menu

ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Τρίτη 30 Απριλίου 2013

ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ


Μεγάλη Τρίτη – Των Δέκα Παρθένων


MegaliTriti02Εορτάζει 5 ημέρες πριν το Άγιο Πάσχα.
Κατά την Μεγάλη Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου.
Η Εκκλησία μας καλεί να είμεθα έτοιμοι για να υποδεχθούμε, κρατούντες τις λαμπάδες των αρετών μας, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικά κατά τη Δευτέρα Παρουσία.
Επίσης μας καλεί, φέρουσα ενώπιό μας και τη παραβολή των ταλάντων, να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός.
Ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, όταν ανέβαινε στα Ιεροσόλυμα και πλησίαζε προς το εκούσιο Πάθος, έλεγε στους μαθητές Του ορισμένες παραβολές για να τους προετοιμάσει.
Μερικές, μάλιστα, τις έλεγε για να καυτηριάσει και να χτυπήσει του Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Μια από αυτές, τη σημερινή των δέκα παρθένων, την είπε για να παρακινήσει μεν όλους προς την ελεημοσύνη, αλλά και να διδάξει όλους μας να είμαστε έτοιμοι πριν μας προλάβει το τέλος του θανάτου.
Επειδή έχει πολλή δόξα η παρθενία (πραγματικά είναι μεγάλο κατόρθωμα!) και για να μη βρεθεί κάποιος που κατορθώνει αυτό το μεγάλο έργο, αλλά παραμελεί τα άλλα και ιδίως την ελεημοσύνη, προβάλλει αυτή τη παραβολή. Τρέχει πολύ γρήγορα η νύκτα της παρούσης ζωής, έτσι οι παρθένες όλες νύσταξαν και κοιμήθηκαν, δηλαδή πέθαναν, γιατί ο θάνατος λέγεται και ύπνος.
Καθώς κοιμόντουσαν, στη μέση της νύχτας ακούσθηκε μια δυνατή φωνή που έλεγε: «Να ΄τος ο Νυμφίος, έρχεται! Βγείτε όλες να Τον προϋπαντήσετε!».
Τότε οι φρόνιμες παρθένες που είχαν φροντίσει να έχουν άφθονο λάδι, συνάντησαν τον Νυμφίο και μπήκαν μέσα μαζί Του, όταν ανοίχθηκαν οι πύλες.
Αυτές κοντά στις άλλες αρετές και μάλιστα της παρθενίας, φρόντισαν να έχουν άφθονο και το λάδι της ελεημοσύνης. Αντίθετα οι άλλες πέντε παρθένες που δεν είχαν αρκετό λάδι, όταν ξύπνησαν ζητούσαν λίγο από τις φρόνιμες, αλλά μετά θάνατο δεν είναι εύκολο να αγοράσεις λάδι από αυτούς που το πουλούν, δηλαδή τους φτωχούς. Αυτές, η παραβολή, τις ονομάζει μωρές, γατί ενώ κατόρθωσαν το δυσκολώτερο, την ”παρθενία”, παραμέλησαν το ευκολώτερο γιατί ήταν ανελεήμονες καρδιές.
Όποιος λοιπόν κατορθώσει μια αρετή – έστω μεγάλη – αλλά δε φροντίσει και για τις άλλες και ιδίως την ελεημοσύνη, δε μπορεί να μπει μαζί με το Χριστό στην αιώνια ανάπαυση και γυρίζει πίσω ντροπιασμένος.
Και τίποτα δεν είναι πιό λυπηρό και πιο ντροπιαστικό από μια “παρθένο” που νικιέται απ’ τον έρωτα των χρημάτων

6. ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ ( η συνέχεια)

