταν τ τραπέζι γέμισε, φόρεσε τ καπέλλο του κ φυγε. ννα σκέφτηκε τι σως ταν κάποιο σημάδι, τσι κρυψε ατ τ πράγματα κάπου μακρι κι ταν τς πήραν λα της τ πάρχοντα, τ μόνα πο εχε ταν σα εχε κρύψει.
      Ὁ σιος πολλς φορς πισκεπτόταν τ χωρι Σελεζένεβο κα Παρφένεβο, που σ᾿ να π τ σπίτια εχε να τσουβάλι βιβλία κα πήγαινε, διάβαζε πίνοντας τ τσάϊ του. Μι φορ μως μπκε στ σπίτι κα κάθησε πάνω π τ σόμπα σιωπηλός. Ο νθρωποι πο τν φιλοξενοσαν εχαν συνηθίσει τν παράξενη συμπεριφορά του κα περίμεναν κ κενοι σιωπηλοί. Λίγη ρα ργότερα λέξιος βγκε ξω κα κάθισε στ κεφαλόσκαλο, κα τσι, πως καθόταν, κατέβηκε τς σκάλες καθιστός. πειτα σκαρφάλωσε πάνω σ᾿ να κάρρο στν αλ κα ξάπλωσε ρχίζοντας ν βογγά σιωπηλά.
     Δυ βδομάδες ργότερα κυρία το σπιτιο, παίρνοντας μία μεγάλη σιδερένια κατσαρόλα βραστ νερό π τ σόμπα, τν χυσε πάνω της κα κάηκε τόσο πολ πο δν μποροσε ν βαδίσ. Βγκε ξω στ βεράντα, κάθησε στ σκαλοπάτια, τ κατέβηκε καθιστή, κα στ συνέχεια τν βαλαν πάνω στ κάρρο που πρεπε ν περιμέν δύο ρες μέχρι πο κατάφεραν ν τ μεταφέρουν στ νοσοκομεο.
        Ἐπίτροπος τς κκλησίας το χωριο λνατ ταν Παλος βάνοβιτς, νας εσεβς κα δίκαιος νθρωπος. Κάποια μέρα λέξιος μπκε στ να ν γινόταν κολουθία, φορώντας καπέλλο κι χοντας να τσιγάρο στ στόμα. κανε βόλτες μέσα στ να μ τ χέρια του πίσω π τν πλάτη, προξενώντας τν δυσαρέσκεια λων τν πιστν. Δν πέρασε πολς καιρς κα ο ρχς διέταξαν τ κλείσιμο το ναο ζητώντας τ κλειδι π τν πίτροπο Παλο, γι ν δείξουν τι ο πιστο θελούσια συμπράττουν στ κλείσιμο τς κκλησίας. Παλος ρνήθηκε ν παραδώσ τν κκλησία στος θεους.
        Φυλακίστηκε κα πέθανε στ φυλακή, πειδ κλονισμένη του γεία δν το πέτρεψε ν ντέξ τν νάκρισι. Μετ τ σύλληψι το πιτρόπου κλεισαν τν κκλησία κα ργάτες μ καπέλλα κα τσιγάρα βάδιζαν ναιδς μέσα στ ναό, ποος μετατράπηκε σ λέσχη διασκεδάσεως. Πολλο ταν ατο πο γελοσαν κυνηγοσαν τν λέξιο, βλέποντας τν περίεργη συμπεριφορά του. Πολλο νέοι τν πείραζαν, περπατώντας δίπλα του, λλ λέξιος δν δινε σημασία. Βάδιζε πάντοτε φορώντας να μακρ πουκάμισο μέχρι τ γόνατα. ταν το διναν ροχα, κενος μέσως τ μοίραζε. Πολλς φορς ο ρχς τν εχαν συλλάβει, στέλνοντάς τον σ ψυχιατρικ κλινική, λλ κε ο γιατρο δν μποροσαν ν διαγνώσουν κάποια ψυχικ πάθησι, κ τσι τν φηναν λεύθερο.
        Ὁ σιος λεγε συχν στν ννα Μπεζεμίροβνα, ταν κόμη ταν μικρή, τν ξς φράσι• «δσε μου μισ λίτρο». –Μ τί λέει λέξιος; ναρωτιόταν μικρή. Μέχρι πο παντρεύτηκε κα [τότε] κουγε συχν π τν μέθυσο ντρα της τν δια φράσι.