 ΤΟ "ΣΩΦΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ"
      Ἡ ποταπὴ φράση ”Σωφρονιστικὸ σύστημα„ εἶναι μία πλαστῆ εἰκόνα γιὰ τὴν ἄγνοια τῆς κοινωνίας. Στὴν πραγματικότητα, αὐτὸ ποὺ χωρίζει τὴν κοινωνία σὲ Α´ κατηγορία καὶ σὲ Β´ κατηγορία ἀνθρώπων, εἶναι ἕνας τοῖχος στεγανὸς ἤ, καλύτερα, ἕνα παραβάν, ὅπως στὰ νοσοκομεῖα ποὺ χωρίζουν τοὺς ἀσθενεῖς. Τὰ πάντα γίνονται καὶ ἐδῶ μέσα: δολοφονίες, τρομοκρατία, ψυχολογικὴ βία, φόβος, ἐκβιασμοί, ἀπειλές, πιέσεις, ἀπάτες, κλεψιές, ἐμπόριο ναρκωτικῶν, ἐμπόριο χαπιῶν, ἐμπόριο ρούχων, χρυσαφικῶν, φασαρίες, ξυλοδαρμοὶ καὶ ὅλες οἱ ὑβριστικὲς ἐπιγραφές. Εἶναι κι ἐδῶ ἕνα πλευρὸ τῆς κοινωνίας, ποὺ μόνο χαζὸς μπορεῖ νὰ εἶναι κάποιος, ὅταν δὲν καταλαβαίνει τὸ δράμα ποὺ ἐκτυλίσσεται στὶς φυλακές.
      Ἡ βάναυση μεταχείριση, ἡ ὑπερβολή, οἱ προκαταλήψεις καὶ οἱ καχυποψίες πὼς μόνο ἐμεῖς εἴμαστε οἱ ἔνοχοι, εἶναι ἡ  ἁλυσίδα τοῦ κατεστημένου ποὺ καταπιέζει τοὺς ἀσθενέστερους γιὰ νὰ δείχνει σὲ ὅλους μας τὴν δύναμή του. Μὲ ἐξοργίζει ἀφάνταστα αὐτὸς ὁ φαλλοκρατισμὸς κι αὐτὴ ἡ ἄκαμπτη σκληρότητα μὲ τὴν ὑποκριτικὴ τῆς Δικαιοσύνης, ποὺ ἀναζητοῦν στηρίγματα γιὰ νὰ κρύψουν τὶς δικές τους ἐνοχές, νὰ κρύψουν τὴν ἀποτυχία τους, τὶς ἀδυναμίες τους καὶ προσπαθοῦν νὰ γίνουν ἀρεστοὶ στὴν κοινωνία, γιατί φοβοῦνται, φοβοῦνται πολὺ περισσότερο ἀπὸ τοὺς ἁπλοὺς ἀνθρώπους. Γι' αὐτὸ προσπαθοῦν νὰ κρατήσουν ὄρθιο τὸ μοναδικὸ οἰκοδόμημα ποὺ λέγεται φυλακή, γιὰ νὰ καλυφθοῦν πίσω του. Γιατί… γιατί τολμήσαμε νὰ ἀντισταθοῦμε στὸ κατεστημένο, γιατί καταπατήσαμε τοὺς νόμους. Ποιοὺς νόμους; Αὐτοὺς ποὺ ὁ καθένας τοὺς φτιάχνει μὲ τὸ δικό του καθυστερημένο, ἄρρωστο, κομπλεξικό, ἀνώμαλο μυαλό του, ποὺ μόνο πόνο κι ἀπόγνωση προκαλοῦν στοὺς ἀνθρώπους.
         Εἶναι ὑπόλογοι γιὰ τὰ φαινόμενα ἐγκληματικότητας ἀφοῦ οἱ ἴδιοι τὴν ἀνακυκλώνουν. Μέσα μου ἄκουσα νὰ σιγοτραγουδάει ἡ ψυχή μου ἕνα παλιὸ λαϊκὸ ἄσμα «Τὸ σύστημα εἶναι ἔνοχο μὰ δὲν τὸ δίκασε κανείς».
          Ἔ!!! Καλὰ τώρα, ψιθυρίζω. Δική τους ἡ Κυρία Δικαιοσύνη, ποὺ γιὰ τὰ δικά τους ὁλοφάνερα λάθη τὰ μάτια της εἶναι θεόκλειστα, ἐνῶ γιὰ τὰ δικά μας λάθη τὰ μάτια της εἶναι ὀρθάνοιχτα. Τώρα, θὰ μοῦ πεῖτε, πῶς γίνεται αὐτό; Εἶναι καὶ αὐτὸ ἕνα τρὶκ τῆς ἐξουσίας, ἕνας τζόγος, κι ἐδῶ εἶναι ἕνα στημένο καζίνο ὅπου διακινοῦνται ἑκατομμύρια μὲ διάφορα παιχνίδια. Ὅλα αὐτὰ τὰ ἄρρωστα φαινόμενα ποὺ ξεγυμνώνουν τὴν ψυχή σου, τὴ μαστιγώνουν, τὴν ταπεινώνουν, τὴν ἐξευτελίζουν, τὴν ποδοπατοῦν μὲ χυδαιότητα. Δὲν ὑπάρχουν ἐλαφρυντικὰ γιὰ τὴν ἐξουσία, τὸ συναίσθημα μετατρέπεται σ' ἕνα ἀπύθμενο μίσος, μὲ μοναδικὸ μέλημα νὰ ἐκδικηθεῖς. Σοὺ προκαλοῦν πόνο καὶ προκαλεῖς κι ἐσὺ πόνο. Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς ἡ ἀπονομὴ τῆς Δικαιοσύνης δὲν εἶναι δίκαιη, ἡ δικαιοσύνη πρέπει νὰ ἔχει τὸ  μέγεθος νὰ διαγνώσει τὴν ἀλήθεια καὶ νὰ μὴν κάνει λανθασμένες διαγνώσεις ποὺ γεμίζουν τὸ εἶναι μας μὲ πόνο, θυμὸ καὶ ἀπελπισία. Γιατί;… Γιατί ἔτυχε νὰ γεννηθοῦμε φτωχοὶ καὶ ὄχι πλούσιοι· αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἁμάρτημά μας, ἡ φτώχια μας. Αὐτὴ ἡ ὑποκριτικὴ στάση τῆς Δικαιοσύνης εἶναι ποὺ λιμνάζει τὶς ψυχές μας, μᾶς γελοιοποιοῦν, μᾶς περιφρονοῦν, μᾶς χλευάζουν, μᾶς φέρονται σὰν ζῶα. Κι αὐτὰ τὰ ζῶα ἀργότερα γίνονται θηρία κι ὁρμοῦν νὰ τοὺς κατασπαράξουν. Δὲν εἴμαστε κακοὶ ἄνθρωποι, δὲν ὑπάρχουν κακοὶ ἄνθρωποι, μόνο κακὰ συμφέροντα ὑπάρχουν καὶ κακὲς συνωμοσίες.
         Σιγά ‑ σιγὰ ἔχω ἀρχίσει, μὲ τὴν συμπαράσταση τῆς Κατερίνας καὶ τῆς Βάνας, νὰ προσαρμόζομαι σ'  αὐτὸ τὸ γκρίζο ἀνούσιο καὶ θλιβερὸ περιβάλλον. Ἡ Βάνα ἦταν πανέξυπνη, λίγο τρελούτσικη ἀλλὰ δίκαιη. Τὴν θαύμαζα γιὰ τὴν δύναμή της, μὲ τὶς τσεκουράτες ἰδέες της καὶ τὶς καλὰ ζυγισμένες λέξεις. Ἡ κοινωνικὴ κριτικὴ τὴν ἄφηνε ἀδιάφορη. Ἦταν ἀπόλυτα χαλαρή, κι ὅσα συμβαίνουν ἐδῶ τὰ ἀντιμετωπίζει μὲ σθένος καὶ τσαμπουκά. Πολλὰ ἀνούσια βράδια, γιὰ νὰ δώσει λίγο χρῶμα στὴν μουντὴ ἀτμόσφαιρα, πιπερίζει μέσα ἀπὸ διαδοχικὲς ἀστραπιαῖες εἰκόνες ὅλα τὰ νέα καὶ παλιὰ τῆς φυλακῆς μ' ἕνα σωρὸ ἀπὸ ἀνέκδοτα, γιὰ νὰ ξεχάσουμε γιὰ λίγες στιγμὲς τὴν ψυχική μας ἀγωνία. Σπάνια ἐδῶ γελᾶμε, καμία φορᾶ ποὺ καὶ ποὺ κάποια μικρὴ ἡλιαχτίδα φωτίζει τὴν μορφή μας μὲ γέλιο ἀνάμικτο μὲ πίκρα, πόνο καὶ μαρασμό, σὰν τὰ φυτὰ ποὺ μαραίνονται ὅταν δὲν παίρνουν ἀέρα ἀπὸ πουθενά. Ἡ Κατερίνα ἦταν πιὸ σοβαρή, μορφωμένη, ὑπομονετική, εὐαίσθητη, δίκαιη κι ἀπόλυτα εἰλικρινής.
Από το ομώνυμο βιβλίο πρώην κρατουμένης

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΤΗ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Η χειρόγραφη απόδειξη της απόφασης του Πόντιου Πιλάτου
Το συγκλονιστικό αυτό έγγραφο σχετικά με την απόφαση της Σταύρωσης του Ιησού Χριστού παρέμεινε μέχρι το 1309 μ..Χ. τελείως άγνωστο, οπότε βρέθηκε στη γνωστή σε όλους σήμερα για τον καταστροφικο σεισμό πόλη (L'Aquila) της Κεντρικής Ιταλίας (κοντά στην οποία έχει ανακαλυφθει η αρχαία ρωμαϊκή πόλη του Αμιτερνο, όπου βρέθηκε το σπίτι του Πόντιου Πιλάτου).
Η χειρόγραφη απόδειξη της απόφασης του Πόντιου Πιλάτου
Το 1381 μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη επί των ημερών του Πατριάρχου Ιερεμίου. Μεταφράστηκε από τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη Διονύσιο, κατά το έτος 1643:
Μετάφραση

"Τω εβδόμω και δεκάτω Τιβερίου Καίσαρος, Βασιλέως Ρωμαίων, μονάρχου ανικήτου,
Ολυμπιάδος διακοσιοστής πρώτης, Ηλιάδος ογδόης από κτίσεως κόσμου, κατά τον
ημέτερον μερισμόν των Εβραίων τετράκισχίλια και εκατόν εβδομήκοντα τέσσερα έτη και
καταβολής των Ρωμαίων βασιλείας έτη εβδομήκοντα τρία και από της ελευθερίας της
δουλωσύνης Βαβυλώνος έτη πεντακόσια εβδομήκοντα και καταστροφής του ιερού
βασιλείου έτη εννενήκοντα και επτά, επί υπάτου του λαού των Ρωμαίων Λουκίου Ζιζονίου
και Μάρκου Συννίου και ανθυπάτου του Ιλλιρικού Παλιστέρα, κοινού διοικητού της χώρας
των Ιουδαίων Κουίντου Φλαβίου, επί της διοικήσεως Ιερουσαλήμ ηγεμόνος κρατίστου
Ποντίου Πιλάτου, επιστάτου της Κάτω
Γαλιλαίας Ηρώδου του Αντιπάτρου, της άκρας
αρχιερωσύνης Άννα και Καιάφα Αλλιάσου και Ματίλ μεγιστάνων εις τον ναόν, Ραμπάλ
Αμαμπέλ Πιοκτένου εκατόνταρχου υπάτου Ρωμαίων της πόλεως Ιερουσαλήμ Σουμπιμασάξιου Ποπιλίου Ρούφου.

Εγώ Πόντιος Πιλάτος, ηγεμών δια της βασιλείας των Ρωμαίων, επί του Πραιτωρίου της αρχιηγεμονίας, κρίνω και κατακρίνω και καταψηφίζω εις θάνατον σταυρικόν τον Ιησού
λεγόμενον υπό του πλήθους Χριστόν, και από πατρίδος Γαλιλαίας, άνθρωπον στασιώτη
κατά τον Νόμο του Μωσαϊκού και εναντίον του μεγαλοπρεπούς βασιλέως Ρωμαίων
Τιβερίου Καίσαρος και ορίζω και αποφαίνομαι τον θάνατον αυτού σταυρικόν μετά των
άλλων κατά το συνήθες των καταδίκων, επεί συνοίθρησεν αυτός πλήθος ανθρώπων
πλουσίων και φτωχών, ουκ έπαυσε θορύβους εγείρων, ενοχλείν την Ιουδαίαν ποιών
εαυτόν Υιόν Θεού και βασιλέα της Ιερουσαλήμ, απειλών φθοράν της Ιερουσαλήμ και του
Ιερού Ναού, απαρνούμενος τον φόρον του Καίσαρος και τολμήσας εισελθείν μετά βαϊων
θριαμβευτής και πλείστου όχλου ώσπερ τις Ρήξ εντός της πόλεως Ιερουσαλήμ ως τον Ι.
Ναόν και διορίζομεν τον ημέτερον πρώτον εκατόνταρχον Κουϊντον Κορνήλιον περιάξαι
τούτον παρρησία εις την χώραν Ιερουσαλήμ δεδεμένον, μαστιζόμενον και ενδεδυμένον
πορφύραν, εστεφανωμένον ακάνθινω στεφάνω και βαστάζοντα τον ίδιον σταυρόν επί ώμου
αυτού, ίνα ει παράδειγμα τοις άλλοις και πάσι τοις κακοποιοίς μεθ' ού βούλομαι
συνάγεσθαι δύο ληστάς φονείς και εξέρχεσθαι δια της πύλης Γιαμπαρόλας, της νυν
Αντωνιανής, αναχθήναι δε Αυτόν τον Χριστόν παρρησία επί το όρος των κακούργων
ονόματι Κολβάριον, ούτινος σταυρωθέντος μείναι το σώμα εν τω σταυρώ εις κοινόν
θεώρημα πάντων των κακούργων, και άνω του σταυρού τίτλου τεθήναι γεγραμμένου τρισί
γλώσσας τον ΙΗΣΟΥΣ ΑΛΟΝ Ο ΙΛΗΣ ΙΟΔΑΜ (Εβραϊστί) ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΙΟΥΔΑΙΩΝ (Ελληνιστί) ΙΕΖΟΥΣ ΝΑΖΩΡΑΙΟΥΣ ΡΕΞ ΙΟΥΔΑΙΟΡΟΥΜ
(Ρωμαϊστί).
Ορίζομεν ουν μηδένα των ηστινοσούν τάξεις και ποιότητος τομήσαι απερισκέπτως της
τοιαύτην εμποδίσαι δίκην, ως υπ' εμού ωρισμένην μετά πάσης σεμνότητος εις ποινήν της
αυτομολίας τούτου, Εβραίου όντος κατά τα ψηφίσματα και τους Νόμους της των Ρωμαίων
Βασιλείας.

ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΗΜΕΤΕΡΑΣ ΑΠΟΦΑΣΕΩΣ
- Από της φυλής Ισραήλ: Ρωδιέ, Δανιήλ, Ραμπινήλ, Ιονακείν, Μπανικάν, Ροτάμ, Ιουταβέλ και Περκουλάμ.
- Από της Βασιλείας και ηγεμονίας Ρωμαίων: Λούκιος, Σεξτίλιος και Μαξιμίλιος.
- Από των Φαρισσαίων: Μπαρμπάς Συμεών και Μπονέλη.
- Από των υπάτων και δικαστών των Ρωμαίων: Λούκιος, Μπαντάνης, και Μακαρόλας.
- Από της αρχιερωσύνης: Ρωάν, Ιουάδους και Μπουκασόλης.
- Νομικός δημόσιος από των εγκλημάτων των Εβραίων: Μπουτάν».

ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΈΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ


         Όπως είναι γνωστόν, ο Σύλλογός μας, έχει αναγνωρίσει τον Άγιο Λουκά Αρχιεπίκσοπο Συμφερουπόλεως και Κριμαίας, τον Ιατρό, ως  Προστάτη  των  δεκάδων  εθελοντών  και  συνεργατών  του. Κάθε  χρόνο,  επ’ ευκαιρία της μνήμης του,  πραγματοποιούνται  διάφορες εκδηλώσεις. 
         Εφέτος ετοιμάζονται οι εξής εκδηλώσεις.
  1. Προσκυνηματική εκδρομή στην Ιερά Μονή Σαγματά της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών.
  2. Συνεστίαση για εθελοντές και συνεργάτες
  3. Μεγάλη Καλλιτεχνική Εκδήλωση στον θερινό Κινηματογράφο Βόλου « ΕΞΩΡΑΪΣΤΙΚΗ», όπου θα παρουσιαστεί η «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ» (10 Ιουνίου 2013 και ώρα 8η απογευματινή)
  4. Πανηγυρικός εσπερινός την παραμονή της γιορτής στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Βόλου (10 Ιουνίου).
  5. Θεία Λειτουργία στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου Βόλου και μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως των ψυχών: των αείμνηστων μελών, εθελοντών, συνεργατών, δωρητών κ.α.

ΛΕΠΤΟΜΈΡΕΙΕΣ ΠΡΟΣΕΧΩΣ


"ΤΟΝ ΝΥΜΦΩΝΑ ΣΟΥ ΒΛΕΠΩ..."



     
     "Την ώραν, ψυχή, του τέλους εννοήσασα, και την εκκοπήν της συκής δειλιάσασα, το δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως έργασαι, ταλαίπωρε, γρηγορούσα και κράζουσα. Μη μείνωμεν έξω του νυμφώνος Χριστού".