         Τ 1931 πεθερς το νεψιο το λεξίου, Νικόλαος Βασίλιεβιτς, ξωρίστηκε. πειδ ταν δη λικιωμένος, οκογένειά του δν εχε καμμι λπίδα ν τν ξαναδ ζωντανό. Μι μέρα λέξιος πγε στ σπίτι το νεψιο του, το Δημητρίου Μιχαΐλοβιτς, στ ποο ταν μόνο σύζυγός του ννα Νικολάεβνα, κ πειδ δν θελε ν ενε πραγος, βρκε κάτι ν᾿ πασχολται• κ ν ταν πορροφημένος στ δουλειά του, σήκωσε τ κεφάλι κ επε· –Δν θ ρθ Νικόλαος στ σπίτι; –Ποιός Νικόλαος; ρώτησε ννα. – πατέρας σου. κείνη χτύπησε τ χέρια της λο χαρ κα ρώτησε μ τ σειρά της –«Τί ννοες, θεε λέξιε; πάρχει περίπτωσι ν ενε τώρα στ δρόμο κα ν πιστρέφ; –σως… σως, πάντησε κενος. Τν πόμενη μέρα Νικόλαος πέστρεψε σπίτι.
         Ὅταν ννα Νικολάεβνα γέννησε τ γυιό της, το δωσε τ νομα Νικόλαος, πειδ εχε γεννηθ λίγες μέρες πρν τν ορτ το γίου Νικολάου. Πρότειναν στν λέξιο ν ενε νονς το παιδιο κ κενος δέχτηκε. Στ βάπτισι λοι πγαν μ τ κάρρο κτς π τν λέξιο πού, πως συνήθιζε, πγε περπατώντας. Δύο μέρες μετ τ βάπτισι, μαζεύτηκαν στ σπίτι το παιδιο ν γιορτάσουν τν νομαστική του ορτή. κείνη τν μέρα λέξιος μφανίστηκε στ σπίτι, μπκε μέσα θόρυβα κα χωρς ν π λέξι ξάπλωσε στ πάτωμα κα σταύρωσε τ χέρια του στ στθος, σν ν ταν νεκρός. Ο συγγενες κοίταζαν τν λέξιο μ πορία. Τ γεγονς ξεχάστηκε π τος γονες, λλ τ ξαναθυμήθηκαν 42 χρόνια ργότερα, ταν Νικόλαος βρέθηκε νεκρς στ δημοτικ κπο το Κίνεσμα κα κείτονταν στ δαφος μ τ χέρια σταυρωμένα στ στθος.


Τ μαρτύριό του

     Πλησίαζε πέτειος τν 20 τν π τν πτσι το ωσικο κράτους κα ο συλλήψεις συνεχίζονταν. λέξιος γνώριζε, τι ατ τ φορ δν θ διαφύγ τ σύλληψι κα τ θάνατο. Θέλησε λοιπν ν᾿ ποχαιρετίσ τος συγγενες του κ τσι ξεκίνησε γι τ πατρικό του, στ ποο τώρα μενε νιψιός του Δημήτρης μ τν οκογένειά του. ταν Μάιος το 1937. Εχε μαζέψει λα του τ πάρχοντα σ᾿ να σάκκο, τν ποο ταν τν ντίκρυσε ννα Νικολάεβνα τν ρώτησε· –ρθες λοιπόν, λέξιε, ν μείνς γι πάντα μαζί μας; λέξιος δν πάντησε, λλ ρχίζοντας ν βγάζ να - να τ πράγματα π τ σάκκο σκεφτόταν τί θ δινε στν καθένα. οκογένειά του διαισθάνθηκε τι κάτι παράξενο θ συμβ, ταν λέξιος, καθισμένος δίπλα στ σόμπα, ρχισε ν τραγουδ να τραγούδι γι τ φυλακή. ννα τν ρώτησε ν πρόκειται ν τος συλλάβουν ξανά. φο γευμάτισαν λοι μαζί, λέξιος τος επε, κάνοντας μι πόκλισι· –Δημήτρη Μιχαΐλοβιτς, θ σς τ ξεπληρώσω λα, θ σς τ ξεπληρώσω λα. Θ ᾿ρθτε ν μ θάψετε, τσι δν ενε; γ θ πεθάνω πρτος κα θ ᾿ρθτε ν μ θάψετε.
      Τ πρω τς πομένης μέρας λέξιος τος ποχαιρέτησε κα κατευθύνθηκε πρς τ Παρφένοβο, που ο ρχς περίμεναν ν τν συλλάβουν.  κενα τ χρόνια ο φυλακς ταν γεμτες π ερες, μοναχούς, σκητάς, πιστος ντρες κα γυνακες, κόμη κα παιδιά. νάμεσά τους μως ταν κα κομμουνισταί, πο εχαν καταλστέψει τ κράτος, γριοι κακοποιο κα φονιδες. λοι ατο βρίσκονταν νακατεμένοι στ δια κελλιά. λέξιος, παρ᾿ λο πο ταν μαζ μ γκληματίες, δν παρέλειπε ν προσεύχεται νύχτα κα μέρα. Κανείς δν γνώριζε πότε κοιμται ν τρωγε, διότι λα τ δινε στος συγκρατουμένους του.