       1.. Τό παραπάνω κοντάκιο τς Μ. Τρίτης σέ λίγες γραμμές μς θέτει στήν πορεία τς ληθινς ν Χριστ ζως. Μή μείνωμεν ξω το νυμφνος Χριστοῦ᾽: μς καλε μνογράφος, δηλ. Εκκλησία μας, νά μή μείνουμε ξω πό τό νυμφώνα το Χριστο. Ποιός εναι νυμφώνας; Μά διος Χριστός καί σχέση μας μαζί Του. Εκενος εναι νυμφίος καί κάθε πιστός νύμφη ψυχή. Σκοπός μας εναι κριβς νά παραμένουμε πάντοτε νωμένοι μαζί Του, πως συμβαίνει στή σχέση το νυμφίου μέ τή νύμφη. Ατό συνιστ καί τόν Παράδεισο καί τή Βασιλεία το ΘεοΓι ατό λλωστε καί λθε καί γινε νθρωπος: νά μς παραλάβει καί νά μς νσωματώσει στό γιο Σμα Του, τήν Εκκλησία. Νά μς κάνει κλαδιά στό δέντρο πού εναι Εκενος. ῾᾽Εγώ εμι μπελος, μες τά κλήματα.  κάθε πιστός συνιστ, μετά τό γιο βάπτισμά Του, μέ τό ποο νδύθηκε τόν Χριστό, μιά προέκταση Εκείνου, μιά λλη παρουσία Του μέσα στόν κόσμο. 
       Ποιά εναι γωνία λοιπόν το πιστο, γιά νά μή μένει κτός νυμφνος; Νά διακρατε τό νδυμα πού νδύθηκε στό βάπτισμα, τόν διο τόν Χριστό, καθαρό καί ρρύπωτο. ῾Ὅσοι ες Χριστόν βαπτίσθητε, Χριστόν νεδύσασθε. Ατός εναι καί σκοπός λης τς χριστιανικς ζως: Νά κρατήσουμε τήν καθαρότητα το γίου βαπτίσματος (ββς Μάρκος σκητής), δηλ. νά κρατήσουμε τό γιον Πνεμα στή ζωή μας, μέ τό ποο γίναμε χριστιανοί(γιος Σεραφείμ το Σάρωφ). πραγματικότητα μως τς ζως ρχεται πολύ συχνά καί ναιρε ατήν τήν πιθυμία. γωνία μή καί ρυπωθε τό νδυμα, μή δηλαδή  καί χάσουμε τόν Χριστό, γίνεται πράξη. Κι ατό κφράζει καί μνωδός στό γνωστό ξαποστειλάριο τν μερν: Τόν νυμφνα σου βλέπω, Σωτήρ μου, κεκοσμημένον, καί νδυμα οκ χω, να εσέλθω ες ατόν! Δυστυχς, καθημερινότητα μς δηγε συχνά σέ λήθη, σέ λησμονιά τν ποσχέσεών μας κατά τό βάπτισμα, καί ξεσκίζουμε κυριολεκτικά τό νδυμα πού λάβαμε, μέ τίς πολυποίκιλες μαρτίες μας. Πότε φιληδονία μας, πότε φιλαργυρία μας, πότε φιλοδοξία μας, τά κεντρικά ατά πάθη πού πηγάζουν πό τή ρίζα λων τν κακν, τή φιλαυτία, μς κάνουν νά χάνουμε ατό πού θάπρεπε νά εναι προτεραιότητα τς ζως μας. Ζητετε πρτον τήν βασιλείαν το Θεοῦ᾽ ( Κύριος). ῾Ἡγομαι πάντα σκύβαλα εναι, να Χριστόν κερδήσω (π. Παλος).  
     2. Τί εναι κενο πού θά μποροσε νά μς βοηθήσει νά μή ξεφεύγουμε πό τήν προτεραιότητά μας ατή; Ο γιοί μας βεβαίως, στηριγμένοι στά εαγγελικά λόγια, μς πενθυμίζουν: νά μήν κπίπτουμε πό τήν γάπη μας πρός τόν Κύριο. Νά ποκαίουμε πάντοτε τήν καρδιά μας πρός Ατόν πού εναι Δημιουργός μας, συντηρητής μας, κριτής μας, κυρίως μως νυμφίος κριβς τς ζως μας. Εκενος μς τό ζητ διαρκς: Μείνατε ν τ γάπ τ μῇ᾽! ῾᾽Εάν τις γαπ με, τόν λόγον μου τηρήσει.  γάπη μας λοιπόν πρός τόν Κύριο εναι κενο πού φυσιολογικά θά πρεπε νά μς κρατ σ ατήν τή χαρισματική κατάσταση. μως, πειδή δέν συμβαίνει συχνά ατό, ο γιοί μας μς πενθυμίζουν τι μπορομε νά βρισκόμαστε σατήν τήν γρήγορση πού ζητ Κύριος, καί μέ χαμηλότερα μέσα καί μέ λιγότερο χαρισματικούς λογισμούς, πάντοτε μως μέ τήν πίγνωση τι δέν βρισκόμαστε στήν κανονική κατάσταση: δηλαδή μέ τήν ασθηση το θανάτου καί μέ τό φόβο τς κολάσεως. Εναι ατό κριβς πού μς πενθυμίζει καί μνογράφος το κοντακίου: τήν ραν, ψυχή, το τέλους ννοήσασα καί τήν κκοπήν τς συκς δειλιάσασα. Εναι τό διο πού μς καλε καί γιος Ανδρέας Κρήτης στό Μεγάλο Κανόνα: Ψυχή μου, ψυχή μου, νάστα, τί καθεύδεις; Τό τέλος γγίζει καί μέλλεις θορυβεσθαιΟ γιοι Πατέρες μς θυμίζουν γενικότερα τι μέ τρες τρόπους μπορε νας πιστός νά διακρατεται στό θέλημα το Θεο: μέ τό φόβο ( κατάσταση το δούλου), μέ τήν προσμονή τν δωρεν το Θεο ( κατάσταση το μισθωτο) καί μέ τήν γάπη ( κατάσταση το υο). τελευταία, πως επαμε, εναι φυσιολογική, λλά καί τούς λλους δέν τούς πορρίπτει γαθός Πατέρας μας.

     3. Σέ ποια κατάσταση λοιπόν καί ν βρισκόμαστε, τό ζητούμενο εναι νά εμαστε σέ γρήγορση γιά νά μή χάνουμε τή ζωντανή σχέση μας μέ τόν Χριστό, τό νυμφίο τς ψυχς μας. Κι ατό πού καλούμαστε συγκεκριμένα νά κάνουμε εναι νά ργαζόμαστε τό τάλαντο πού μς δόθηκε, δηλαδή νά νεργοποιομε τά χαρίσματα πού λάβαμε κατά τό γιο βάπτισμα καί τό χρίσμα μας. νεργοποίηση ατή – πορεία στήν πραγματικότητα πάνω στίς ντολές το Χριστο - φέρνει μέ τή χάρη το Θεο τούς καρπούς πού πρέπει νά χουμε ς κλήματα στό μπέλι το Χριστο. Κι ατοί ο καρποί δέν εναι λλοι πό ατούς πού μς ναφέρει πόστολος Παλος στήν πρός Γαλάτας πιστολή: ῾Ὁ δέ καρπός το πνεύματός στιν γάπη, χαρά, ερήνη, μακροθυμία, γαθωσύνη, χρηστότης, πίστις, πραότης, γκράτεια. που πισημαίνουμε τήν παρουσία ατν τν καρπν, σημαίνει τι ψηλαφομε τήν παρουσία το γίου Πνεύματος, ρα τή ζωντανή σχέση μας μέ τόν Ιησο Χριστό. που πουσιάζουν, σημαίνει τι κε δέν πάρχει παρουσία Χριστο, στω κι ν πάρχει πίκληση το νόματός Του. Βρισκόμαστε κτός νυμφνος! Ο πς λέγων μοι Κύριε, Κύριε, εσελεύσεται ες τήν βασιλείαν τν Ορανν, λλ ποιν τό θέλημα το πέμψαντός με Πατρός ! 

     Ατή ργασία εναι προτεραιότητα τς ζως νός χριστιανο καί γι ατό παιτεται φιλοπονία. πίγνωση τς δωρες πού μς δόθηκε - νά εμαστε πιά μέλη Χριστο, νά φανερώνουμε τόν Χριστό - κατά φυσικό τρόπο κάνει ναν ν πιγνώσει Χριστιανό νά ῾ἐργάζεται χι ράθυμα καί χαλαρά, λλά μέ φιλοπονία. σο συνειδητοποιε νας πιστός τήν πραγματικότητα ατή, τόσο καί θά πεκτείνεται πρός τόν Χριστό, πού σημαίνει θά νοίγεται πρός τό συνάνθρωπό του ν γάπη, καί ρα πό δ θά βιώνει τή βασιλεία το Θεο!

"Ο ΠΑΠΠΟΥΛΗΣ Ο ΦΙΛΟΘΕΟΣ"


Κυριακή, 28 Απριλίου 2013


ΤΙ ΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΕΖΗΣΑ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΦΙΛΟΘΕΟ ΖΕΡΒΑΚΟ ΤΟ 1967-1968 «Αυτά μου 'πε σήμερα ό παππούλης.. Ό παππούλης ό Φιλόθεος.»

Βλέπω και ζω καθημερινά το κουρέλιασμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και προβλέπω τη μεγάλη καταιγίδα της καταστροφής πού 'ρχεται. Ή παγωνιά και ή αδιαφορία θα κατακλύσει τα πάντα. Δεν θα βρίσκουμε όσο και να ψάχνουμε μια γωνίτσα αγάπης να ζεστάνουμε την ύπαρξη μας. Ή φιλαυτία της αυτάρκειας μας, θα ισοπεδώσει τα πάντα.

 Θα φανούνε νέα σημεία και ή γη θα αρρωστήσει βαριά, δίνοντας άρρωστους και ελάχιστους καρπούς. Τα αδέλφια μας θα γίνουν οι πιο μεγάλοι εχθροί μας. Θα ζούμε προδομένοι στο σπίτι μας και χωρίς καμιά προστασία και ασφάλεια.


 Ή κακότητα θα θρέψει τούς πολλούς και ή Αγάπη θα εκλείψει. Τα παιδιά θα γεράσουν απότομα και θα σβήσει απ' τη ζωή τους το χαμόγελο. Φτερωτά τέρατα με ανθρώπινη μορφή θα πετούν παντού γεμάτα δαιμονική χαιρεκακία για να φονεύουν τα όνειρα των καλών. Το νερό και ό αέρας θα γίνουν είδη πολυτελείας και ή θάλασσα θα ξερνά θάνατο και τρόμο. Θα καταργηθούν τα φρενοκομεία γιατί όλοι θα είναι γι' αυτά. 

Μεγάλες γεωλογικές αναστατώσεις θα τρομάζουν κάθε λίγο και λιγάκι την ύπαρξη μας Δεν θα μπορούμε να κρυφτούμε από πουθενά και από τίποτα. Κι ούτε να κρύψουμε κι αυτά τα όνειρα μας. Ή ανάγκη θα μας κάνει να προτιμάμε την αυτοκτονία απ' τη ζωή, γιατί ή πλάνη και το ψέμα θα μας έχει χρεοκοπήσει. Μακαριστοί όσοι θα μπορούν να πονάνε για το κακό πού 'γιναν αίτιοι να επικρατήσει, γιατί απ' αυτούς θα γεννηθεί ό νέος κόσμος του Θεού.

 Ό κόσμος αυτός θα φυτρώσει απ' την κοπριά τη δική μας. Θα καρποφορήσει και θα ζήσει με την αλήθεια. Θα καταργήσει τον πόλεμο και τη βία, τούς στρατούς και τα όπλα, τα σύνορα και τις διαφορές.. Ή όψη της γης θα αλλάξει απ' τούς ταπεινούς, γιατί θα μεγαλώσουν την καρδιά τους για να χωράνε όλους και θα βλέπουν καθημερινά το Θεό στην επιστασία Του. Θα έχουν όλοι δύναμη να απαρνούνται τον εαυτό τους για να τον βρίσκουν πάντα και μόνιμα μέσα στην αλήθεια. 

Ή διάθεση όλων θα γίνει μόνιμα ειρηνική και ό καθένας δεν θα θέλει ξανά να μισήσει. Τα αδέλφια θα γνωρίζονται και δεν θα μισούνται ποτέ πια. Τα λίγα χρόνια πού έρχονται είναι τα τελευταία αυτής της ζωής, για να γεννηθεί μέσα απ' τις διαθέσεις των ανθρώπων μια νέα, γεμάτη φως και αλήθεια ζωή.

Αυτά μου 'πε σήμερα ό παππούλης.. Ό παππούλης ό Φιλόθεος.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.ΤΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ. ΑΡΧΙΜ. ΚΛΗΜΕΝΤΟΣ ΖΩΚΑΡΗ.

Κυριακή 28 Απριλίου 2013

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΔΕΛΦΟΙ

ΜΕΓ. ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

Κάποιοι συνάνθρωποί μας θα περάσουν και τις ημέρες της  Μ. Εβδομάδας μέσα σε κάποιους απαράκλητους χώρους κράτησης της Πατρίδος μας.  Και είναι αλήθεια πως τις μέρες των εορτών  νοιώθουμε την ανάγκη να τις ζήσουμε με την οικογένειά μας. Αυτό  ζουν οι Έλληνες ως μια παράδοση αιώνων. Οι ευλαβείς χριστιανοί, ιδιαιτέρως τις άγιες ημέρες των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, επιθυμούν να ζήσουν πνευματικά συμμετέχοντες στις ιερές ακολουθίες της Εκκλησίες μας. Δυστυχώς, οι φυλακισμένοι δεν θα έχουν κι εφέτος  αυτή τη δυνατότητα. Ούτε την οικογένειά τους να χαρούν, αλλά και ούτε στην Εκκλησία να πάνε.
Στις φυλακές της περιοχής μας και στα κρατητήρια των αστυνομικών Τμημάτων κρατούνται πάνω από τριακόσιοι (350) άνθρωποι και μάλιστα κάτω από δύσκολες συνθήκες κράτησης. Άνδρες, γυναίκες, νέοι, έφηβοι, ξένοι και Έλληνες, βρίσκονται στοιβαγμένοι μέσα σ’ αυτούς τους χώρους που τους χαρακτηρίζει τη απελπισία, η ανέχεια, η υπερένταση, ο θυμός, η αναμονή της επόμενης ημέρας  και η απομόνωση. Ο «Ε», βέβαια, μεριμνά πάντοτε για όλους αυτούς τους συνανθρώπους μας. Ιδιαίτερα τις άγιες αυτές ημέρες έχει προγραμματίσει διάφορες εκδηλώσεις συμπαραστάσεως και ενισχύσεως των εγκλείστων.
Η Τοπική μας Εκκλησίας μεριμνά ιδιαιτέρως και για την ποιμαντική διακονία των εγκλείστων. Σε κάθε φυλακή και σε κάθε κρατητήριο υπάρχουν Ιερείς, ευλογημένοι ορθόδοξοι πατέρες,  που διακονούν αθόρυβα, προσφέροντας τη θ. Χάρη, την ελπίδα και τη χαρά στους εγκλείστους. 
1.     Στο Ε.Κ.Κ.Ν. Βόλου (φυλακή ανηλίκων Βόλου) διακονούν δύο  (2) ιερείς: ο π. Ελευθέριος και ο π. Αλέξανδρος
2.      Στο Ε.Α.Κ.Κ.Ν. Κασσαβετείας (φυλακές Κασσαβετείας) διακονούν τρεις (3) ιερείς: ο π. Χρήστος, ο π. Σταύρος και ο π. Ευστάθιος.
3.      Στα κρατητήρια των Αστυν Τμημάτων Βόλου και Ν. Ιωνίας και στο Λιμεναρχείο Βόλου: ο π. Θεόδωρος
4.      Στα κρατητήρια του Αστ. Τμήματος Αλμυρού ο π. Χρήστος.
5.      Στο ίδρυμα Αγωγής Ανηλίκων: ο π. Χρήστος και μια ομάδα εθελοντών του «Ε».  