       Ἐπειδ δν ερισκαν κάποια κατηγορία ναντίον του, χρησιμοποίησαν βασανιστήρια κ τσι τν βαλαν ν σταθ ξυπόλητος πάνω σ μι σόμπα πο καιγε. Σύντομα στ φυλακ διαδόθηκε φήμη, τι νάμεσά τους πάρχει νας γιος, κ τσι πεύθυνος τς φυλακς τν πλησίασε μι μέρα κα τν ρώτησε· –λοι σ ποκαλον γιο. Τί χεις ν πς γι᾿ ατό;
–Τί εδους γιος εμαι γώ; εμαι νας μαρτωλς κα πλς νθρωπος.
–Σωστά,
πάντησε πεύθυνος, μες δν βάζουμε γίους στ φυλακή, κάτι θ κανες γι νά ᾿σαι δ. Γιατί λοιπν σ φεραν δ;
πειδ ατ ενε ρεστ στ Θεό, πάντησε μ πραότητα λέξιος
Λίγα λεπτ
σιγς κολούθησαν ταν λέξιος επε·
–Γιατί μιλ
ς τώρα σ᾿ μένα, ν ατ τ στιγμ στ σπίτι σου πάρχει μι μεγάλη συμφορά;

        Ὁ πεύθυνος τν φυλακν ξαφνιάστηκε, λλ δν πγε μέσως στ σπίτι του. ταν πέστρεψε, βρκε τ γυνακα του κρεμασμένη. π κείνη τ στιγμ προσπάθησε πολλς φορς ν λευθερώσ τν λέξιο, λλ δν ταν θέλημα Θεο.

        Μετ π πολλ βασανιστήρια λέξιος κοιμήθηκε ν Κυρί στ ναρρωτήριο τν φυλακν. Μετ π 13 μέρες τ σμα του παραδόθηκε στος συγγενες του ν τ θάψουν. Θάφτηκε στ παλι κοιμητήριο το Κίνεσμα κα στς 12/25 Σεπτεμβρίου το 1985 τ φθαρτο λείψανο το σίου λεξίου μεταφέρθηκε στν κκλησία τς πόλεως Ζάρκι. Τν Αγουστο το 1993 κατατάχτηκε στ γιολόγιο τς πισκοπς το βάνοβο κα τν Αγουστο το 2.000 γινε γιοκατάταξί του στος νεομάρτυρες κα μολογητς τς ωσικς κκλησίας.
      Τ ερό του λείψανο βρίσκεται τώρα στ γιο βμα τς . μονς τν Εσοδίων τς Θεοτόκου στν πόλι βάνοβο, που πιτελε πολλ θαύματα κα άσεις.

[
π τ περιοδικ «Orthodox Word», τ. 286 Σεπτ.-κτ./2012 το ρχιμανδρίτου Δαμασκηνο Orlovskyμετάφρασις• . μον γίου Αγουστίνου Φλωρίνης]