Σε όλους αυτούς τους χώρους, στο μέτρο του δυνατού, θα πραγματοποιηθούν διάφορες
εκδηλώσεις (τέλεση κάποιων ιερών ακολουθιών, Εξομολόγηση, Θ. Λειτουργία, Ευχέλαιο, εορταστικές επισκέψεις κ.α.) για να νοιώσουν κι εκείνοι πως είναι άνθρωποι.  
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΔΕΛΦΟΙ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΙ.  


Σάββατο 27 Απριλίου 2013

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΚΑΛΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΜΕΓ. ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ


Μεγάλη Δευτέρα - Μια αλλοιώτικη ελευθερία

Πρωτ. Θεμιστοκλή ΜουρτζανούΗ Μεγάλη Δευτέρα είναι για την Εκκλησία αφορμή να θυμηθούμε τον πάγκαλο Ιωσήφ. Είναι γνωστή η ιστορία του από την Παλαιά Διαθήκη. Τον πουλάνε τα αδέρφια του δούλο, βρίσκεται στην Αίγυπτο, η γυναίκα του κυρίου του Πετεφρή του επιτίθεται ερωτικά, αυτός την αποπέμπει, κλείνεται στη φυλακή, ερμηνεύει τα όνειρα του Φαραώ για τις παχιές και τις ισχνές αγελάδες, γίνεται στη συνέχεια ουσιαστικά
πρωθυπουργός της Αιγύπτου, σώζει τον πατέρα του Ιακώβ, τ' αδέρφια του και όλο το λαό του Ισραήλ.
Στον οίκο του συναξαριού της ημέρας διαβάζουμε για τον Ιωσήφ μια παράξενη φράση: "Τον δουλωθέντα μεν τω σώματι, την ψυχήν δε αδούλωτον συντηρούντα". Ο Ιωσήφ έγινε δούλος εξωτερικά, στην ψυχή του όμως και στην σκέψη του παρέμεινε ελεύθερος. Είναι πολύ σπουδαία η φράση αυτή. Ο άνθρωπος συνήθως ταυτίζει την ελευθερία με την έλλειψη κάθε εξωτερικού καταναγκασμού. Σήμερα, ζούμε ελεύθεροι γιατί δεν έχουμε κάποιον να μας δυναστεύει, γι' αυτό άλλωστε αγωνιστήκαμε, γι' αυτό και η κοινωνία μας είναι δημοκρατική. Κάθε φορά μάλιστα που απειλούνται οι δημοκρατικές ελευθερίες και τα ατομικά δικαιώματα του οιουδήποτε, υπάρχει γενική κινητοποίηση. Το ίδιο και όταν απειλείται η ελευθερία της πατρίδας, αλλά και το δημοκρατικό πολίτευμα.
Παρά ταύτα, υπάρχει και μια άλλη μορφή ελευθερίας, η οποία δεν τυγχάνει της προσοχής μας όσο χρειάζεται. Πρόκειται για την ελευθερία της ψυχής. Αυτή δε συνίσταται μόνο στην ελευθερία σκέψης και λόγου, αλλά κυρίως στην ελευθερία της καρδιάς από τα πάθη και τις αμαρτίες. Σήμερα ισχύει σχεδόν αξιωματικά η αντίληψη ότι η προσωπική ηθική δεν πρέπει να υποτάσσεται σε οιεσδήποτε δεσμεύσεις, ότι η θρησκευτικότητα του ανθρώπου είναι δικαίωμα που κανείς μπορεί αν το ασκεί ή όχι και ότι ο άνθρωπος χρειάζεται να απολαμβάνει κάθε στιγμή της ζωής του τα πάντα, χωρίς φραγμούς και περιορισμούς.
Αυτό όμως αποτελεί μια πλάνη, "χείρονα της πρώτης". Διότι υποδουλώνει τον άνθρωπο στις ανάγκες του και τις επιθυμίες του, τον αφήνει δέσμιο των εξαρτήσεών του, δεν του επιτρέπει να σκεφτεί την εσωτερική του ζωή και τον καθιστά τελικά δούλο της αμαρτίας και της κακίας. Ο άνθρωπος που δεν αγωνίζεται για την εσωτερική ελευθερία υποτάσσει τον εαυτό του στο συμφέρον, αντιμετωπίζει τη ζωή μόνο με την οικονομίστικη και τεχνοκρατική λογική, δεν δέχεται να θυσιάσει τίποτα και τελικά, αντιστρέφονται οι χαρακτηρισμοί του συναξαριού: γίνεται "αδούλωτος τω σώματι και δουλωθείς τη ψυχή"!
Η Εκκλησία, προβάλλοντας το υπόδειγμα του παγκάλου Ιωσήφ, μας δείχνει το ήθος της, που δεν είναι άλλο από την προσπάθεια απόκτησης της εσωτερικής ελευθερίας. Ο άνθρωπος που διαπνέεται από την ασκητική προοπτική, στερείται των επιθυμιών του, του εγωισμού του, αφήνει κατά μέρος το συμφέρον, προτιμώντας την αγάπη και την προσφορά, λειτουργεί αρμονικά και ισορροπημένα στη σχέση σώματος και ψυχής, τελικά είναι ο πραγματικά ελεύθερος άνθρωπος.
Στην εποχή της κυριαρχίας των Μέσων, όπου η ελευθερία της σκέψης και της κριτικής παραμένει ένα μεγάλο ζητούμενο, ο καθένας έχει πολλά να διδαχθεί από την πορεία στην ελευθερία που μας προτείνει η Μεγάλη Εβδομάδα. Αρκεί να ζητήσει την ελευθερία, να βρει την αλήθεια κοντά στο Χριστό και να μην περιφρονεί αυτή την πραγματικά υπαρξιακή πορεία, ζώντας την δουλεία των παθών και την ψευδαίσθηση της εξουσίας και της ηδονής. Ο Ιωσήφ νίκησε τον εσωτερικό πόλεμο και τελικά δοξάσθηκε, αποδεικνύοντας ότι η αδούλωτη ψυχή είναι αυτό που αξίζει κανείς να θυσιάσει πολλά. Γιατί μόνο τότε, όπως πάλι λέει το συναξάρι, ο Θεός δίνει "στέφος άφθαρτον".


http://synodoiporia.blogspot.gr/

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΓΩΓΗ ΚΛΗΡΙΚΩΝ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ


Είναι ιερέας, άρα δεν είναι άνθρωπος....
     Τσετσένοι ισλαμιστές μισθοφόροι είναι οι απαγωγείς του Ελληνορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου, Παύλου και του Μαρωνίτη Μητροπολίτη Χαλεπίου Γρηγόριου Yohanna Ibrahim και δολοφόνοι ενός διακόνου και του οδηγού του Μητροπολίτη, αναφέρουν πηγές ρωσικές πηγές στο defencenet.gr.
       Συγκεκριμένα, στην περιοχή έχουν αφιχθεί τους τελευταίους οκτώ μήνες, από την Τουρκία, περίπου 1500 Τσετσένοι μισθοφόροι (Muhajireen Brigade), με ηγέτη τον Αμπού Ομάρ (φωτό, με την κόκκινη γενειάδα), οι οποίοι προβαίνουν στα χειρότερα εγκλήματα κατά των Ελληνορθοδόξων Σύρων.
          Οι ίδιοι είχαν απαγάγει και δολοφονήσει το καλοκαίρι και έναν Ελληνορθόδοξο ιερέα. Είναι μια ομάδα που δρα ανεξάρτητα , έχει στενές σχέσεις με την αλ Νούσρα (ο συριακός κλάδος της αλ Κάϊντα) και διακρίνονται για την σκληρότητά τους.
         Επίσης είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για την καταστροφή της χριστιανικής συνοικίας στο Χαλέπι και μαζί με τους Σαουδάραβες και Υεμενίτες μισθοφόρους, έχουν διαπράξει τα χειρότερα εγκλήματα.
Οι πιθανότητες να βρεθεί ζωντανός ο Μητροπολίτης Χαλεπίου είναι, δυστυχώς, περιορισμένες, αφού –συνήθως- οι Τσετσένοι παίρνουν τα λύτρα και εν συνεχεία δολοφονούν τα θύματά τους.
Και όλα αυτά ενώ η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά, δια του υπουργού Εξωτερικών Δ. Αβραμόπουλου, δίνει ρεσιτάλ υποστήριξης αυτών των ισλαμικών αποβρασμάτων στο όνομα του "εκδημοκρατισμού" της Συρίας (με διαδοχικές δηλώσεις του Δ. Αβραμόπουλου και συμμετοχής του στις συνεδριάσεις των "Φίλων της Συρίας"). Δηλαδή των δυτικών που εξίσου παραμένουν αδιάφοροι απέναντι στον διωγμό των καθολικών χριστιανών της χώρας (συνολικά περίπου 2,5 εκατ. είναι οι χριστιανοί κάτοικοι της Συρίας με το 70% του ποσοστού αυτού να είναι ελληνορθόδοξοι και το υπόλοιπο καθολικοί, μαρωνίτες κλπ, ενώ το ιστορικό Πατριαρχείο της Αντοχείας, ένα από τα τέσσερα της Ορθοδοξίας, αποτελεί λίκνο του ελληνορθόδοξου πολιτισμού).
     Στις 13 Ιουλίου του 2012 -αδιαφορώντας τελείως για την τύχη των Ελληνορθοδόξων και γενικότερα για την τύχη των χριστιανών της Συρίας -το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών προέβη στην ακόλουθη πρωτοφανή δήλωση:
       "Όλες οι πλευρές στη Συρία, και κυρίως το καθεστώς, που έχει απωλέσει τη νομιμοποίησή του και στέκεται εμπόδιο στη διαδικασία πολιτικής μετάβασης, οφείλουν να κατανοήσουν ότι δεν υπάρχει στρατιωτική λύση στο συριακό δράμα και να προτάξουν επιτέλους τα συμφέροντα του Συριακού λαού πριν από οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα." Δηλαδή επειδή οι ισλαμιστές - κατά κύριο λόγο - εξοπλίστηκαν από την Δύση και τα μοναρχο-ισλασμικά αραβικά καθεστώτα,  η κυβέρνηση της Συρίας ... έχασε τη νομιμοποίησή της. Προφανώς για να σφαχθούν με μεγαλύτερη άνεση οι Ελληνορθόδοξοι...
    Αλλά το χείριστο μήνυμα απουσίας της Ελλάδας από την προστασία των ανθρώπων της στις αρχαίες κοιτίδες τους (οι Έλληνες βρίσκονται στην Συρία, από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου) εστάλη από τον Δ. Αβραμόπουλο στις 7 Σεπτεμβρίου 2012 όταν από την Πάφο (στην άτυπη συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ), δήλωσε ότι "η κρίση στη Συρία εξελίσσεται κατά τρόπο επικίνδυνο και το καθεστώς Άσαντ πρέπει άμεσα να αποσυρθεί".
     Δεν έδωσε την ελάχιστη σημασία ούτε καν στη σύνοδο των Ορθοδόξων Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής που είχε γίνει μια εβδομάδα πριν στην οποία γινόταν έκκληση προς τα υπουργεία εξωτερικών των δυτικών χωρών που παίζουν ρόλο στην κρίση της Συρίας να λάβουν μέτρα για την προστασία των χριστιανικών πληθυσμών που διώκονται από τους ισλαμιστές.
     Η απάντηση ήρθε λίγες ημέρες μετά, όταν σε άρθρο του στο "Αγιορείτικο Βήμα" ο μοναχός Παϊσιος, από το κελί των Σαββαίων στη Καψάλα του Αγίου Όρους έγραψε: «Η κρίση στη Συρία εξελίσσεται κατά τρόπο επικίνδυνο και το καθεστώς Άσαντ πρέπει άμεσα να αποσυρθεί», είπε ο κ. υπουργός και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην Αθωνική πολιτεία, καθώς οι αντικαθεστωτικοί που υπερασπίστηκε ο κ. Αβραμόπουλος σφαγιάζουν τους Χριστιανούς".
     Μας άφησε έκπληκτους ο υπουργός εξωτερικών, κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος  με τις προκλητικές δηλώσεις τους  για τη Συρία  και την ανοιχτή υποστήριξη του στους μουσουλμάνους, οι  οποίοι την ίδια ώρα σφαγιάζουν ορθόδοξους πιστούς   ανά τον κόσμο.
   Η Αμερική το ίδιο κάνει  και στην Αίγυπτο, στη Λιβύη και σε τόσες ακόμα χώρες. Ο κ. Αβραμόπουλος, ως γνωστόν, είναι μέλος της λέσχης Μπίλντερμπεργκ και οι δηλώσεις του  εξυπηρετούν αυτές τις δυνάμεις", συνεχίζει ο μοναχός Παϊσιος και καταλήγει: "Ήταν ατόπημα η δήλωση του κ. Αβραμόπουλου. Δεν εκπροσωπεί τους Έλληνες, διότι αυτά  που είπε δεν εκφράζουν κανέναν Έλληνα".
     Δεν υπάρχει θέμα υποστήριξης στο καθεστώς Άσαντ. Άλλωστε τα μπααθικά καθεστώτα ήταν αυτά που πρώτα κυνήγησαν τους χριστιανούς στις αραβικές χώρες, θεωρώντας ότι είναι κατάλοιπα των αποικιοκρατών. Αλλά να μην υπάρχει ούτε μία φωνή υπέρ των Ελληνορθοδόξων, μετά από τόσες σφαγές, αυτό ξεπερνάει οποιαδήποτε διπλωματική σκοπιμότητα...

Σημείωση «τι και πώς»
     Τώρα όπου νάναι, θα βγουν στους δρόμους της Αθήνας όλοι αυτοί που κλαίνε από πόνο για την κακομεταχείριση ή «κακομεταχείριση» των αλλοδαπών (κατά βάση ισλαμιστών), όλοι αυτοί που φωνάζουν για την ανέγερση τζαμιού στην Αθήνα, θα βγει ο Καμίνης, θα βγει ο Μπουτάρης, θα βγουν οι προοδευτικάριοι και θα διαδηλώσουν, κατά της απαγωγής του Μητροπολίτη!
     Θα βγουν με πλακάτ, με σημαίες και με νταούλια, όπως κάνουν για τους αδελφούς μετανάστες (λαθρό στην πλειοψηφία τους).
Πώς; Δεν θα το κάνουν;
Γιατί, δεν είναι άνθρωπος ο Μητροπολίτης, δεν είναι άνθρωποι οι χριστιανοί της Συρίας που σφάζονται;
Α, ναι….Ο Μητροπολίτης είναι παπάς και οι δοκιμαζόμενοι είναι χριστιανοί, οπότε δεν δικαιούνται προστασίας!

Διαβάστε και:

Ντροπή σας "ευαίσθητοι"......

ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ.


"Ιδού  Νυμφίος ρχεται ν τ μέσ τς νυκτός..."
     Στηριγμένο τό μεσονυκτικό τροπάριο ῾᾽Ιδού ὁ νυμφίος ἔρχεται... στήν παραβολή το Κυρίου τν δέκα παρθένων, δίνει τό στίγμα τς παρχς τς Μεγάλης Εβδομάδας:  Κύριος,  νυμφίος κάθε νθρώπινης ψυχς, ρχεται ν τ μέσ τς νυκτός.      

      1. Ατό σημαίνει καταρχάς τι τό κύριο γνώρισμα τς σχέσης το Χριστο μέ μς εναι  γάπη. Κι χι πλς μιά γάπη κινούμενη μέσα σέ συμβατικά τυπικά πλαίσια, λλά μιά γάπη χωρίς ρια, τήν ποία κροθιγς μπορομε νά ψηλαφήσουμε στή σχέση το ρωτευμένου πέναντι στήν ρωμένη του. Οτω γάρ γάπησεν  Θεός τόν κόσμον, στε τόν Υόν ατο τόν μονογεν δωκεν.... Καί δέν μπορε νά εναι διαφορετικά, φο  Κύριος μς πεκάλυψε - ῾᾽Εκενος ξηγήσατο - τι ῾ὁ Θεός γάπη στί Θεός μας λοιπόν πού νανθρώπησε ν προσώπ Ιησο Χριστο εναι Εκενος πού γίνεται  νυμφίος μας, γιατί μέσα στήν πειρη γάπη Του πρός μς, τούς μαρτωλούς νθρώπους, μς προσλαμβάνει στόν αυτό Του καί μς κάνει να μ Εκενον: νθρωποπαθς μιλώντας,  σκέψη Του,  καρδιά Του,  πιθυμία Του εναι σέ μς, πως το ρωτευμένου εναι στήν ρωμένη του.

 2. Κι πειτα, μς πισημαίνει  μνογράφος, ρχεται ῾ἐν τ μέσ τς νυκτός.Ερχεται δηλαδή:

    (α) μέ τρόπο πού δέν μπορομε μες νά προσδιορίσουμε καί νά ριοθετήσουμε.  ρχομός Του πάντοτε εναι ποτέλεσμα τς πόλυτα λεύθερης γάπης Του, καρπός τς δικς Του πρωτοβουλίας, πού σημαίνει τι μφανίζεται κε πού κανείς δέν Τόν περιμένει καί μέ τρόπο πού σως ποτέ δέν μπορε νά ποψιαστε: μέσα πό να τύχημα κάποια φορά, πό τήν νάγνωση κάποιου βιβλίου κάποια λλη, πό μιά θλίψη καί δοκιμασία λλοτε, κυρίως μως πό τή συνάντησή μας μέ τούς πιό παραπεταμένους λαχίστους συνανθρώπους μας. ῾᾽Εφ σον ποιήσατε νί τούτων τν δελφν μου τν λαχίστων μοί ποιήσατε.
     (β) Ερχεται συνεπς κι κε πού ῾ἀντικειμενικά δέν θά πρεπε νά εναι, μέσα δηλ. καί στό σκοτάδι τς μαρτίας. Τήν ρα πού πιτελε κανείς τήν μαρτία, κείνη τήν ρα μπορε νά κληθε πό τόν ρχόμενο Κύριο. Σάν τόν πόστολο Παλο, πού κλήθηκε τήν ρα πού δίωκε τούς χριστιανούς, σάν τόν πόστολο Ματθαο, πού κλήθηκε τήν ρα το τελωνείου. Μέ λλα λόγια,  κάθε ρα γιά τόν καθένα μας, μπορε νά εναι  ρα τς χάρης μας, τς κλήσης μας πό τόν νυμφίο Χριστό.
     Αλλά καί (γ) ρχεται καί καλε τόν νθρωπο χωρίς τίς περισσότερες φορές νά παίρνει κανείς πό τούς λλους συνανθρώπους εδηση γιά τήν κλήση ατή. Σάν τήν περίπτωση τς σίας Μαρίας τς Αγυπτίας, πού μόνον ατή μποδιζόταν νά μπε στό Ναό, χωρίς κανείς δίπλα της νά νιώθει τό τί γινόταν στήν ψυχή της.  Κύριος πάντοτε εναι  ρχόμενος καί κρούων τή θύρα τς ψυχς μας. ῾᾽Ιδού στηκα πί τήν θύραν καί κρούω συνάντηση το νθρώπου μέ τόν Κύριο γίνεται στά μυστικά βάθη τς καρδις, τά ποα γνωρίζει μόνον Εκενος. Στήν καρδιά παίζεται τό λο παιχνίδι τς σωτηρίας το νθρώπου.

     3. Κι ατός  ποικίλος ρχομός σέ μς το γεμάτου γάπη νυμφίου Χριστο συναντ συνήθως δύο καταστάσεις: τήν κατάσταση τς γρήγορσης καί τήν κατάσταση τς ραθυμίας. Εγρήγορση σημαίνει ν νταποκριθ στήν γάπη Του καί νά ζήσω μαζί Του τή χαρά τς παρουσίας Του, ψυχικά καί σωματικά, καί δ καί αώνια. ῾Ἡμες γαπμεν τι Ατός πρτος γάπησεν μς. Ραθυμία σημαίνει νά εμαι τόσο προσκολλημένος στά πάθη μου - στή φιληδονία, τή φιλαργυρία, τή φιλοδοξία μου - στε νά μήν καταλάβω κν τόν ρχομό καί τήν κλήση Του, κι κόμη: νά Τόν καταλάβω μέν, λλά ν ναβάλω τήν νταπόκρισή μου.  κτίμηση γιά τίς δύο καταστάσεις, πως μς τή δίνει  μνογράφος, εναι σαφής: μακαριότητα  πρώτη, ναξιότητα  δεύτερη. Μέ τά ντίστοιχα βεβαίως ποτελέσματα.
     Ἡ πιλογή πιά εναι στήν πόλυτη εθύνη μας: Βλέπε ον ψυχή μου...!